Eurokinissi Sports

Στη σκιά των έντονων ανταγωνισμών μεταξύ των ισχυρών του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεκινά μία ακόμα σεζόν

Για μία ακόμα χρονιά η πρεμιέρα του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος της πρώτης κατηγορίας - «βιτρίνας» του επαγγελματικού ελληνικού ποδοσφαίρου - βρίσκει τους φιλάθλους που «διψάνε» για ποδόσφαιρο «στο ίδιο έργο θεατές»: Οι ανταγωνισμοί μεταξύ αντίπαλων συμμαχιών και διαφορετικών επιχειρηματικών συμφερόντων στον χώρο του ποδοσφαίρου δείχνουν να έχουν περάσει σε νέα φάση όξυνσης, επισκιάζοντας το καθαρά αγωνιστικό μέρος. Ανταγωνισμοί που πέραν της μάχης για τα πρωτεία στο ίδιο το ποδοσφαιρικό «προϊόν» - και κατ' επέκταση στο μερίδιο από τα κέρδη - σε αρκετές περιπτώσεις κρύβουν πίσω τους απώτερους, επιχειρηματικούς και άλλους στόχους και σκοπούς.

Αλλωστε, και οι πέτρες ξέρουν ότι ο χώρος του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, τον οποίο λυμαίνονται τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αποτελεί ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος για αδυσώπητες κόντρες συμφερόντων, με τους μετόχους - μεγαλοεπιχειρηματίες των ΠΑΕ να αξιοποιούν τη μεγάλη δημοφιλία του αθλήματος ως «βιτρίνα» για τη διεξαγωγή των παιχνιδιών του παρασκηνίου, για να προωθούν τα οικονομικά ή και πολιτικά παιχνίδια τους, με βαριές συνέπειες και στο ίδιο το ποδόσφαιρο.

Η «σέντρα» για τους ανταγωνισμούς έγινε νωρίς νωρίς, με το ζήτημα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων που απασχόλησε τις ΠΑΕ - μέλη όλο το τελευταίο τρίμηνο και μέχρι πρόσφατα. Πολύ περισσότερο αφού στη μικρομεσαία «αγορά» του ελληνικού ποδοσφαίρου τα χρήματα του τηλεοπτικού συμβολαίου αποτελούν τον πυρήνα των εσόδων για τις περισσότερες ΠΑΕ της κατηγορίας.

Το θέμα της κεντρικής διαχείρισης, που προτάθηκε εκ μέρους της διοίκησης της Λίγκας ως λύση, δεν προχώρησε, κυρίως εξαιτίας της άρνησης των δύο βασικών υποψήφιων καναλιών - των συνδρομητικών Nova και Cosmote TV - να καλύψουν τις οικονομικές απαιτήσεις της Λίγκας, τις οποίες θεώρησαν υπέρογκες. Παράλληλα, η εν ισχύ για δεύτερη χρονιά συμφωνία κάποιων ομάδων (π.χ. Ολυμπιακός, Αρης, Ατρόμητος) με το ένα εκ των δύο συνδρομητικών καναλιών αποτέλεσε επίσης ανασταλτικό παράγοντα στις βλέψεις της διοίκησης της Λίγκας. Με τον χρόνο να πιέζει, οι ΠΑΕ αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μεμονωμένες συμφωνίες, με τις ισχυρές και σαφώς πιο εμπορικές ομάδες της κατηγορίας να βρίσκουν λύση σχετικά πιο εύκολα. Πέντε ομάδες όμως - Βόλος, Παναιτωλικός, Ιωνικός, Απόλλων Σμύρνης και Λαμία - παρέμειναν άστεγες μέχρι και στο «παρά 1», οδηγώντας σε αναβολή της προγραμματισμένης έναρξης, αφού δεν ψήφιζαν την προκήρυξη. Οι εν λόγω ΠΑΕ ξεπέρασαν τον «σκόπελο» βρίσκοντας συμφωνία μόλις πριν από 10 μέρες, με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ να είναι η μόνη που παρέμενε χωρίς τηλεοπτική στέγη μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές.

Μετά τη λύση που βρέθηκε για την επόμενη διετία (σεζόν 2021 - 2022 και 2022 - 2023), η Λίγκα, θέλοντας να διασφαλιστεί μελλοντικά και κυρίως να προστατεύσει το «προϊόν» της, επανέφερε το θέμα της κεντρικής διαχείρισης από τη σεζόν 2023 - 2024 επιδιώκοντας τη συναίνεση των ΠΑΕ - μελών για να προχωρήσει το θέμα. Ούτε εδώ όμως έλειψαν οι εσωτερικές ίντριγκες, με 12 ΠΑΕ να ψηφίζουν υπέρ και τους δύο «αιώνιους αντιπάλους», Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, κατά. Μάλιστα η αλλαγή κατά πλειοψηφία του καταστατικού της Λίγκας, προκειμένου να ενταχθεί το συγκεκριμένο ζήτημα, προκάλεσε την έντονη αντίδραση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, που έκανε λόγο για παρατυπία.

Πέρα από τις διάφορες διαφωνίες για τα τηλεοπτικά, το άλλο βασικό χαρακτηριστικό της πρεμιέρας και αυτής της σεζόν είναι το εδώ και καιρό οξυμένο κλίμα, ειδικά μεταξύ των ισχυρών του πρωταθλήματος.

Η υπόθεση της μεταγραφής του Ρόουζ από τον Αρη στον Ολυμπιακό και μετέπειτα στην πολωνική Λέγκια, που είδε το φως της δημοσιότητας στις αρχές της βδομάδας, η τιμωρία του Αρη με αφαίρεση 6 βαθμών για την περιβόητη υπόθεση του πλαστού δελτίου του Λάσκοφ από τη Βόρεια Μακεδονία, η διαιτησία, τα πειθαρχικά όργανα και μια σειρά από επιμέρους θέματα αποτελούν πηγή έντασης και αντιπαράθεσης, συνθέτοντας το «παζλ» λίγο πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος.

Στα ζητήματα της διαιτησίας, η ανακοίνωση της ΚΕΔ για τη νέα της σύνθεση, στην οποία περιλαμβανόταν μέλος που δεν είχε εγκριθεί από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ, προκάλεσε αίσθηση αλλά και νέες αντιπαραθέσεις. Με τον υπεύθυνο της ΚΕΔ, Αγγλο Μαρκ Κλάτενμπεργκ, να σπεύδει να γνωστοποιήσει ότι οι επιλογές έγιναν κατόπιν έγκρισης της Επιτροπής των FIFA και UEFA, που επιβλέπει τα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το οξυμένο κλίμα και οι αντιπαραθέσεις των ισχυρών του ελληνικού ποδοσφαίρου οδήγησαν επίσης μεσοβδόμαδα στην παραίτηση του προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Θοδωρή Ζαγοράκη, μόλις λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Ο παλαίμαχος άσσος είχε βρεθεί στη θέση αυτή μετά από πρόταση της κυβέρνησης και με τη σύμφωνη γνώμη των «Big 4» του ελληνικού ποδοσφαίρου (Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ).

Για τα όσα συμβαίνουν (και) στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μετατρέποντας το δημοφιλές άθλημα σε ένα σάπιο εμπόρευμα προς κάθε λογής εκμετάλλευση, μεγάλες είναι οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), που διαχρονικά εφαρμόζουν πολιτικές ενταγμένες στα «θέλω» των επιχειρηματιών. Δεν είναι λίγες οι φορές για τις μεγάλες ΠΑΕ της πρώτης κατηγορίας κυρίως, αλλά και για αυτές της δεύτερης, που οι κυβερνητικές πολιτικές έχουν λειτουργήσει ως σανίδα σωτηρίας στα αδιέξοδα των επιχειρηματιών του χώρου, προσφέροντας τις λύσεις και φορτώνοντας τα «σπασμένα» στον λαό.

Παράλληλα, μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να υιοθετήσει το στοιχειώδες: Την πρόταση του ΚΚΕ για μεταφορά των ανωνύμων αθλητικών εταιρειών (ΠΑΕ, ΚΑΕ) στο υπουργείο Ανάπτυξης, προκειμένου να υπάρχει καλύτερος έλεγχος των οικονομικών τους και να μην τυγχάνουν ευνοϊκών διατάξεων που προσφέρει η παραμονή τους στο υφυπουργείο Αθλητισμού.

Στο έδαφος αυτό, του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, τόσο οι κατά καιρούς μεγαλοστομίες εκπροσώπων των κυβερνήσεων για «κάθαρση του χώρου» και για το «μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκαλο», όσο και οι «πυροσβεστικές» παρεμβάσεις - με στόχο όταν τα πράγματα «ξεφεύγουν» να αποφευχθεί η ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του «προϊόντος» - κάθε φορά πέφτουν στο κενό.

Γι' αυτό και η κατάσταση τόσα χρόνια όχι μόνο δεν «εξυγιαίνεται», όπως ευαγγελίζονται οι κυβερνήσεις, αλλά πάει από το κακό στο χειρότερο, όπως άλλωστε μαρτυρούν και τα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, ως μια μικρή πτυχή των πολλών παραδειγμάτων που μπορεί να αναζητήσει κανείς. Παρότι για μία ακόμα φορά αυστηροποιήθηκαν οι νόμοι, ήρθαν ξένοι επιτηρητές της UEFA αλλά και ξένοι διαιτητές, έγιναν οι περίφημες αλλαγές στην ΕΠΟ, ορίστηκαν τακτικοί δικαστές κ.λπ., η «παράσταση» δεν άλλαξε... Η βία στις εξέδρες, το παρασκήνιο και οι ανταγωνισμοί συνεχίζουν να κινούν τα νήματα στον χώρο ενός σάπιου «προϊόντος». Και θα συνεχίσουν όσο το αγαπημένο άθλημα παραμένει εμπόρευμα, στα «νύχια» των ΠΑΕ.