Σε όλη την Ευρώπη η οικονομική κρίση φορτώνεται για ακόμη μια φορά στους εργαζόμενους, ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι επιδοτούνται από τις κυβερνήσεις με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, χρήματα των λαών.

Στην Ισπανία, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE) - «Unidas Podemos» επιδιώκει, όπως λέει, να ασκήσει πίεση στην ΕΕ για την ολοκλήρωση του «νέου σχεδίου Μάρσαλ», που πρόκειται να κινητοποιήσει έως και 140 δισ. ευρώ επιχορηγήσεων και δανείων για τους ισπανικούς ομίλους, σε ένα σχέδιο καπιταλιστικής ανάκαμψης άνευ προηγουμένου.

Ετσι, θα διατηρηθεί το σύστημα των ERTE (πρόγραμμα που καλύπτει το 70% των μισθών για επιχειρήσεις «που επλήγησαν λόγω κορονοϊού») και, όπως δήλωσε η υπουργός Εργασίας, Γιολάντα Ντίαθ (ΚΚ Ισπανίας), υπάρχει πιθανότητα να παραταθεί μετά τις 30 Ιούνη (που θεωρητικά λήγει) έως και το τέλος του χρόνου σε κλάδους όπου είναι περισσότερο αναγκαίο. Πρόκειται για τεράστια έμμεση επιδότηση των επιχειρηματικών ομίλων για να αντεπεξέλθουν στο εργασιακό «κόστος».

Αυτή τη στιγμή 3 εκατ. εργαζόμενοι βρίσκονται υπό αυτό το καθεστώς, οι μισοί προερχόμενοι από τον κλάδο του Τουρισμού. Η Ντίαθ περιέγραψε το πρόγραμμα ERTE ως «κοινωνικό αμορτισέρ», που «έχει σώσει τις θέσεις εργασίας άνω των 3 εκατ. εργαζομένων στην Ισπανία», ενώ «οι εταιρείες αναλαμβάνουν τη δέσμευση να διατηρήσουν την απασχόληση για έξι μήνες», προσθέτοντας ότι «400.000 εργαζόμενοι στην Ισπανία έχουν ήδη επιστρέψει στη δουλειά τους».

Επιπλέον, η ισπανική κυβέρνηση προανήγγειλε αναθεώρηση του Εργατικού Δικαίου. Προς το παρόν επεξεργάζεται νέους νόμους για τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας και την «προστασία» των εργαζομένων στις ψηφιακές πλατφόρμες, στο πλαίσιο της προσαρμογής της εργασίας (και της εκμετάλλευσης) στις νέες τεχνολογίες.

Και ενώ η φτώχεια έχει εκτοξευτεί στην Ισπανία, όπου στα αστικά κέντρα σχηματίζονται τεράστιες ουρές πείνας, η κυβέρνηση προχώρησε στη θέσπιση ενός «Ελάχιστου Κοινωνικού Εισοδήματος», που εξασφαλίζει στην κυριολεξία ένα πιάτο φαΐ. Πρόκειται για μία από τις «δεσμεύσεις» της κυβερνητικής συμφωνίας PSOE - «Podemos», στο πρότυπο αντίστοιχων μέτρων ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που εφαρμόζονται σε πολλές χώρες της ΕΕ και συνολικά της Ευρώπης, για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας.

Το επίδομα δικαιούνται όσοι είναι μεταξύ 23 και 65 ετών, συντηρούν νοικοκυριό και «κινδυνεύουν από φτώχεια», που σημαίνει ότι ζουν με λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος της χώρας, δηλαδή με λιγότερα από 8.871 ευρώ ετησίως (περίπου 739 ευρώ το μήνα). Τυπικά απευθύνεται σε άτομα, αλλά στην πραγματικότητα σε νοικοκυριά, δηλαδή δεν μπορούν να το λάβουν δύο μέλη της ίδιας οικογένειας. Μια οικογένεια ορίζεται ως ευάλωτη όταν το μηνιαίο εισόδημά της είναι τουλάχιστον 10 ευρώ μικρότερο από το «όριο της φτώχειας».

Και ενώ «το 26,1% του πληθυσμού στην Ισπανία κινδυνεύει από φτώχεια», το πρόγραμμα στοχεύει στην απομάκρυνση περίπου 1,6 εκατ. ανθρώπων (850.000 οικογένειες) από την ακραία φτώχεια, δηλαδή μόλις «το 12,4% του πληθυσμού», σύμφωνα με την υπουργό Οικονομικών Μαρία Χεσούς Μοντέρο.

Πρόκειται φυσικά για ψίχουλα, καθώς θα κυμαίνεται μεταξύ 462 και 1.015 ευρώ, ανάλογα με τα οικογενειακά κριτήρια, που είναι αυστηρά. Η κυβέρνηση θα καταβάλλει αυτό το μηνιαίο επίδομα ολόκληρο ή θα συμπληρώνει το ήδη υπάρχον εισόδημα όσων κερδίζουν λιγότερα από αυτό το κατώτατο ποσό. Μέρος ή το σύνολο των 462 ευρώ θα δοθεί σε ένα άτομο που ζει μόνο του. Ενα άτομο με ένα παιδί θα δικαιούνται έως 600 ευρώ, με δύο παιδιά έως 838 ευρώ και με τρία παιδιά και πάνω έως 1.015 ευρώ. Επιπλέον 100 ευρώ θα δικαιούνται οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Τα ποσά αυτά στην Ισπανία εξασφαλίζουν μόνο ότι κάποιος δεν θα πεθάνει από την πείνα, ενώ δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση έξοδα για ενοίκιο, ενέργεια, Υγεία κ.ά. Παρ' όλα αυτά, ο αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης και επικεφαλής των «Podemos», Πάμπλο Ιγκλέσιας, δεν δίστασε να κάνει λόγο για «μια ιστορική μέρα για τη δημοκρατία μας»...

Το πρόγραμμα θα κοστίζει στην κυβέρνηση περίπου 3 δισ. ευρώ ετησίως, ποσό αμελητέο μπροστά στα δεκάδες δισ. που θα κατευθυνθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους της Ισπανίας. Μόνο από το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ η Ισπανία θα λάβει 77 δισ. σε επιχορηγήσεις και 63 δισ. σε δάνεια.

Στην Ισπανία, μια χώρα που μετρά πάνω από 27.000 επίσημα καταγεγραμμένους νεκρούς από την πανδημία (με συντηρητικούς υπολογισμούς) και εξαιτίας της κατάρρευσης των νοσοκομείων, της ιδιωτικοποίησης και των περικοπών στο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας (ηλικιωμένοι, ΑμεΑ κ.λπ.), της έλλειψης προσωπικού κ.ο.κ., οι 39.609 εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας που προσλήφθηκαν από 13 Αυτόνομες Κοινότητες για να αντιμετωπίσουν την πανδημία θα χάσουν τις δουλειές τους πριν από το τέλος του έτους.

Οι υγειονομικοί έχουν οργανώσει κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας σε νοσοκομεία και Κέντρα Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, διεκδικώντας προσλήψεις, βελτίωση των συνθηκών εργασίας και μέτρα ατομικής προστασίας. Να σημειωθεί ότι το 30% των κρουσμάτων κορονοϊού στη χώρα ήταν υγειονομικοί, ενώ δεκάδες εργαζόμενοι σε νοσοκομεία έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Στο νοσοκομείο «Ντελ Μαρ» στην Καταλονία, νοσηλευτές και άλλοι εργαζόμενοι που διαδήλωσαν εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους της «Nissan», οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στο σχεδιαζόμενο κλείσιμο της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας και την απόλυση περίπου 3.000 εργαζομένων.

Στην Ιταλία, ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα «διάσωσης» μονοπωλιακού ομίλου είναι η «Fiat Chrysler». Εκτός από τα 6,3 δισ. δολάρια που έδωσε πρόσφατα η ιταλική κυβέρνηση, η κυβέρνηση των ΗΠΑ σχεδιάζει να δώσει άλλα 9 δισ. στον όμιλο, που μετά τη συγχώνευση με την «Peugeot» θα γίνει η τέταρτη μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία παγκοσμίως.

Ταυτόχρονα οι πάνω από 9.000 εργαζόμενοι και 4.500 «συνεργάτες», στο Τορίνο και αλλού, δεν δουλεύουν από το Φλεβάρη, με αιτιολογία την «ανάγκη προσαρμογής των ροών παραγωγής στην προσωρινή κατάσταση της αγοράς και την επακόλουθη περικοπή των δραστηριοτήτων».

Αλλωστε, όπως παραδέχεται ο όμιλος, «η εφοδιαστική αλυσίδα της αυτοκινητοβιομηχανίας ήταν ήδη σε κρίση πριν από την έκτακτη ανάγκη του Covid-19 (...) Η επιτάχυνση καθορίζεται ακριβώς από την πανδημία. Επομένως, είναι ακόμη πιο αναγκαίο και επείγον να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κρίση για να ξαναρχίσουμε έναν στρατηγικό τομέα για τη χώρα μας. Χρειαζόμαστε ισχυρές δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, ξεκινώντας από την FCA, για τη μετάβαση στην ηλεκτρική ενέργεια, για νέα μοντέλα αυτοκινήτων, ηλεκτρικά συστήματα που θα εκχωρηθούν στις εγκαταστάσεις μας, για να προετοιμάσουμε μια διαδρομή για την κατασκευή ενός μεγάλου εργοστασίου μπαταριών».

Στο Μιλάνο έγιναν κινητοποιήσεις εργαζομένων στο εμπόριο και στα ξενοδοχεία. Οι εργαζόμενοι της αλυσίδας ρούχων «Zara» έκαναν διαμαρτυρία για τη συνεχιζόμενη αναστολή της εργασίας τους. «Υπάρχουν περισσότεροι από 200 εργαζόμενοι για τη μεταφορά και την εκφόρτωση εμπορευμάτων που έχουν μείνει στο σπίτι. Η εταιρεία λέει ότι δεν υπάρχει δουλειά, αλλά στην πραγματικότητα τα καθήκοντά μας έχουν ανατεθεί στους υπαλλήλους του καταστήματος. Η εταιρεία εκμεταλλεύτηκε την επιδημία για να θέσει αυτούς τους εργαζόμενους στο ταμείο απολύσεων μέχρι τον Οκτώβρη και μετά θα είναι άνεργοι», λένε οι εργαζόμενοι.

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι στο Μιλάνο προχώρησαν σε κινητοποίηση ενημερώνοντας για την άσχημη κατάσταση στον κλάδο. Από το 80% του μισθού, που τους έταξαν, τώρα θα πάρουν το 50%, και από το Μάρτη δεν έχουν δει «δεκάρα». Αναφέρουν δε ότι δεν πληρώνουν το νοίκι και τους λογαριασμούς, για να ταΐσουν τα παιδιά τους.