Η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι «όπου να 'ναι τελειώνουμε με την πανδημία», την ώρα που οι νεκροί καθημερινά παραμένουν κοντά στους 100, οι διασωληνωμένοι στους 600 και τα lockdown δεν αποδίδουν τους προσδοκώμενους ρυθμούς μείωσης των κρουσμάτων, μόνο τυχαία δεν είναι.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει κάτω από την προσδοκία του εμβολιασμού - που δίκαια έχει ο λαός - τις τεράστιες ευθύνες της για το χάλι στην Υγεία, για την πολιτική που μας έφερε ως εδώ και θα συνεχιστεί και μετά την πανδημία, ανεξάρτητα από το εμβόλιο.

Οπως θα συνεχίζεται και η πίεση στο σύστημα της Υγείας, που καθιστά αναγκαίο να ενταθούν οι αγωνιστικές διεκδικήσεις για την ενίσχυσή του, να αξιοποιηθεί η όποια ύφεση της πανδημίας με το εμβόλιο για ουσιαστική θωράκιση της πρόληψης και των νοσοκομείων.

• Ακόμα κι αν ο εμβολιασμός ξεκινούσε σήμερα, θα χρειαστούν πολλοί μήνες μέχρι να χτιστεί ένα αποτελεσματικό τείχος ανοσίας και προστασίας του γενικού πληθυσμού. Θυμίζουμε ότι με βάση το εμβολιαστικό πρόγραμμα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, που και σ' αυτό προσπαθεί να βουλώσει τρύπες με μετακινήσεις υγειονομικών, θα εμβολιάζονται περίπου 2 εκατ. άνθρωποι το μήνα. Που σημαίνει ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάλογα και με την αποτελεσματικότητα του εμβολίου, οι ανάγκες του συστήματος Υγείας για όσους ασθενήσουν από Covid ενόσω εξελίσσεται ο εμβολιασμός θα παραμείνουν μεγάλες, χωρίς να αποκλείεται μάλιστα και ένα τρίτο κύμα της πανδημίας.
• Οι «εξαιρέσεις» που τίθενται από τους πρώτους κιόλας εμβολιασμούς σε ομάδες του πληθυσμού, είτε επειδή υπήρξαν παρενέργειες (έστω και περιορισμένες) «στην πράξη», όπως στην περίπτωση των αλλεργικών ασθενών στη Μ. Βρετανία, είτε επειδή δεν έγιναν επαρκείς δοκιμές σε κατηγορίες του πληθυσμού, όπως έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες και άλλοι, φανερώνουν ότι υπάρχει ακόμα δρόμος για να μπορέσει ο εμβολιασμός να γίνει καθολικός, ότι σημαντικά τμήματα του πληθυσμού θα μένουν «εκτός».
• Ακόμα κι αν η ροή των ασθενών με Covid μειωθεί στα νοσοκομεία, η μετατροπή τους όλο το προηγούμενο διάστημα σε «μιας νόσου» έχει απογειώσει τις ανάγκες για χρόνιους και έκτακτους ασθενείς, που χρειάζονται επειγόντως φροντίδα αλλά παραμένουν για μήνες αποκλεισμένοι από το δημόσιο σύστημα Υγείας. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσα χειρουργεία έχουν αναβληθεί ή πόσο έχουν μακρύνει οι λίστες αναμονής για την εξέταση ακόμα και σοβαρά πασχόντων. Οι ασθενείς αυτοί θα παραμένουν στο περίμενε όσο το σύστημα της Υγείας παραμένει υποστελεχωμένο και φρακαρισμένο στην πρώτη έκτακτη ανάγκη για προσαρμογές.
• Οι ανάγκες πρόσβασης σε υπηρεσίες του δημόσιου συστήματος Υγείας μεγαλώνουν και για όσους νόσησαν από τον κορονοϊό και τώρα βρίσκονται στη φάση της αποκατάστασης, χρειάζονται όμως διαρκή ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα, για τυχόν πιο μόνιμες βλάβες στην υγεία τους, όπως προειδοποιούν και οι επιστήμονες που παρακολουθούν τη συμπεριφορά του ιού.
• Η ίδια η διαδικασία του εμβολιασμού για τον κορονοϊό, με ένα νέο εμβόλιο για μια νέα νόσο, απαιτεί ένα ανεπτυγμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, με επάρκεια σε προσωπικό για τον εμβολιασμό και για τη συστηματική παρακολούθηση του πληθυσμού που θα εμβολιαστεί, για την έγκαιρη επέμβαση όπου εντοπιστούν τυχόν προβλήματα, για την απόκτηση επιστημονικής γνώσης για κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι η ανταπόκριση σε διαφορετικές κατηγορίες του πληθυσμού, το κατά πόσο οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν ή όχι κ.ά.