ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Μάρτη 2006
Σελ. /32
Προσκλητήριο σε συνεργασία για την αντεπίθεση

Ο Παναγιώτης Μαντάς, Συντονιστής της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ, μιλά σήμερα στο «Ριζοσπάστη» για το περιεχόμενο και τους στόχους της πανελλαδικής αγωνιστικής συνεργασίας μπροστά στις τοπικές εκλογές

«Δεν ξεχνάμε ποιος σταμάταγε τα τρένα του ΝΑΤΟ και ποιος επέτρεπε τη διέλευσή τους...»
«Δεν ξεχνάμε ποιος σταμάταγε τα τρένα του ΝΑΤΟ και ποιος επέτρεπε τη διέλευσή τους...»
«Η δικομματική σούπα μπορεί να χαλάσει. Το λαϊκό κίνημα με όρους ρήξης έχει τη δύναμη να τραβήξει μπροστά. Το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας μπορεί να ανορθωθεί. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από μια συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, ούτε από ένα χωροφύλακα της κεντρικής εξουσίας σε τοπικό επίπεδο. Μπορούμε να βάλουμε τέλος σε κάθε καπηλεία σε βάρος της Αριστεράς».

Είναι φράσεις από έναν κατηγορηματικό λόγο, διατυπωμένο αποφασιστικά από τον Παναγιώτη Μαντά, Συντονιστή της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ, από μια συζήτηση που είχαμε μαζί του και αποσπάσματα της οποίας παρουσιάζουμε σήμερα:

-- Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της συμμαχίας που έχετε ανακοινώσει σε πανελλαδικό επίπεδο με το ΚΚΕ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών ενόψει των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;

-- Πρόκειται για μια συνεργασία, με την κυριολεξία αυτού του όρου. Δεν πρόκειται για μέτωπο, αλλά ούτε και για μια απλή εκλογική σύμπραξη. Ο σκοπός είναι, εκτός από το μεγάλο θέμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να προκύψει μία ελπιδοφόρα, στερεή παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα, και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μέσα στο κλίμα της νεοταξικής επίθεσης και της δικομματικής σκιαμαχίας οι δυνάμεις της συνεπούς Αριστεράς, του πατριωτικού-σοσιαλιστικού χώρου, οι ανένταχτοι ριζοσπάστες, κ.ά., συνεργαζόμαστε, στους δήμους, στους νομούς και στη χώρα, για να εκφραστεί στο λαϊκό κίνημα και στην κάλπη η προοπτική της καθολικής αντίστασης και της αντεπίθεσης. Οι συσχετισμοί είναι γνωστοί, ωστόσο αυτό το μήνυμα μπορεί να «κλέψει την παράσταση» και να ανορθώσει το αγωνιστικό φρόνημα στο λαό για την παραπέρα πορεία. Πρόκειται, κωδικοποιημένα, για ένα προσκλητήριο καθολικής αντίστασης, ένα προσκλητήριο συνεργασίας για την αντεπίθεση.


-- Ταυτόχρονα με τον απολογισμό του δίχρονου της διακυβέρνησης, η ΝΔ διακήρυξε και την επιμονή της στο να προωθήσει πιο έντονα τις αναδιαρθρώσεις. Προανήγγειλε ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής. Ποια είναι η κριτική σας σε αυτό το γεγονός;

-- Για να γίνει κατανοητό τι συμβαίνει πρέπει να εξετάσει κανείς σαν πακέτο τα δύο κυρίαρχα πολιτικά κόμματα. Θα δει ότι έχουν ολοκληρωτικά αλλοτριωθεί. Εχουν χάσει κάθε επαφή και σύνδεση με την κοινωνία και κατ' επέκταση με κάθε στοιχείο πραγματικής παραγωγής ιδεολογίας και πολιτικής. Λειτουργούν μόνο επικοινωνιακά. Επί της ουσίας της πολιτικής επιδίδονται αποκλειστικά σε συνεχείς εξετάσεις στο Μάαστριχτ, στην ελληνική ολιγαρχία και, συγχρόνως, στη «νέα τάξη» και τον στρατηγικό εταίρο της στην περιοχή, το καθεστώς της Αγκυρας. Κυνηγάνε, δηλαδή, το «χρίσμα» για τη νομή και τη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, επιβάλλοντας την πιο συντηρητική πολιτική που γνώρισε η χώρα απ' τη μεταπολίτευση και μετά.

Σ' αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε πως το δικομματικό σύστημα έχει προχωρήσει σε μια αναμόρφωση. Ενα από τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, για λόγους μεσοπρόθεσμης συγκυρίας, έχει αποκτήσει ένα ρόλο «καθιερωμένου εκπροσώπου» της σύγχρονης νεοταξικής πολιτικής για τη χώρα και ακριβώς εδώ βρίσκεται το «τραγικό» για την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, τη ΝΔ. Η ΝΔ, όντας και αυτή σκληρό συντηρητικό κόμμα, προσπαθεί να συναγωνιστεί και να ανεβάσει ψηλότερα τον πήχη που έχει ήδη τοποθετήσει πολύ ψηλά το ΠΑΣΟΚ. Ετσι, με τον πιο φαντασμαγορικό τρόπο ξεγυμνώνεται εγκαταλείποντας ταχύτατα τις όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις της, ακόμα και την επικοινωνιακή της στρατηγική. Σε αυτό το σημείο βγαίνουν οι άλλοι και την καρφώνουν με τα γνωστά γκάλοπ. Η ΝΔ στρίβει το τιμόνι ολοταχώς ακόμα πιο δεξιά. Η τοποθέτηση της Ντ. Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών «τα λέει όλα». Το πρόβλημα είναι να μην καθιερώσουν το επικοινωνιακό λάιφ στάιλ ως πολιτική μέσα στο λαό, και η πρόκληση είναι να τους χαλάσουμε ανεπανόρθωτα τη σούπα.

-- Λέτε, δηλαδή, ότι είναι ψευτοαντιπολίτευση αυτή που ασκεί το ΠΑΣΟΚ;

-- Ναι, και απόδειξη σε αυτό είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ και η τοποθέτηση διά του αρχηγού του στη Βουλή αλλά και σε ομιλίες σε διάφορα σημεία της χώρας για το «πολιτικά λεπτό» θέμα των υποκλοπών, που συνδέεται ευθέως με το κρίσιμο ερώτημα «ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα». Το συμπέρασμα της τοποθέτησής του ήταν πως έψεξε την κυβέρνηση για ανεπαρκή χειρισμό!

Εψεξε, δηλαδή, την κυβέρνηση διότι δε χειρίστηκε το θέμα με τρόπο ώστε να μη διαφανεί - αν αυτό ήταν βέβαια δυνατό! - η εμπλοκή του αμερικανικού παράγοντα!

Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι είναι μια συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση που με τον όποιο αντιπολιτευτικό της λόγο ισχυροποιεί τα θεμέλια της νεοκαπιταλιστικής-νεοταξικής πολιτικής.

-- Με αυτό το δεδομένο πώς σχολιάζετε το σημείο της συνέντευξης του κ. Γιάννη Πανούση, υποψήφιου υπερνομάρχη του ΣΥΝ, ο οποίος ευθέως είπε πως βλέπει την εκλογική διαδικασία σαν πεδίο προετοιμασίας της σύγκλισης του ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΝ;

-- Μια τέτοια τοποθέτηση δεν εκπλήσσει από τη στιγμή που η ηγεσία του ΣΥΝ τοποθέτησε το πολιτικό πρόσχημα των δήθεν τοπικών κοινωνιών σαν κριτήριο για τη στάση της στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Φυσικά, δεν υπάρχουν τοπικές κοινωνίες, έτσι όπως τις αναφέρει ο ΣΥΝ. Το καινούριο είναι σήμερα πως αναβαθμίζονται τα ισχυρά τοπικά οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται με το κέντρο και περνάνε από κοντά, και μάλιστα πιο πετυχημένα, την αντιλαϊκή πολιτική. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα είδος νέου χωροφύλακα του κατεστημένου. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΝ δεν μπορεί να ξεκόψει από το ευρύτερο ιδεολογικό φάσμα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Επόμενο είναι και η τοποθέτηση του κ. Πανούση να προσανατολίζεται προς τα εκεί.

-- Πώς σχολιάζετε διάφορες προτροπές, για «αποκατάσταση» της ιδεολογικής διαφοράς, έτσι ώστε να γίνει και πάλι διακριτή η διαφορά Αριστερά- Δεξιά;

-- Γίνεται μια αήθης καπηλεία των όρων και από τα δύο μεγάλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε και τα προηγούμενα χρόνια όροι, όπως, ο σοσιαλισμός, και άλλοι να φθαρούν δυστυχώς επικοινωνιακά σε πλατύτερα στρώματα. Μια τέτοια καπηλεία προσπαθεί να κάνει τώρα και με τον όρο Αριστερά. Πρόκειται στην ουσία για τη νέα Δεξιά, για το νέο σκληρό πυρήνα ιδεολογίας και πολιτικής του συντηρητισμού. Φυσικά αντίστοιχες προσπάθειες είχε κάνει στο παρελθόν η ΝΔ. Αυτό μπορεί να το δούμε και τώρα.

Αν η Αριστερά προτάξει πολιτικούς-κοινωνικούς όρους σαφείς, και αυτό πιστεύουμε ότι κάνουμε και με τη συνεργασία για την αντεπίθεση στις τοπικές εκλογές, αυτά τα περιθώρια καπηλείας σίγουρα θα εξαφανιστούν.

Απευθυνόμαστε σε κάθε ανυπότακτο!

-- Σε ποιους, λοιπόν, σε κοινωνικό επίπεδο, απευθύνεται αυτή η συνεργασία;

-- Στο μεγάλο μέρος των πολιτών, που μπορεί κανείς να τους κατατάξει στο μικρό και μεσαίο μέγεθος της οικονομίας, δηλαδή την εργατική τάξη μαζί με τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους, όσους ονομάζονταν μικρομεσαίοι, τους άνεργους, κτλ., όλους αυτούς που δεν μπορούν σήμερα να εκφραστούν πολιτικά μέσα από το δικομματισμό και τους δορυφόρους του ένθεν κακείθεν.

Και οι δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές είναι μια ευκαιρία να συσπειρωθεί αυτή η θάλασσα των ανένταχτων πολιτών σε μια κατεύθυνση ρήξης με το πολιτικό κατεστημένο του Μάαστριχτ και της παρακμής.

Απευθυνόμαστε, επίσης, στις ανυπότακτες πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν παραδόσεις του πατριωτικού- σοσιαλιστικού χώρου και βλέπουν σήμερα την Ελλάδα υποτελή στη μέγκενη και στη διελκυστίνδα του ΝΑΤΟ και της Αγκυρας. Σε όλους αυτούς που προτάσσουν καίρια θέματα, όπως το «σχέδιο Ανάν» και τους όρους του συνεχιζόμενου «ελληνοτουρκικού διαλόγου», και μπορούν μέσα από αυτή τη συνεργασία να συμβάλουν ουσιαστικά στην ενιαία πάλη για το μέτωπο της εθνικής ανεξαρτησίας.


Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ