Προσθέσεις και αφαιρέσεις βουλευτών, «αγωνία» για το αν θα βρεθούν οι «80» στα Σκόπια και οι «151» στην Ελλάδα, πόλεμος διαρροών, φανεροί και κρυφοί εκβιασμοί, άσφαιρες αντιπαραθέσεις, αναλύσεις επί αναλύσεων, σενάρια, ημερομηνιολογία εκλογών και άλλα παρόμοια περιλαμβάνονται στην ατζέντα της επικαιρότητας ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του αστικού πολιτικού σκηνικού. Μια σειρά διεργασιών που όσο περισσότερο κλιμακώνεται, ενόψει της διαδικασίας κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών, τόσο περισσότερο θα αποκαλύπτει στο λαό και το νήμα που ενώνει τους «πρωταγωνιστές» αυτούς με τους στόχους του κεφαλαίου για την ανάκαμψη και την αναβάθμιση της θέσης του.

Στο «σίριαλ» αυτό, τελευταίο επεισόδιο αποτελεί το αν και πότε θα επέλθει «ρήξη» μεταξύ Τσίπρα και Καμμένου, με διαρκείς «πληροφορίες» να βομβαρδίζουν τα λαϊκά στρώματα, σε ένα κάλεσμα ουσιαστικά να μείνει ο λαός θεατής στις σχετικές διεργασίες, να αγωνιά για το αν θα «σωθεί» ή όχι ο «γάμος» του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Μια προσπάθεια δηλαδή να ξεθωριάσει στη λαϊκή συνείδηση το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση φόρτωσε μαζί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα ένα ακόμα μνημόνιο και εκατοντάδες εφαρμοστικούς αντιλαϊκούς νόμους στο λαό, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενοι.

Η στρατηγική σύγκλιση στα απαιτούμενα του κεφαλαίου ανάμεσα στα αστικά κόμματα φαίνεται και από τις συνεχείς μετακινήσεις, την ευκολία με την οποία τα στελέχη τους μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο. Τώρα, στο επίκεντρο βρίσκονται τα διάφορα σενάρια για το πώς θα διαμορφωθούν οι απαραίτητες πλειοψηφίες πριν αλλά και μετά τις εκλογές, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η πολιτική που συντρίβει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Οι πρόσφατες εξελίξεις, με τον κουρνιαχτό που σηκώνεται με αφορμή είτε την αναβάθμιση των «F-16» είτε το Σκοπιανό, φανερώνουν ακόμα περισσότερο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στην πολιτική που τσακίζει το λαό και τον εμπλέκει σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Η μεν κυβέρνηση διαφημίζει την «ψήφο εμπιστοσύνης» που παίρνει από τους εταίρους της, όπως με την επίσκεψη στην Αθήνα της Αγκελα Μέρκελ, η δε ΝΔ τής απαντά αμήχανα - αφού ο ΣΥΡΙΖΑ τής παίρνει την μπουκιά από το στόμα - επικαλούμενη ότι η ίδια είναι ο αυθεντικός εκφραστής των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας, όπως και του ευρωατλαντικού προσανατολισμού της.

Γι' αυτό και ο καβγάς μεταξύ τους σε ό,τι αφορά π.χ. τη συμφωνία των Πρεσπών περιορίζεται στο ονοματολογικό, θεωρώντας - παρά τα όποια «μπρος» και «πίσω» - αδιαπραγμάτευτο το ΝΑΤΟικό της περιεχόμενο και τις διευθετήσεις που προωθεί στα Βαλκάνια για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ. Γι' αυτό και κανένας τους δεν αμφισβητεί ότι όποια κι αν είναι η σύνθεση της κυβέρνησης θα πρέπει να παίζει ρόλο εμπροσθοφυλακής για τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, να ρίχνει δηλαδή το λαό ακόμα πιο βαθιά σε σχέδια που μυρίζουν μπαρούτι. Κανένας τους δεν αμφισβητεί όσα ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας παραδέχτηκε στη Βουλή, δηλαδή ότι η Ελλάδα εκτός από απέραντη βάση πολεμικής εφόρμησης των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μετατρέπεται και σε επισκευαστική βάση υποστήριξης - συντήρησης της δολοφονικής μηχανής τους. Αυτή η συναίνεση άλλωστε αναγνωρίζεται δεόντως από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο οποίος συχνά - πυκνά επαναλαμβάνει την ικανοποίησή του για την ευθυγράμμιση όλων των αστικών κομμάτων με τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό.

Ολα αυτά περιλαμβάνονται άλλωστε στη στρατηγική της αστικής τάξης για τη γεωστρατηγική αναβάθμισή της. Τι μένει για τους εργαζόμενους από αυτή τη στρατηγική; Την ίδια στιγμή που όλοι μαζί διαφημίζουν τη μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο, σε σημείο διέλευσης αγωγών φυσικού αερίου και ανάπτυξης μεγάλων οδικών αξόνων για γρήγορη μεταφορά εμπορευμάτων, από τη μία τα λαϊκά νοικοκυριά ξεπαγιάζουν ή σχολεία δεν έχουν θέρμανση και από την άλλη δρόμοι κλείνουν με τον πρώτο χιονιά, ενώ οι εργαζόμενοι βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για πανάκριβα διόδια. Την ίδια στιγμή που διαφημίζονται τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα, οι εργαζόμενοι βιώνουν την απληρωσιά, τα μεροκάματα φτώχειας, τα εργατικά «ατυχήματα» λόγω της εντατικοποίησης, τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Οσο η οικονομία «ανακάμπτει» τόσο πιο βαθιά βάζει ο λαός το χέρι στην τσέπη για υπηρεσίας Υγείας - Πρόνοιας, τόσο γενικεύονται οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις ώστε να ξεφορτωθούν οι τραπεζικοί όμιλοι τα «κόκκινα» δάνεια.

Η πείρα που έχει πια ο λαός μπορεί να αξιοποιηθεί. Η εναλλαγή των ρόλων ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ (όπως παλιότερα ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) έχει καταντήσει κακόγουστο αστείο για το λαό, με τους «αντιμνημονιακούς» να έχουν γίνει μνημονιακότεροι των μνημονιακών, τους υπέρμαχους της ...«διάλυσης του ΝΑΤΟ» να γίνονται πιο ΝΑΤΟικοί από τους προκατόχους τους κ.ο.κ.

Δεν είναι τυχαίο ότι την ταύτισή τους την ομολογούν και οι ίδιοι. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του υπουργού Ενέργειας Γ. Σταθάκη στο αν μια κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να περνάει τα κρίσιμα νομοσχέδια: Ολα τα στρατηγικά νομοσχέδια, θύμισε, τα ψηφίζουν μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα...

Νέα ψευτοδιλήμματα και δίπολα βγαίνουν στο προσκήνιο, με στόχο να εμποδίσουν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις να απεγκλωβιστούν από τις διεργασίες στήριξης αστικών κυβερνητικών λύσεων, αντιλαϊκών διοικήσεων σε δήμους και Περιφέρειες.

Ολη αυτή η μιζέρια που διαμορφώνουν για το λαό πρέπει και μπορεί να πάρει απάντηση το επόμενο διάστημα, τόσο με την καθημερινή πάλη στους τόπους δουλειάς, όσο και με τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, που θα δώσουν την ευκαιρία να καταδικαστούν οι σημερινοί, οι χτεσινοί αλλά και οι επίδοξοι αυριανοί πρωταγωνιστές στη σφαγή του.

Ολοι αυτοί που τον θέλουν στριμωγμένο στη γωνία, υποταγμένο στα σχέδιά τους και φοβισμένο, να αποδέχεται μοιρολατρικά την άθλια πολιτική τους. Γι' αυτό και η απάντηση πρέπει να δοθεί με το λαό στο προσκήνιο, να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής και όχι θεατής των εξελίξεων.

Να μην υπάρξει καμία αναμονή, να αξιοποιήσουν οι εργαζόμενοι κάθε ευκαιρία, όπως και τις κάλπες. Στις ευρωεκλογές κόντρα στις αυταπάτες ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει καλύτερη, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές για να ενισχυθεί η γνήσια λαϊκή αντιπολίτευση στις αστικές κυβερνήσεις και την εξουσία τους, αλλά και στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, για να μετρηθούν βήματα στον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από τα κάλπικα διλήμματα. Με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ, για να γίνει η πραγματική διαφορά για το λαό και τις ανάγκες του.