ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Οχτώβρη 2003
Σελ. /32
ΠΡΟΝΟΙΑ
ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΠΗΡΩΝ
Επαναλαμβανόμενη κοροϊδία χωρίς αντίκρισμα

Τα άτομα με αναπηρίες που βρίσκουν φροντίδα στα διάφορα κέντρα δεν ξεπερνούν τους 1.200, όταν οι βαριά ανάπηροι στη χώρα μας - σύμφωνα με τους μετριότερους υπολογισμούς - ξεπερνούν τις 500.000

Θλιβερή εικόνα στον τομέα της αποκατάστασης αναπήρων παρουσιάζει η χώρα μας, παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες του ίδιου του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη εδώ και έξι χρόνια για τη δημιουργία των απαραίτητων κέντρων που θα ανακούφιζαν τους αναπήρους.

Σε αντίθεση με τις εξαγγελίες ότι θα υπήρχε ανάπτυξη των απαραίτητων μονάδων μέχρι το τέλος του 2000, σήμερα παρουσιάζεται - σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας - η εικόνα ότι σε σύνολο 34 μονάδων λειτουργούν μόνο οι 23. Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ο αριθμός των αποδεκτών αυτών των υπηρεσιών είναι μόλις 1.181, όταν στη χώρα μας οι βαριά ανάπηροι ξεπερνούν τις 500.000.

Η αλήθεια - όπως φαίνεται και στον Πίνακα που δημοσιεύουμε - είναι ότι για πρώτη φορά παρουσιάζεται καταγραφή του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας. Πριν ένα χρόνο - στις 16.7.2002 - ο πρώην υφυπουργός Υγείας Δ. Θάνος, απαντώντας σε Ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Ν. Κακλαμάνη, έλεγε πως αδυνατούσε να δώσει ακριβή στοιχεία για εκείνους που δέχονται τις υπηρεσίες των κέντρων αποκατάστασης της αναπηρίας.

Στις 15.5.2003 υπογράφτηκε η κοινή υπουργική απόφαση για την πρόσληψη 200 ατόμων στα Κέντρα Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης ΑμΕΑ (ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ), η οποία - σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Υγείας - δεν έχει ολοκληρωθεί, όπως προβλέπει ο νόμος 31106/2003. Ομως και αυτές οι προσλήψεις - όταν ολοκληρωθούν - θα είναι πολύ πίσω απ' τις ανάγκες των ιδρυμάτων που έχουν εξαγγελθεί. Ετσι η κάλυψη των αναγκών μετατίθεται στις μετατάξεις ή στις μετακινήσεις στα πλαίσια των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (ΠεΣΥΠ), στην αρμοδιότητα των οποίων έχουν μεταφερθεί πλέον οι δομές της Πρόνοιας.

Εκτός απ' τις μετακινήσεις στα πλαίσια των ΠεΣΥΠ, στην ημερήσια διάταξη είναι και οι προγραμματικές συμβάσεις με εθελοντικές οργανώσεις - όπως δοκιμάστηκε πιλοτικά στη Λέσβο και στη Ρόδο - αν και όπως ομολογείται από το υπουργείο Υγείας δε θα ήταν η καλύτερη λύση.

Στους σχεδιασμούς του υπουργείου Υγείας είναι να υπάρξει διασύνδεση των ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ και των Κέντρων Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης (ΚΑΦΚΑ), μέσω των ΠεΣΥΠ.

Ανέξοδες υποσχέσεις που ως συνήθως ξεχάστηκαν
  • Στις 22 Φλεβάρη 1997 η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑΕΑ) πραγματοποίησε το συνέδριό της και στο χαιρετισμό του προς το συνέδριο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης έλεγε ότι «ολοκληρώθηκε η χωροταξική κατανομή των ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ σε 32 νομούς της χώρας».
  • Στις 15.10.1998 ψηφίστηκε ο νόμος 2646/98 για την Ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας (ΕΣΚΦ), που προέβλεπε τη δημιουργία Δικτύου από ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, με σκοπό τη συμβουλευτική στήριξη των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους, τη λειτουργική τους αποκατάσταση και την ένταξη στον κοινωνικό ιστό.

Ο 2646/98 προέβλεπε επίσης τη λειτουργία Δικτύου Κέντρων Στήριξης Αυτιστικών Ατόμων.

  • Στις 18.2.2000 έγινε το επόμενο συνέδριο της ΕΣΑΕΑ και στο μήνυμά του ο Κ. Σημίτης έλεγε: «Δημιουργείται δίκτυο φορέων προστασίας εθνικής εμβέλειας, στο οποίο υπάγονται νέες δομές: 23 Κέντρα Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης ΑμΕΑ (ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ) σε ισάριθμους νομούς της χώρας, το πρώτο Κέντρο Αυτιστικών Ατόμων, καθώς και το Εθνικό Κέντρο Αμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, το οποίο θα εξυπηρετεί και ΑμΕΑ. Η πλειοψηφία των υποδομών θα είναι έτοιμη μέσα στο 2000».

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ


Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Καλά... τραβάτε!

Τι κρίμα ετούτη η χώρα να έχει την ατυχία να κυβερνιέται από πρόσωπα, που μόνο θλίψη μπορούν να παράγουν! Τσαπατσούληδες του κερατά και προχειρολόγους. Ανθρώπους που τους εντυπωσιάζει το «εντυπωσιακό», όπως κάποιους πρωτόγονους λαούς της Αφρικής τα πολύχρωμα ρούχα! Καβαλάνε τη μικρότητά τους πάνω στις τεράστιες κολόνες του Καλατράβα και νιώθουν ότι καβαλούν τον Πήγασο που τους κάνει Σβαρτσενέγκερ. Η χώρα βολεύεται με μερεμετιασμένη Λυρική Σκηνή. Μη σταματάτε! Με όπερα που δε χωράει όχι φωνές τενόρων, αλλά ούτε φωνές μουγκών. Προχωρήστε!

Καλά... τραβάτε, λοιπόν, κύριε υπουργέ του Πολιτισμού και κύριοι της κυβέρνησης, τον υποβαθμισμένο δρόμο σας. Αυτό ξέρετε, αυτό κάνετε! Η χώρα έχει και άλλα περιθώρια μέχρι την πλήρη εξαθλίωσή της. Ολοκληρώστε με την ησυχία σας το βλαχοχωριάτικο σκοπό σας. Συνεχίστε ακάθεκτοι τα έργα βιτρίνας, για να ζηλέψει ο γείτονας. Η υποδομή δε σας αφορά, είναι για σοβαρούς ανθρώπους. Στριμώχτε τον Βέρντι στο διπλανό πάρκινγκ. Τέτοιος που ήταν, τέτοια μεταχείριση τού πρέπει. Ο Καλατράβα έχει κι άλλους σωλήνες. Δώστε του μια ανάθεση να φτιάξει και ένα στέγαστρο για την Ακρόπολη. Ωραία ιδέα είναι η μια κολόνα να ακουμπάει στο Λυκαβηττό και η άλλη στο Αιγάλεω. Και από κάτω ο Παρθενώνας! Μιλάμε για θέαμα! Τι θέαμα, υπερθέαμα!

Στα εγκαίνια να δείτε κόσμο! Ολες οι φαφούτες της οικουμένης. Ποιος νοιάζεται για το μέτρο; Ποιος νοιάζεται για την όπερα; Αλλωστε, το λυρικό θέατρο έχει κακή φήμη. Καμία σχέση με τον πράσινο σοσιαλισμό. Καμία θέση με τα ζεϊμπέκικα και τα τσιφτετέλια της ελληνοτουρκικής φιλίας. Είδατε κανέναν να κάνει πηδήματα στον αέρα και ακροβατικά κόλπα στην όπερα; Κάτι στριγκλιές βγάζουνε, σαν να τους πατάνε στον κάλο. Ενώ οι σωλήνες του Καλατράβα... έχουν μια χάρη, ένα γούστο. Μοιάζουν με τα μπικουτί της μάνας σας. Με τα κέρατα της κατσίκας.

Τι κρίμα, ετούτη η χώρα να κυβερνιέται από ανθρώπους που δεν την αγαπούν! Τι κρίμα να σπαταλιέται χρήμα και κόπος! Τι ντροπή να βαφτίζουν το κρέας ψάρι, για να βγουν από τις υποχρεώσεις! Να επισκευάζουν στο τσάκα - τσάκα ένα κτίριο, που δεν καλύπτει στοιχειώδεις ανάγκες, και να το ονομάζουν όπερα! Κανένας δεν τους είπε πως το μαντρί δεν είναι πισίνα, έστω και αν κατουράνε μέσα τα ζώα; Κανένας δεν τους είπε πως η όπερα, ο πολιτισμός γενικά, θέλει ευρύ χώρο, άνεση, για να παίρνει ανάσα; Πως στριμωγμένος κανένας δεν μπορεί να σε ταξιδέψει στο όνειρο. Μέσα στην «υπόγα», κανένας δεν μπορεί να σου δείξει τα σύννεφα.

Ομως, ποιος νοιάζεται για τα σύννεφα; Η συννεφιά είναι το ζητούμενο. Η συννεφιά και η μιζέρια. Ετούτοι, άλλωστε, κάθε βράδυ είναι καλεσμένοι. Πότε στην Εκάλη και πότε στη Μύκονο. Κι αν θέλουν όπερα, δύο ώρες απέχει το Μιλάνο. Αλλά πού καιρός για «τραγούδια»! Από τη μια δεξίωση στην άλλη, πέρασε η ώρα. Υστερα, γεμάτη θέατρα είναι η χώρα. Θέατρα με ιστορία. Επίδαυρος. Ηρώδειο, θέατρα των βράχων, θέατρα της ρεματιάς... γέμισε θέατρα ο τόπος. Τι τη θέλουμε την όπερα; Αλλωστε, υπάρχει το Μέγαρο. Εχει και πολυελαίους κρυστάλλινους εκεί μέσα. Το κράτος πρέπει να είναι συνετό, όχι σπατάλες. Οχι μεγάλες όπερες και μεγάλα ωδεία. Τα ΙΕΚ φροντίζουν για την παιδεία μας. Τα σκυλάδικα για την «ψυχή» και τα αυτιά μας. Πολιτιστικά κέντρα είναι και τούτα.

Τι κρίμα ετούτη τη χώρα να τη διοικούνε άνθρωποι που τη μισούνε! Που τη θέλουν ψωριασμένη! Που τη θέλουν με μπρούντζινους εξπρεσιονιστικούς σωλήνες στα μαλλιά και ξυπόλυτη! Που τη θέλουν στριμωγμένη στη Χαριλάου Τρικούπη και Ακαδημίας, ζητιάνα στα στενά πεζοδρόμια! Μέσα στο «καυσαέριο» και στο «μποτιλιάρισμα»! Τι κρίμα ετούτοι οι άνθρωποι να μην εκτιμούν τις άριες και τις υψηλές νότες των τενόρων! Τι κρίμα να Καλατραβιάζονται, αντί να εκστασιάζονται!


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ