Motion Team

Αποψη από την κινητοποίηση του Σαββάτου

Δήλωσαν ότι μετά τη Θεσσαλονίκη και την ΑΓΡΟΤΙΚΑ θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους, με αποκορύφωμα τον αγωνιστικό γιορτασμό του Κιλελέρ, αποφασισμένοι να αντισταθούν στην αντιαγροτική πολιτική που ξεκληρίζει τους παραγωγούς, που μαραζώνει την ύπαιθρο, ενώ εξασφαλίζει παράλληλα τεράστια κέρδη στους εμποροβιομήχανους και τραπεζίτες. Διακήρυξαν ότι βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση των αιτημάτων τους αποτελεί η ανασυγκρότηση του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος σε αγωνιστική, ριζοσπαστική κατεύθυνση και η συμμαχία του με την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, για να ανατραπεί η αντιαγροτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ και να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ των συνεπών αγωνιστικών δυνάμεων, τόσο στο αγροτικό κίνημα όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Αγροτοκτηνοτρόφοι, εκπρόσωποι αγροτικών συλλόγων, συνεταιρισμών και ενώσεων που ήρθαν από πολλούς νομούς της Βόρειας Ελλάδας, καθώς και πολλοί εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν λίγο μετά τις έντεκα το πρωί στο Αγαλμα Βενιζέλου και αφού έγιναν οι ομιλίες ακολούθησε πορεία προς το χώρο της ΔΕΘ όπου λειτουργούσε η ΑΓΡΟΤΙΚΑ. Στην πορεία προηγούνταν τα τρακτέρ που είχαν φέρει παραγωγοί από γειτονικά χωριά. Λίγο μετά τη 1 το μεσημέρι κατέληξαν στους χώρους της ΔΕΘ και μπροστά από το περίπτερο 8, έκαψαν συμβολικά σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

«Την ίδια ώρα που κυβέρνηση, τραπεζίτες και μεγαλέμποροι μετέτρεψαν την ΑΓΡΟΤΙΚΑ σε φόρουμ μεγαλοεπιχειρηματιών και αεριτζήδων αετονύχηδων, την ίδια ώρα που όλοι αυτοί θριαμβολογούν κιόλας πάνω στα απομεινάρια της ελληνικής Γεωργίας και Κτηνοτροφίας και επιχαίρουν για τα αποτελέσματα των πολιτικών τους, εμείς χτίζουμε το κοινό μας μέτωπο με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους των πόλεων», τόνισε ο Γιώργος Ρίσκος, μέλος της γραμματείας της ΠΑΣΥ, που ήταν ο κεντρικός ομιλητής της συγκέντρωσης. «Ετσι κι αλλιώς, πρόσθεσε, κοινά προβλήματα έχουμε, και για πολλούς από αυτούς, κοινή μοίρα έχουμε. Το βιώνουν αυτό σήμερα οι δεκαπέντε-είκοσι εναπομείναντες εργαζόμενοι στην πρώην Ομοσπονδία Γενικών Συνεταιρισμών Θεσσαλονίκης (από 600 που ήταν κάποτε) αλλά και σε άλλες ενώσεις γεωργικών συνεταιρισμών, οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια Ζάχαρης, οι καπνεργάτες, οι μικροεπαγγελματίες που συναλλάσσονταν με τις επιχειρήσεις που έκλεισαν οι αντιαγροτικές πολιτικές κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Κάνουμε πέρα τις υποταγμένες, νόθες και ανύπαρκτες ηγεσίες (ΠΑΣΕΓΕΣ-ΓΕΣΑΣΕ) που παίζουν ενεργό ρόλο στην προώθηση των αντιαγροτικών πολιτικών. Μαζί με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, παλεύουμε για μια άλλη, φιλολαϊκή πολιτική που θα δει με άλλο μάτι και τα προβλήματα της γεωργίας και κτηνοτροφίας».

Συνεχίζοντας ο Γιώργος Ρίσκος, τόνισε ότι «προϋπόθεση για να υπάρχει προοπτική στους αγώνες μας είναι η συμμαχία με την εργατική τάξη και τα άλλα στρώματα ενάντια στην ίδια αντιλαϊκή πολιτική που γεννάει και τα δικά μας και τα δικά σας προβλήματα, αλλά και οι αλλαγές συσχετισμών υπέρ των συνεπών αγωνιστικών δυνάμεων, τόσο στο αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα, όσο και στο γενικότερο πολιτικό επίπεδο. Δεσμευόμαστε να παλέψουμε για το στερέωμα και τη σφυρηλάτηση των δεσμών μας με την εργατική τάξη, με το ΠΑΜΕ του αγώνα και τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Συμμετέχουμε ολόψυχα στις 13 Φλεβάρη στην απεργία και στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, γιατί, εκτός των άλλων, η αντιασφαλιστική επίθεση χτυπάει κι εμάς», κατέληξε.

Στη συγκέντρωση χαιρέτισαν ακόμη ο Βαγγέλης Μπούτας, μέλος της Γραμματείας της ΠΑΣΥ, ο Γιώργος Λιγδανός, Πρόεδρος Αλιευτικού Συλλόγου Νικήτης Χαλκιδικής, ο Νίκος Χριστάκης, πρόεδρος του συλλόγου Κτηνοτρόφων Ν. Πέλλας, ο Νικήτας Τσαρίδης από μέρους του ΠΑΜΕ, ο Γ. Παυλίδης, εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα ΕΒΕ, η Αντιγόνη Καραπαναγιωτίδου, αγρότισσα από τις Σέρρες.

Με το ψήφισμά τους οι συγκεντρωμένοι απαίτησαν ικανοποιητικές κατώτερες εγγυημένες τιμές, δραστική μείωση του κόστους παραγωγής, εκδημοκρατισμό και ενίσχυση των συνεταιρισμών, ουσιαστική ρύθμιση των αγροτοκτηνοτροφικών χρεών, τιμαριθμική αναπροσαρμογή της ενιαίας ενίσχυσης και κατάργηση των «νόμιμων» και παράνομων παρακρατήσεων, κατάργηση όλων των κανονισμών και οδηγιών που ξεκληρίζουν τους μικρομεσαίους ψαράδες κλπ., καθώς και το άμεσο σταμάτημα των αγροτοδικείων.

Από την άλλη μεριά, το κόστος παραγωγής του βαμβακιού, όπως, άλλωστε κι όλων των αγροτικών προϊόντων, αυξάνεται αλματωδώς, καθώς έχουμε τεράστιες ανατιμήσεις στις τιμές των αγροτικών μέσων και εφοδίων. Η τιμή των λιπασμάτων αυξήθηκε, κατά μέσον όρο, 60%, ενώ σε αρκετά είδη λιπάσματος φτάνει μέχρι και 600%! Κι όπως επισημαίνουν οι παραγωγοί, αυτό είναι το αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της αγοράς και του ξεπουλήματος της εθνικής λιπασματοβιομηχανίας σε πολυεθνικές εταιρείες, που οδήγησαν στην απελευθέρωση της κερδοσκοπικής βουλιμίας και ασυδοσίας των εμποροβιομηχάνων και των μεγαλοεισαγωγέων, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο πώς θ' αυξήσουν όσο περισσότερο γίνεται τα κέρδη τους.

Η τιμή του αγροτικού ρεύματος, στην οποία προχώρησε η υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ, φτάνει στο 40%, το αγροτικό πετρέλαιο ανέβηκε κατά 25% κι ανάλογες αυξήσεις έχουν επιβληθεί στα φυτοφάρμακα και στους σπόρους.

Η χαμηλή εμπορική τιμή του βαμβακιού, σε συνδυασμό με το πετσόκομμα των επιδοτήσεων και την αλματώδη αύξηση του κόστους παραγωγής, επιφέρουν νέο συντριπτικό χτύπημα στο εισόδημα των μικρομεσαίων βαμβακοπαραγωγών, οδηγώντας όλο και περισσότερους πιο κοντά στη χρεοκοπία και στο ξεκλήρισμα.

Αυτή η προοπτική, που είναι, πλέον, αντιληπτή και «διά γυμνού οφθαλμού, από όλους τους μικρομεσαίους αγρότες, προκαλεί την οργή και την αγανάκτηση του αγροτικού κόσμου της Θεσσαλίας, που αναζητά τρόπους αγωνιστικής αντίδρασης. Κι όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι για να υπάρξει διέξοδος χρειάζεται να χτυπηθεί η «πηγή» που δημιουργεί, πολλαπλασιάζει και οξύνει τα αγροτικά προβλήματα και η οποία βρίσκεται στη νέα ΚΑΠ και, γενικότερα, στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως προηγούμενα εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Την αγωνιστική διάθεση των αγροτών, επιχειρούν, για μια ακόμα φορά, να στρέψουν προς αποπροσανατολιστικές και αδιέξοδες κατευθύνσεις, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, που δραστηριοποιούνται στη Θεσσαλία. Εμφανίζονται, λοιπόν, να συμμερίζονται την αγωνία των βαμβακοπαραγωγών και δε διστάζουν ακόμα και να προαναγγείλουν κινητοποιήσεις. Ομως, ο «αγώνας» που προτείνουν δεν έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, καθώς στο στόχαστρό του δε βρίσκεται η αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται, προφανώς για μη θιγεί, ούτε κατ' ελάχιστον, η ΕΕ και η κυβέρνηση του κόμματός τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ εμφανίζονται να διαμαρτύρονται για την αλματώδη αύξηση του κόστους παραγωγής, δε λένε ότι αυτή οφείλεται στην πολιτική απελευθέρωσης της αγοράς στα αγροτικά μέσα και εφόδια. Επίσης, ενώ εκφράζουν την ανησυχία τους για τη δραστική μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας στη χώρα μας - από τα 3.700.00 στρέμματα που καλλιεργούνταν με βαμβάκι πριν τρία χρόνια, ήδη, πέρσι, μειώθηκαν στα 3.000.000, περίπου και άμεσος στόχος είναι να μειωθούν στα 2.500.000 στρέμματα - χωρίς, όμως, να λένε ότι αυτό οφείλεται στην εφαρμογή της νέας ΚΑΠ.

Ο αγροτικός κόσμος της Θεσσαλίας, έχει, πλέον, την εμπειρία και μπορεί να αντιληφθεί το ρόλο που παίζουν αυτοί οι αγροτοσυνδικαλιστές στο αγροτικό κίνημα. Δεν έχει, λοιπόν, παρά να τους παρακάμψει, να τους παραμερίσει και να οργανώσει την πάλη του με την αγωνιστική συσπείρωσή του στην ΠΑΣΥ, διότι μόνο το συνεπές αγροτικό κίνημα, που αυτή εκφράζει, μπορεί να δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο, αποτελεσματικότητα και προοπτική στον αγώνα του.