ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Δεκέμβρη 1999
Σελ. /48
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΕΛΙΔΟΡΑΜΑ

ΣΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ζητήματα και συμπεράσματα, που προκύπτουν μέσα από τα ίδια τα ντοκουμέντα που παρουσιάζονται στο βιβλίο: ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - ΣΠΑΝΙΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΟΥ ΕΑΜ, που επιμελείται ο Π. Πετρίδης και προλογίζει ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, αναφέρθηκε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα κατά την εκδήλωση - παρουσίαση της σχετικής έκδοσης, που έγινε στη θεσσαλονίκη και διοργανώθηκε από τις εκδόσεις «Προσκήνιο», το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και την Πολιτιστική Επιτροπή Σπουδάζουσας της ΚΝΕ (σελίδα 7)

«ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ τρόπος για να προφυλαχτούν οι πολίτες από τους σεισμούς είναι η λήψη μέτρων αντισεισμικής θωράκισης». Σ' αυτή τη φράση συνοψίζεται η ουσία της συζήτησης που είχαμε με το σεισμολόγο - ερευνητή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου της Αθήνας Σταύρο Τάσσο. Ουσία που αφορά το θέμα της αντισεισμικής θωράκισης της χώρας και που ήδη, τρεις μήνες από τον καταστροφικό σεισμό της Αθήνας, η κυβέρνηση έχει ξεχάσει. Η ουσιαστική αντισεισμική θωράκιση της χώρας, πρώτα και κύρια συμφέρει τους εργαζόμενους, επομένως θα ήταν αυταπάτη να πιστεύαμε ότι κυβερνητικές πολιτικές λιτότητας σαν τη σημερινή, θα ήθελαν και θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σε βάθος το θέμα. Αυτό επισημαίνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Ρ», ο Νίκος Μακρόπουλος μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας (σελίδα 12, 14)

ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ, από το οποίο θησαυρίζουν δεκαετίες τώρα οι ασφαλιστικές εταιρίες, αποδεικνύονται οι ιδιοκτήτες ΙΧ στη βάση της υποχρεωτικότητας της ασφάλισης των οχημάτων και της ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμολογίων ασφαλίστρων. Οσο για τις αιτιάσεις που ακούγονται από εκπροσώπους των ασφαλιστικών επιχειρήσεων ότι ο κλάδος ασφάλισης αυτοκινήτου είναι... ζημιογόνος, προφανώς αφορούν τις «λογιστικές διαδικασίες» και διάφορα... κόλπα που σχετικά εύκολα κάνουν το μαύρο άσπρο. Αλλωστε, αυτές οι ζημιές που επικαλούνται εδώ και δεκαετίες καμιά εταιρία -από εκείνες που έχουν λόγο και προβάλουν αξιώσεις κατά τη διαμόρφωση της ασκούμενης πολιτικής- δεν την οδήγησε σε κλείσιμο (σελίδα 38)

Η ΔΡΑΣΤΙΚΗ συμπίεση του σκέλους των δαπανών, με πρώτιστο το κονδύλι των επιχορηγήσεων, που διατίθενται από τον εκάστοτε κρατικό προϋπολογισμό προς διάφορους φορείς κοινωνικού χαρακτήρα, ήταν μία από τις κυρίαρχες αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια, στην προσπάθειά της να επιτύχει τη μείωση του ελλείμματος στα επίπεδα που απαιτεί το πρόγραμμα «σύγκλισης». Η ίδια πολιτική επιλογή διαπνέει και τον προϋπολογισμό του 2000, παρά τους ισχυρισμούς περί άσκησης πολιτικής που μεριμνά για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, στους οποίους προσφεύγουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί ιθύνοντες για την εξυπηρέτηση προεκλογικών σκοπιμοτήτων (σελίδα 39)

ΣΤΙΣ 19 του Δεκέμβρη 1999, αναμένεται να διεξαχθούν στη Ρωσική Ομοσπονδία οι νέες βουλευτικές εκλογές για την κάλυψη των 450 της Κρατικής Δούμας, δηλαδή της Κάτω Ρωσικής Βουλής. Παρά το γεγονός ότι ο ρόλος της Δούμας είναι σοβαρά περιορισμένος από το Σύνταγμα του Γιέλτσιν, με το οποίο οι κυριότερες αρμοδιότητες είναι στα χέρια του Προέδρου, δεν παύει αυτή να αποτελεί σημαντικό πολιτικό βήμα διαπάλης των κυριότερων πολιτικών δυνάμεων της χώρας (σελίδες 44 - 45)

ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ έσπασε και η δυσωδία του φροντίζει να πέσουν οι παρωπίδες από τα μάτια πολλών ανίδεων Γερμανών εκλογέων, που δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι ανάμεσα στην πολιτική και την οικονομία - συγκεκριμένα, τώρα, ανάμεσα στην πολιτική και την πολεμική βιομηχανία - υπήρχε ανέκαθεν ένα οιδιπόδειο σύμπλεγμα: «Λαδώματα» ύψους εκατομμυρίων μάρκων φέρεται να έρευσαν από εμπόρους όπλων - για πώληση αρμάτων μάχης στη Σαουδική Αραβία - στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU), εν γνώσει του πρώην καγκελάριου και πρώην προέδρου αυτού του κόμματος Χέλμουτ Κολ (σελίδες 45 - 47)


Δηλώνουμε αντίσταση και διαδηλώνουμε

Το συντονιστικό των σωματείων της Αθήνας έχει αποφασίσει συλλαλητήριο στις 16 του μήνα, ημέρα Πέμπτη και ώρα 6 μ.μ. στην Πλατεία Κάνιγγος.

Το συλλαλητήριο πραγματοποιείται σε μια περίοδο, που οι εργαζόμενοι, η πλειοψηφία του λαού, οι μαθητές και οι σπουδαστές δέχονται τη σφοδρότατη επίθεση της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Τώρα, χωρίς καθυστέρηση, είναι ανάγκη να δοθεί απάντηση απ' τους εργαζόμενους, τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος.

- Απορρίπτουμε την αντιεκπαιδευτική πολιτική.

- Κάτω τα χέρια απ' τα παιδιά μας.

- Απορρίπτουμε την οικονομική πολιτική.

- Παλεύουμε και διεκδικούμε όλα όσα μας ανήκουν.

- Καταδικάζουμε τον αντιδημοκρατικό κατήφορο, τα μέτρα καταστολής και τρομοκράτησης του λαού.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και οι νέες της Αθήνας καλούνται να διαδηλώσουν μαζικά, ενάντια σε μια επιχείρηση, που επιδιώκει να βάλει το συνδικαλιστικό και λαϊκό κίνημα στο «γύψο». Η κυβέρνηση και η ολιγαρχία έχουν επίγνωση ότι στους ανέμους της λιτότητας, της συνεχούς αφαίρεσης των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και της συνεχούς συμπίεσης προς τα κάτω της αξίας της εργατικής δύναμης που σπέρνουν, θα θερίσουν τις θύελλες των εργατικών και λαϊκών αντιδράσεων.

Εχοντας τρομάξει από τις αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις του λαού μας, τόσο στο βρώμικο πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, όσο και στην επίσκεψη Κλίντον και ενόψει των εξελίξεων που κυοφορούνται στα Βαλκάνια και των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει για λογαριασμό του ντόπιου, αλλά και ξένου κεφαλαίου, θέλουν, προσπαθούν να αλυσοδέσουν το κίνημα, ελπίζοντας πως θα προλάβουν αντιδράσεις.

Αντιδράσεις ενάντια στο σκοταδισμό, στη σαπίλα, στην αντιδραστικότητα, που αποπνέουν όλες αυτές οι αντιλήψεις περί «νομιμότητας», «ορίων δράσης», «νόμιμων μορφών» δράσης του κινήματος κλπ., στην προσπάθεια τρομοκράτησης.

Τι να απαντήσουμε σ' αυτούς τους πολιτικούς Χατζηαβάτες, που ανέλαβαν για λογαριασμό των κεφαλαιοκρατών να υποδείξουν στους κομμουνιστές και το λαϊκό κίνημα τα όρια νομιμότητας;

Πως αν το κάθε λαϊκό κίνημα της κάθε ιστορικής περιόδου σεβόταν και δεν αμφισβητούσε τη «νομιμότητα» της εκάστοτε εξουσίας (του δουλοκτήτη, του φεουδάρχη, του καπιταλιστή), η ανθρωπότητα θα βρισκόταν ακόμη στα σπήλαια! Χωρίς αυτήν την αμφισβήτηση της «νομιμότητας», καμία κοινωνία μέχρι σήμερα δε θα έκανε βήματα προς την πρόοδο.

Να θυμίσουμε τα εκατομμύρια θύματα της εργατικής τάξης που εκτελέστηκαν, γιατί η δράση τους για συντάξεις, για σταθερό μεροκάματο χαρακτηρίστηκε εκτός ορίων νομιμότητας (Ηταν παράνομοι μήπως;).

Να θυμίσουμε ότι ο κάθε σημερινός νόμος δημιουργήθηκε στο έδαφος της αμφισβήτησης του προηγούμενου νόμου;

Ξέρουμε καλά, τόσο από την ελληνική, όσο και από την παγκόσμια ιστορία του εργατικού κινήματος ότι κάθε φορά που η επίθεση του κεφαλαίου δυνάμωνε σε βάρος της εργατικής τάξης, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι επέσειαν τον «μπαμπούλα» της νομιμότητας των ορίων δράσης και των «νομίμων» μορφών πάλης του λαϊκού κινήματος.

Σε μια ταξική κοινωνία, τη «νομιμότητα» την ερμηνεύει ο καθένας, ανάλογα με τα συμφέροντα που έχει ταχθεί να υπηρετεί.

Στο συλλαλητήριο, οι εργαζόμενοι θα διατρανώσουν την εναντίωσή τους στην οπισθοδρόμηση και το σκοταδισμό της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης. Στην εδραίωση ενός σχολείου - εργαστηρίου, που θα παράγει μισομορφωμένους - μισοαμόρφωτους, μισοειδικευμένους - μισοανειδίκευτους, μισοαπασχολούμενους - μισοανέργους και, γενικά, μια κοινωνία «μισών ανθρώπων» - εύπλαστη ύλη για το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές.

Διαδηλώνουμε, απαιτώντας. Κάτω τα χέρια από τα παιδιά της εργατικής τάξης. Μακριά η «δικαιοσύνη σας», οι δυνάμεις της καταστολής, οι διάφοροι ψυχοπονιάρηδες των «χαμένων ωρών» και των «ανοιχτών σχολείων» από τα παιδιά μας.

Αγωνιζόμαστε, ενωμένοι, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι για ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, για μια λαϊκή και σύγχρονη δωρεάν Παιδεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης και όλου του λαού.

Ο νέος Κρατικός Προϋπολογισμός συνιστά νέα πρόκληση. Στο απύθμενο θράσος και στους προκλητικούς ισχυρισμούς ότι είναι υπέρ των ασθενέστερων τάξεων και μοιράζει δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, απαντάμε με τον αγώνα για όλα όσα μας κλέβουν. Τα αποτελέσματα από τους τελευταίους προϋπολογισμούς, με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΒ, μιλούν από μόνα τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της περιόδου 1991 - 1998, τα επίσημα κέρδη βιομηχανιών αυξήθηκαν κατά 2.556%. Την ίδια στιγμή, η ονομαστική αύξηση του βασικού μεροκάματου έφτασε μόλις στο 75%, ενώ ο δείκτης τιμών καταναλωτή ανέβηκε στο 118,4%. Και μόνο αυτά τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και για το μεγάλο χάσμα των κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα στον πλούτο των επιχειρηματιών και τη φτώχεια των εργατών.

Γνωρίζουμε και κατανοούμε πολύ καλά ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν κρατικό προϋπολογισμό, που, πέρα από τις προεκλογικές του σκοπιμότητες, η κύρια στόχευσή του βρίσκεται και αποσκοπεί στο να δημιουργήσει και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου (με μέτρα, όπως ιδιωτικοποιήσεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις - νέα θεσμικά πλαίσια, π.χ. χρηματιστήριο, αλλαγή εργασιακών σχέσεων κλπ.).

Να συμπιέσει ακόμα πιο πολύ προς τα κάτω την αξία της εργατικής δύναμης, να αυξήσει την ανεργία, την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ώστε να απαντήσει το κεφάλαιο στην κρίση και στην πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους, που συνεχώς μεγαλώνει.

Δίνουμε, επίσης, την απάντηση που πρέπει στην εργατική αριστοκρατία, που έχει εδραιωθεί για τα καλά στη χώρα μας και αποτελεί την πλειοψηφία των συνδικαλιστικών οργάνων, κυρίως των ανώτερων ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Αυτή τυγχάνει πλήθους προνομίων και υλικών απολαβών, που το κεφάλαιο της προσφέρει από τη μεγάλη κλεμμένη υπεραξία, που καρπώνεται σε βάρος της εργατικής τάξης.

Μια εργατική αριστοκρατία, που, σε ανταπόδοση της γενναιοδωρίας του κεφαλαίου απέναντί της, παίζει το ρόλο της «Πέμπτης Φάλαγγας» μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, στηρίζοντας όλες τις βασικές επιλογές του κεφαλαίου και της κυβέρνησης και υπονομεύοντας κάθε συνδικαλιστικό αγώνα.

Μια εργατική αριστοκρατία, που κάνει άμεση και επιτακτική την ανάγκη της παραπέρα εδραίωσης και ενίσχυσης του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, των εργαζομένων συνολικά, σε αυτή την αντιλαϊκή βαρβαρότητα που ξεδιπλώνεται θα είναι τέτοια, τόσο στο συλλαλητήριο, όσο και μετέπειτα, που κανείς δε θα μπορεί να την αγνοήσει.


Του
Γιώργου ΣΚΙΑΔΙΩΤΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ