Ενα πλαίσιο που απαντούσε πειστικά στην επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, των άλλων αστικών κομμάτων και των δυνάμεών τους στην Τοπική Διοίκηση αλλά και στο κίνημα, που είτε άμεσα είτε έμμεσα τάσσονταν υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ. Εδινε την προοπτική της ΛΑΡΚΟ μέσα από τη σκοπιά των εργαζομένων, αλλά πατούσε γερά και στο σήμερα, με βάση την ίδια τους την πείρα. Η δουλειά που έγινε με αυτό το πλαίσιο στους εργαζόμενους πριν από τη σύσκεψη, η αποδοχή του, βοήθησε εκτός των άλλων να αντιμετωπιστεί και η επίθεση που έγινε στην οργάνωσή της από διάφορες δυνάμεις.

Υπενθυμίζεται ότι η σύσκεψη στις 8/12/2019 πραγματοποιήθηκε με μαζική συμμετοχή των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, ενώ συμμετείχαν και τα σωματεία της ΛΑΡΚΟ από την Εύβοια, τον Αη Γιάννη και την έδρα της επιχείρησης στην Αθήνα. Παρά το γεγονός ότι η σύσκεψη πολεμήθηκε από τις δυνάμεις της ΝΔ, που είναι πλειοψηφία στο σωματείο του εργοστασίου στη Λάρυμνα, το σωματείο τελικά συμμετείχε, κάτω από την πίεση των εργαζομένων και την πρόβλεψη ότι η σύσκεψη θα ήταν μαζική. Σε αυτήν υιοθετήθηκε τελικά από όλα τα σωματεία της ΛΑΡΚΟ το πλαίσιο πάλης και αιτημάτων που είχε επεξεργαστεί και πρόβαλε το Συνδικάτο Μετάλλου.

Είναι επίσης σημαντικό ότι ένα χρόνο τώρα έγινε προσπάθεια να διαμορφώνεται ο στόχος αιχμής, το κεντρικό σύνθημα, ανάλογα με τις εξελίξεις και με βάση αυτές, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνεται το συνολικό πλαίσιο πάλης. Για παράδειγμα, στο ξεκίνημα του αγώνα ήταν «Οχι στο ξεπούλημα, όχι στην ιδιωτικοποίηση, κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ». Οταν ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ο σχετικός νόμος, το κεντρικό σύνθημα μετατράπηκε σε «Να καταργηθεί ο νόμος». Οταν εγκαταστάθηκε ο ειδικός διαχειριστής το σύνθημα που κυριάρχησε ήταν «Να εξασφαλιστεί η ενιαία λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Κανένας εργαζόμενος χωρίς δουλειά».

Η προσαρμογή σε κάθε φάση των αντίστοιχων αιτημάτων και συνθημάτων έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μέχρι τώρα ενότητα και συσπείρωση των εργαζομένων.

Το πλαίσιο αιτημάτων, συνδυασμένο με την επεξεργασία τακτικής που να το υπηρετεί, συνέβαλε στο να επιτυγχάνεται και να δυναμώνει η αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων απέναντι στην πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης, καθώς και ο συντονισμός όλων των επιχειρησιακών σωματείων της ΛΑΡΚΟ και του κλαδικού Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας.

Επομένως, η απάντηση των εργαζομένων μόνο με ενότητα και συσπείρωση μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα. Αυτό ήταν συνείδηση στις δυνάμεις του Συνδικάτου Μετάλλου και στη βάση αυτή επέλεξε όλες του οι προσπάθειες να στοχεύουν στην ενιαία, κοινή δράση όλων των σωματείων της ΛΑΡΚΟ.

Δεν ήταν χωρίς δυσκολίες αυτός ο δρόμος, αλλά από ό,τι φάνηκε ήταν και ο μόνος σωστός και με αποτελέσματα. Μέσα στα συνδικάτα αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται διαπάλη μεταξύ των διαφορετικών δυνάμεων που δρουν σε αυτά. Η αντιπαράθεση γίνεται με επιχειρήματα, με όρους που αρμόζουν σε ένα κίνημα που βρίσκεται σε αγώνα, χωρίς να συγκαλύπτονται οι διαφορές μπροστά στους εργάτες που συμμετέχουν και που έχουν τον τελικό λόγο. Διασφαλίζοντας την ενότητα πάνω στις αποφάσεις και τη συνέχεια του αγώνα στην κάθε φάση των κινητοποιήσεων.

Στην πορεία κι άλλοι συνδικαλιστές από τα ΔΣ των σωματείων της ΛΑΡΚΟ συμπαρατάχθηκαν ώστε ο αγώνας να μην ξεφύγει από το πλαίσιο και τη σωστή γραμμή πάλης, με τις μορφές που υπηρετούσαν τη συμμετοχή, τη συσπείρωση, την αντοχή σε έναν μακρόχρονο αγώνα.

Τελικά, και τα επιχειρησιακά σωματεία έχουν τη δική τους μεγάλη συμβολή σ' αυτόν τον μεγάλο αγώνα. Χωρίς αυτό το μέτωπο όλων των σωματείων της ΛΑΡΚΟ, με κορμό το κλαδικό Συνδικάτο Μετάλλου, δεν θα έφτανε ο αγώνας μέχρι εδώ.

Δεκάδες εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, μέλη του κλαδικού Συνδικάτου Μετάλλου αλλά και μη μέλη, δίνουν τη μάχη καθημερινά μέσα στο εργοστάσιο για να ζυμώνεται η σωστή γραμμή πάλης και να μη βρίσκει έδαφος η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των μηχανισμών της, να ασκούν πίεση ώστε να παίρνονται έγκαιρα σωστές αποφάσεις για την πορεία του αγώνα. Η επιμονή στη διεξαγωγή των συλλογικών διαδικασιών των συνδικάτων, στις τακτικές Γενικές Συνελεύσεις, συνεδριάσεις ΔΣ, συσκέψεις, η ανοιχτή ανταλλαγή απόψεων, προτάσεων κ.λπ. που εξελίσσεται μέσα από διαρκή διαπάλη με επιχειρήματα και λογικές που θα μπορούσαν να ξεστρατίσουν τον αγώνα και, αν κυριαρχούσαν, να άφηναν το πεδίο ελεύθερο στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, επιβεβαίωσε στην πράξη τη δύναμη της συλλογικής δράσης και πάλης των εργαζομένων.

Αυτή η τακτική δεν επέτρεψε έως τώρα σε δυνάμεις που βρίσκονται σε διοικήσεις επιχειρησιακών σωματείων της ΛΑΡΚΟ να επικαλεστούν προσχήματα και να εγκαταλείψουν, τουλάχιστον ανοιχτά, τον αγώνα.

Η απόκρουση απόψεων για δήθεν δυναμικές μορφές πάλης, όπως για απεργίες διαρκείας, που στη συγκεκριμένη φάση όχι μόνο θα δημιουργούσαν προβλήματα στη συσπείρωση, αλλά θα διευκόλυναν και την κυβέρνηση να περάσει πιο εύκολα και γρήγορα το χτύπημα των εργαζομένων και να τους πετάξει έξω από τους χώρους δουλειάς.

Αυτό θα αποδώσει και στη συνέχεια. Εκεί που φαίνεται ότι «το νερό λιμνάζει», ότι δεν γίνεται τίποτα, ότι οι εργαζόμενοι αδιαφορούν ή έχει επικρατήσει η απογοήτευση, αρκεί μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά. Αν όμως δεν έχει προηγηθεί αυτή η σταθερή και με προοπτική δουλειά, μέρα τη μέρα, από κομμουνιστικό πυρήνα στο χώρο δουλειάς ή δράσης, που να εκφράζει όχι μόνο τις αιτίες των προβλημάτων αλλά και την προοπτική, δεν θα είμαστε έτοιμοι να μπούμε μπροστά με αποτελεσματικότητα, όταν ανάψει η σπίθα.

• Ο ένας είναι να θεωρηθεί η εκποίηση μονόδρομος, όπως συστηματικά προβάλλει η κυβέρνηση, δήθεν για τη σωτηρία της ΛΑΡΚΟ, με ανυπολόγιστες συνέπειες σε θέσεις εργασίας, δικαιώματα, στις παραγωγικές δυνατότητες της επιχείρησης και της χώρας συνολικότερα.
• Ο άλλος είναι οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν την πλούσια πείρα που έχουν συσσωρεύσει, να εκτιμήσουν σωστά όλα όσα έχουν καταφέρει και να δώσουν συνέχεια στον αγώνα τους. Να διαφυλάξουν την ενότητά τους, που με πολύ κόπο κατέκτησαν, μέσα από τις συλλογικές τους δημοκρατικές διαδικασίες, τη ζωντανή συζήτηση, μέσα στο καμίνι του αγώνα.

Τώρα που είναι η ώρα της αποφασιστικής μάχης, το μυαλό πρέπει να είναι καθαρό, νηφάλιο, τα αιτήματα και οι μορφές πάλης που θα επιλεγούν από τους ίδιους να εξασφαλίσουν πολύτιμους συμμάχους, στηρίγματα στον δύσκολο δρόμο που έχουν μπροστά τους. Αυτά τα στηρίγματα θα τα βρουν πρώτα απ' όλα ο ένας στον άλλο, γιατί στο ίδιο καζάνι βράζουν όλοι, και ο σχεδιασμός της κυβέρνησης δεν κάνει διακρίσεις στη μεγάλη μάζα των εργαζομένων. Τους συμμάχους θα τους βρουν στους συναδέλφους τους από τον κλάδο, από άλλους χώρους δουλειάς, μαζικούς φορείς, μέσα και έξω από την Ελλάδα, που όλο αυτόν το χρόνο έχουν εκδηλώσει τη γνήσια αλληλεγγύη τους.

Ομως, είναι απαραίτητο να διακρίνουν τους φίλους από τους εχθρούς, γιατί τώρα δεν είναι ώρα για άλλες αυταπάτες, απογοητεύσεις, ταλαντεύσεις, δισταγμούς, καθυστερήσεις. Για να γνωρίζουν με τι εφόδια, με τι «στρατό» και εφεδρείες θα δώσουν τη μάχη, να αποφασίσουν την καλύτερη αξιοποίησή τους, επιδιώκοντας τη συμμετοχή όλων και ταυτόχρονα να γυρίσουν μια και καλή την πλάτη στις δυνάμεις εκείνες που ευθύνονται για τις σημερινές εξελίξεις. Γιατί τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, τα ευχολόγια και οι νουθεσίες δεν εξασφαλίζουν δουλειά και αξιοπρεπές μεροκάματο, δεν ταΐζουν ολόκληρες οικογένειες, δεν αποτρέπουν τον μαρασμό ολόκληρων περιοχών στις οποίες δραστηριοποιείται η επιχείρηση.