ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Οχτώβρη 2003
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
12 ΟΚΤΩΒΡΗ 1944

(Η ώρα της λευτεριάς στην Αθήνα)

ΗΤΑΝ σαν σήμερα. Εδώ και 59 χρόνια. Ο Οκτώβρης είχε 12. Μέρα Πέμπτη, μια γλυκιά φθινοπωρινή μέρα, που δεν τέλειωνε κι ο ήλιος δεν ήθελε να βασιλέψει. Η μαύρη νύχτα της χιτλεροφασιστικής κατοχής είχε πια τελειώσει. Κι η Αθήνα, μια λαοθάλασσα, τρικύμιζε ασταμάτητα από τη μια άκρη στην άλλη. Η ΕΑΜική Αθήνα προέβαινε, τότε, στο παγκόσμιο στερέωμα με το φωτοστέφανο του μαρτυρίου και της θυσίας.

ΕΙΝΑΙ η μεγάλη μέρα, που κι η εφημερίδα μας, ο «Ριζοσπάστης», θα έβγαινε από τα κατάβαθα της γης, που τυπωνόταν στα χρόνια της βασιλομεταξικής δικτατορίας και στη χιτλεροφασιστική κατοχή. Τώρα πια, στο φως του ήλιου, στα χέρια χιλιάδων αγωνιστών, που τον κρατούν, τον χαίρονται, τον καμαρώνουν. Εκείνο, το μικρό δισέλιδο. Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι ο «Ρ» κυκλοφορούσε ανοιχτά κι ας μην είχαν φύγει οι Γερμανοί. Η εφημερίδα μας είχε εγκατασταθεί, με το συντακτικό και τεχνικό επιτελείο, στη Ν. Ελβετία κι από κει γινόταν κανονική ημερήσια διανομή στις γειτονιές, αλλά και στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί βρήκε το «Ρ» η απελευθέρωση. Ενα μονόφυλλο, που σ' ένα πυκνό ρεπορτάζ και με τον δίστηλο τίτλο: ΛΕΥΤΕΡΙΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Η Αθήνα γιορτάζει! θα έδινε την περιγραφή, όλα εκείνα τα στιγμιότυπα, την ανείπωτη χαρά της μεγάλης εκείνης μέρας. Να θυμίσουμε το μικρό κείμενο για την Αθήνα που γιόρταζε.

«ΧΑΘΗΚΕ - γράφει ο «Ρ» - το βρωμερό κουρέλι του φασισμού απ' την Ακρόπολη. Τούτο το σύνθημα περίμενε η Αθήνα. Η μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα, που γνώρισε την πείνα και το βόλι του κατακτητή, το στιλέτο του προδότη. Η αδάμαστη Αθήνα, που τρία χρόνια πάλεψε, ξεχύθηκε, ζωντανή ανθρωποθάλασσα, να διαλαλήσει τη Νίκη της, να χορτάσει τη λευτεριά της. Πέντε λεπτά φτάσανε για να κολυμπήσει όλη η πόλη στο γαλάζιο. Για ν' ανεβούν οι ΕΠΟΝίτες στα καμπαναριά και ν' αντηχήσουν χαρούμενα οι καμπάνες...».

«ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, που πρώτη φορά βλέπει η Αθήνα, ξεχύνονται από παντού. Από το Σύνταγμα, από την Ομόνοια, ένα ρεύμα είναι ο κόσμος. Γελούν, δακρύζουν, αγκαλιάζονται. Κι ολούθε μια κραυγή ατέλειωτη, ΕΑΜ - ΚΚΕ...». Η λευτεριά που γιορτάζαμε δεν έφτασε ουρανοκατέβατη. Ηταν ακριβοπληρωμένη με ποτάμια αίματα και θυσίες, που δεν έχουν μετρημό. Το βρωμερό τους κουρέλι δεν κατέβηκε από μοναχό του. «Η Αθήνα - θα γράψει στο «Ρ» ο αξέχαστος σύντροφος ο Γιάννης Ζεύγος, υπουργός τότε στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας - περήφανη και αδούλωτη, με το φωτοστέφανο του μαρτυρίου και του ηρωισμού, αστροποβολάει από δόξα και μεγαλείο, δείχνει το δρόμο της πάλης και της νίκης. Το έθνος ας μπει αποφασιστικά στον αγώνα...».

ΔΥΟ ΣΤΕΡΝΑ λόγια παρμένα από την εφημερίδα μας, γραμμένα πριν 59 χρόνια, μα ολοζώντανα και για το σήμερα. «Δεν ήταν πια άνθρωποι κοινοί, δεν ήταν άτομα όλες αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες άντρες, γυναίκες, παιδιά, που ξεχύθηκαν σε μια απερίγραφτη ανθρωποθάλασσα προς το κέντρο της ξεσκλαβωμένης πόλης. Η ατομική ζωή χάνει ολότελα τη σημασία σε παρόμοιες στιγμές. Ηταν ο λαός που έγραφε έτσι μια ακόμα περήφανη κι ακατάλυτη σελίδα στη δοξασμένη ιστορία των αγώνων του...».

ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, που δούλεψαν το ρεπορτάζ της λευτεριάς, φρόντισαν να το ολοκληρώσουν σχολιαστικά, όπως γίνεται ύστερα από παρόμοιες μεγάλες εκδηλώσεις. Γράφουν: «Χαρακτηριστικό της απόλυτης τάξης, που κυριάρχησε στο χτεσινό παλλαϊκό πρωτοφανή γιορτασμό της απελευθέρωσης, είναι ότι ο Ερυθρός Σταυρός δεν είχε ούτε ένα περιστατικό, ούτε ένα θύμα. Τι λένε τα μαύρα κοράκια του διχασμού και οι κήρυκες της αναρχίας, που διέδιδαν συκοφαντικά ότι ο ΕΛΑΣ θα αναστατώσει την τάξη; Ο λαός είδε ότι και την τάξη κράτησε ο ΕΛΑΣ και τον θαύμασε...».

ΠΕΝΗΝΤΑ εννιά χρόνια από τότε... Κι η ιστορική μνήμη δεν είναι μόνο μια ευλαβική ανάμνηση. Είναι προπάντων προτροπή, παρόρμηση σε κίνηση προς τα εμπρός. Η ΕΑΜική Αντίσταση είναι μια ολοζώντανη παρουσία, μας μιλά και μας κινεί στους μεγάλους νέους αγώνες. Παρουσία πάντα ολοζώντανη, αγωνιστική, στην Αθήνα και σ' όλη την Ελλάδα.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ


«Ρήτρα» επέμβασης στο εσωτερικό των κρατών - μελών

Η στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι στρατιωτικές επεμβάσεις σ' όλο τον κόσμο και η ενίσχυση της καταστολής είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά του Ευρωσυντάγματος, που συζητείται στη Διακυβερνητική Διάσκεψη.

Μια ειδική πτυχή του Ευρωσυντάγματος αφορά στη «ρήτρα αλληλεγγύης» μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, με την οποία δίνεται η δυνατότητα επέμβασης των στρατιωτικών μηχανισμών της ΕΕ στο εσωτερικό των κρατών - μελών με το πρόσχημα της τρομοκρατίας και της αντιμετώπισής της.

Ο πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, μετά τη διάσκεψη των ηγετών της ΕΕ στη Ρώμη, στις 4 Οκτώβρη, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τη «ρήτρα αλληλεγγύης» τόνισε:

«Οσον αφορά το θέμα της ρήτρας αλληλεγγύης, η οποία υπάρχει στη Συνθήκη, είναι, κατ' αρχάς, μια επιτυχία. Και αυτό πρέπει να το τονίσουμε ιδιαιτέρως, ότι δηλαδή αυτή η ρήτρα αλληλεγγύης εμπεριέχεται στη Συνθήκη. Ως γνωστόν, πριν δεν υπήρχε. Επομένως, έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα. Και από πλευράς μου, θα ήθελα επιπροσθέτως να υπογραμμίσω ότι αυτό αποτελεί μια επιτυχία της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις».

Αντί άλλου σχολίου παραθέτουμε το άρθρο 42 του Ευρωσυντάγματος με τίτλο «Ρήτρα αλληλεγγύης»:

«1. Η Ενωση και τα κράτη - μέλη της ενεργούν από κοινού με πνεύμα αλληλεγγύης εάν ένα κράτος μέλος δεχτεί τρομοκρατική επίθεση ή πληγεί από φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή. Η Ενωση κινητοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών μέσων που θέτουν στη διάθεσή της τα κράτη - μέλη, για:

α) - Την πρόληψη μιας τρομοκρατικής απειλής στο έδαφος των κρατών - μελών,

- Την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και του άμαχου πληθυσμού από ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση,

- Την παροχή συνδρομής σε κράτος - μέλος στο έδαφός του, μετά από αίτηση των πολιτικών αρχών του, σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης,

β) - Την παροχή συνδρομής σε κράτος - μέλος στο έδαφός του, μετά από αίτηση των πολιτικών αρχών του, σε περίπτωση καταστροφής».

Το πρώτο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι η «ρήτρα αλληλεγγύης» δίνει τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών και στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να ζητούν και να αποφασίζουν επεμβάσεις σε κράτος, ή κράτη - μέλη στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και της τελείως γενικόλογης και αόριστης «ανθρωπογενούς καταστροφής»...

Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στον ορισμό της τρομοκρατίας από τους «εταίρους» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπως είναι γνωστό με τους ορισμούς της τρομοκρατίας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Συμβούλιο των Υπουργών κάθε δυναμική κινητοποίηση για την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, κάθε φορέας άποψης που είναι αντίθετη με τη θεμελιώδη συνθήκη της ΕΕ, μπορεί να ενταχθεί στους στόχους της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας».

Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τρομοκρατική θεωρείται κάθε ενέργεια που στρέφεται «κατά μιας ή περισσοτέρων χωρών, των θεσμών τους ή του πληθυσμού τους, με σκοπό τον εκφοβισμό τους και τη σοβαρή μετατροπή ή καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών μιας χώρας».

Ο ορισμός αυτός σε συνδυασμό με τη «ρήτρα αλληλεγγύης» του Ευρωσυντάγματος οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικός στόχος των ιθυνόντων της ΕΕ δεν είναι η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», αλλά οι λαοί μέσα και έξω από την Ενωση, τα κινήματα κατά των επιλογών της ΕΕ, τα κινήματα, οι οργανώσεις και τα κόμματα που προβάλλουν την ανάγκη της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Αφού ένας αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση προϋποθέτει τη σύγκρουση με τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές, κατά την άποψη της ΕΕ είναι «τρομοκρατία», τότε μπορεί να ενεργοποιηθεί για την αντιμετώπισή του η «ρήτρα αλληλεγγύης» που προβλέπει την επέμβαση της ΕΕ με «όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών».

Ενταση της στρατιωτικοποίησης

Τα παραπάνω θα πρέπει να συνδυαστούν με την ένταση της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, όπως προκύπτει και από την απόφαση του Συμβουλίου των Υπουργών Αμυνας της ΕΕ, στις 5 Οκτώβρη, για την επιτάχυνση της δημιουργίας του «ευρωστρατού», μιας ακόμη στρατιωτικής δύναμης «ταχείας επέμβασης» που θα αναλαμβάνει δράση εντός και εκτός του ΝΑΤΟικού πλαισίου για την προάσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου μέσα και έξω από την ΕΕ. Μάλιστα, σ' αυτή την πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία και η Ιταλία κάλεσαν σε συμμετοχή, που την αποδέχτηκε με ιδιαίτερη «υπερηφάνεια», και την ελληνική κυβέρνηση. Τούτη δω η υπόθεση αναδεικνύει τη γεωστρατηγική σημασία για τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους της χώρας μας, αφού στόχος μοιράσματος της λείας είναι η ευρύτερη περιοχή, λόγω πετρελαίων και όχι μόνο. Γεγονός που κάνει το έδαφός μας πεδίο εκδήλωσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Και με τη συμμετοχή της Ελλάδας στα στρατιωτικοπολιτικά ιμπεριαλιστικά παιχνίδια θέτει προ απρόβλεπτων τεράστιων κινδύνων το λαό μας.

Για όλα αυτά ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι είναι «επιτυχία της Ελλάδας». Για όλα αυτά, οι Ελληνες εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση, στο δρόμο και στην κάλπη. Ενα μάθημα σ' αυτούς που υποστηρίζουν, με τον ένα, ή άλλον τρόπο αυτό το μηχανισμό επεμβάσεων, καταστολής, εκμετάλλευσης, που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ενωση.


Δ.Π.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ