ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 11 Αυγούστου 2005
Σελ. /28

Παπαγεωργίου Βασίλης

43, 42, 41%; Με ποιο ποσοστό θα βγαίνει δήμαρχος από την πρώτη Κυριακή; Μέγα θέμα, μέγα ερώτημα σε όλα τα κανάλια!

***

Ανοιξε το ζήτημα από κυβέρνηση- ΝΔ! Κι από κοντά σιγοντάρουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, παίζοντας το παιγνίδι του αποπροσανατολισμού...!

***

Μακάρι, τα λαϊκά προβλήματα να λύνονταν απλά με έναν άλλο τρόπο εκλογής του δημάρχου και του νομάρχη!!! Αμ δε...

***

Το μόνο που τους χρειάζεται όλων αυτών είναι, μαζικά οι τηλέπαθοι στις ερχόμενες τοπικές εκλογές να τους απαντήσουν: Τι 40, τι 41, τι 42%...

***

Αφού το ζητούμενο γι' αυτές τις εκλογές είναι ένα: Μαζική πολιτική καταδίκη των δυνάμεων που στηρίζουν την τελευταία 15ετία όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και παντού!

***

Κι αυτές οι δυνάμεις έχουν όνομα: Νου-Δου, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός! («Ψηφίσανε το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός» που λέει και το γνωστό σύνθημα...

***

Σίφνος - Ιος: Σημειώσατε Χ... Στο ένα νησάκι ο Γιώργος, στο άλλο ο Κώστας! (Η «είδηση» σε όλα τα κανάλια)...

***

Εν τω μεταξύ ο ΓΑΠ δε σηκώνει κεφάλι από τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή... Κάνει βουτιά, τρέχει στον υπολογιστή! Βγαίνει βόλτα στα μαγαζιά με τη σύζυγο, ξανατρέχει στον υπολογιστή!

***

Πολύ δουλεύει αυτό το παιδί...

***

Αλαβάνο: Πήγες μέχρι τον Κεφαλογιάννη για να ενημερωθείς για τα προβλήματα της ακτοπλοΐας...

***

Αλλωστε έχετε κοινό τόπο συνάντησης... Εχει και του κόμματός σας την υπογραφή η «ανταγωνιστικότητα», η «ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, ανθρώπων» και τόσα άλλα που έχουν οδηγήσει σε αυτό το χάλι την ακτοπλοΐα και τους εργαζόμενους σ' αυτήν!


Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Ακου «ανταγωνιστικότητα με όρους»...


ΝΙΓΗΡΑΣ
Φονική αναλγησία...

«Δεν υπάρχει λιμοκτονία στο Νίγηρα... Αυτά είναι προπαγάνδα πολιτικών της αντιπολίτευσης και αξιωματούχων του ΟΗΕ» έλεγε προχτές ο πρόεδρος της δυτικοκεντροαφρικανικής χώρας. Το παιδάκι της φωτογραφίας με το μελαγχολικό βλέμμα είναι, όμως, ταυτόχρονα αδιάψευστος μάρτυρας και αθώο θύμα της αναλγησίας της εξουσίας...


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Ο Γέρος και ο Μπάνκσι

«

Ο γέρος: "Ζωγραφίζεις το τείχος, το κάνεις να φαίνεται όμορφο". Εγώ: "Ευχαριστώ". Ο γέρος: "Δεν το θέλουμε να είναι όμορφο, μισούμε αυτό το τείχος, τράβα σπίτι σου".».

Ο παραπάνω διάλογος υπάρχει στη διαδικτυακή σελίδα ενός Βρετανού καλλιτέχνη ονόματι Μπάνκσι, ο οποίος πρόσφατα ζωγράφισε εννέα παραστάσεις στο τείχος «ασφαλείας» που χτίζουν οι Ισραηλινοί στη Δυτική Οχθη, μετατρέποντας όλη την περιοχή σε μια τεράστια φυλακή για τους Παλαιστίνιους.

Οι ζωγραφιές έγιναν από την παλαιστινιακή πλευρά του τείχους και τα θέματά τους είναι σαν τα παρακάτω: Μία από τις ζωγραφιές μοιάζει με τρύπα στο τείχος μέσα από την οποία διακρίνεται μια ειδυλλιακή ακρογιαλιά με φοίνικες ενώ μία άλλη απεικονίζει ένα επίσης ειδυλλιακό βουνίσιο τοπίο. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του Μπάνκσι, οι Ισραηλινοί τον απείλησαν και προσπάθησαν να τον σταματήσουν πυροβολώντας στον αέρα.

Για μερικούς ο Μπάνκσι δεν κάνει τέχνη αλλά «πλάκα». Ισως τα προηγούμενα «κατορθώματά» του να «συνδυάζουν» και τα δύο. Οπως η εκδοχή του για το άγαλμα της Δικαιοσύνης που βρίσκεται έξω από τα ποινικά δικαστήρια του Λονδίνου, και το οποίο παρουσιάζει να φορά ψηλές μπότες και ζαρτιέρες. `Η όπως η ζωγραφιά του που απεικονίζει έναν προϊστορικό άνθρωπο να σπρώχνει ένα καροτσάκι του σούπερ μάρκετ. Μάλιστα, τοποθέτησε το «έργο» του στο Βρετανικό Μουσείο και δεν έγινε αντιληπτό επί τρεις μέρες. Αναλόγως κατάφερε να τοποθετήσει «έργα» του σε γνωστές πινακοθήκες στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.

Από τον αρχικό διάλογό του όμως με τον Παλαιστίνιο γέροντα προκύπτει ότι δεν είναι όλα «πλάκα». Μπορεί ο Μπάνκσι να έχει τις καλύτερες των προθέσεων (από τις οποίες, ως γνωστόν, είναι στρωμένος και ο δρόμος για την κόλαση) αλλά μάλλον οι Παλαιστίνιοι δε θα εκτιμούσαν την έκφραση βρετανικού «χιούμορ» του όταν, ενώ καταδίκασε το τείχος των Ισραηλινών, πρόσθεσε πως «είναι παράδεισος για όσους ασχολούνται με το γκράφιτι». Οχι επειδή οι Παλαιστίνιοι έχουν «πρόβλημα» με αυτήν τη μορφή τέχνης, αλλά γιατί τα δικά τους «γκράφιτι» έχουν αντικατοχικό περιεχόμενο και, συχνότατα, αντί για σπρέι, «ζωγραφίζουν» με το αίμα τους.

Η τέχνη λοιπόν έχει όρια; Αν υποθέσουμε πως έχει, τότε σίγουρα δεν είναι αυτά που επιβάλλονται από τη λογοκρισία, αλλά από τη συνείδηση του καλλιτέχνη. Αυτό δε σημαίνει αυτο-λογοκρισία, αλλά συνέπεια μεταξύ των προθέσεων (αν υποθέσουμε ότι είναι πράγματι αγνές) και των πράξεων. Από αυτή την άποψη ο Μπάνκσι, στην καλύτερη περίπτωση, απέτυχε. Αυτό που ο ίδιος θεώρησε ως «αντίσταση» στο τείχος, για τους έγκλειστους σε αυτό, τους Παλαιστίνιους, θεωρήθηκε ως καλλωπισμός του. Ο Μπάνκσι αγνόησε το στοιχειώδες: τον σεβασμό στη διαφορετική κουλτούρα και, στην προκειμένη περίπτωση, τα «σημαινόμενα» του τείχους. Το οποίο δε χτίστηκε για να κάνουν ντόρο γύρω από το όνομά τους Βρετανοί «γκραφιτάδες», αλλά για να μαντρώσει έναν ολόκληρο λαό που διψά για ελευθερία και ανεξαρτησία, μέσα στη γη του.


Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ