ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 11 Σεπτέμβρη 2011
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΣΟΥΔΑΝ - ΝΟΤΙΟ ΣΟΥΔΑΝ
Αυξάνονται τα μέτωπα του πολέμου

Πριν καλά καλά σταματήσουν οι πανηγυρισμοί για την ανεξαρτησία του Νότιου Σουδάν, άρχισαν να θεριεύουν οι φωτιές των συγκρούσεων κατά μήκος της μεθορίου...
Πριν καλά καλά σταματήσουν οι πανηγυρισμοί για την ανεξαρτησία του Νότιου Σουδάν, άρχισαν να θεριεύουν οι φωτιές των συγκρούσεων κατά μήκος της μεθορίου...
Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, οι επιθέσεις Αράβων ισλαμιστών παραστρατιωτικών στο Νταρφούρ του δυτικού Σουδάν κατά των αυτόχθονων αφρικανικών κοινοτήτων της περιοχής άναψαν τις φωτιές πολέμου προσελκύοντας το ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστικών κέντρων που ήθελαν να βάλουν χέρι στα πετρέλαια - ένεκα του σκληρού ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με την Κίνα, που είχε ήδη αποκτήσει πρόσβαση... Oι αντιπαραθέσεις, οι τριβές και οι πιέσεις γύρω από τις συγκρούσεις στο Νταρφούρ οδήγησαν τότε στην επίσπευση της διαδικασίας ειρηνευτικής συμφωνίας με το Νότο (2005) και στην ανεξαρτητοποίηση του Νότιου Σουδάν στις 9 του περασμένου Ιούλη.

Σήμερα, δύο μήνες έπειτα από την ανεξαρτητοποίηση, φαίνεται να γίνεται το αντίστροφο, καθώς με αφορμή το κομβικό γεγονός της επισημοποίησης της ανεξαρτησίας του Νότιου Σουδάν, αυξάνονται οι φλόγες του πολέμου και πολλαπλασιάζονται τα μέτωπα σε καίριες πολιτείες του νότιου τμήματος του (βόρειου) Σουδάν, όπως το Αμπγέι (τον περασμένο Μάη), το Νότιο Κορντοφάν (αρχές Ιούνη) και η πολιτεία του Μπλε Νείλου (από την 1η τρέχοντος μηνός). Οχι βεβαίως εξαιτίας του νεοσύστατου κράτους, αλλά εξαιτίας της επίμονης άρνησης των Σουδανών ισλαμιστών του Προέδρου Ομάρ Αλ Μπασίρ και των κυβερνώντων κομμάτων, του Εθνικού Κογκρέσου (NCP) και του Εθνικού Ισλαμικού Μετώπου (NIF), να δώσουν τον πλούτο της χώρας στο λαό και να παραδώσουν την εξουσία, που πραξικοπηματικά μονοπωλούν εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες, καθώς έχουν προδιαγράψει για το Σουδάν μία γενικευμένη επιβολή του ισλαμικού νόμου (σαρία). Από την άλλη πλευρά, τα σημεία τριβής ανάμεσα σε βορρά και νότο αυξάνονται και εξαιτίας ανεπίλυτων διαφορών, όπως είναι βεβαίως ο ακριβής καθορισμός των μεταξύ τους συνόρων, η διαχείριση του εξωτερικού χρέους, αλλά και του άφθονου ορυκτού πλούτου που κρύβει η σουδανική γη...

Ολα αυτά έχουν ως άμεση συνέπεια την επικίνδυνη πύκνωση των νεφών πολέμου κατά μήκος της μεθορίου αμφοτέρων των χωρών, ιδιαίτερα εφόσον οι ισλαμιστές του βορρά φαίνονται διατεθειμένοι να σπάσουν κάθε γέφυρα επικοινωνίας και διαπραγμάτευσης με το νότο, αλλά και με τις ισχυρές δυνάμεις της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση του προέδρου Μπασίρ έβγαλε στην παρανομία το αντιπολιτευόμενο πολιτικό κόμμα της οργάνωσης των ανταρτών του νότου στο βόρειο Σουδάν, το «Σουδανικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κίνημα - Βορράς» (SPLM-N), έκλεισε τα γραφεία του κόμματος και προχώρησε σε συλλήψεις και ανακρίσεις αρκετών στελεχών. Προφανώς, η κυβέρνηση Μπασίρ προσπαθεί να συντρίψει την όποια πολιτική και στρατιωτική δύναμη του SPLM-N προτού αναπτυχθεί και μετατραπεί σε έναν ανίκητο αντίπαλο.

Ακριβώς την ίδια περίοδο, η βορειοσουδανική κυβέρνηση διέταξε το στρατό να εισβάλει στην πρωτεύουσα της (μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας, εξαιτίας άφθονων υδάτινων πόρων) πολιτείας του Μπλε Νείλου, Αλ Νταμπαζίν, και να πολιορκήσει την κατοικία του εκλεγμένου κυβερνήτη της (στελέχους του SPLM-N) Μάλικ Αγκάρ. Η κυβέρνηση Μπασίρ αφού προχώρησε στην αυθαίρετη αποπομπή του κυβερνήτη και κατέστρεψε σημαντικά τμήματα της πόλης, προκαλώντας το θάνατο πολλών δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων, αμάχων, εξώθησε στους δρόμους της προσφυγιάς πάνω από 50.000 άτομα. Στη συνέχεια, επέβαλε στρατιωτικό νόμο και κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Παράλληλα, διαμήνυσε ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί εκεχειρία ή ειρηνευτική λύση στο ζήτημα εάν προηγουμένως δεν επιτευχθεί η πλήρης και επιβεβαιωμένη αποστρατιωτικοποίηση της ένοπλης πτέρυγας του SPLM-N.

Ως εκ τούτου, οι πιθανότητες για γενίκευση της αποσταθεροποίησης είναι κάτι παραπάνω από υψηλές, αφού, όπως είναι πρόδηλο, διανύουμε μία περίοδο κατά την οποία οι εστίες των συγκρούσεων δεν αυξάνονται μόνο στην περίπτωση του Σουδάν, αλλά και ευρύτερα στη λεγόμενη «Μαύρη ήπειρο», όπου είναι μεγάλο το ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών, κυρίως για τον τεράστιο ενεργειακό πλούτο της (χαρακτηριστική είναι εδώ η περίπτωση των εξελίξεων στη Λιβύη, με το γνωστό πρόσχημα της «απελευθέρωσης του λαού από το τυραννικό καθεστώς»).

Από την άλλη, όσο αυξάνονται οι εστίες συγκρούσεων στην περιοχή, τόσο δίνεται περιθώριο «ανάμειξης» και παρέμβασης ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως οι ΗΠΑ, οι οποίες προφασιζόμενες πως θέλουν να βοηθήσουν στην εκτόνωση της κρίσης, ανακατεύουν τη «σούπα» των διενέξεων και οξύνουν τις τριβές, με το μάτι στην «επόμενη μέρα» και στον πλούτο του υπεδάφους... Ετσι, και στην περίπτωση των τωρινών συγκρούσεων κατά μήκος της μεθορίου σουδανικού βορρά και σουδανικού νότου, οι ΗΠΑ έσπευσαν να στείλουν ως «ειδικό απεσταλμένο» τον Πρίνσετον Λάιμαν και να «προειδοποιήσουν» για τον κίνδυνο στρατιωτικής εμπλοκής του Νοτίου Σουδάν στις συγκρούσεις τού (γεμάτου «μαύρου χρυσού») Νότιου Κορντοφάν και του (γεμάτου από υδάτινο «γαλάζιο χρυσό») Μπλε Νείλου και να «φοβερίσουν» τους ισλαμιστές του Μπασίρ με «μη ομαλοποίηση» των (ούτως ή άλλως τεταμένων...) σχέσεων της Ουάσιγκτον με το Χαρτούμ.

Μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις, οι λαοί της περιοχής το μόνο που δεν πρέπει να κάνουν είναι να μένουν στο ρόλο του παθητικού παρατηρητή. Οφείλουν να δυναμώνουν τον αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό αγώνα και να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, ακυρώνοντας με την πάλη τους τα απώτερα κυριαρχικά σχέδια ντόπιων και ξένων αντιδραστικών δυνάμεων...


Δ. ΟΡΦ.


ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ
Γενικές εκλογές υπό το φάσμα της βίας και της εξαθλίωσης

Μέσα σε κλίμα βίας πραγματοποιούνται σήμερα προεδρικές, βουλευτικές και δημοτικές εκλογές στη Γουατεμάλα. Κατά μέσο όρο, στα πλαίσια του λεγόμενου βρώμικου πολέμου μεταξύ συμμοριών λαθρεμπόρων και αρχών ασφαλείας, καταγράφονται 15-20 δολοφονίες την ημέρα, ωστόσο η βία έχει και συγκαλυμμένο πολιτικό χαρακτήρα ενάντια σε λαϊκούς αγωνιστές.

Στις εκλογές παίρνουν μέρος 28 πολιτικά κόμματα και δέκα υποψήφιοι για την Προεδρία της χώρας, με εκλογικό σώμα 7,3 εκατ. ψηφοφόρων σε σύνολο 14 εκατομμυρίων κατοίκων. Οι ψηφοφόροι καλούνται να εκλέξουν εκτός από Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο και 158 βουλευτές για το Κοινοβούλιο της χώρας, 20 βουλευτές για το Κεντροαμερικανικό Κοινοβούλιο και 333 δημοτικές αρχές.

Οι υποψήφιοι για την Προεδρία μιας χώρας όπου κυριαρχούν η φτώχεια και η βία είναι καταρχήν ο υποψήφιος του συντηρητικού «Πατριωτικού Κόμματος», ο στρατηγός ε.α. Οτο Πέρες Μολίνα, που ενώ κατηγορείται από υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου (1960-1996) διέπραξε εγκλήματα, προηγείται με 44,8% σταθερά στις δημοσκοπήσεις και μάλιστα με μεγάλη διαφορά (22%) από τον αμέσως επόμενο τον επίσης δεξιό Μανουέλ Μπαλτισόν, υποψήφιο του κόμματος Δημοκρατική Ανανεωμένη Ελευθερία (LIDER) και τρίτος κατά σειρά με 12%, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ο ακαδημαϊκός Εδουάρδο Σουχέρ του επίσης δεξιού κόμματος Δέσμευση, Ανανέωση, Τάξη (CREO). Στις σημερινές εκλογές δεν υπάρχει υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος Εθνική Ενότητα της Ελπίδας (UNE-Gana) μετά τη μανούβρα της πρώτης κυρίας Σάντρα Τόρες να χωρίσει τον σημερινό Πρόεδρο Αλβαρο Κολόμ ώστε να μπορέσει να είναι υποψήφια. Το Σύνταγμα της χώρας δεν επιτρέπει σε συγγενείς Προέδρων εν ενεργεία να θέσουν υποψηφιότητα σε εκλογές.

Δέκα ακόμα υποψήφιοι κατεβαίνουν στις σημερινές εκλογές, μεταξύ των οποίων και η Ριγκομπέρτα Μεντσού, με Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, υποψήφια του συνασπισμού αριστερών και κεντροαριστερών δυνάμεων «Ευρύ Μέτωπο», το οποίο ωστόσο συγκεντρώνει σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις γύρω στο 3%.

Στην προεκλογική εκστρατεία κυριάρχησε το ζήτημα της ασφάλειας, ως απάντηση στο τεράστιο κύμα εγκληματικότητας που σαρώνει τη χώρα. Ωστόσο, η ασφάλεια που προσφέρουν οι περισσότεροι υποψήφιοι για την Προεδρία της χώρας βασίζεται αποκλειστικά στη χρήση όπλων και βίαιης καταστολής. Και όμως, παρά το γεγονός ότι οι αρχές χρησιμοποιούσαν συστηματικά μέχρι και σήμερα όπλα και καταστολή, ωστόσο ο φαύλος κύκλος της βίας αυξανόταν και αυξάνεται συνεχώς. Αν και το θέμα της κοινωνικής βίας εμφανίζεται ως σημαντικό, ωστόσο οι συντηρητικές δυνάμεις το ανακινούν και το χρησιμοποιούν πολιτικά.

Ετσι, ο Μολίνα υπόσχεται χρήση του στρατού για «καταπολέμηση της βίας», ενώ έκανε έκκληση για επαναφορά «δυνάμεων καθηκόντων» (task-forces - παραστρατιωτικές ομάδες), μία τακτική που χρησιμοποίησε ο στρατός ενάντια στο αντάρτικο κίνημα τόσο στη Γουατεμάλα όπως και σε μεγάλο μέρος της Λατινικής Αμερικής στις δεκαετίες του '70, του '80 και του '90, με στόχο το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος.

Τώρα, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, θα υπάρξει και δεύτερος γύρος (στις 6 του Νοέμβρη) εφόσον κανένας από τους υποψηφίους δε συγκεντρώσει το 50%+1 των ψήφων.

Η πολύπαθη Γουατεμάλα, όμως, εκτός από τη βία και την κρατική καταστολή, πλήττεται και από εκτεταμένες ελλείψεις τροφίμων, που απειλούν να οδηγήσουν στην απόλυτη πείνα. Ολες οι προηγούμενες «δημοκρατικές» κυβερνήσεις της Γουατεμάλας, μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, το 1996, υπηρέτησαν πιστά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οσο για το ζήτημα του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, «ξαφνικά» αναδείχτηκε ως μείζον, καθώς οι ΗΠΑ έχουν ήδη δρομολογήσει το «Σχέδιο Κεντρική Αμερική», ένα σχέδιο ελέγχου και, εκ νέου, καθυπόταξης της κρίσιμης περιοχής της Κεντρικής Αμερικής με το «πολυφορεμένο» πρόσχημα του «πολέμου κατά των ναρκωτικών».


Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ