Αυτό ήταν η απεργία - σταθμός την περασμένη Πέμπτη, η λαοθάλασσα που συγκεντρώθηκε στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, οι διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις, οι κινητοποιήσεις που ήταν οι μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων.

Ηταν ανάσα για όσους μετά από καιρό ή για πρώτη φορά «έκαναν το βήμα», βρέθηκαν στην ίδια «αλυσίδα» με τους συναδέλφους τους στη διαδήλωση. Για εκείνους που αυτήν τη φορά είδαν «με άλλο μάτι» τους συνδικαλιστές εργάτες που βρέθηκαν στους χώρους δουλειάς τα ξημερώματα της Πέμπτης, οργανώνοντας τις απεργιακές φρουρές. Για εκείνους που μέχρι χτες δεν τολμούσαν μπροστά στις κάμερες της εργοδοσίας να πάρουν ούτε μια ανακοίνωση στην πρωινή εξόρμηση, όμως το πρωί της Πέμπτης ψιθύριζαν στα μέλη των συνδικάτων «βοηθήστε μας να απεργήσουμε, δεν αντέχουμε άλλο».

Ηταν και είναι «βραχνάς» για εκείνους που λίγες ώρες πριν από την έναρξη της απεργίας καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια, προεξοφλούσαν την «αποτυχία» της, όπως έκαναν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ως μόνη «λύση» για ακόμα μια φορά την «κυβερνητική εναλλαγή», προσπαθώντας να αξιοποιήσουν την εργατική κινητοποίηση για να ξαναπάρουν το χρίσμα του «κατάλληλου διαχειριστή» από την αστική τάξη. Για εκείνους που πασχίζουν να αποσυνδέσουν το νομοσχέδιο από τη στρατηγική του κεφαλαίου και να το παρουσιάσουν ως «εξαίρεση από την κανονικότητα» της εκμετάλλευσης που όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν με συνέπεια.

Η μαζική εργατική - λαϊκή κινητοποίηση μετράει ήδη επιτυχία, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει μετά, όχι μόνο γιατί διέψευσε όλους όσοι έλεγαν ότι η απεργία είναι ξεπερασμένη μορφή που δεν συγκινεί αλλά γιατί πάνω απ' όλα εκφράζει τη μαζική απόρριψη του εκτρώματος από παλιούς και νέους εργαζόμενους, γιατί φανερώνει ότι δεν περνάει η προπαγανδιστική προσπάθεια όσων ακόμα επιμένουν να «χαρτογραφούν» τα θετικά του εκτρώματος, όπως κάνει η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ που αφού πρώτα το συνδιαμόρφωσε με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, σήμερα κάνει λόγο για «θετικές ρυθμίσεις» και εκφράζει «αντιρρήσεις» για τις «αρνητικές».

Μιλούν με συναίσθηση, ξέροντας ότι σε αυτές τις συνθήκες κάθε εργαζόμενος που αψηφά την εργοδοτική τρομοκρατία είναι και μια ήττα γι' αυτούς και τα παπαγαλάκια τους, που λιβανίζουν όλη μέρα την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.

Ξέρουν ότι με όλο το νομικό οπλοστάσιο στα χέρια τους δεν έχουν άλλο εμπόδιο πέρα από τα σωματεία, που οργανώνουν την πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, που δεν υποτάσσονται στη γραμμή της «σωτηρίας των κερδών της επιχείρησης» αλλά διεκδικούν το ξήλωμα των αντεργατικών μέτρων και διατάξεων. Εχουν συναίσθηση ότι η επιτυχία της απεργίας αποτελεί παρακαταθήκη για πιο επιθετικούς αγώνες το επόμενο διάστημα, ξέρουν ότι όσο παίρνουν κουράγιο οι εργαζόμενοι, τόσο θα προβάλλονται αντιστάσεις στον εργασιακό μεσαίωνα.

Οι επόμενες μέρες και ώρες, κάθε λεπτό είναι κρίσιμα για την οργάνωση της πάλης. Αν η απεργία της 10ης Ιούνη προκάλεσε τέτοια αντίδραση στην αστική τάξη, στην κυβέρνηση και τα κόμματά της, η ερχόμενη απεργιακή μάχη, όταν θα συζητιέται στη Βουλή το νομοσχέδιο - τερατούργημα, μπορεί πραγματικά να τους «ζεματίσει».

Ο φρέσκος αυτός αέρας να πάρει και να σηκώσει την μπόχα της «σύγχρονης» σκλαβιάς που αναδίνει η χωματερή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Εκεί από όπου ήρθε και θα καταλήξει ξανά το αντεργατικό έκτρωμα.