ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Μάρτη 2006
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η δύναμη και ο ρόλος του ΚΚΕ

Εχει πολύ ενοχλήσει τα διάφορα επιτελεία του συστήματος η θέση του ΚΚΕ ότι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να συμβιώνουν και να συμβιβάζονται με τους αντιλαϊκούς νόμους, ότι το συμφέρον τους ταυτίζεται με την αμφισβήτηση της «νομιμότητας» αυτών των νόμων και πολιτικών και ότι ο αγώνας πρέπει να έχει ως κύρια επιδίωξη την οριστική κατάργησή τους.

Θέση που βρίσκει απήχηση και υιοθετείται όλο και από περισσότερα τμήματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» είναι ένα από τα σταθερά συνθήματα των αγώνων τους και εμπλουτίζεται κάθε φορά με συγκεκριμένο περιεχόμενο και δυναμική. Απηχεί όχι μόνο τη γενικευμένη εμπειρία τους από τον καταπιεστικό χαρακτήρα των αντιλαϊκών νόμων και πολιτικών, αλλά εκφράζει και το βαθύτερο πόθο τους να επιβάλουν το δικό τους δίκιο.

Από δω και οι ανησυχίες και οι προειδοποιήσεις και οι απειλές.

Πολύ θα ήθελαν οι κύριοι αυτοί να εξαντλείται ο αγώνας των εργαζομένων σε παραινέσεις και παρακλήσεις προς τα αφεντικά και όλο το σύστημά τους, να γίνουν πιο ανθρώπινοι, πιο φιλεύσπλαχνοι και να ομιλούν κατόπιν αδείας του κ. Πρετεντέρη και των άλλων ομογάλακτών του.

Πολύ θα ήθελαν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα και ένα εργατικό κίνημα συνένοχο και συμμέτοχο στην άθλια πολιτική τους, για να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι και να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση ότι μπορούν όλους να τους βάζουν στο τσεπάκι τους. Ενα Κομμουνιστικό Κόμμα που θα κηρύσσει την ταξική συνεργασία και την κοινωνική ειρήνη. Αντε το πολύ να τα φορτώνει όλα στο κακό μοντέλο ανάπτυξης και στην κακή εφαρμογή των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως κάνει ο χειραγωγημένος από την ιδεολογία και πολιτική τους Συνασπισμός.

Ξέρουμε επίσης πολύ καλά ότι το οπλοστάσιό τους δεν εξαντλείται στο χαρτοπόλεμο και ότι η θρασύτητα των λόγων τους στηρίζεται σε ένα πανίσχυρο μηχανισμό, έτοιμο να επιβάλει με τη δύναμη της βίας την υποταγή στο δίκιο των πιο άνομων συμφερόντων.

Το ΚΚΕ όμως θα ήταν ανάξιο του ρόλου και της αποστολής του αν καθόριζε τις θέσεις και την πολιτική του με κριτήριο το φόβο, τον τρόμο και τις απειλές του καταπιεστικού μηχανισμού των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, θα ήταν ανάξιο του ρόλου και της αποστολής του αν δεν έκανε το στοιχειώδες, να λέει την αλήθεια για τη ζωή του λαού και να παλεύει για το δίκιο του.

Το ΚΚΕ είναι το γέννημα του αγώνα των εργατών για να καταργήσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να απαλλάξουν οριστικά την τάξη τους και ολόκληρη την κοινωνία από το «δίκιο» των καπιταλιστών. Εδώ βρίσκεται και ο ρόλος και η δύναμη του ΚΚΕ. Το σκοπό αυτού του αγώνα δεν τον εγκατέλειψε και δεν τον πρόδωσε ούτε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Δήλωση μετανοίας ούτε έκανε ούτε πρόκειται να κάνει στους εκμεταλλευτές και καταπιεστές του λαού. Το συσχετισμό δύναμής του υπολογίζει, δεν υποτάσσεται όμως σ' αυτόν και δεν τον θεωρεί δεδομένο και αμετακίνητο. Αυτά είναι σε γενικές γραμμές γνωστά πράγματα.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα δεν είμαστε στο 1918 αλλά στις αρχές του 21ου αιώνα. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το πρόβλημα. Η ανάπτυξη και εξέλιξη του πολιτισμού που όντως είναι πράγματα αναμφισβήτητα, δε σημαίνει ότι έκαναν τους καπιταλιστές πιο πολιτισμένους και πιο ανθρώπινους, όπως επιχειρούν να μας πείσουν μερικοί.

Είναι το ίδιο βάρβαροι και αδίστακτοι και ικανοί για κάθε έγκλημα όταν πρόκειται για τα συμφέροντά τους.

Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι το σύστημά τους, οι νόμοι τους, το ίδιο τους το κράτος εξελίσσονται σε μια αληθινή απειλή για τη ζωή και το μέλλον της πλειοψηφίας του λαού, των λαών, των νέων ανθρώπων. Η βαρβαρότητα εκδηλώνεται μέσα απ' όλους τους πόρους του συστήματος.

Δεν είναι αποτέλεσμα μόνο συγκεκριμένων πολιτικών της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ και των ομοίων τους σε κάθε χώρα, αλλά βαθύτερων αιτιών. Το καπιταλιστικό σύστημα, ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής ιστορικά έχει εξαντλήσει τα όριά του. Από δω και η απειλή και ο κίνδυνος για τους λαούς.

Δε χρειάζεται να κάνουμε το γύρο του κόσμου για να αντλήσουμε πειστήρια και αποδείξεις προκειμένου να καταδείξουμε την παραπάνω ζοφερή πραγματικότητα.

Οι τραπεζίτες στη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια απέσπασαν τεράστια κέρδη χάρη στους νόμους και στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Με βάση τη φιλοσοφία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι τα κέρδη φέρνουν γενική ευημερία, θέσεις εργασίας και κοινωνική πρόοδο, θα έπρεπε ο κόσμος να ήταν ικανοποιημένος και αισιόδοξος. Συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Οι τραπεζίτες απαιτούν κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων ως και διάλυση των σωματείων, τα ελάχιστα αμυντικά όπλα των εργαζομένων απέναντι στην ασυδοσία των εργοδοτών, επιβάλλουν εντατικοποίηση της εργασίας, διάλυση σταθερών εργασιακών σχέσεων, απαιτούν κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, δουλιά από το πρωί μέχρι το βράδυ με τους δικούς τους όρους.

Το πρόβλημα των τραπεζιτών είναι ότι οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές τους σε συνθήκες ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων, απειλούν τη συνέχιση της κερδοφορίας τους. Μπροστά σ' αυτό τον κίνδυνο απαιτούν από τους εργαζόμενους, από το κράτος, απ' όλη την κοινωνία να στηρίζουν αυτή την αθλιότητα. Να διατηρηθούν και να αυξηθούν τα κέρδη τους. Να πληρώνει φόρο υποτέλειας όλη η κοινωνία.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους εφοπλιστές, ο κάθε εφοπλιστής πρέπει να εξασφαλίσει τα κέρδη του από τους ανταγωνιστές και όλοι μαζί από τους ανταγωνιστές άλλων χωρών.

Στην ίδια γραμμή και οι βιομήχανοι, όλα τα τμήματα του κεφαλαίου. Ο θάνατός σου η ζωή μου είναι νόμος που καθορίζει όλη τους τη συμπεριφορά. Στον αγώνα των καπιταλιστών για το κέρδος δε μένει τίποτα όρθιο ή δεν αφήνουν κανένα τομέα των κοινωνικών αναγκών έξω από το στόχαστρό τους. Τα δάση, τις παραλίες, το ασφαλιστικό, την εκπαίδευση, την Υγεία, τις λειτουργίες του ίδιου του κράτους, επεκτείνεται στην εμπορία των ναρκωτικών, στην εμπορία λευκής σαρκός. Πέφτουν παντού σαν τα κοράκια. Η απληστία του κέρδους, ως θέμα ζωής και θανάτου, οδηγεί τους καπιταλιστές, τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί σε μια κατάσταση επιδρομής και εγκλήματος σε βάρος των εργαζομένων, της κοινωνίας, του πολιτισμού, της φύσης.

Επομένως η αποδοχή αυτής της νομιμότητας ισοδυναμεί με συνενοχή και συμμετοχή σε έγκλημα, σε βάρος των εργαζομένων, της κοινωνίας.

Η νομιμότητα αυτού του συστήματος στηρίζεται στη ληστεία, στην αρπαγή του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη από μια μικρή μειοψηφία. Στην εποχή μας αυτή η σχέση πραγμάτων έχει φτάσει στο ανώτατο όριό της.

Αυτή τη νομιμότητα το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και κυρίως τη νέα γενιά, να μην την αποδέχονται να την καταγγείλουν, να την ανατρέψουν. Για το ΚΚΕ δεν είναι ένα σχήμα λόγου αυτό το κάλεσμα. Είναι θέμα ζωής και θανάτου για τη ζωή και το μέλλον τους, για την πρόοδο της κοινωνίας. Για την απαλλαγή της από τον παρασιτισμό και τη σαπίλα.

Το κυρίως πρόβλημα βρίσκεται στο συσχετισμό δύναμης. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα που θα κρίνει την εξέλιξη αυτού του αγώνα. Ο αγώνας των ναυτεργατών, όπως και πολύ άλλοι αγώνες, αυτό έδειξαν. Η ενότητα των ναυτεργατών και η μεγάλη αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε, απέδειξαν ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να ορθώσει ένα ισχυρό μέτωπο στην επιδρομή του κεφαλαίου, να εμποδίσει νέα εγκλήματα, είναι ο δρόμος που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ολοκληρωτικής ανατροπής.

Εδώ βρίσκεται και το κεντρικό πρόβλημα, στη διαμόρφωση αυτού του συσχετισμού. Στη λύση αυτού του προβλήματος υποτάσσεται και η πολιτική του ΚΚΕ. Η ιδεολογική, θεωρητική και η πρακτική, οργανωτική. Εδώ κρίνεται και ο ρόλος του ΚΚΕ.

Σ' αυτό το στόχο υποτάσσονται όλοι οι επιμέρους αγώνες. Οργάνωση και ενότητα της εργατικής τάξης με προοπτική να επιβάλλει το δικό της δίκιο, καταργώντας το δίκιο του καπιταλιστή, να λεηλατεί, να καταστρέφει.


Δ. Γ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ