Η πολιτική τους μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό. Οι στρατηγικές τους επιλογές ταυτίζονται και κινούνται πάντα προς όφελος της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δημαγωγούν και όταν γίνονται κυβέρνηση ακολουθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική των προκατόχων τους, διευρύνοντας το μέτωπο της επέλασης εναντίον των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

Ο δικομματικός συνεταιρισμός, που έχουν «χτίσει» το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, δεν κλονίζεται από την εναλλαγή τους στην εξουσία, αντίθετα ισχυροποιεί τον κεντρικό πολιτικό τους στόχο, που δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση της πολιτικής του «ευρωμονόδρομου».

Τα αντεργατικά μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση της ΝΔ τα δυο χρόνια που είναι στην εξουσία, στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων, αποτελούν συνέχεια των διαρθρωτικών αλλαγών που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο, το ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ασκεί πιέσεις στην κυβέρνηση για να προχωρήσει τις αντιλαϊκές «τομές και μεταρρυθμίσεις», εστιάζοντας την κριτική του στην έλλειψη τόλμης της κυβέρνησης και αμφισβητώντας τις διαχειριστικές ικανότητες... Ακολουθώντας αυτή την τακτική το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά βάζει πλάτη στην κυβερνητική πολιτική και προσφέρει απλόχερα τη συναίνεσή του για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

«Η συνέχιση και επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων αποτελούν κεντρική στρατηγική επιλογή της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ». Αυτό το απόσπασμα βρίσκεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, που είχε δώσει στη δημοσιότητα παραμονές των βουλευτικών εκλογών του 2004. Σ' αυτό το πρόγραμμα το ΠΑΣΟΚ περιγράφει με σαφήνεια ακριβώς τις πολιτικές επιλογές που σήμερα ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη μόνη διαφορά ότι φιλοδοξούσε να τις εφαρμόσει αυτό.

Η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων και των τραπεζών, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των υπερωριών και της αμοιβής τους, η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η επέκταση της μερικής απασχόλησης είναι μόνο μερικά από τα αντεργατικά μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση.

Μέτρα που περιγράφονται με ακρίβεια και μέσα στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Με τίτλο «Νέες ευκαιρίες απασχόλησης», το ΠΑΣΟΚ και πάντα χρησιμοποιώντας την καραμέλα του «κοινωνικού διαλόγου» δηλώνει ότι από τη θέση της κυβέρνησης θα προχωρήσει σε «μεταρρυθμίσεις που μπορεί να διευρύνουν το πεδίο επιλογών σε ό,τι αφορά στα ωράρια εργασίας και λειτουργίας των επιχειρήσεων, τη μερική απασχόληση και την ανάπτυξη γραφείων τοποθέτησης εργαζόμενων μερικής απασχόλησης». Σκοπός μας, σημειώνει το ΠΑΣΟΚ, «είναι να πετύχουμε ένα ικανοποιητικό συνδυασμό ευελιξίας και ασφάλειας για όλους τους εργαζομένους αλλά και τις επιχειρήσεις»...

Συγχρόνως, στο κυβερνητικό του πρόγραμμα το ΠΑΣΟΚ και με πρόσχημα την πάταξη της ανεργίας πρότεινε για τους εργοδότες: «Φορολογικές απαλλαγές, επιδότηση απασχόλησης, μείωση ή απαλλαγή από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών». Παραμονές των βουλευτικών εκλογών ο Γ. Παπανδρέου από το Λαύριο είχε προτείνει τη «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία για τους νέους ανέργους προκειμένου να αποκτήσουν «εργασιακή εμπειρία»!

Αυτές τις αντεργατικές προτάσεις συνεχίζει και σήμερα να στηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Στις 18/11/2005 ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας σε ημερίδα της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, με θέμα «Νέοι και ανεργία: Το μέλλον θέλει δουλιά», υπογράμμιζε: «Για να αυξήσουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, δε σημαίνει πάντα ίδιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Ισως πρέπει να ξεφύγουμε απ' την ιδέα ότι υπάρχει ένα μόνο πρότυπο απασχόλησης για όλους. Πρέπει να διευρύνουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης με την επέκταση ποικίλων μορφών εργασίας, μερικής ή και προσωρινής απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τότε δεν έβαζε μόνο θέμα επέκτασης της μερικής ή προσωρινής απασχόλησης, αλλά πλειοδοτούσε και για να υπάρχουν αμοιβές που δε θα υπάγονται σε συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Λίγους μήνες αργότερα η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ, αξιοποιώντας τα νομοθετημένα από το ΠΑΣΟΚ «Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης» και διευρύνοντας το αντεργατικό τους περιεχόμενο και τις αρμοδιότητές τους, επιχειρεί να βάλει στην άκρη τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, εντείνοντας την επίθεσή της μαζί με τους μεγαλοεπιχειρηματίες στις εργασιακές σχέσεις.

Πολύτιμο σύμμαχο η κυβέρνηση στην προώθηση αυτών των πολιτικών έχει και τις πλειοψηφίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, στις οποίες οι «πράσινες» πλειοψηφίες, μαζί με τους εκπροσώπους της ΝΔ και του ΣΥΝ, «σέρνουν» τους εργαζόμενους σε «κοινωνικούς διαλόγους», στηρίζοντας πάντα τη λογική της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας».

Η αγαστή συνεργασία του δικομματισμού δεν περιορίζεται όμως μόνο στην επέλαση απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα. Το ασφαλιστικό αποτελεί άλλο ένα πεδίο κοινών επιδιώξεων. Σήμερα η ΝΔ επιχειρεί και πάλι να πυροδοτήσει νέα αντιασφαλιστική επίθεση και πατώντας πάνω στους νόμους «Ρέππα», επιχειρεί να ανοίξει «διάλογο» με στόχο να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης και να μειώσει τις συντάξεις. Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει έτοιμο να συμμετέχει, αφού στο κυβερνητικό του πρόγραμμα τόνιζε την ανάγκη να «ανοίξει το ασφαλιστικό» και μάλιστα πρότεινε να υπάρξει... διάλογος «με τους εργαζομένους για τηνεθελούσια παράταση του ενεργού επαγγελματικού βίου και εργασιακού βίου»!!

Αυτή τη θέση ήρθε να επιβεβαιώσει ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος σε ομιλία του στα Γιάννενα στις 5/12/2004 είχε προτείνει την παράταση του εργάσιμου βίου, τονίζοντας: «Η παράταση του χρόνου επιβίωσης του κάθε ατόμου δίνει, ανοίγει, νέες ευκαιρίες αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού. Μετά τα 60, μετά τα 70 υπάρχουν ακόμα παραγωγικά χρόνια».

Ταύτιση των πολιτικών επιλογών μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν υπάρχει μόνο στην επιτάχυνση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, αλλά και στις παροχές που προσφέρουν στο μεγάλο κεφάλαιο. Στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «επιχειρηματικότητας» οι εκπρόσωποι του δικομματισμού έδωσαν και δίνουν νέες φοροαπαλλαγές, προώθησαν και προωθούν τη «σύμπραξη» ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, συνεχίζουν να εκποιούν τη δημόσια περιουσία.

Το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του δηλώνει... υπερήφανο για την «επιθετική πολιτική που ακολούθησε στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων». Σημειώνει ότι κατάφερε να ξεπουλήσει ιδιωτικοποιώντας τον «ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, την ΕΧΑΕ, τα ΕΛΠΕ, επτά από τις δέκα υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες κ.ά.» και υπόσχεται «επιτάχυνση του προγράμματος των αποκρατικοποιήσεων». Τη δουλιά που άφησε στη... μέση ήρθε σήμερα να ολοκληρώσει η ΝΔ.

Μπορεί δημαγωγικά σήμερα ο Γ. Παπανδρέου να δηλώνει ότι η κυβέρνηση «ενισχύει τους λίγους και αποδυναμώνει τους πολλούς», αλλά το ΠΑΣΟΚ στο κυβερνητικό του πρόγραμμα έθετε σαν «βασικό στόχο» της πολιτικής του την παραπέρα «μείωση της φορολογίας ανώνυμων εταιριών από 35% σε 30%, με προοπτική περαιτέρω μείωσης στο 25%». Μια επιχείρηση που ήρθε να ολοκληρώσει η ΝΔ, με το ΠΑΣΟΚ δήθεν να αντιτίθεται στην κυβέρνηση ότι προχώρησε στη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, χωρίς να τις υποχρεώσει το πρόσθετο κέρδος να επενδύεται...

Στο μεγάλο κεφάλαιο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θέλουν επίσης να παραδώσουν και τους ευαίσθητους τομείς της Παιδείας και της Υγείας. Γνωστές είναι οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου για τη δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων, μια θέση που ενστερνίζεται και η κυβέρνηση και από κοινού θα προωθήσουν στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Στο χώρο της Υγείας η θέση του ΠΑΣΟΚ για «διαμόρφωση νέων κανόνων λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα και διασύνδεσή του με το δημόσιο» αποτελεί το «στοίχημα» που καλείται να υλοποιήσει σήμερα η κυβέρνηση.

Η «αξιωματική συμπολίτευση» που ασκεί λοιπόν «υπεύθυνα» το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση - όπως και αντίστοιχα το προηγούμενο διάστημα η ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ - στηρίζοντας κάθε αντιλαϊκή πολιτική, πρέπει να αποτελέσει για τα λαϊκά στρώματα βασικό γνώμονα για να επιταχύνουν τον απεγκλωβισμό τους από τα κόμματα του δικομματισμού και να ενισχύσουν εκείνες τις ταξικές δυνάμεις που παλεύουν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.