Σε ένα από τα πιο προβεβλημένα τουριστικά νησιά της χώρας, την Κω, που φέτος έφτασε να την επισκεφτούν σχεδόν 2 εκατ. τουρίστες, τα προβλήματα περισσεύουν για τον λαό της περιοχής. Είναι το αποτέλεσμα της στρεβλής τουριστικής ανάπτυξης, της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις, η οποία δεν έχει προτεραιότητα τις λαϊκές ανάγκες αλλά τα συμφέροντα των λίγων κεφαλαιοκρατών, του Τουρισμού, της ιδιωτικής Υγείας κ.ο.κ.

Με τα ζωτικά προβλήματα και τις ανάγκες του λαού που δεν ικανοποιούνται ήρθε αντιμέτωπο κλιμάκιο του ΚΚΕ που τη Δευτέρα και την Τρίτη που μας πέρασαν περιόδευσε στο νησί, στο πλαίσιο του γενικότερου ανοίγματος που κάνουν οι κομμουνιστές για τη διάδοση πλατιά του Καλέσματος της ΚΕ για αγωνιστική συμπόρευση. Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε εκεί και καταγράφει ό,τι συμβαίνει πίσω από τη βιτρίνα.

Το κλιμάκιο, αποτελούμενο από τον Νίκο Παπαναστάση, βουλευτή του Κόμματος, την Κική Μακρή, Γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Βόρειας Δωδεκανήσου και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κω, και την Δήμητρα Παντάπαση, μέλος της Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου του ΚΚΕ, βρέθηκε στο κατ' όνομα Νοσοκομείο της Κω.

Πρόκειται για ένα κτίριο από την εποχή της ιταλικής κατοχής, που έληξε για τα Δωδεκάνησα το 1948, το οποίο επεκτάθηκε στη συνέχεια με προσθήκες και εξοπλίστηκε με μηχανήματα, τις περισσότερες φορές από χορηγίες διαφόρων μεγαλοσχημόνων - που στο πλαίσιο της γνωστής κοινωνικής εταιρικής ευθύνης έχουν και τις φοροαπαλλαγές τους.

Αντιπροσωπεία του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ενημέρωσε το κλιμάκιο του ΚΚΕ για την τραγική κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Ολα στην κυριολεξία είναι σε οριακά επίπεδα και η λειτουργία βασίζεται στην αυτοθυσία των εργαζόμενων λιγοστών γιατρών και νοσηλευτών που γίνονται «λάστιχο». Οι νοσηλεύτριες και νοσηλευτές, οι περισσότεροι με διάφορες συμβάσεις και σε εργασιακή ομηρία, καλούνται να γίνονται και γιατροί και να παίρνουν αποφάσεις που δεν τους αναλογούν, διακινδυνεύοντας και ποινικές ευθύνες αν κάτι πάει στραβά. Και αυτό γιατί από το νοσοκομείο λείπουν και οι πιο βασικές ειδικότητες γιατρών.

Στον 21ο αιώνα δεν διαθέτει ούτε παθολόγο (κάποιες φορές πάει στρατιωτικός γιατρός παθολόγος), έχει έναν καρδιολόγο, έναν παιδίατρο, ενώ σε άλλες ειδικότητες λειτουργεί επίσης οριακά, δεν έχει Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Γίνονται χημειοθεραπείες χωρίς επιβλέποντα ογκολόγο γιατρό, οι νοσηλευτές με τεράστιο ψυχολογικό κόστος καλούνται να αποφασίσουν πού θα δοθεί προτεραιότητα για να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή, να γίνει μια διακομιδή ασθενούς. Υπάρχουν μόνο ένας οδηγός ασθενοφόρου, ένα όχημα και ένα εφεδρικό, που σημαίνει ότι τα πράγματα δυσκολεύουν αν σημειωθούν δύο περιστατικά ταυτόχρονα.

Τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν από τους εργαζόμενους είναι «γροθιά στο στομάχι». Αν κάποιος άνθρωπος βρεθεί σε σοβαρή ανάγκη νοσηλείας στο νησί και η οικογένεια δεν έχει γερό πορτοφόλι, αναγκαστικά είναι υποχρεωμένος να δεχτεί να διακομιστεί είτε στη Ρόδο, όπου και το εκεί νοσοκομείο έχει ελλείψεις, είτε να φύγει για Αθήνα. Τέτοιου είδους διακομιδές γίνονται συχνά, με δεδομένες τις τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς και ξοδεύονται τεράστια ποσά (μια τέτοια μεταφορά με στρατιωτικά ελικόπτερα και αεροπλάνα μπορεί να στοιχίσει από 3.000 έως 5.000 ευρώ) τα οποία θα μπορούσαν να δοθούν για την ενίσχυση του νοσοκομείου σε έμψυχο δυναμικό.

Παρά αυτήν την άθλια κατάσταση, το υπουργείο Υγείας εμφανίζει μια άλλη ...εικονική πραγματικότητα, ότι υπάρχει κάλυψη των αναγκών σε γιατρούς και νοσηλευτές κατά 90%. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και το υφιστάμενο οργανόγραμμα, που μετρά δεκαετίες, δεν μπορεί να εφαρμοστεί, το οποίο δημιουργήθηκε όταν το νησί δεν είχε τους 37.000 μόνιμους κατοίκους και τους εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες το καλοκαίρι.

Το τέχνασμα που χρησιμοποιείται για να στηριχτεί η εικονική πραγματικότητα είναι η συγχώνευση κλινικών. Στη Χειρουργική έχουν συγχωνευτεί 5 κλινικές με αποτέλεσμα οι ίδιοι εργαζόμενοι να τρέχουν και να μη φτάνουν, ενώ τις νύχτες να κάνουν βάρδιες, όπου 1 νοσηλευτής έχει στην ευθύνη του διαφορετικές κλινικές, πολλές φορές χωρίς την ύπαρξη γιατρού.

Αυτήν την απαράδεκτη για τον 21ο αιώνα κατάσταση γνωρίζουν τόσο το υπουργείο όσο και η διοίκηση του νοσοκομείου, ωστόσο το γεγονός ότι τα προβλήματα δεν λύνονται είναι πολιτική επιλογή. Η απάντηση είναι εμφανής. Είναι η πολιτική που απαξιώνει το δημόσιο σύστημα, γιγαντώνει και αυξάνει την κερδοφορία του ιδιωτικού τομέα, των εμπόρων της Υγείας. Και στην πόλη της Κω, όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια κάθε είδους κλινικές, διαγνωστικά κέντρα και ιδιωτικά ιατρεία, όπου σε ώρα ανάγκης τα λαϊκά στρώματα αλλά και επισκέπτες πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Την περίοδο δε της πανδημίας οι ιδιωτικές επιχειρήσεις της Υγείας θησαύρισαν με τα τεστ και τους ελέγχους.

Ο Πυροσβεστικός Σταθμός του νησιού, που καλύπτει όλο το βόρειο τμήμα της Δωδεκανήσου, διαθέτει μόνο 35 πυροσβέστες, μαζί με τους εποχικούς. Το οργανόγραμμα είναι το ίδιο με αυτό πριν από 30 και 40 χρόνια, την δε αντιπυρική περίοδο κλιμάκια διατίθενται στα μικρότερα νησιά, ενώ ορισμένα από τα οχήματα που χρησιμοποιούνται είναι ακόμα και του 1977, για τα οποία ακόμη και οι ανάγκες σε αναλώσιμα (λάστιχα κ.λπ.) αφήνονται στις λεγόμενες χορηγίες. Η αντικατάσταση του ατομικού εξοπλισμού των πυροσβεστών γίνεται με το σταγονόμετρο ενώ πολλές φορές αναγκάζονται να αγοράσουν μόνοι τους ακόμα και τα άρβυλα. Οι βάρδιες βγαίνουν με μεγάλη δυσκολία, ενώ είναι απαγορευτική η αντιμετώπιση δύο περιστατικών ταυτόχρονα.

Την ίδια ώρα, μόνο το ιδιωτικοποιημένο αεροδρόμιο της γερμανικής «Fraport» διαθέτει 35 πυροσβέστες, όσο δηλαδή και όλο το βόρειο τμήμα των Δωδεκανήσων.

Διοίκηση και προσωπικό, με τους οποίους συζήτησε το κλιμάκιο, τόνισαν ότι άμεση προτεραιότητα εκτός από τη στελέχωση της Υπηρεσίας και τον εκσυγχρονισμό των μέσων είναι η ίδρυση μόνιμου Πυροσβεστικού Κλιμακίου στην Αστυπάλαια και τουλάχιστον Εποχικού Κλιμακίου στην Κέφαλο, που βρίσκεται 50 χιλιόμετρα από την πόλη της Κω. «Βραδυφλεγής βόμβα» είναι και ο ορεινός οικισμός Ζια, ένα άλλο ...Μάτι, όπου το καλοκαίρι καθημερινά συρρέουν πάνω από 2.000 άτομα και παρά τις κυβερνητικές και επιχειρηματικές φανφάρες για την ανάγκη προστασίας δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο για αντιμετώπιση τυχόν πυρκαγιάς.

Το κλιμάκιο του Κόμματος μετέφερε τη συμπαράσταση των κομμουνιστών στην προσπάθεια που κάνουν οι πυροσβέστες και ότι τα αιτήματά τους τα αναδεικνύει στη Βουλή.

Στο πλαίσιο της συνάντησης του κλιμακίου που έγινε στα γραφεία του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Βόρειου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, αναδείχτηκε η άθλια κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Ξενοδοχοϋπάλληλοι (που έχουν και το μεγαλύτερο Σωματείο στην περιοχή), εμποροϋπάλληλοι, εκπαιδευτικοί μίλησαν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τον αγώνα που δίνουν για να υπάρξει ταξική απάντηση στην επίθεση κυβέρνησης - εργοδοσίας.

Η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Ιωάννα Λάμπρου, ξενοδοχοϋπάλληλος, μίλησε για εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας όλη τη σεζόν, 7 μέρες χωρίς ρεπό, τις ελλείψεις γύρω στο 25% των θέσεων εργασίας που έφεραν μεγαλύτερη εντατικοποίηση και εκμετάλλευση, την καθιέρωση της εργασίας ανηλίκων, με τους τουρίστες να ξεπερνούν κατά 20% αυτούς του 2019 και τα κέρδη των ξενοδόχων να εκτοξεύονται στα ύψη.

Η βαρβαρότητα για τους εργαζόμενους, που περιλαμβάνει την καταστρατήγηση των Συλλογικών Συμβάσεων, συμπληρώνεται από την παντελή έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών. Για περίπου 400 ξενοδοχεία και εκατοντάδες άλλες επιχειρήσεις αντιστοιχούν μόνο 2 εργαζόμενοι του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.

Παρόμοιες καταστάσεις βιώνουν και οι εμποροϋπάλληλοι. Ενώ τα κέρδη των σουπερμαρκετάδων στην περιοχή αυξήθηκαν, οι μισθοί τους έμειναν καθηλωμένοι και ροκανίζονται παραπέρα από την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια. Παρότι οι εργαζόμενοι ψωνίζουν λιγότερες ποσότητες, τα κέρδη αυξάνονται από τις συνεχείς ανατιμήσεις.

Σε πολύ δύσκολη μοίρα βρίσκονται και οι εκπαιδευτικοί στο νησί που έχουν έρθει από άλλες περιοχές της χώρας, αναπληρωτές και μόνιμοι. Είναι αντιμέτωποι με τα υπέρογκα νοίκια, την αυξανόμενη ακρίβεια και την εργασιακή ομηρία, παίρνουν επίδομα - κοροϊδία παραμεθορίου 69,5 ευρώ, ενώ μαζί με όλους τους εργαζόμενους δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις έχουν πολλά προβλήματα και αρκετά σχολεία είναι λυόμενα και προκάτ. Επίσης, στην ιατρική περίθαλψή τους αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα όπως όλος ο λαός.

Τα στελέχη του Κόμματος συνομίλησαν στο Ζυπάρι με μέλη του ΔΣ του Αγροτικού Συλλόγου της Κω. Στο νησί - το οποίο διαθέτει εύφορα εδάφη, αν και σημαντικό τμήμα τους μένει χέρσο - υπάρχει παραγωγή κηπευτικών, ελιάς, σταφυλιού που το μεγαλύτερο μέρος της απορροφάται από την ντόπια αγορά και τις πολλές ξενοδοχειακές μονάδες.

Τα προβλήματα που αναδείχτηκαν είναι ίδια, όπως και σε άλλες περιοχές. Επιπλέον, οι αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν και τον ανταγωνισμό των ξενοδόχων, που έχουν αρχίσει να μπαίνουν στον πρωτογενή τομέα, να αγοράζουν γη και να καλλιεργούν κηπευτικά για τα ξενοδοχεία και με την ταμπέλα του «αγροτουρισμού».

Οπως τονίστηκε από τον βουλευτή του Κόμματος, ανεξάρτητα από τις όποιες ιδιαιτερότητες έχει η αγροτική παραγωγή στο νησί, είναι ανάγκη η οργάνωση και η συλλογική διεκδίκηση των ίδιων των αγροτών μέσα από τους συλλόγους τους, σε σύγκρουση με το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ που οδηγεί στο ξεκλήρισμα της μικρής και μεσαίας αγροτιάς με τη νέα ΚΑΠ που στόχο έχει τη συγκέντρωση της γης σε λίγους.

Το κλιμάκιο του ΚΚΕ και ο βουλευτής του Κόμματος Ν. Παπαναστάσης, απόστρατος αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων, επισκέφτηκαν την 80ή Ανώτατη Διοίκηση Ταγμάτων Εθνοφυλακής (ΑΔΤΕ), στην Κω, στο πλαίσιο του ενδιαφέροντος που δείχνει το ΚΚΕ για τα προβλήματα των στελεχών και των στρατευμένων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Εγινε συνάντηση με τον ταξίαρχο διοικητή της ΑΔΤΕ και στη συνέχεια επισκέφθηκε στρατιωτικό φυλάκιο του νησιού, όπου συναντήθηκε με το προσωπικό του.