Τρεις βδομάδες μετά τα αντίστοιχα μαντάτα από τις ΗΠΑ, η είδηση επαναλαμβάνεται, αυτήν τη φορά στην Ιταλία: Η στατιστική υπηρεσία της χώρας ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι μέσα σε μόλις ένα χρόνο το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε λόγω της πανδημίας σχεδόν κατά ένα έτος, από τα 83,2 έτη το 2019 στο 82,3 το 2020.

Στον βιομηχανικό βορρά μάλιστα, στις περιοχές που πλήγηκαν ακόμα περισσότερο, με την εργατική τάξη να πληρώνει βαρύ φόρο αίματος για να συνεχίζεται απρόσκοπτη η κερδοφορία των μονοπωλίων χωρίς μέτρα προστασίας των εργαζομένων στα εργοστάσια, στις συγκοινωνίες κ.α., οι επιπτώσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες: Στη Λομβαρδία το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε 2,5 ολόκληρα χρόνια (!), από τα 83,7 στα 81,2 έτη.

Τα στοιχεία αυτά «κουμπώνουν» με τα όσα ανακοινώθηκαν πριν λίγες μέρες για την πλεονάζουσα θνησιμότητα στην Ιταλία: Το 2020 καταγράφηκαν 100.000 περισσότεροι θάνατοι από τον ετήσιο μέσο όρο της προηγούμενης πενταετίας, με τους επίσημα καταγεγραμμένους θανάτους από Covid-19 να φτάνουν μόνο στο 75% αυτού του αριθμού.

Είχε προηγηθεί στα μέσα Φλεβάρη η δημοσιοποίηση των αντίστοιχων στοιχείων για τη μείωση του προσδόκιμου ζωής στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας και το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), με βάση τα στοιχεία από το πρώτο κιόλας εξάμηνο του 2020, το προσδόκιμο ζωής στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη μειώθηκε στα 77,8 χρόνια, φτάνοντας στο χαμηλότερο σημείο από το 2006.

Μεγαλύτερη είναι η μείωση για τους Αφροαμερικανούς και τους Λατίνους - που έχουν ακόμα υψηλότερα ποσοστά εργατικών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων - σε άλλη μια αποτύπωση του ταξικού χαρακτήρα της πανδημίας και των συνεπειών της: Το προσδόκιμο ζωής για τους Αφροαμερικανούς μειώθηκε κατά 2,7 χρόνια από το 2019, πέφτοντας στα 72 χρόνια - το χαμηλότερο επίπεδο από το 2001 - και στους λατινοαμερικανικής καταγωγής κατά 1,9 χρόνια.

Χτεσινά δημοσιεύματα μάλιστα προαναγγέλλουν νέα έκθεση του Ομοσπονδιακού Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων, σύμφωνα με την οποία συνολικά το 2020 καταγράφηκε η υψηλότερη θνησιμότητα στην ιστορία των ΗΠΑ αφότου άρχισαν να τηρούνται δεδομένα γι' αυτή...

Τι επιβεβαιώνεται από όλα τα παραπάνω δραματικά στοιχεία; Το γεγονός ότι οι λαοί σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ακόμα και στα πιο ισχυρά κράτη του, πλήρωσαν και πληρώνουν βαρύ τίμημα από την απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής τους (καθώς αυτά λογίζονται ως «κόστος» για το κεφάλαιο και το κράτος του), πληρώνουν την εμπορευματοποίηση και τη γύμνια των δημόσιων συστημάτων Υγείας, αλλά και την «παράλληλη πανδημία» της μετατροπής των συστημάτων αυτών σε συστήματα Υγείας «μιας νόσου», σε βάρος της αντιμετώπισης άλλων σοβαρών ασθενειών, με βαθιές συνέπειες που θα τις βρίσκουμε μπροστά μας.

Αντίστοιχες τάσεις αποτυπώνονται και στα επίσημα στοιχεία για την Ελλάδα. Παρότι εδώ δεν έχουν ανακοινωθεί εκτιμήσεις για το προσδόκιμο ζωής, οι πάνω από 130.000 θάνατοι που καταγράφηκαν συνολικά το 2020, είναι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ σχεδόν 9.000 περισσότεροι από τον ετήσιο μέσο όρο θανάτων της τελευταίας 5ετίας (αύξηση 7,25%). Μάλιστα, από την 46η έως την 51η βδομάδα του 2020 (9 Νοέμβρη - 20 Δεκέμβρη), δηλαδή την περίοδο που κορυφώθηκε το δεύτερο κύμα της πανδημίας στη χώρα, με το φρακάρισμα στις ΜΕΘ και τα δημόσια νοσοκομεία ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, καταγράφεται η μεγαλύτερη αύξηση, από 20% έως 42% περισσότεροι θάνατοι σε σχέση με το 2019.

Από τα παραπάνω επιβεβαιώνονται αφενός οι δραματικές συνέπειες που βιώνει ο λαός από την πολιτική που τον αφήνει εκτεθειμένο στην πανδημία, χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας και πραγματική θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Αφετέρου, το γεγονός ότι και εδώ η πλεονάζουσα θνησιμότητα υπερβαίνει κατά πολύ τους καταγεγραμμένους θανάτους από Covid-19 (στις 31/12/2020 είχαν καταγραφεί 4.838 θάνατοι από κορονοϊό), φανερώνει τις συνέπειες από την υποθεραπεία και όλων των άλλων σοβαρών νοσημάτων. Η αναστολή έως και του 80% των προγραμματισμένων χειρουργείων, το κλείσιμο και οι συμπτύξεις κλινικών, οι εκατομμύρια λιγότερες επισκέψεις ασθενών στα Επείγοντα των δημόσιων νοσοκομείων και στα Κέντρα Υγείας, η τραγική κατάσταση στις δημόσιες μονάδες Υγείας με τις αλλεπάλληλες συρροές κρουσμάτων κορονοϊού, που κάνει πολλούς ασθενείς να αργούν να αποφασίσουν να φτάσουν σε αυτές, η «οδύσσεια» που αντιμετωπίζουν χιλιάδες χρόνιοι ασθενείς για να βρουν ραντεβού και εξετάσεις, αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία της πολιτικής που μετατρέπει το σύστημα Υγείας σε σύστημα «μιας νόσου», με τραγικές συνέπειες για τον λαό.

Ακριβώς από αυτήν την πλευρά, αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο το έγκλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη και αυτές τις μέρες από την κυβέρνηση, που ακόμα και τώρα, σε συνθήκες νέας δραματικής έξαρσης της πανδημίας, εφαρμόζει την ίδια εγκληματική πολιτική, αρνείται να επιτάξει τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία στην Αττική και να τα εντάξει στην εφημερία για Covid και μη Covid περιστατικά, αρνείται να εντάξει τους αυτοαπασχολούμενους υγειονομικούς σε έναν ενιαίο κρατικό σχεδιασμό για την ιατρική φροντίδα του λαού, την κατ' οίκον νοσηλεία, τους εμβολιασμούς κ.λπ.

Τώρα ακριβώς είναι λοιπόν η ώρα, οι εργαζόμενοι και ο λαός μαζί με τους υγειονομικούς να δυναμώσουν την πάλη τους, τον αγώνα για την υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού, στο σήμερα και στο αύριο!