Σήμερα η Κούβα βρίσκεται και πάλι στο μάτι του κυκλώνα, μάλλον του πιο επικίνδυνου κυκλώνα που έχουν εξαπολύσει ποτέ οι ΗΠΑ. Υπονόμευση και διάβρωση εκ των έσω, με συντονισμένη δράση ενός ανεπαίσθητου τμήματος της κουβανικής κοινωνίας, των αποκαλούμενων «αντιφρονούντων», της Μαφίας του Μαϊάμι, αλλά και «των ΗΠΑ και φίλων τους», με ταυτόχρονη σκλήρυνση του 40χρονου εμπάργκο... Ισως το σχέδιο που έχει εκπονηθεί από την Ουάσιγκτον εμπεριέχει και πιο σύνθετα στοιχεία, όπως την προσπάθεια «εκκαθάρισης του πλατό στη Λατινική Αμερική» από «ανεπιθύμητα στοιχεία», όπως την κυβέρνηση της Βενεζουέλας και τα κινήματα που με την αλληλεγγύη τους αποτελούν «ασπίδα» προστασίας για την Κουβανική Επανάσταση.

Κατ' αρχήν, πριν την άμεση εκδήλωση των συγκεκριμένων αυτών επιθετικών ενεργειών εκ μέρους των ΗΠΑ, υπήρξαν μετά την εκλογή του «βρέφους» Μπους πληθώρα στοιχείων που έχουν θέσει σε συναγερμό το Νησί της Επανάστασης.

• Τον Ιούνιο του 2001 πέντε Κουβανοί υπήκοοι καταδικάστηκαν για κατασκοπία από Δικαστήριο του Μαϊάμι και εξακολουθούν να παραμένουν στη φυλακή. Ιδιαίτερα εξοργιστικό είναι το γεγονός ότι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα παραμένουν σε κελιά απομόνωσης, χωρίς πρόσβαση ούτε στους δικηγόρους τους. Οι πέντε Κουβανοί κρίθηκαν «ένοχοι», καθώς απέτρεψαν και αποκάλυψαν μεγάλο μέρος της δράσης των Κουβανών «εξορίστων», που έχουν τη βάση τους στο Μαϊάμι.
• Το Μάρτη του 2003 η Κούβα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη -μέχρι την Παρασκευή - απειλή από το 1959, ενορχηστρωμένη από τις ΗΠΑ και με μαέστρο τον επικεφαλής του Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων, Τζέιμς Κέισον. Την υπονόμευση, στο πλαίσιο του σχεδίου που ονόμασε «σχέδιο των 6.000 μιλίων».... Το «δίκτυο των μισθοφόρων» εξαρθρώνεται μεν, αλλά εκδηλώνεται το δεύτερο σκέλος της επίθεσης: η προσπάθεια απομόνωσης και καταδίκης της Κούβας «λόγω της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όταν οι 75 «αντιφρονούντες» καταδικάζονται και φυλακίζονται.
• Στις 14 Μάη του 2003, οι ΗΠΑ απέλασαν 14 Κουβανούς διπλωμάτες, εξαιτίας ενεργειών τους «που χαρακτηρίζονται επιβλαβείς για τις ΗΠΑ», ενώ επαναφέρουν τις κατηγορίες περί υπόθαλψης της τρομοκρατίας και της «περιορισμένης ανάπτυξης βιολογικών όπλων», κάτι που επανέλαβε και στο Κογκρέσο την προηγούμενη εβδομάδα ο Ρότζερ Νοριέγκα.
• Στο πλαίσιο του αποκλεισμού που επιχειρούν να επιβάλουν οι ΗΠΑ, προσπαθούν να συμπτύξουν «συμμαχία», όπως και στην περίπτωση του πολέμου κατά του Αφγανιστάν και πολύ περισσότερο κατά του Ιράκ. Αν και οι προσπάθειές τους στη Λατινική Αμερική κατά τη Σύνοδο του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (μέσα Ιούνη), αλλά και κατά την ετήσια Σύνοδο της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, στις 17 Απρίλη - να καταδικαστεί η Κούβα, γεγονός που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως κύριο εργαλείο επέμβασης - πέφτουν στο κενό, η ΕΕ ευθυγραμμίζεται με την επίθεση. Κορυφαίο γεγονός αυτής της σύμπτυξης είναι η ανακοίνωση της ΕΕ, στις 5 Ιουνίου, όπου καταδικάζει την Κούβα για την απόφασή της να εφαρμόσει το νόμο και επαναξιολογώντας «την κοινή θέση της ΕΕ»... επιβάλλει διπλωματικές κυρώσεις.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου στη Λάρισα τόνισε, σχετικά με την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας:

Η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα συγκροτήσει μια επιτροπή που θα διαχειρίζεται τα ζητήματα της Κούβας, όταν δε θα υπάρχει ο Φιντέλ Κάστρο και ο σοσιαλισμός. Πριν λίγες μέρες βομβάρδισαν τη Συρία, το Λίβανο και κανείς δεν ξεχνάει το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ. Και γιατί να ξεχάσουμε άλλες τοπικές συγκρούσεις στην Αφρική και την Ασία. Πίσω από αυτές τις συγκρούσεις δε βρίσκονται τοπικές διαμάχες, αλλά η μεγάλη διαμάχη για τη διανομή. Οι ΗΠΑ σέρνουν το χορό και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις πιάνουν το χέρι και τις ακολουθούν.

Εμείς οι κομμουνιστές, αυτό που ξέρουμε καλά είναι ότι αυτή η αμερικανική επιτροπή θα κυριαρχήσει στην Κούβα όταν πεθάνει κι ο τελευταίος Κουβανός, μόνο τότε.

Δεύτερο, το ζήτημα της Κούβας όπως και της Συρίας, του Λιβάνου, της Βόρειας Κορέας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ δεν είναι ζητήματα που μπορεί κανείς να ασχολείται περιστασιακά και να εκφράζει απλώς την αλληλεγγύη στους λαούς. Αυτό δε φτάνει. Πρέπει να υπάρχει σαφής καταδίκη συνολικά της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, βεβαίως των ΗΠΑ, αλλά και όλων εκείνων που δίνουν χέρι βοήθειας στο να εξαπλωθούν δεκάδες τοπικοί πόλεμοι, που κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτό δε θα γίνει και το πεδίο για την εξέλιξη σε ένα γενικευμένο πόλεμο.

Εμείς οι κομμουνιστές, σ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα πολύ έγκαιρα είχαμε προειδοποιήσει τους λαούς ότι η διανομή των αγορών και οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις φέρνουν και τον πόλεμο. Αυτή είναι η αιτία και η πηγή του πολέμου. Ολα τα άλλα είναι προσχήματα, κατασκευασμένα σενάρια, καυτά προβλήματα που αξιοποιούνται. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος μ' αυτές τις εξελίξεις.

Πολύ περισσότερο που εμείς στην Ελλάδα δεν μπορούμε να αισθανόμαστε ότι ζούμε σε ασφάλεια, από τη στιγμή που είμαστε σε μια καυτή περιοχή - και τα Βαλκάνια και η Μέση Ανατολή, η ευρύτερη περιοχή - και οι συμμαχίες μέσα στις οποίες κινείται η Ελλάδα είναι συμμαχίες που δε δέχονται - να το υπογραμμίσω αυτό - ότι αν μια χώρα της συμμαχίας επιτεθεί σε μια άλλη, μπορεί να υπάρξει παρέμβαση και επομένως αυτή η χώρα που κάνει την αδικία να νομιμοποιείται να τη συνεχίσει.

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει με πιο αυστηρά λόγια, να περιγράψει τα πράγματα πιο μελανά, διότι πιστεύουμε ότι οι εξελίξεις τα επόμενα χρόνια θα είναι ραγδαίες, σκληρές. Εμείς όμως κρατάμε ένα πράγμα: Οτι έχει συσσωρευτεί πείρα στους λαούς και ότι από δω και πέρα αυτός ο πόλεμος θα συναντά περισσότερες αντιστάσεις.

Οφείλουμε αλληλεγγύη σ' όλους αυτούς τους λαούς. Αλληλεγγύη στην Κούβα, αλληλεγγύη παντού, ανεξάρτητα με το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που υπάρχει, ή αν συμφωνούμε με το ποιος είναι ο πρόεδρος. Αυτά τα λύνει ο κάθε λαός και έχει δικαίωμα ο κάθε λαός να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και ηγέτες. Δε θα εκχωρήσουμε σε κανέναν το δικαίωμα να επεμβαίνει στα εσωτερικά των λαών.