Σε εξευτελιστικά επίπεδα κινούνται και τη νέα ελαιοκομική περίοδο οι τιμές στο λάδι, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στις βρώσιμες ελιές. Οι τιμές όλο και συμπιέζονται, ενώ το κόστος παραγωγής όλο αυξάνεται με αποτέλεσμα οι ελαιοπαραγωγοί να βρίσκονται σε απόγνωση και να εξαναγκάζονται να σταματήσουν να μαζεύουν ελιές.

Με το ξεκίνημα της νέας σοδειάς στις πρώτες αγοραπωλησίες που έγιναν στην Πελοπόννησο, το έξτρα παρθένο λάδι (τρία δέκατα) έπιασε τιμή 2,20 με 2,25 ευρώ το κιλό στην Τριφυλία της Μεσσηνίας και 2,4 ευρώ το κιλό στη Νεάπολη της Λακωνίας. Για το παρθένο λάδι οι τιμές είναι ακόμα πιο χαμηλές. Τέτοιες τιμές δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής και δεν αφήνουν κέρδος στους παραγωγούς. Οπως εκτιμάται, όταν σε λίγες βδομάδες θα ξεκινήσει κανονικά η παραγωγή λαδιού, οι τιμές θα μειωθούν ακόμα περισσότερο. Υποτίθεται ότι ξεκίνησε διαδικασία ιδιωτικής αποθεματοποίησης στην ΕΕ τον Οκτώβρη που πέρασε, για 100.000 τόνους λαδιού, αλλά σε τίποτα δε βελτίωσε και ούτε πρόκειται να βελτιώσει την κατάσταση. Από την άλλη στις βρώσιμες ελιές που η συγκομιδή ξεκίνησε νωρίτερα, οι τιμές είναι απελπιστικά χαμηλές, αφού για παράδειγμα οι έμποροι δίνουν για τις πράσινες ελιές 40 λεπτά το κιλό (200 κομμάτια).

Οι τιμές για τους ελαιοπαραγωγούς είναι εδώ και χρόνια καθηλωμένες, ενώ οι καταναλωτές αγοράζουν πανάκριβα το λάδι. Τα μονοπώλια που λυμαίνονται το χώρο βγάζουν κέρδος για κάθε κιλό λάδι πάνω από 200 με 250%! Μπρος σ' αυτή την κατάσταση οι ελαιοπαραγωγοί καλούνται να αντιδράσουν αγωνιστικά και συντονισμένα για να προασπίσουν το εισόδημά τους. Να διεκδικήσουν: Εγγυημένες τιμές που θα καλύπτουν το κόστος παραγωγής και θα αφήνουν αξιοπρεπές εισόδημα. Προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις εισαγωγές. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, στα αγροτικά εφόδια, μηχανήματα, ενέργεια κ.ά.

Οσο κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς και τα συμφέροντα των μονοπωλίων, οι κανονισμοί της ΚΑΠ και οι συμφωνίες του ΠΟΕ, η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη σε βάρος των ελαιοπαραγωγών και της αγροτιάς συνολικότερα. Θα κυριαρχεί μονίμως η ανελέητη κερδοσκοπία σε βάρος των αγροτών και σε βάρος των καταναλωτών. Οι τιμές στο λάδι όλο και θα πέφτουν και οι καταναλωτές θα το αγοράζουν όλο και πιο ακριβά. Οι ελαιοπαραγωγοί καλούνται να αγωνιστούν μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ μαζί με όλη την αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης, για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι κοινό το συμφέρον των μικρομεσαίων αγροτών, των εργατοϋπαλλήλων, των μικροεπαγγελματιών για παραγωγή ποιοτικών, καλών και σε προσιτές τιμές τροφίμων που θα ικανοποιούν τις διατροφικές ανάγκες του λαού. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε καθεστώς λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας και όχι σε καθεστώς κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Κυριολεκτικά κέρδη δισεκατομμυρίων αποκόμισε το 2011 η διαβόητη «Siemens», ενώ ο τζίρος της και οι νέες παραγγελίες μετρώνται επίσης σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Σε περιβάλλον παγκόσμιας κρίσης και οικονομικής ύφεσης, η «Siemens» αύξησε τα κέρδη της κατά 36%, στα 9,1 δισ. ευρώ! Ο κύκλος εργασιών από συνεχιζόμενες δραστηριότητες αυξήθηκε κατά 7% στα 73,5 δισ. ευρώ, ενώ η αξία των νέων παραγγελιών ανέρχεται σε 85,6 δισ. ευρώ, αυξημένη κατά 16%. Για «αποτελέσματα ρεκόρ» έκανε λόγο και ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Π. Λούσχερ, προβλέποντας ήπια ανάπτυξη των εσόδων και το 2012, αλλά και υπέρβαση του φράγματος των 100 δισ. ευρώ στα έσοδα, μεσοπρόθεσμα.

Στο βιομηχανικό τομέα, τα έσοδα διαμορφώθηκαν σε 32,9 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 9% και οι νέες παραγγελίες στα 37,6 δισ. ευρώ, αυξημένες κατά 24%. Τα κέρδη του τομέα αυξήθηκαν κατά 36%, φτάνοντας τα 3,6 δισ. ευρώ. Στον τομέα Ενέργειας, τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 8% στα 27,6 δισ. ευρώ, ενώ οι νέες παραγγελίες αυξήθηκαν κατά 15% στα 34,8 δισ. ευρώ. Τα κέρδη αυξήθηκαν κατά 25%, στα 4,1 δισ. ευρώ. Στον τομέα Υγείας, τα έσοδα διαμορφώθηκαν σε 12,5 δισ. ευρώ και οι παραγγελίες στα 13,1 δισ. ευρώ. Αν και, όπως σημειώνεται στο δελτίο Τύπου της εταιρείας, η αύξηση αυτών των μεγεθών αυξήθηκαν λίγο, τα κέρδη διπλασιάστηκαν, στα 1,3 δισ. ευρώ.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Εκφράζουμε κατ' αρχήν την αδιαφορία μας για το αν τα μεταλλεία είναι στα χέρια του Α ή του Β ιδιώτη εκμεταλλευτή τους. Ο βωξίτης είναι λαϊκή - δημόσια περιουσία (όπως το νερό, τα δάση, τα βουνά, η θάλασσα) και σαν τέτοια πρέπει να αξιοποιείται προς όφελος του λαού. Με πολιτική που θα έχει στο επίκεντρό της τις ανάγκες των εργατών. Με θέσεις εργασίας που συνεχώς θα αυξάνονται. Με καθετοποίησή του στο χώρο εξόρυξης (αλουμίνα - αλουμίνιο - μονάδες μεταποίησης).

Δυστυχώς, όμως, με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές αυτός ο μοναδικός πλούτος του ελληνικού λαού δόθηκε προίκα στους Ηλιοπουλαίους - Κυριακοπουλαίους και τώρα σε άλλο όμιλο, θαρρείς και είναι ιδιοκτησία τους».

Παράλληλα, η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου εκφράζει τις έντονες ανησυχίες της καθώς, με βάση την εμπειρία από τις εξαγορές επιχειρήσεων, από τέτοιες διαδικασίες οι επιχειρηματίες κερδίζουν και χάνουν οι εργαζόμενοι.

Υπογραμμίζει επίσης ότι «στη συνάντηση της διοίκησης της "S και Β" με τους εργαζόμενους δεν διαφάνηκε ότι με το νέο καθεστώς οι θέσεις εργασίας παραμένουν ως έχουν. Αυτό πρέπει να συσπειρώσει τους εργαζόμενους γύρω από το εργοταξιακό σωματείο καθώς από τη μια η αγοραπωλησία και από την άλλη η εφαρμοζόμενη πολιτική, που καταργεί συμβάσεις και σπέρνει τη φτώχεια, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα μιας ενιαίας πολιτικής που οδηγεί στην απόλυτη αβεβαιότητα εργαζόμενους - επαγγελματίες, όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Από την άλλη δεν πρέπει να εφησυχάζει κανείς, μαζί και οι τοπικοί φορείς, και να βρίσκονται σε επαγρύπνηση προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα όποια προβλήματα προκύψουν».