ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 11 Ιούλη 2020 - Κυριακή 12 Ιούλη 2020
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ
Βαθαίνει η κρίση, οξύνονται τα αντιλαϊκά ανακλαστικά

Copyright 2020 The Associated

Γενικευμένη βύθιση του παραγόμενου ΑΕΠ για το 2020 και μόνο μερική ανάκαμψη για το 2021 και μάλιστα «με πολλαπλές αβεβαιότητες», διαπιστώνει η έκθεση με τις Θερινές Προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε μια εξέλιξη που έρχεται να οξύνει τα αντιλαϊκά ανακλαστικά, αλλά και να επιταχύνει τις αποφάσεις για τα πακέτα στήριξης και διάσωσης των επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ, που με τη σειρά τους συνοδεύονται με ένα νέο κύμα καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που θα πληρώσουν οι λαοί.

Στις θερινές προβλέψεις της Κομισιόν, ο προβλεπόμενος ρυθμός της κατρακύλας για το 2020 στην Ευρωζώνη φτάνει στο 8,7%, από 7,7% στην προηγούμενη έκθεση, αρχές Μάη, και συνολικά στην ΕΕ στο 8,3% από 7,4%. Για το 2021 προβλέπεται η κάλυψη ενός μόνο τμήματος των απωλειών, με ρυθμό ανάκαμψης 6,1% (αντί 6,3% προηγουμένως) στην Ευρωζώνη και 5,8% (αντί 6,1%) συνολικά στην ΕΕ.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το κυβερνητικό αφήγημα μιας «σύντομης παρένθεσης» και μιας γρήγορης επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, «θρυμματίζεται» ακόμη περισσότερο, αφού για την ελληνική οικονομία προβλέπεται ύφεση 9% για το 2020 και ανάκαμψη 6% το 2021 (συγκριτικά με την πρόβλεψη για 7,9% ανάκαμψη ύστερα από ύφεση 9,7% στην προηγούμενη έκθεση).

Μεγαλώνει η «ψαλίδα», φόβοι για τη συνοχή

Παράλληλα, οι προβλέψεις της Κομισιόν αποτυπώνουν το γεγονός ότι κανένα γιατροσόφι διαχείρισης, όπως και ο πακτωλός των δισ. στους επιχειρηματικούς ομίλους δεν μπορεί να αποτρέψει την καπιταλιστική κρίση, επαναλαμβάνοντας πως «η οικονομία της ΕΕ θα βιώσει φέτος βαθιά ύφεση ιστορικών διαστάσεων, παρά την ταχεία και ολοκληρωμένη πολιτική αντίδραση τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και σε επίπεδο κρατών - μελών», ενώ με εμφανή αγωνία για τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής ένωσης, που θα δοκιμαστεί παραπέρα από την ανισόμετρη επίδραση της καπιταλιστικής κρίσης, η Κομισιόν διαπιστώνει εντεινόμενες ανισομετρίες και άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των κρατών - μελών της Ευρωζώνης.

Χαρακτηριστικά, η έκθεση της Κομισιόν επισημαίνει πως «ο κλυδωνισμός στην οικονομία της ΕΕ είναι συμμετρικός ως προς το ότι η πανδημία έχει πλήξει όλα τα κράτη - μέλη. Ωστόσο, η πτώση της παραγωγής το 2020 και οι διαστάσεις της ανάκαμψης του 2021 αναμένεται να διαφέρουν σημαντικά.Οι διαφορές στην κλίμακα των επιπτώσεων της πανδημίας και στις διαστάσεις της ανάκαμψης στα κράτη - μέλη προβλέπεται πλέον να είναι ακόμα πιο έντονες από ό,τι αναμενόταν στις Εαρινές Προβλέψεις».

Συγκεκριμένα, οι ρυθμοί κατρακύλας στην Ευρωζώνη για το 2020 διαμορφώνονται από 6% έως 11,2%. Τα «πρωτεία» έχει η ιταλική οικονομία με -11,2% και ακολουθούν Ισπανία με -10,9%, Γαλλία με -10,6% και Ελλάδα με -9%. Στη γερμανική οικονομία η πτώση αναμένεται στο 6,3%.

Για το 2021, οι ρυθμοί ανάκαμψης προβλέπονται στο εύρος 2,8% - 7,6%. Μεταξύ αυτών η Γαλλία με 7,6% και η Ισπανία με 7,1%, που βέβαια στηρίζονται στην ιδιαίτερα χαμηλή βάση μετά τη φετινή κατρακύλα, ενώ σε διαφορετικούς ρυθμούς η ιταλική οικονομία αναμένεται να ανακάμψει μόλις 6,1%, έναντι βύθισης 11,2% που αναμένεται φέτος. Η ανάκαμψη στη γερμανική οικονομία προβλέπεται σε 5,3%.

Στο μεταξύ, ενδεικτικά για το ότι η πανδημία αποτέλεσε απλά τον «πυροκροτητή» για την εκδήλωση της νέας καπιταλιστικής κρίσης, η οποία οφείλεται στις αγιάτρευτες αντιφάσεις του σάπιου συστήματος και όχι στον κορονοϊό, είναι τα στοιχεία που παραθέτει η Κομισιόν για τους ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη κατά μέσο όρο ανά 5ετία, οι οποίοι και διαμορφώθηκαν ως εξής: 2006 - 2010 σε 0,8%, 2011 - 2015 επίσης 0,8%. Στην 4ετία 2016 - 2019 καταγράφονται ρυθμοί μεγέθυνσης στο εύρος 1,3% - 2,5%, με το ψηλότερο σημείο να καταγράφεται πριν από 3 χρόνια στο 2017 και όπως όλα δείχνουν η τελευταία 5ετία 2016 - 2020 θα κλείσει με αρνητικό πρόσημο.

Σε ό,τι αφορά την ελληνική οικονομία, η εξέλιξη του ΑΕΠ κατά μέσο όρο ανά 5ετία διαμορφώθηκαν ως εξής: 2006 - 2010 σε -0,3%, 2011 - 2015 σε -4,0%. Σε αυτό το φόντο, μετά τις όποιες μικροδιακυμάνσεις της περιόδου 2016 - 2019, είναι πλέον βέβαιο ότι και η 5ετία 2016 - 2020 όπως και οι δυο προηγούμενες θα κλείσει σε βαθύ αρνητικό έδαφος, επιβεβαιώνοντας τις τάσεις που καταγράφονται στην τελευταία 15ετία.

Αντιλαϊκή κλιμάκωση

Με αυτό το υπόβαθρο, εντείνονται οι διεργασίες για τον πολυετή προϋπολογισμό της ΕΕ 2021 - 2027 και για το «Ταμείο Ανάκαμψης», που θα συζητηθούν εκ νέου στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής, Παρασκευή και Σάββατο 17 - 18 Ιούλη.

Ανεξάρτητα απ' το πού ακριβώς θα κάτσει η μπίλια των εύθραυστων συμβιβασμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, το μόνο σίγουρο είναι ότι τον πακτωλό χρημάτων για το κεφάλαιο, οι λαοί θα τον πληρώσουν «τοις μετρητοίς», με τη φοροληστεία, τις περικοπές, αλλά κυρίως με ένα νέο κύμα αναδιαρθρώσεων που σηματοδοτούν ένταση της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας και των ανταγωνισμών.

Η πρόταση της Κομισιόν, άλλωστε, ρητά προβλέπει ότι ο μηχανισμός θα ενσωματωθεί στο «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο», ενώ μεταξύ άλλων, τα κράτη - μέλη θα υποβάλουν «εθνικά σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας» στο πλαίσιο των εθνικών τους προγραμμάτων μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με τις μακροπρόθεσμες στρατηγικές της ΕΕ.

Το σχέδιο αυτό, με «πατρόν» τους στόχους και τις απαιτήσεις του εγχώριου κεφαλαίου, διαμορφώνεται από την κυβέρνηση της ΝΔ από τη λεγόμενη «επιτροπή Πισσαρίδη», και μια πρώτη εκδοχή του αναμένεται αυτές τις μέρες.

Μεταξύ άλλων, ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της ελληνικής κυβέρνησης θα προβλέπει μπαράζ από νέα κίνητρα για νέες επενδύσεις και για εξαγωγές, μεταξύ των οποίων η αύξηση των αποσβέσεων (οδηγεί σε ταχύτερες και μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές προς τους επιχειρηματικούς ομίλους), αλλά και η «απομείωση του πολύ υψηλού ασφαλιστικού βάρους που επωμίζονται οι επιχειρήσεις», στη ρότα που αξιώνουν ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα, προαναγγέλλεται η ενίσχυση του τρίτου πυλώνα στο ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή των ιδιωτικών προγραμμάτων Ασφάλισης. Σύμφωνα με πληροφορίες, στα σκαριά βρίσκονται νέα φορολογικά κίνητρα, με στόχο, όπως λένε να κάνουν περισσότερο ελκυστική την ιδιωτική Ασφάλιση, όπως για παράδειγμα η έκπτωση των ασφαλίστρων από το φορολογητέο εισόδημα κ.ά.

Αυτά, πλάι και στα όσα δρομολογεί η κυβέρνηση με τα απανωτά νομοσχέδια για το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας σε «πράσινη» ανάπτυξη, «ψηφιακή οικονομία» κ.ο.κ., όπως και για τη θωράκιση του τραπεζικού συστήματος με ένα νέο πογκρόμ κατά της λαϊκής κατοικίας με το νέο Πτωχευτικό που είναι στα σκαριά.

Ετερος «πυλώνας» του αναπτυξιακού σχεδιασμού της κυβέρνησης θα είναι το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής για το 2021 σε επίπεδο ΕΕ, η συζήτηση για το οποίο ξεκίνησε στο Γιούρογκρουπ της Πέμπτης.

Θυμίζουμε ότι για το 2020 εφαρμόζεται η λεγόμενη «ρήτρα γενικής διαφυγής», στη βάση της οποίας προβλέπεται η προσωρινή παρέκκλιση από τους δημοσιονομικούς κανόνες, προκειμένου τα κράτη - μέλη να θωρακίσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους με επιδοτήσεις και προνόμια, με την προϋπόθεση ότι αυτό «δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική βιωσιμότητα μεσοπρόθεσμα», όπως χαρακτηριστικά προβλέπεται.

Οπως φαίνεται, ο προσανατολισμός αυτός θα παραμείνει και για το 2021, ενόψει της μερικής ανάκαμψης που αναμένεται για την επόμενη χρονιά, σε μια εξέλιξη που αξιοποιείται και από την κυβέρνηση ΝΔ σε νέες παρεμβάσεις στήριξης του κεφαλαίου.


Α. Σ.


Πατριδογνωμόνιο
Περαστικά σας

Η μοντέρνα προπαγάνδα της αειφόρου επιδίωξης της αστικής τάξης να χειραγωγεί την εργατική περιλαμβάνει στο στάδιο προετοιμασίας της, εκτός από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, και την άμεση κατασκευή και εκμετάλλευση «ευκαιριών». Αυτός ο εξουσιαστικός οπορτουνισμός αποκαλύφθηκε κατάπτυστα και περήφανα πάνω στην πανδημία. Μέσα σ ένα τρίμηνο μερικού και γενικού εγκλεισμού λόγω κορονοϊού, με παβλοφικό ραντεβού επιστημονικής ενημέρωσης κάθε απόγευμα στις 6, οι μάζες εν πολλοίς συναινέσαμε, λογικά και ενσυνείδητα, στον αυτοπεριορισμό και στα άθλια εργασιακά, κοινωνικά και ψυχολογικά παρεπόμενά του. Ο θρίαμβος του αναγκαίου διαβολικά καλού - κακού.

Κοντολογής, το έδαφος του κοινωνικού ιστού καλλιεργήθηκε και φτάσαμε στην ώρα της σποράς, και οσονούπω του θερισμού, με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις.

Ετσι, με ένα sms αποκτούσες το δικαίωμα στον Μικρό Περίπατο του τετραγώνου σου με σκυλί, παιδί ή σακούλα σούπερ μάρκετ. Και μετά άρχισαν να σπέρνονται Μεγάλοι Περίπατοι, λιγότερο επιστημονικοί, αλλά πλασαρισμένοι ως ανακουφιστικά συγκοινωνιακοί κ.λπ. κ.λπ. Μεγαλύτερη ευκαιρία για να ταυτίσεις την κατάρα του κορονοϊού με την κατάρα των διαδηλώσεων, στη διαστρεβλωμένη έννοια της εμποδιστικής της πανδημίας κυκλοφορίας, δεν μπορούσε να βρεθεί. Ετσι κατατέθηκε, με απολύτως ιδιώνυμη πρόθεση, το νομοσχέδιο για την απαγόρευση πορειών και διαδηλώσεων, έτσι ώστε τα ταξικά συμφέροντα να διευθετούνται με όρους τροχαίας.

Για να γίνει πιο κατανοητή η επικοινωνιακή ιατροποίηση της καταστολής χρειάζεται μόνο ένα απλό παράδειγμα. Ωρες ή και μέρες πριν από τη μεγάλη συγκέντρωση που είχαν προαναγγείλει το ΠΑΜΕ και άλλες οργανώσεις στο Σύνταγμα, ενάντια στο νόμο Χρυσοχοΐδη, παντού διάβαζες και άκουγες ότι η πρωτεύουσα, ειδικώς αυτή, κινδυνεύει και απειλείται με... Εμφραγμα. Προσοχή στη λέξη! Εμφραγμα! Αυτό δηλαδή το σιωπηλό και ύπουλο κακό που μπορεί να σε βρει και να σε αφήσει στον τόπο ή και μισοανάπηρο. Και τότε εμφανίζονται ταυτόχρονα οι επιταχυντές της επικινδυνότητας, αυτοί οι πολύ χρήσιμοι πασίγνωστοι άγνωστοι, που αποκόπτονται - το ίδιο ρήμα πάντα χρησιμοποιεί η εξουσία εντός και εκτός Βουλής - από το δήθεν υγιές σώμα των διαδηλωτών και γενικεύουν το έμφραγμα, οπότε σπεύδουν στρατιές νοσοκόμων και γιατρών ΜΑΤατζήδων, που πολεμάνε με φωτιά τη φωτιά της αρρώστιας, με ομοιοπαθητική επικουρικά των χειροβομβίδων κρότου - λάμψης, για να βρει η καρδιά της πρωτεύουσας ξανά το ρυθμό της. Οποτε χρειάζεται άλλωστε παρέχεται και οξυγόνο εμπλουτισμένο με τη μυστική συνταγή αερίων και δακρυγόνων, ώστε να ευγνωμονείς, ελεύθερος να τρέξεις προς πάσα κατεύθυνση την ώρα και τη στιγμή που ξαναβρίσκεις κάτι από την ανάσα σου.

Η προπαγανδιστική αξία του εκάστοτε κυβερνητικού επικοινωνιακού οπορτουνισμού, που μετατρέπει το κλασικό μποτιλιάρισμα σε έμφραγμα, συνοδεύεται και από τις απαραίτητες συμβουλές και την τελική διάγνωση, όπως στα εξιτήρια των νοσοκομείων. Γίνονται δημοσκοπήσεις και η πλειονότητα των υποψήφιων να πάθουν κυκλοφοριακό έμφραγμα από μια διαδήλωση είναι συντριπτικά υπέρ των πολιτικών που υποδύονται τους γιατρούς της κοινωνίας.

Την ίδια αντίληψη τη βρίσκει κανείς στη διαφημιστική σλογκανοποίηση της λέξης χέρια. Που όσο και να ακούγεται σχεδόν αφελής , την κατάλληλη στιγμή και με μενγκελική επιστημοσύνη μετατρέπονται από πολύτιμα εργατικά χέρια σε ανεξέλεγκτα μαχαίρια (όχι σαν το τραγουδάκι). Κι έτσι φτάνουμε στις χειροπέδες. Κρίσιμο σημείο. Ποιος διαφωνεί με αυτές όταν κρατάνε όπλο;

Οταν όμως τα εργατικά χέρια αρνούνται να φορέσουν τα βραχιόλια της ταξικής εκμετάλλευσης, δεν κρατάνε όπλο. Είναι όπλο. Κι ο νόμος του εργάτη διασαλεύει την τάξη. Τη νέα τάξη. Αυτή που οφείλει να διαχωρίζει δήθεν τους μασκοφόρους λόγω ιού, από τους κουκουλοφόρους, ένστολους και μη. Γιατί αλήθεια είναι πως όλοι ξέρουν ότι οι άνθρωποι του μόχθου, όταν οργανωθούν στη δική τους τάξη με τους δικούς τους νόμους, το λέει η καρδούλα τους, τόσο δυνατά και τόσο γερά, ώστε να μη χρειάζονται και να μη δέχονται ιδεολογικό μπαϊπάς. Περαστικά σας!


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ