Τα πεδία συνεργασίας μεταξύ των δήμων και περιφερειών Ελλάδας και Γερμανίας προσδιορίστηκαν στις εργασίες της 5ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης που έλαβαν χώρα το διάστημα 4 - 6 Νοέμβρη στο Βερολίνο. Συνεργασία που, εν ολίγοις, στοχεύει στη δημιουργία και από την Τοπική Διοίκηση, ως τμήμα του αστικού κράτους, του κατάλληλου για την προσέλκυση επενδύσεων περιβάλλοντος, ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας, να ανακάμψουν και μέσω αυτών των επενδύσεων τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή η εξέλιξη θα σημάνει την παραπέρα υποβάθμιση της ζωής των λαϊκών νοικοκυριών, που θα απολέσουν ακόμα και αυτές τις στοιχειώδεις υπηρεσίες που τούς παρέχονται. Αλλωστε, στα κιτάπια της ΕΕ, η κατεύθυνση είναι σαφής: Οι όποιες κοινωνικές δράσεις και υπηρεσίες Πρόνοιας αφορούν όσους βρίσκονται σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να πληρώνουν το καθορισμένο κάθε φορά τίμημα είτε στο κράτος είτε σε ιδιώτες. Τα δε έργα και δράσεις θα γίνονται με τη συμμετοχή ή την πλήρη ευθύνη ιδιωτών, που σημαίνει επίσης παραπέρα φορολόγηση των χρηστών και κέρδος για το κεφάλαιο. Πριν δούμε πιο αναλυτικά τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά, πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η συνεργασία έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια από προηγούμενες κυβερνήσεις, με βασικό συντελεστή σε αυτές τις επαφές τον Γερμανό Φούχτελ. Ηταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, κατήγγειλε αυτήν τη συνεργασία ως «ξεπούλημα» των δήμων και του δημόσιου πλούτου στους Γερμανούς... Τώρα, οι ίδιοι, ως κυβέρνηση, όχι μόνο συνεχίζουν αλλά έχουν προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό τις επαφές που τα αντιλαϊκά αποτελέσματα αναμένεται - σύμφωνα με τους σχεδιασμούς τους - να γίνουν ορατά το προσεχές διάστημα και σε πρακτικό επίπεδο.

Στην κοινή διακήρυξη της 5ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, που υπεγράφη πρόσφατα, αναφέρονται μια σειρά από δράσεις που πιστοποιούν αυτές τις δυσμενείς για το λαό εξελίξεις. Βασικός στόχος είναι:

«Οι δήμοι δημιουργούν ένα κατάλληλο για την προσέλκυση επενδύσεων περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη. Κοινός στόχος τους είναι να εξελιχθούν οι δήμοι ως πάροχοι υπηρεσιών για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις».

Στο πεδίο της διοίκησης, προβλέπεται η οργάνωση της Τοπικής Διοίκησης με όρους αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας, δηλαδή με όρους δημοσιονομικούς που προϋποθέτουν τον περιορισμό δαπανών για έργα και υπηρεσίες. Το στόχο αυτό θα πληρώσουν τα λαϊκά νοικοκυριά με παραπέρα επιβάρυνση, ως χρήστες - πελάτες των όποιων υπηρεσιών.

Οι δράσεις κοινωνικής πολιτικής εξαρτώνται από τη συμμετοχή των δήμων σε διάφορα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια. Επιλογή που συμβάλλει στην εμπέδωση της αντίληψης ότι η κοινωνική πολιτική δεν αποτελεί υποχρέωση του κράτους, ενώ καθιστά την ανάγκη για μια σειρά από υπηρεσίες ευκαιριακή και με ημερομηνία λήξης. Χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη του προγράμματος «Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής», που αφορά στη δωρεάν φιλοξενία παιδιών σε παιδικούς σταθμούς. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που δεν καλύπτει το σύνολο των αναγκών και λειτουργεί πολλές φορές ως άλλοθι για τις δημοτικές διοικήσεις και την κεντρική εξουσία για το γεγονός ότι πολλά παιδιά μένουν εκτός Προσχολικής Αγωγής. Το ίδιο ισχύει και για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» που ολοκληρώνεται στις 31.12.2015, χωρίς να υπάρχει καμία πρόβλεψη για συνέχισή του.

Στο πεδίο της διαχείρισης των απορριμμάτων, προβλέπεται η μεταλαμπάδευση των... Γερμανών εμπειρογνωμόνων στην ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού δικαίου, το οποίο προκρίνει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η ιδιωτικοποίηση των απορριμμάτων, που φαίνεται ότι περνά και μέσα από τα Τοπικά Σχέδια Δράσης Απορριμμάτων που προωθούνται στη χώρα, είναι μια ευκαιρία για τις γερμανικές εταιρείες να αναπτύξουν τις δουλειές τους, μαζί και με «σύγχρονες» - έτσι τις ονομάζουν - επικίνδυνες για το περιβάλλον αλλά φτηνές για το κεφάλαιο μεθόδους, όπως αυτή της καύσης. Στο δε πεδίο της ανεργίας κυρίως των νέων, αυτό που ουσιαστικά προωθείται είναι τα φτηνά έως και τζάμπα εργατικά χέρια. Η έλλειψη προσωπικού και η απαγόρευση των προσλήψεων που ισχύουν σήμερα στους φορείς Τοπικής Διοίκησης, χρησιμοποιείται για την παγίωση επιλογών που ήδη ισχύουν, δηλαδή της μισής δουλειάς, της δουλειάς με ημερομηνία λήξης και στην πορεία δεν αποκλείεται η απασχόληση για την απόκτηση εμπειρίας. Γεγονός που βεβαίως έχει αρνητικές επιπτώσεις και στην ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται.

Στη χώρα μας, το έδαφος έχει στρωθεί εδώ και καιρό, για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω. Με τη συνεχή υποχρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης έως τις δραστικές περικοπές που τα τελευταία χρόνια ανέρχονται στο 70%, και βεβαίως με τη σύμφωνη γνώμη των διοικήσεων των συλλογικών οργάνων του θεσμού, που και στο όνομα του δήθεν «απογαλακτισμού» του από την κεντρική εξουσία, προωθούσαν και προωθούν τέτοιες νεοφιλελεύθερες επιλογές. Επιλογές που στρέφονται σε βάρος στοιχειωδών κεκτημένων των λαϊκών στρωμάτων. Βέβαια, συνολικά οι αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια από τον «Καλλικράτη» και μετά, ήρθαν να απαντήσουν στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η οικονομική καπιταλιστική κρίση και έγιναν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Δηλαδή, η νέα διοικητική δομή, οι νέες αρμοδιότητες, οι νέες δυνατότητες και τα νέα πεδία, στα οποία οι δήμοι μπορούν να προχωρούν σε συνεργασίες με επιχειρηματίες, καλύπτουν ακριβώς αυτήν την ανάγκη.