Στη μάχη της κλαδικής Σύμβασης η Ομοσπονδία και τα Συνδικάτα Οικοδόμων

Οι σχετικές πρωτοβουλίες, που ξεδιπλώνουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία, δίνουν απάντηση στην αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, την επίθεση που χτύπησε τις Συλλογικές Συμβάσεις, μείωσε τους μισθούς και συρρίκνωσε μια σειρά από δικαιώματα. Ταυτόχρονα, ξεσκεπάζουν την κυβερνητική προπαγάνδα περί δήθεν «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων», την ίδια ώρα που διατηρούνται άθικτα και ενισχύονται παραπέρα όλα τα όπλα της μεγαλοεργοδοσίας για να εντείνει την επίθεσή της.

Η πολύμορφη δραστηριότητα με επίκεντρο τις Συμβάσεις περιλαμβάνει μια σειρά από πρωτοβουλίες: Καθημερινή δράση με εξορμήσεις, περιοδείες και συσκέψεις, μέσα από τις οποίες τα σωματεία συζητούν με τους εργαζόμενους για τη σημασία των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) και την ανάγκη να αναπτυχθεί σχετική διεκδίκηση. Γενικές Συνελεύσεις, μέσα από τις οποίες διαμορφώνουν σχέδια ΣΣΕ. Παρεμβάσεις στους εργοδοτικούς φορείς, στάσεις εργασίας και απεργίες, κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς και κλάδους. Συλλαλητήρια και πανεργατικές απεργίες, με αιτήματα όπως αυτά που συνοψίζονται στο σύνθημα του ΠΑΜΕ: «Αυξήσεις σε μισθούς - συντάξεις. Συλλογικές Συμβάσεις. Κανείς κάτω από 751 ευρώ».

Στο πλαίσιο της δραστηριότητας των προηγούμενων χρόνων, ξεχωρίζει η πρωτοβουλία που ανέλαβαν το καλοκαίρι του 2016 Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα απευθύνοντας κάλεσμα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις για «να οργανώσουμε με τόλμη το μεγάλο μέτωπο αγώνα για τη διεκδίκηση των απωλειών που είχαμε σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και κυρίως την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή καταργούν τις ΣΣΕ».

Μέσα από την πρωτοβουλία αυτή, συντάχθηκε σχέδιο νόμου το οποίο υπέγραψαν περισσότερες από 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το σχέδιο επιδόθηκε σε όλα τα κόμματα της Βουλής, πλην της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, με ένα μεγάλο συλλαλητήριο των συνδικάτων τον Οκτώβρη του 2017. Μεταξύ άλλων προέβλεπε: Κατάργηση όλων των αντεργατικών διατάξεων που περιέχονται στους νόμους που ψηφίστηκαν από τις προηγούμενες και τη σημερινή κυβέρνηση. Πλήρη διασφάλιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ. Αποκατάσταση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Επαναφορά των όρων των κλαδικών Συμβάσεων στα επίπεδα πριν από το 2012, ως βάση για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Την πρόταση αυτή κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ, ενώ η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την καταχώρισε στα ...αζήτητα για δύο περίπου χρόνια, αρνούμενη να τη φέρει για συζήτηση. Οταν τελικά με τις επίμονες παρεμβάσεις του ΚΚΕ και τις διαμαρτυρίες των συνδικάτων αναγκάστηκε να την ανασύρει από τα συρτάρια της, μόλις τον Ιούνη του 2018, η κυβέρνηση την απέρριψε, ενώ οι υπουργοί και οι βουλευτές της τη χαρακτήρισαν... «αντισυνταγματική», «ανεδαφική» και «ασαφή»! Επιβεβαίωσαν μέχρι τέλους πόσο απατηλοί είναι οι ισχυρισμοί τους περί... «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων» και «ενίσχυσης της θέσης των εργαζομένων».

Απέναντι στις συνθήκες που διαμόρφωσε η επίθεση κυβερνήσεων και εργοδοτών, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να δουλεύουν με ατομικές Συμβάσεις και ιδιαίτερα τους νέους εργαζόμενους να μη γνωρίζουν καν τι σημαίνει Συλλογική Σύμβαση, «εργαλείο» στα χέρια των σωματείων στάθηκε το πολυσέλιδο υλικό για τις Συμβάσεις, το οποίο ετοίμασε το ΠΑΜΕ στις αρχές του 2018.

Μέσα από τις σελίδες του χιλιάδες εργαζόμενοι βρήκαν απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα, όπως τι είναι η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), τι σκοπό έχουν οι ΣΣΕ, τι αλλαγές έχει επιφέρει στους μισθούς και τους όρους δουλειάς η επικράτηση των ατομικών Συμβάσεων.

«Ο μισθός, το ωράριο, η Ασφάλιση, οι συνθήκες δουλειάς αφορούν πρώτα και κύρια εμάς! Αφορούν τον τρόπο που εργαζόμαστε και ζούμε!», σημείωνε χαρακτηριστικά το ΠΑΜΕ, καλώντας τους εργαζόμενους στον αγώνα για τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, μια σειρά από Ομοσπονδίες και συνδικάτα οργανώνουν την αγωνιστική δράση στο μέτωπο της διεκδίκησης ΣΣΕ σε κλάδους και χώρους δουλειάς. Η πείρα από αυτήν τη δράση τη χρονιά που πέρασε είναι πολύτιμη και δείχνει το δρόμο και για τη συνέχεια.

Δύο πετυχημένες κλαδικές απεργίες (στις 14 Μάρτη και στις 14 Νοέμβρη) έχει οργανώσει η Ομοσπονδία Οικοδόμων. Με τη συμμετοχή τους στις κλαδικές αλλά και στις πανεργατικές απεργίες του προηγούμενου διαστήματος, οι οικοδόμοι «νέκρωσαν» μια σειρά από εργοτάξια σε όλη τη χώρα, θέτοντας στην πρώτη γραμμή το αίτημα για υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ. Στην Αττική, η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο έθεσαν στο επίκεντρο της δράσης τους τα μεγάλα εργοτάξια, καλώντας τους εργαζόμενους να παλέψουν για την υπογραφή εργοταξιακών Συμβάσεων. Με στάσεις εργασίας, Γενικές Συνελεύσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις, οργάνωση των εργαζομένων σε σωματειακές επιτροπές, πέτυχαν την υπογραφή τέτοιων Συμβάσεων σε μια σειρά από μεγάλους χώρους δουλειάς, ενώ η προσπάθεια για την υπογραφή αλλά και την εφαρμογή των εργοταξιακών Συμβάσεων συνεχίζεται.

Η υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ με αυξήσεις σε μισθούς και δικαιώματα έγινε η αιχμή της κλαδικής απεργίας που οργάνωσε (29 Μάρτη) η Ομοσπονδία Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών. Η Ομοσπονδία και τα συνδικάτα που ανήκουν στη δύναμή της καταγγέλλουν στους εργαζόμενους τα σχέδια των εργοδοτών του κλάδου, που επιδιώκουν να κατοχυρώσουν ως σημείο εκκίνησης των μισθών τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού, δηλαδή τα 586 ευρώ μεικτά. Με την καθημερινή τους δράση αναδεικνύουν πως οι Συλλογικές Συμβάσεις είναι «όπλο» για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς σε έναν κλάδο όπου κυριαρχούν η εντατικοποίηση, η επίθεση στους μισθούς, η έλλειψη μέτρων για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων.

Με μια σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων, που συνάντησαν την αλληλεγγύη εργαζομένων και σωματείων, κλιμάκωσαν τους προηγούμενους μήνες οι εργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ στο λιμάνι του Πειραιά, μαζί με το σωματείο τους (ΕΝΕΔΕΠ), τον αγώνα τους για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με αυξήσεις, ένταξη στα ΒΑΕ, μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς τους. Απέναντι στο δίκαιο αγώνα τους η εργοδοσία επιστράτευσε την αστική Δικαιοσύνη, η οποία έβγαλε τη μια μετά την άλλη πέντε απεργιακές κινητοποιήσεις «παράνομες». Παράλληλα, έστησε «σωματείο» - παραμάγαζο, με το οποίο υπέγραψε τις προηγούμενες μέρες «σύμβαση» που επικυρώνει τους χαμηλούς μισθούς και την «ευέλικτη» εργασία.

Με πολύμηνες κινητοποιήσεις, που συνεχίζονται, διεκδικούν την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος. Στο πλαίσιο της πολύμορφης δράσης έχει οργανωθεί απεργία στα θέατρα της Αθήνας (15 Μάρτη), έχουν γίνει ευρηματικές παρεμβάσεις με σκοπό την ενημέρωση του κοινού για τα αιτήματα των εργαζομένων, ενώ τις μέρες αυτές συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις στο Κρατικό Θέατρο Βόρειας Ελλάδας (ΚΘΒΕ).

Το πρώτο σχέδιο ΣΣΕ για τον κλάδο έχει διαμορφώσει το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής. Το σχέδιο διαμορφώθηκε με βάση τις ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ που ίσχυαν μέχρι το 2012, τα σχέδια διεκδίκησης επιχειρησιακών ΣΣΕ που είχαν σωματεία του κλάδου και τις υπογεγραμμένες επιχειρησιακές Συμβάσεις. Με κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας και στα γραφεία του ΣΕΒ (25 Οκτώβρη), το Συνδικάτο ξεκαθάρισε σε κυβέρνηση και εργοδοσία πως θα διεκδικήσει δυναμικά την υπογραφή του.

Με τη διεκδίκηση κλαδικής ΣΣΕ συνδυάζει το Σωματείο Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικού Αττικής τους αγώνες που δίνει ενάντια στις απολύσεις στις τράπεζες, ενάντια στη διάσπαση των εργαζομένων όσον αφορά τη σχέση εργασίας, τους όρους αμοιβής και εργασίας. Το Σωματείο μετρά στον απολογισμό του κινητοποιήσεις στο υπουργείο Εργασίας, σε διοικήσεις τραπεζών και εργοδοτικούς φορείς, ενώ στα θετικά αποτελέσματα της πάλης του προηγούμενου διαστήματος για τις ΣΣΕ ξεχωρίζει η δημιουργία δύο επιχειρησιακών σωματείων, σε «First Data» και «PDS».

Για την υπογραφή κλαδικής Σύμβασης παλεύουν και οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική Υγεία, οι οποίοι πραγματοποίησαν κλαδική απεργία τον περασμένο Νοέμβρη. Το Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αττικής διεκδικεί Σύμβαση με αύξηση μισθών, επαναφορά επιδομάτων και ειδικών αδειών - ωραρίων, σε έναν κλάδο όπου οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα στους ομίλους, βιώνουν τις συνέπειες της ανάπτυξης, των επενδύσεων, των εξαγορών, με εξαντλητική δουλειά, μειώσεις μισθών (από το 2011 μέχρι σήμερα αγγίζουν το 40%), απολύσεις και απλήρωτη εργασία.

Ακόμα νωρίτερα, αποτέλεσμα της αγωνιστικής δράσης εννέα μηνών που οργάνωσαν το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας μαζί με το Σωματείο Κατεργασίας Ξύλου και Ναυπηγοξυλουργών, με στάσεις εργασίας, απεργίες, παύση εργασιών, ήταν η υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, το φθινόπωρο του 2017.

Την ίδια ώρα, στον κλάδο του Τουρισμού με τα πολυδιαφημισμένα από κυβέρνηση και επιχειρηματίες «ρεκόρ», το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής αναδεικνύει τις αντεργατικές αξιώσεις των ξενοδόχων, που με ευθύνη των εργατοπατέρων συμπεριλήφθηκαν στην κλαδική Σύμβαση, την οποία «επέκτεινε» η κυβέρνηση το φθινόπωρο, το κουρέλιασμα ακόμα και αυτής της Σύμβασης στην πράξη από τις πάμπολλες μορφές «ευελιξίας», την ανυπαρξία ΣΣΕ για χιλιάδες εργαζόμενους στον Επισιτισμό. Χαρακτηριστικά, τα παζάρια των ξενοδόχων και της εργοδοτικής πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας κατέληξαν να ενσωματώσουν στη ΣΣΕ των ξενοδοχοϋπαλλήλων, τον περασμένο Μάρτη, αξιώσεις όπως η διατήρηση των μειώσεων της τάξης του 15% που έγιναν το 2012, η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και η εργάσιμη βδομάδα επτά ημερών κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν. Η Υπουργική Απόφαση που «επέκτεινε» την κλαδική ΣΣΕ βρήκε το Συνδικάτο σε θέση μάχης, αναδεικνύοντας το γεγονός ότι οι χιλιάδες εργαζόμενοι του κλάδου, που δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χωρίς να καλύπτονται από τη Σύμβαση, πρέπει να παλέψουν για Συμβάσεις που διαμορφώνονται με κριτήριο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και όχι την «ανταγωνιστικότητα» των ξενοδόχων.

Η αγωνιστική δραστηριότητα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων αναπτύχθηκε κόντρα στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι οποίες το ίδιο διάστημα στη ΓΣΕΕ αλλά και σε μια σειρά από Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες κράτησαν στάση υπονόμευσης των κινητοποιήσεων και των αιτημάτων τους.

Χαρακτηριστικά, στις αρχές του 2018, το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ απέρριψε την πρόταση του ΠΑΜΕ για κήρυξη απεργίας για το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων, ενώ ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ αναρωτιόταν: «Ποιος εργοδότης θα δώσει σήμερα 751 ευρώ;»...

Κι ενώ στις αποφάσεις και το διεκδικητικό πλαίσιο συμπεριλάμβαναν την επαναφορά της ΕΓΣΣΕ και των 751 ευρώ ως βασικού μισθού, στην πράξη έσπευσαν να επικυρώσουν, λίγους μήνες μετά, μαζί με τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, την αθλιότητα του κατώτατου μισθού των 586 και 511 ευρώ. Η επικύρωση μάλιστα της άθλιας «ΕΓΣΣΕ» δεν έγινε μόνο πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων, αλλά και την ώρα που μια σειρά κλάδων βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων με δικαιώματα και πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς.

Ανάλογη στάση άλλωστε κράτησαν οι εργοδοτικοί - κυβερνητικοί συνδικαλιστές και στην απεργία του περασμένου Νοέμβρη: Εκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μην υπάρξει ενιαία απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αναπαρήγαν τα γνωστά περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», δεν έκαναν το παραμικρό για την επιτυχία της κινητοποίησης, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι διεκδικούσαν 751 ευρώ κατώτατο μισθό, Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις και κατάργηση του άθλιου μνημονιακού νόμου Αχτσιόγλου - Βρούτση.