Εντατικούς ρυθμούς προσλαμβάνουν οι διεργασίες γύρω από τις εκκρεμότητες της δεύτερης «αξιολόγησης», ενώ η «πρόοδος» που καταγράφεται στο πλαίσιο των συνεννοήσεων και των παζαριών, συντίθεται από την προσθήκη νέων αντιλαϊκών μέτρων και το συγκερασμό των κάθε είδους προτάσεων και των μειγμάτων της αντιλαϊκής πολιτικής που έχουν βάλει στο τραπέζι τόσο η Ευρωζώνη όσο και το ΔΝΤ και βέβαια με τη «σφραγίδα» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Σταθερά και μεθοδικά, στρώνεται το χαλί για τα μνημόνια της «επόμενης μέρας», για τη «μεσοπρόθεσμη περίοδο» μετά το 2018, δηλαδή και για μετά την αναμενόμενη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, ενώ βέβαια η πορεία προς την επόμενη φάση θα είναι σπαρμένη με αντιλαϊκά μέτρα, νέας κοπής «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», τα οποία έρχονται να προστεθούν πάνω σε όλα τα προηγούμενα.

Τα ζήτημα αυτά συζητήθηκαν προχτές σε «έκτακτη» σύσκεψη στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου, του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλ. Ρέγκλινγκ, των εκπροσώπων της ΕΚΤ, Μπ. Κερέ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μ. Μπούτι, του ΔΝΤ, Π. Τόμσεν και άλλων παραγόντων του κουαρτέτου.

Ο Γ. Ντάισελμπλουμ, σε ανακοίνωσή του μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης, αναφέρει ότι «υπάρχει ξεκάθαρη κατανόηση ότι η έγκαιρη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης είναι προς το συμφέρον όλων». Επιπλέον, όπως ο ίδιος τονίζει,«κάναμε σημαντική πρόοδο σήμερα και είμαστε κοντά στο κοινό έδαφος για να επιστρέψει η αποστολή στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα.Θα εξετάσουμε την περαιτέρω πρόοδο της δεύτερης αξιολόγησης στο επόμενο Γιούρογκρουπ».

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, αυτήν τη βδομάδα, ενδεχομένως και από αύριο Δευτέρα, επανέρχονται στην Αθήνα τα κλιμάκια του κουαρτέτου, σε μια εξέλιξη που επιβεβαιώνει την «πρόοδο» των συνεννοήσεων και των παζαριών για λογαριασμό του κεφαλαίου. Επόμενος σταθμός θεωρείται η συνεδρίαση του συμβουλίου Γιούρογκρουπ στις 20 Φλεβάρη, ενώ σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, οι «υπογραφές» αναμένεται να πέσουν μέχρι τα μέσα του Μάρτη.

Σε κάθε περίπτωση, η σύνθεση των αντιλαϊκών προτάσεων συγκυβέρνησης - Ευρωζώνης - ΔΝΤ εστιάζει στους άξονες που αφορούν στο χρονοδιάγραμμα των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018, στην άμεση νομοθέτηση των αντιλαϊκών μέτρων που θα εφαρμοστούν τα επόμενα χρόνια, καθώς επίσης στα μέτρα άμεσης εφαρμογής, όπως και στο ζήτημα της διαχείρισης του κρατικού χρέους, η «διευθέτηση» του οποίου φαίνεται να πηγαίνει σε επόμενη φάση.

Πέρα από τα ζητήματα της δημοσιονομικής πολιτικής, που αφορούν στην ενίσχυση της φοροληστείας του λαού και τη μείωση των (ήδη κουτσουρεμένων) κρατικών κονδυλίων για τις κοινωνικές δαπάνες, οι «εκκρεμότητες» της διαπραγμάτευσης αφορούν τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, στα ζητήματα της Ενέργειας, στις αναδιαρθρώσεις που κρίνονται αναγκαίες στην πορεία ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου.

Ηδη κυβερνητικοί παράγοντες στην Αθήνα, προλειαίνοντας το έδαφος, κάνουν λόγο για κυβερνητική «υπαναχώρηση» στο ζήτημα των ομαδικών απολύσεων. Σε αυτό το επίπεδο, η έμφαση δίνεται στην αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από το 5% στο 10% και την πλήρη κατάργηση της «διοικητικής έγκρισης» (βέτο). Επιπλέον, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, στο τραπέζι βρίσκεται και η εκχώρηση μετοχικών πακέτων της ΔΕΗ σε ιδιώτες επενδυτές.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αντιλαϊκές συγκλίσεις καταλήγουν στη διαμόρφωση νέου «πακέτου» που φτάνει σε 2% του ΑΕΠ και ξεπερνά τα 3,6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, με την πλήρη ανάπτυξη των μέτρων μετά το 2018.

Μάλιστα, η περαιτέρω κλιμάκωση αναμένεται να ξεκινήσει άμεσα με τη νομοθέτηση και εφαρμογή μέτρων ύψους 1,8 δισ. ευρώ. Αλλα τόσα (1,8 δισ. ευρώ) θα ενταχτούν στις εφεδρείες του δημοσιονομικού «κόφτη». Αυτός με τη σειρά του, ανεξάρτητα από το «αμπαλάζ» και τον τρόπο παρουσίασης που θα επιλεγεί, θα ενεργοποιηθεί «βρέξει - χιονίσει», πέρα και πάνω από την όποια εξέλιξη της οικονομικής δραστηριότητας, ανεξάρτητα και από την όποια έκβαση των αντιλαϊκών στόχων στους κρατικούς προϋπολογισμούς. Στον «κόφτη» θα συμπεριληφθούν, όπως όλα δείχνουν, και νέες περικοπές στις ασφαλιστικές δαπάνες, που σημαίνει κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς».

Θυμίζουμε ακόμα την αρχική πρόταση του ΔΝΤ, το οποίο στο γνωστό ρόλο του «λαγού» έβαζε στο τραπέζι «πακέτο» ύψους 4,5 δισ. ευρώ. Με παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά φαίνεται να «κλειδώνει», σε αυτή τη φάση, η νέα αντιλαϊκή συμφωνία.

Από την πλευρά του ΔΝΤ, ο εκπρόσωπός του, Τζ. Ράις, προτάσσει την άμεση νομοθέτηση των επόμενων αντιλαϊκών παρεμβάσεων, με έμφαση στις περαιτέρω περικοπές των συντάξεων και την καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου στους μισθωτούς και συνταξιούχους. Οπως είπε, το ΔΝΤ ζητά την άμεση νομοθέτησή τους, προκειμένου αυτές να εφαρμοστούν στο «εγγύς μέλλον» και αφού η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει.

Δηλαδή, ομολογείται ανοιχτά ότι τα νέας κοπής αντιλαϊκά μέτρα θα εφαρμόζονται και σε περιβάλλον ανάκαμψης της οικονομίας, σε συνδυασμό βέβαια και με όλες τις προηγούμενες παρεμβάσεις «μόνιμου χαρακτήρα».

Στα μέτρα άμεσης εφαρμογής εντάσσεται και αυτό της συρρίκνωσης του αφορολόγητου ορίου σε μισθωτούς και συνταξιούχους, αγρότες, με ανοιχτό ζήτημα το μέγεθος καρατόμησης, αλλά και του ρυθμού που θα προσλάβει η κλιμάκωση της φοροληστείας απέναντι στο λαό. Αυτό θα κριθεί σε συνδυασμό και με τις άλλες αντιλαϊκές παρεμβάσεις, που στοχεύουν στην κάλυψη των στόχων στους κρατικούς προϋπολογισμούς της επόμενης περιόδου.

Το κεντρικό σενάριο εστιάζει στην περαιτέρω συρρίκνωση του αφορολόγητου ορίου σε λαϊκά εισοδήματα ύψους 6.000 το χρόνο. Αυτό θα σημάνει την επιβολή φόρων και σε εισοδήματα της τάξης των 428 ευρώ το μήνα στον ιδιωτικό τομέα (14 μισθοί). Σύμφωνα με τα εξεταζόμενα σενάρια, στο τραπέζι, μεταξύ άλλων, βρίσκεται η πρόταση για «τμηματική μείωση» του αφορολόγητου ορίου μισθωτών - συνταξιούχων σε δύο δόσεις. Ειδικότερα, εξετάζεται η περαιτέρω καρατόμησή του, στο εύρος ετήσιων εισοδημάτων ύψους 7.000 ευρώ για το 2018 ή ακόμη και για τα φετινά εισοδήματα. Σε αυτή την περίπτωση, το εκτιμώμενο «όφελος» για το κρατικό ταμείο υπολογίζεται σε 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, βέβαια με αντίστοιχη ενίσχυση της φοροαφαίμαξης των λαϊκών εισοδημάτων.

Για τη συνέχεια, από το 2019, συζητείται η περαιτέρω καρατόμηση στα 6.000 ευρώ...

Και βέβαια, η σύνθεση των αντιλαϊκών προτάσεων αναμένεται να αποτυπωθεί και στους στόχους και το χρονοδιάγραμμα για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» της περιόδου μετά το 2018 και την αναμενόμενη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου. Εν προκειμένω, σε ρόλο «λαγού» είχε βγει η γερμανική κυβέρνηση, αλλά και η πλευρά της Ευρωζώνης, με προτάσεις για «πλεονάσματα» στο 3,5% του ΑΕΠ και μάλιστα με 10ετή ορίζοντα μετά τη λήξη του 3ου μνημονίου, δηλαδή μέχρι το 2028. Αν και για την ώρα δεν έχει γίνει γνωστό το πού θα «κάτσει» η αντιλαϊκή συμφωνία, είναι φανερό το γεγονός ότι θα αφορά τη «μεσοπρόθεσμη περίοδο» για μετά το 2018, σε συνδυασμό, βέβαια, με το ύψος των πλεονασμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, οι στόχοι για τα πλεονάσματα - ενδεχομένως στο 3,5% μέχρι το 2023 - έρχονται προκειμένου να «ακονίσουν» τον υπό διαμόρφωση νέο δημοσιονομικό «κόφτη».

Τα παζάρια εστιάζουν και στο ζήτημα της «βιώσιμης» διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους, τόσο από την πλευρά του ΔΝΤ όσο και της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό και με τη μεταξύ τους διαπάλη για τον επιμερισμό των «κινδύνων» και της χασούρας.

Το ΔΝΤ παραπέμπει για επόμενη φάση τις όποιες αποφάσεις του, σχετικά με την πλήρη συμμετοχή του στο 3ο μνημόνιο (και μέσω νέας χρηματοδότησης προς το ελληνικό κράτος). Ταυτόχρονα, χαρακτηρίζει το ελληνικό κρατικό χρέος «εξαιρετικά μη διαχειρίσιμο», προτείνοντας νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης».

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την πλευρά της, απέστειλε την περασμένη βδομάδα νέο ισχυρό μήνυμα για τους όρους και τις προϋποθέσεις σχετικά με την ένταξη των ελληνικών κρατικών ομολόγων στα προγράμματα της «νομισματικής χαλάρωσης». Η εξέλιξη αυτή προϋποθέτει τη διασφάλιση της «βιωσιμότητας» του κρατικού χρέους, με επόμενο βήμα το κλείσιμο της «αξιολόγησης» και βέβαια την επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και η ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης» αναγορεύονται σε αναγκαίες προϋποθέσεις, προκειμένου να ενταχθούν ελληνικά ομόλογα στα προγράμματα της «ποσοτικής χαλάρωσης». Αυτό τόνισε ο διοικητής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, ο οποίος μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξεκαθάρισε πως για να αγοράσει η ΕΚΤ ελληνικό κρατικό χρέος, θα πρέπει προηγουμένως να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της «βιωσιμότητας».

Οπως είπε, για να γίνει μια αξιόπιστη «αξιολόγηση» της βιωσιμότητας του χρέους, θα πρέπει να εφαρμοστούν βραχυπρόθεσμα μέτρα (τα οποία έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή), αλλά και μεσοπρόθεσμα μέτρα, τα οποία βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση. Κατέληξε λέγοντας ότι μπορούμε να είμαστε κοντά στο στόχο αγοράς ελληνικού χρέους, αν ολοκληρωθεί σύντομα η δεύτερη «αξιολόγηση», «αλλιώς μπορούμε να περιμένουμε»...