ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Δεκέμβρη 2010
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
12η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΤΣΟΥΑΝΙ, ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ 3-5 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2010
Διακήρυξη της Τσουάνι

Αποψη από τις εργασίες. Σε πρώτο πλάνο η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ
Αποψη από τις εργασίες. Σε πρώτο πλάνο η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ
Η 12η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων διεξάχθηκε στην πόλη Τσουάνι, στη Νότια Αφρική, από τις 3 έως τις 5 Δεκέμβρη με θέμα: «Το βάθεμα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Τα καθήκοντα των κομμουνιστών για την ενίσχυση των κοινωνικών συμμαχιών και το δυνάμωμα του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, στην πάλη για την υπεράσπιση της κυριαρχίας, την ειρήνη, την πρόοδο και το σοσιαλισμό». Εκατόν δύο αντιπρόσωποι από 51 κόμματα από 43 χώρες απ' όλες τις ηπείρους συνήλθαν για να προχωρήσουν παραπέρα τη δουλειά των προηγούμενων Συναντήσεων, να προωθήσουν και να αναπτύξουν κοινές και συγκλίνουσες δράσεις γύρω από μια κοινή προοπτική.

Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης

Στη διεθνή κατάσταση συνεχίζει να κυριαρχεί η συνεχιζόμενη και ολοένα και πιο βαθιά κρίση του καπιταλισμού. Η πραγματικότητα αυτή επιβεβαιώνει τις αναλύσεις που αποτυπώθηκαν στις διακηρύξεις της 10ης και της 11ης Διεθνούς Συνάντησης που έγιναν στο Σάο Πάολο το 2008 και στο Νέο Δελχί το 2009. Η σημερινή παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού υπογραμμίζει τα ιστορικά του όρια και την ανάγκη της επαναστατικής ανατροπής του. Δείχνει την όξυνση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού μεταξύ του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής και της ατομικής καπιταλιστικής ιδιοποίησης.

Στο βήμα ο υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΝΑΚΚ, Κρις Ματθάλκο
Στο βήμα ο υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΝΑΚΚ, Κρις Ματθάλκο
Η κρίση είναι κρίση του συστήματος. Παρά τις προ του 2008 καπιταλιστικές αυταπάτες περί του αντιθέτου, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεφύγει από την εγγενή του τάση ως σύστημα να διέρχεται κύκλους ανόδου και πτώσης. Η σημερινή παγκόσμια κρίση είναι μια ιδιαίτερα σφοδρή εκδήλωση καπιταλιστικής κρίσης που προκλήθηκε από την καπιταλιστική υπερπαραγωγή.

Σήμερα, όπως και στο παρελθόν, δεν υπάρχει άλλη απάντηση μέσα στη λογική του καπιταλισμού γι' αυτές τις περιοδικές κρίσεις παρά η ίδια η κρίση, που χαρακτηρίζεται από τεράστια και παράλογη καταστροφή πόρων, περιλαμβάνοντας μαζικές απολύσεις, κλείσιμο εργοστασίων, συνολική επίθεση στους μισθούς, στις συντάξεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση και συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος.

Γι' αυτό το λόγο στις δυο προηγούμενες Συναντήσεις μας σωστά εκτιμήσαμε ότι η τρέχουσα κρίση δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο σε υποκειμενικές αποτυχίες, στην απληστία των τραπεζιτών ή των κερδοσκόπων. Παραμένει μια κρίση που οφείλεται στα χαρακτηριστικά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Η συνεχιζόμενη κρίση συνδυάζεται με σημαντικές αλλαγές στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Συγκεκριμένα, υπάρχει η εξελισσόμενη σχετική εξασθένιση της παγκόσμιας οικονομικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, γενική στασιμότητα της παραγωγής στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες και εμφάνιση νέων παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων, με αξιοσημείωτη την Κίνα. Η κρίση έχει εντείνει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα καθώς και ανάμεσα στις κυρίαρχες και τις ανερχόμενες δυνάμεις. Αυτό περιλαμβάνει το νομισματικό πόλεμο του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στην ΕΕ, βαθαίνοντας το χαρακτήρα της ως ιμπεριαλιστικού μπλοκ υπό την ηγεσία των βασικών της καπιταλιστικών δυνάμεων, την εμφανή όξυνση της ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης για τις αγορές και την πρόσβαση σε πρώτες ύλες, την επέκταση του μιλιταρισμού, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης επιθετικών συμμαχιών (π.χ. η σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα με τη «νέα» επικίνδυνη στρατηγική αντίληψη), τον πολλαπλασιασμό περιφερειακών εστιών έντασης και επιθετικότητας (κυρίως στη Μέση Ανατολή, στην Ασία και την Αφρική), τα πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική, την όξυνση των ιμπεριαλιστικών τάσεων υποδαύλισης εθνικών αντιπαραθέσεων και την αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση της Αφρικής μεταξύ άλλων και μέσω της AFRICOM.

Ταυτόχρονα, έγινε σαφές ότι η πορεία του καπιταλισμού, που κινείται με κριτήριο τη μεγιστοποίηση του κέρδους, τη ραγδαία καταστροφή των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος γενικότερα, αποτελεί σοβαρή απειλή για τη βιωσιμότητα του ίδιου του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι διάφορες προτάσεις των πολιτικών ελίτ των κυρίαρχων καπιταλιστικών κρατών για «πράσινες τεχνολογίες» και εμπόριο εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην καλύτερη περίπτωση εκφράζουν προσαρμογές που αυξάνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου ενώ βαθαίνουν την εμπορευματοποίηση της φύσης και τη μεταφορά των κρίσεων που προκαλούνται από τις κλιματικές αλλαγές στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που αντιμετωπίζουμε ως ανθρωπότητα συνδέεται άμεσα με την ανικανότητα του καπιταλισμού να αναπαράγεται παρά εκτός από το αχόρταγο κυνήγι του κέρδους. Είναι μια κρίση που μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την ανατροπή του ίδιου του καπιταλισμού.

Αντιμετωπίζοντας αυτή την πραγματικότητα το κεφάλαιο αντεπιτίθεται παντού, επιδιώκει να διατηρήσει τα κέρδη και να μεταφέρει το βάρος της κρίσης του στην εργατική τάξη, εντείνει την εκμετάλλευση στη βάση του φύλου και της ηλικίας, στη φτωχολογιά της πόλης και της υπαίθρου και σε μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων. Η εκμετάλλευση εντείνεται, το κράτος χρησιμοποιείται για να σώσει τις τράπεζες και τους χρηματοπιστωτικούς οίκους εκθέτοντας παράλληλα τις μελλοντικές γενιές σε αφόρητα επίπεδα χρέους, ενώ γίνονται και εντατικές προσπάθειες για την κατάργηση κοινωνικών κατακτήσεων.

Σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο καταργούνται εργατικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα, τα πολιτικά συστήματα αντιδραστικοποιούνται, περιορίζοντας τις δημοκρατικές και πολιτικές ελευθερίες και ιδιαίτερα τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Οι περιστολές αυτές καθώς και οι τεράστιες περικοπές δαπανών στο δημόσιο τομέα έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στους εργάτες, ιδιαίτερα στις εργαζόμενες γυναίκες. Γίνονται επίσης προσπάθειες να εκτραπεί η λαϊκή δυσφορία και ανασφάλεια στην αντιδραστική δημαγωγία, στο ρατσισμό και την ξενοφοβία καθώς και να νομιμοποιηθούν φασιστικές δυνάμεις. Αυτές είναι εκφράσεις αντιδημοκρατικών και αυταρχικών τάσεων που σημαδεύονται επίσης από την κλιμάκωση των αντικομμουνιστικών επιθέσεων και εκστρατειών σε πολλές περιοχές του κόσμου. Στην Αφρική, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική γινόμαστε μάρτυρες της επιβολής στους λαούς μας νέων μηχανισμών εθνικής και ταξικής καταπίεσης με οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά μέσα καθώς και μέσω της ανάπτυξης μιας σειράς φιλο-ιμπεριαλιστικών ΜΚΟ.

Ωστόσο, είναι σημαντικό οι λαϊκές μάζες, ιδιαίτερα στην Αφρική, στην Ασία και τη Λατινική Αμερική, να θυμούνται ότι ακόμα και πριν τη σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση η ζωή στον καπιταλισμό ήταν μια συνεχής κρίση, ένας καθημερινός αγώνας για απλή επιβίωση. Ακόμα και πριν τη σημερινή καπιταλιστική κρίση ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζούσαν σε άθλιες παραγκουπόλεις και ο μισός πληθυσμός του κόσμου επιβίωνε με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα. Με την κρίση η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε μαζικά.

Οι περισσότεροι από τους φτωχούς της πόλης και της υπαίθρου, μαζί με τα μέλη των οικογενειών τους που εργάζονται σε ξένες χώρες ως ευάλωτοι μετανάστες, αποτελούν τα εκτοπισμένα θύματα της επιταχυνόμενης καπιταλιστικής αγροτικής ανάπτυξης που συντελείται σε Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός με αιχμή του δόρατος τις μεγάλες επιχειρήσεις στον αγροτοβιομηχανικό τομέα έχει κηρύξει πόλεμο ενάντια στη μισή σχεδόν ανθρωπότητα, στα τρία δισεκατομμύρια του εναπομείναντος αγροτικού πληθυσμού στην Αφρική, στην Ασία και τη Λατινική Αμερική.

Ταυτόχρονα, στήνονται απάνθρωπα εμπόδια ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Εξαπλώνονται όλο και περισσότερο οι αστικές και ημιαστικές παραγκουπόλεις που κατοικούνται από απεγνωσμένες και περιθωριοποιημένες μάζες που εμπλέκονται σε μικροδραστηριότητες ίσα ίσα για την επιβίωσή τους. Η επιταχυνόμενη αγροτική καπιταλιστική εκμετάλλευση σε χώρες με χαμηλό επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει γενοκτονικές επιπτώσεις.

Η σημασία των αγώνων αντίστασης της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων

Σε όλο τον κόσμο οι προσπάθειες του κεφαλαίου να φορτώσει το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη φτωχολογιά αντιμετωπίζουν την εργατική και λαϊκή αντίσταση.

Τον τελευταίο χρόνο η αντιλαϊκή επίθεση στα εργατικά, ασφαλιστικά δικαιώματα και στους μισθούς πυροδότησε κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων, ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στη Μέση Ανατολή, στην Ασία και τη Λατινική Αμερική εξακολουθεί να συναντά αποφασιστική λαϊκή αντίσταση.

Στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα κλιμακώνουν τους αγώνες τους για τα δικαιώματα των λαών, ενάντια στη ληστεία των πολυεθνικών. Σε κάποιες περιπτώσεις οι αγώνες αυτοί οδήγησαν στην εμφάνιση προοδευτικών λαϊκών εθνικών κυβερνήσεων που διακηρύσσουν στα προγράμματά τους την εθνική κυριαρχία, τα κοινωνικά δικαιώματα, την ανάπτυξη και την προστασία των φυσικών πόρων και της βιοποικιλότητας, δίνοντας νέα ώθηση στην αντιιμπεριαλιστική πάλη.

Στη σημερινή πραγματικότητα είναι ιστορική επιτακτική ανάγκη ως Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα να συμμετέχουμε, να ενισχύουμε και να μετατρέψουμε αυτές τις αμυντικές μάχες σε επιθετικούς αγώνες για την κατάκτηση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και την ανατροπή του καπιταλισμού.

Προωθώντας αυτή τη στρατηγική ατζέντα, οι κομμουνιστές τονίζουν τη σημασία που έχει η οργάνωση της εργατικής τάξης και η ανάπτυξη των αγώνων του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση στην πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Στο πλαίσιο αυτού του αγώνα δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στα εξής:

  • Στην υπεράσπιση, την εδραίωση και την προώθηση της λαϊκής, εθνικής κυριαρχίας
  • Στο βάθεμα των κοινωνικών συμμαχιών.
  • Στην ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου για την ειρήνη, για το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά, για εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα όπως η δωρεάν Παιδεία και Υγεία.
Η υπεράσπιση, η εδραίωση και προώθηση της λαϊκής κυριαρχίας

Μπροστά στην οξυμένη επιθετικότητα του διεθνούς κεφαλαίου η πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική κατοχή χωρών, ενάντια στην οικονομική και πολιτική εξάρτηση και για την υπεράσπιση της λαϊκής κυριαρχίας αποκτά αυξανόμενη σημασία. Σε αυτή την πάλη είναι σημαντικό οι κομμουνιστές να συνδέουν αυτούς τους αγώνες με τον αγώνα για κοινωνική και ταξική απελευθέρωση.

Οι κομμουνιστές, αγωνιζόμενοι ενάντια στον ιμπεριαλισμό, παλεύουν για ισότιμες διεθνείς σχέσεις ανάμεσα στα κράτη και τους λαούς στη βάση του αμοιβαίου οφέλους.

Η υπεράσπιση, η εδραίωση και η προώθηση της λαϊκής κυριαρχίας έχει ιδιαίτερη σημασία για την Αφρική και για άλλους λαούς που βίωσαν επί δεκαετίες ή ακόμα και αιώνες την αποικιακή και ημι-αποικιακή καταπίεση. Το 2010 σηματοδοτεί την 50ή επέτειο της έναρξης της επίσημης απο-αποικιοποίησης στην Αφρική. Ωστόσο, παντού, ακόμα και στην αφρικανική διασπορά, η ζοφερή κληρονομιά του δουλεμπορίου, της αποικιοκρατικής εκτόπισης και λεηλασίας παραμένει. Παρά τα 50 χρόνια της επίσημης απο-αποικιοποίησης ενισχύονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και η κυριαρχία των μονοπωλίων με τη βοήθεια του ντόπιου κεφαλαίου. Ο αγώνας εναντίον τους απαιτεί τον ενεργητικό πρωταγωνιστικό ρόλο και ενότητα των λαϊκών μαζών, τη διεύρυνση των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Εμβάθυνση των κοινωνικών συμμαχιών

Η συνεχιζόμενη κρίση του καπιταλισμού και επίθεσή του ενάντια στον πολιτισμό δημιουργούν συνθήκες για οικοδόμηση πλατιών κοινωνικών αντιμονοπωλιακών και αντιιμπεριαλιστικών συμμαχιών, ικανών να κατακτήσουν την εξουσία και να προωθήσουν βαθιές, προοδευτικές, ριζοσπαστικές και επαναστατικές αλλαγές.

Η ενότητα της εργατικής τάξης είναι ένας βασικός παράγοντας για τη διασφάλιση της οικοδόμησης αποτελεσματικών κοινωνικών αλλαγών με την αγροτιά, τις μάζες των φτωχών της πόλης και της υπαίθρου, τα μεσαία στρώματα της πόλης και τους διανοούμενους. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις προσδοκίες της νεολαίας και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει.

Τα ζητήματα της γης, της αγροτικής μεταρρύθμισης και της αγροτικής ανάπτυξης είναι σημαντικά για την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Συνδέονται αδιάρρηκτα με τη διατροφική κυριαρχία, με τους αξιοπρεπείς μισθούς, την υπεράσπιση της βιοποικιλότητας, την προστασία των εθνικών πλουτοπαραγωγικών πόρων και τον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια της αγροτικής βιομηχανίας και τους τοπικούς εκπροσώπους τους.

Σε αυτούς τους αγώνες πρέπει να παίξουν σημαντικό ρόλο οι λογικές και προοδευτικές διεκδικήσεις των αυτόχθονων λαών για την προστασία του πολιτισμού τους, της γλώσσας τους και του περιβάλλοντός τους.

Ο ρόλος των κομμουνιστών στην ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, για την ειρήνη, τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος, την πρόοδο και το σοσιαλισμό

Η κρίση και η αντεπίθεση του ιμπεριαλισμού οδηγούν στη διεύρυνση και τη διαφοροποίηση των δυνάμεων που αντικειμενικά αναλαμβάνουν μια πατριωτική και αντιιμπεριαλιστική στάση. Παντού στις διαφορετικές εθνικές πραγματικότητές μας οι κομμουνιστές έχουν ευθύνη να διευρύνουν και να ενισχύσουν το αντιιμπεριαλιστικό πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, τους αγώνες για την ειρήνη, τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος και την πρόοδο και να τους εντάσσουν στην πάλη για το σοσιαλισμό. Ο αυτοτελής ρόλος των κομμουνιστών και η ενίσχυση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση μιας συνεπούς αντιιμπεριαλιστικής προοπτικής ευρύτερων κινημάτων και μετώπων.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στη σχέση μεταξύ των διάφορων αγώνων αντίστασης και της αναγκαίας ιδεολογικής αντεπίθεσης για να γίνεται διακριτή η εναλλακτική λύση του σοσιαλισμού, για την υπεράσπιση και την ανάπτυξη του επιστημονικού σοσιαλισμού. Ο ιδεολογικός αγώνας του κομμουνιστικού κινήματος είναι ζωτικής σημασίας για την απόκρουση του σύγχρονου αντικομμουνισμού, για την αντιμετώπιση της αστικής ιδεολογίας, των αντιεπιστημονικών θεωριών και των οπορτουνιστικών ρευμάτων που απορρίπτουν την ταξική πάλη και την καταπολέμηση του ρόλου των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, που υπερασπίζονται και εφαρμόζουν πολιτικές ενάντια στους λαούς και υπέρ του ιμπεριαλισμού στηρίζοντας τη στρατηγική του κεφαλαίου. Εχουμε να παίξουμε έναν κομβικό ρόλο στη χάραξη των κρίσιμων δεσμών στη θεωρία και πάνω απ' όλα στην πράξη ανάμεσα στα διάφορα πεδία της λαϊκής πάλης, στην ανάπτυξη της διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης.

Ζούμε σε μια ιστορική εποχή όπου το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό είναι επιτακτική αναγκαιότητα για τον πολιτισμό. Η ολόπλευρη κρίση του καπιταλισμού υπογραμμίζει για ακόμα μια φορά το αδιαχώριστο των καθηκόντων της εθνικής απελευθέρωσης και της κοινωνικής, εθνικής και ταξικής χειραφέτησης.

Απέναντι στην καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, οι εμπειρίες από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση αποδείχνουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού.

Η ενίσχυση της συνεργασίας ανάμεσα στα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, το δυνάμωμα του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου πρέπει να προχωρήσουν πλάι πλάι.

Εμείς τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που συναντηθήκαμε στην πόλη Τσουάνι, σε συνθήκες που σημαδεύονται από τη μαζική επίθεση ενάντια στους εργάτες και τις λαϊκές δυνάμεις αλλά και από πολλές δυνατότητες για την ανάπτυξη του αγώνα, εκφράζουμε τη βαθιά αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους, στους λαούς και τους σκληρούς αγώνες τους και επαναλαμβάνουμε την αποφασιστικότητά μας να δράσουμε και να παλέψουμε πλάι πλάι με τις εργαζόμενες μάζες, τη νεολαία, τις γυναίκες και όλα τα λαϊκά στρώματα που είναι θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Επαναλαμβάνουμε το κάλεσμα προς το πιο πλατύ φάσμα λαϊκών δυνάμεων να στρατευθούν μαζί μας σε κοινό αγώνα για το σοσιαλισμό, που αποτελεί τη μόνη εναλλακτική λύση για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η Συνάντηση κατέληξε στους ακόλουθους κύριους άξονες για την ανάπτυξη των συντονισμένων και κοινών δράσεων των ΚΚ:

1. Με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στην ανάπτυξη των εργατικών - λαϊκών αγώνων για τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, στο δυνάμωμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ταξικού προσανατολισμού του, στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας με την αγροτιά και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Ειδική προσοχή πρέπει να δοθεί στα προβλήματα των γυναικών και της νεολαίας, που είναι ανάμεσα στα πρώτα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης.

2. Στην ολομέτωπη ιμπεριαλιστική επίθεση και στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων θα εντείνουμε τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα για την ειρήνη, ενάντια στην επικίνδυνη «νέα» στρατηγική του ΝΑΤΟ και τις ξένες στρατιωτικές βάσεις και για να καταργηθούν όλα τα πυρηνικά όπλα.

Θα αναπτύξουμε δραστήρια διεθνιστική αλληλεγγύη προς τους λαούς και τα κινήματα που αντιμετωπίζουν και αντιστέκονται στην καταπίεση, στις ιμπεριαλιστικές απειλές και επιθέσεις.

3. Θα αντιπαλέψουμε αποφασιστικά τον αντικομμουνισμό, τους αντικομμουνιστικούς νόμους, μέτρα και διώξεις. Θα απαιτήσουμε τη νομιμοποίηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων που είναι στην παρανομία. Θα υπερασπιστούμε την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, την προσφορά του σοσιαλισμού στην πρόοδο του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού.

4. Σημειώνουμε την αλληλεγγύη μας προς τις δυνάμεις και τους λαούς που επιδιώκουν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Επιβεβαιώνουμε την αλληλεγγύη μας προς το λαό της Κούβας και τη σοσιαλιστική επανάσταση και συνεχίζουμε ορμητικά την πάλη μας ενάντια στο εμπάργκο και την υποστήριξη της διεθνούς καμπάνιας για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών.

5. Θα συνεχίσουμε, παίρνοντας υπόψη και τις πραγματικότητες κάθε χώρας, να συμβάλλουμε στην ενίσχυση των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών μαζικών οργανώσεων, της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), της Παγκόσμιας Οργάνωσης Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ), της Παγκόσμιας Οργάνωσης Δημοκρατικών Γυναικών (ΠΟΔΓ).

Ιδιαίτερα, καλωσορίζουμε και χαιρετίζουμε το 17ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών, που θα γίνει στη Νότια Αφρική από τις 13 έως τις 21 Δεκέμβρη 2010.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ