ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 11 Ιούλη 1999
Σελ. /48
ΔΙΕΘΝΗ
Τα πογκρόμ μάς αφορούν...

Του Παύλου ΑΛΕΠΗ

Σε ένα από τα σπάνια γραπτά του Μ. Γκόρκι, όπου αποτυπώνει τις εντυπώσεις του από "Την πόλη του κίτρινου διαβόλου", τη Νέα Υόρκη, περιγράφεται μία σκηνή, όπου σε ένα χώρο θεάματος μία πιθηκίνα έχει με το ένα χέρι πιασμένο το γαντζωμένο από τον τρόμο μικρό της και με το άλλο χέρι προσπαθεί απελπισμένα να αμυνθεί και να φυλάξει και το μικρό από τις προσπάθειες των θεατών να το πειράξουν με τις ομπρέλες τους... Μπροστά σε μια τέτοια σκηνή ο ευαίσθητος συγγραφέας σχολιάζει: "Υπάρχουν γυναίκες μεταξύ των θεατών! Αναμφίβολα κάποιες απ' αυτές είναι μανάδες. Και όμως καμιά απ' αυτές δεν ψελλίζει μια λέξη διαμαρτυρίας, ενάντια στη βάρβαρη διασκέδαση. Ολοι τη χαίρονται...".

Κανένας δε λέει πώς φτάσαμε εκεί σαν κοινωνία, όμως κάποιοι από την κυβέρνηση, με συνενόχους τις εικόνες μερικών ΜΜΕ, κύρια τηλεοπτικών, επιχειρούν να μας φέρουν σε τέτοιο σημείο, όπου κανένας θετικός μηχανισμός ταύτισης να μη λειτουργεί. Και εδώ δεν πρόκειται για πιθήκους κλεισμένους σε κλουβί, πρόκειται για ανθρώπους μπουζουριασμένους μαζικά για αστυνομικό έλεγχο στα στάδια... Είναι δυνατόν εμείς, που σαν λαός βρεθήκαμε ξένοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, να ανεχόμαστε τέτοιες εικόνες; Αν αύριο μια από τις κυβερνήσεις των λεγόμενων προηγμένων χωρών, που φιλοξενεί πολλούς Ελληνες μετανάστες ή και φοιτητές, αποφασίσει να "πατάξει την εγκληματικότητα" με ανάλογες μεθόδους, τι θα σκεφτεί ο ελληνικός λαός για τα "παιδιά του";

Ετσι τυφλά και ανεξαίρετα που γίνονται αυτά τα πογκρόμ, ποιος αποκλείει στους συλληφθέντες σε μια άλλη χώρα με τέτοιο ή ανάλογο τρόπο, να μην είναι συγγενείς και φίλοι των ίδιων των μελών της κυβέρνησης ή εκείνων που εκτελούν τις διαταγές της ή εκείνων που φυτεύουν, με λόγια και εικόνες, τους σπόρους της μη ανεκτικότητας και περιμένουν να καρπίσουν; Με τι θράσος θα βγουν τότε διαμαρτυρόμενοι για την αδικία που θα τους έχει γίνει;

Οσο ακραίο και αν φαίνεται το παράδειγμα τόσο ακραία είναι και η λογική που κάνει πράξη η κυβέρνηση.

Σε τελευταία ανάλυση, με όλη αυτή την επίδειξη της βαρβαρότητας κατάφεραν τίποτα πιο ουσιαστικό, εκτός από τη διάδοση της κυβερνητικής τρομοκρατίας; Κατάφεραν να πιάσουν κανένα από τα οπλοστάσια ή κανέναν από τους εκπροσώπους του οργανωμένου εγκλήματος; Δεν κατάφεραν και να μη βιαστούν να "στήσουν" τώρα κάποιον τάχα ένοχο, γιατί κανένας δεν μπορεί στα σοβαρά να πιστέψει πως είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί έτσι η εγκληματικότητα.

* * *

Πέρα όμως από αυτό, η υπόθεση είναι πολύ πιο σοβαρή, αφού μετά από τις εικόνες που ζήσαμε, οι πιο πολλοί τηλεοπτικά, οι λιγότεροι σαν αυτόπτες μάρτυρες ζωντανά, κανένας μας πλέον δεν είναι ίδιος. Σε όλους φυτεύτηκε πλέον η ιδέα ότι αυτά τα γεγονότα και αυτές οι σκηνές "είναι δυνατόν να συμβαίνουν...". Να μαζεύονται, με όποιο άλλοθι, στα καλά καθούμενα άνθρωποι και να οδηγούνται με τη βία μαζικά για όποιους ελέγχους σε κάποιο στάδιο... Οταν ανέχεσαι τέτοια πραγματικότητα για οποιονδήποτε, περίμενέ την πλέον αργά ή γρήγορα και για σένα τον ίδιο.

Μήπως αυτός είναι άλλος ένας ανομολόγητος σκοπός της κυβέρνησης; Και να μην είναι, τα μέσα που χρησιμοποιεί, αντικειμενικά, την οδηγούν σε τέτοια λογική. Αφού αυτά τα πογκρόμ είναι δυνατόν να συμβαίνουν σήμερα με τους οικονομικούς μετανάστες, γιατί αύριο να μη συμβούν με κάποιους απεργούς ή κάποιους διαμαρτυρόμενους μαθητές ή ακόμη σε κάποια ολόκληρη συνοικία που έρχεται σε ρήξη με μια πλευρά ή και όλες της κυβερνητικής πολιτικής ή τους άνεργους που ο ανεξέλεγκτος αριθμός τους έχει ήδη αρχίσει να ενοχλεί μερικούς;

Ακόμα, δηλαδή, και αν κάποιος αφελής έπαιρνε στα σοβαρά τον "καλό σκοπό" της κυβέρνησης, το μέσον που μπαίνει σε λειτουργία δεν αλλοιώνει - προετοιμάζει, τόσο αυτούς που το χρησιμοποιούν, όσο και εκείνους που το ανέχονται; Οταν γυμνάσεις θεριό να τρώει ανθρώπους, δεν υπάρχει τίποτα που να εξασφαλίζει τη δική σου σωτηρία. Είσαι σε μόνιμο κίνδυνο.

* * *

Πολλά από τα μέλη της κυβέρνησης έχουν τελειώσει σε σπουδαία πανεπιστήμια και του εξωτερικού και δεν μπορεί να μη διάβασαν για εξετάσεις το λεγόμενο νόμο του Ντιρχάιμ, στην Κοινωνιολογία. Δεν μπορεί δηλαδή να μην ξέρουν "πως βλέπεις τον εαυτό σου όπως σε βλέπουν". Δεν μπορεί να μη θυμούνται το παράδειγμα του φοιτητή της ιατρικής που συμπεριφέρεται σαν έτοιμος γιατρός, αφού όλοι στο περιβάλλον του τον βλέπουν σαν τέτοιον. Αρα ξέρουν πως όταν στριμώχνουν έτσι τους ανθρώπους, ουσιαστικά προετοιμάζουν τη μελλοντική εγκληματική τους συμπεριφορά, έτσι και αλλιώς. Ξέρουν δηλαδή πως όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν καμιά εγκληματικότητα, αλλά και ούτε κάνουν μόνο μια "αθώα" κίνηση εντυπωσιασμού, έστω για λόγους ψηφοθηρίας. Ουσιαστικά για λόγους ακριβώς ψηφοθηρίας "μορφώνουν" τους μελλοντικούς εγκληματίες εκεί που δεν υπάρχουν. Γίνονται δάσκαλοι και υποκινητές τους...

Οσον αφορά τις άλλες ανοησίες, περί αυξημένης παραβατικότητας από κάποιες συγκεκριμένες εθνικότητες, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει στους ειδικούς. Αυτοί ξέρουν πως ακόμα και αν οι αριθμοί έδειχναν για παράδειγμα μεγαλύτερη παραβατικότητα στους Αλβανούς - που φυσικά δε δείχνουν κάτι τέτοιο - πάλι δε θα επρόκειτο για αντανάκλαση της πραγματικότητας, αφού όλοι ξέρουν πως "μετράει μόνο η παραβατικότητα που συλλαμβάνεται". Ποιοι είναι τώρα αυτοί που συλλαμβάνονται;.. Αυτοί όλοι για τους οποίους η κοινή γνώμη είναι προετοιμασμένη... να συλληφθούν. Με ανάλογο τρόπο και παράλληλα προετοιμάζονται και τα εκτελεστικά όργανα και ανάλογα εξαντλούν το ζήλο και την προσοχή τους. Σε άλλες χώρες, για παράδειγμα, ήταν οι μαύροι ή οι Εβραίοι, σε άλλες ίσως εποχές ακόμα και στη χώρα μας ήταν οι μακρυμάλληδες, τώρα ίσως έχουν γίνει οι πολύ κουρεμένοι ή αυτοί που καβαλούν μοτοσικλέτες κ.ά.

* * *

Ποιος τώρα "πατάει το χώμα" να περάσουν σε κάποια μερίδα της κοινής γνώμης οι υποθέσεις αναμονής παραβατικότητας από συγκεκριμένη, ας πούμε, κοινωνική ομάδα ή εθνικότητα; Φυσικά πρώτη ένοχη είναι η κυβέρνηση, που έτσι σηκώνει κατά καιρούς κάποιες βαλβίδες ασφαλείας, προκειμένου να διοχετεύει μέρος της δυσαρέσκειας από την πολιτική της. Ομως από μόνη της δε θα μπορούσε να καταφέρει και πολλά, αν δεν είχε συνενόχους μια μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ. Παριστάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες των πράξεων και λόγων τους, "μαζεύουν την μπαρούτι" και όταν έρχεται κάποιος να την ανάψει, είναι εκεί πάντα η κάμερα, να απαθανατίσει την έκρηξη...

Ετσι, μέρες πριν να αρχίσει η κυβέρνηση την πρόσφατη ασχημονία ενάντια στους οικονομικούς μετανάστες, αυτά τα ΜΜΕ είχαν ξαποληθεί "να βγάζουν από τη μύγα ξίγκι", προκειμένου να στήσουν σκηνικό έξαρσης της εγκληματικότητας και αύξησης της ανασφάλειας στους πολίτες. Βέβαια, όταν περάσει κάπως και αυτή η μπόρα, είναι σίγουρο πως με τις άλλες κατάλληλες εκπομπές και συζητήσεις αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα βγουν σαν εισαγγελείς αυτής της κατάστασης που προετοιμάζει αρνητικά την κοινή γνώμη... Δεν αποκλείεται μάλιστα, σε αυτές τις μεταγενέστερες, πιο "νηφάλιες" συζητήσεις να βρίσκονται και τα κατάλληλα κυβερνητικά στελέχη, με τη γνωστή "ναι μεν αλλά" αυτοκριτική πλέον στάση. Συνηθίσαμε πια τις τακτικές τους και τις περιμένουμε.., όπως τις κυκλικές κρίσεις του συστήματος, που διαχειρίζονται. Το κακό όμως γίνεται και γίνεται στο "μέσα" κόσμο όλων μας.

Με τέτοιες τακτικές παίρνουν καινούρια επικίνδυνα στοιχεία οι συνειδήσεις αυτών που τις αποφασίζουν και τις δοκιμάζουν, αυτών που τις εκτελούν, αλλά και εκείνων, που τις βλέπουν - ακούν, χωρίς να τους αφορούν, προσωρινά. Το να αγανακτείς τόσο για ό,τι συμβαίνει στους συνανθρώπους σου όσο και το τι συμβαίνει έμμεσα στη δικιά σου συνείδηση και σε προετοιμάζει για την πιθανή "μελλοντική μεταχείριση" δε φτάνει. Το κακό που γίνεται είναι πολύ μεγάλο και ιδιαίτερα επικίνδυνο. Δεν επιτρέπει καμιά οχύρωση σε μικρόκοσμους αληθινούς ή εκείνους των αυταπατών, του τύπου "αν είσαι Ελληνας, νομοταγής, φρόνιμος κλπ, τότε δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς". Αυτός ο κυβερνητικός κατήφορος, πρέπει με κάθε μέσο, να σταματήσει τώρα αμέσως. Μας αφορά όλους...

Αφού αυτά τα πογκρόμ είναι δυνατόν να συμβαίνουν σήμερα με τους οικονομικούς μετανάστες, γιατί αύριο να μη συμβούν με κάποιους απεργούς ή κάποιους διαμαρτυρόμενους μαθητές ή ακόμη κάποια ολόκληρη συνοικία που έρχεται σε ρήξη με μια πλευρά ή και όλες της κυβερνητικής πολιτικής ή τους άνεργους, που ο ανεξέλεγκτος αριθμός τους έχει ήδη αρχίσει να ενοχλεί μερικούς;


ΠΟΤΕ άρχισε αυτός ο πόλεμος και πότε τελειώνει; Η πραγματικότητα είναι ότι ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, όταν διαμελίστηκε η Γιουγκοσλαβία. Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμα δεν έχει τελειώσει και οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ ήταν μόνο μια στιγμή, μια πολύ σκληρή και οδυνηρή στιγμή, αυτού του ανηλεούς πολέμου. Οι καταστροφές των μνημείων άρχισαν πολύ νωρίτερα και, δυστυχώς, οι μεγάλοι βανδαλισμοί στα μνημεία του Κόσσοβου τώρα αρχίζουν. Η εικόνα που έχει η περιοχή μετά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ είναι πλέον εικόνα του τέλειου χάους (σελίδες 18 - 19)

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να ανέβουν οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου στα 18 δολάρια το βαρέλι και η "ισχυρή" οικονομία - που επαγγέλλονταν οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ - να αρχίζει να τρέμει, μαζί της και η κυβέρνηση Σημίτη. Δε χρειάζεται και πολύ μυαλό να καταβάλει κανείς ότι και αυτά τα ψιχία, που ετοιμάζονταν να δώσουν στους εργαζόμενους, τα παίρνουν πίσω, με το επιχείρημα ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα τις ...αβεβαιότητες (σελίδα 34)

ΤΟΝ ΙΟΥΛΗ του 1998, τέσσερις πυρκαγιές στην ευρύτερη περιοχή του Σχοινιά, στο Μαραθώνα κατέστρεψαν 1.215 στρέμματα δάσους. Εντελώς ...συμπτωματικά, στην περιοχή αυτή και σε έκταση 2.550 στρεμμάτων, πρόκειται να κατασκευαστεί το Ολυμπιακό Κέντρο Κωπηλασίας Κανό για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και ο οικισμός των Δικαστών και Εισαγγελέων... Εκείνη η καταστροφή ήταν μόνο η αρχή. Σήμερα ο "Ρ" αποκαλύπτει τη συνέχεια. Το Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί το ΥΠΕΧΩΔΕ, με τίτλο: "Κήρυξη Εθνικού Πάρκου Σχοινιά Μαραθώνα. Οριοθέτηση και καθορισμός χρήσεων γης και περιορισμών όρων δόμησης για την προστασία της εκτός σχεδίου περιοχής βιοτόπου Σχοινιά του Δήμου Μαραθώνα". Κι αν ο τίτλος δεν παραπέμπει σε καμία καταστροφή, είναι απλά και μόνο γιατί η κυβέρνηση βαφτίζει το "κρέας - ψάρι", προκειμένου να παρουσιάσει ως σωτήρια παρέμβαση, τη μεγάλη οικολογική καταστροφή (σελίδες 24 - 25)

ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ από την εκτέλεση του ηρωικού ΕΠΟΝίτη Παύλου Παπαμερκουρίου. Μια εκτέλεση, που ενέπνευσε στον Μίκη Θεοδωράκη τη δημιουργία της λαϊκής του όπερας "Το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού". Μισό αιώνα μετά από εκείνο το ματοβαμμένο χάραμα, η μνήμη θα έρθει να καταθέσει τις μαρτυρίες της για την τελευταία νύχτα του "χρυσού αετού της Αθήνας". "Ψηλός, λεβέντης, λυγερόκορμος, με όμορφα χρυσόξανθα μαλλιά, γύρω στα 25 του χρόνια", όπως περιγράφει τον Παύλο ο Γιώργος Γιωτόπουλος στο βιβλίο του"Πέντε και μια από τις μέρες της Μακρονήσου" (σελίδα 23)

ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ Κυριακή, δημοσιεύσαμε το πρώτο μέρος του οδοιπορικού στην Τουρκία, με αναφορές στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Στο σημερινό δεύτερο και τελευταίο μέρος, παρουσιάζουμε τις εξελίξεις, όπως διαμορφώνονται υπό την επίδραση του κουρδικού ζητήματος και της υπόθεσης Οτσαλάν, τις προοπτικές και το μέλλον, που επιφυλάσσει η σύγχρονη πραγματικότητα, καθώς και την κατάσταση στην Αριστερά της Τουρκίας(σελίδες 42 - 43)

ΜΙΑ ΝΟΜΙΚΗ προσφυγή της Κούβας κατά των ΗΠΑ μπορεί να φαντάζει ως το πιο αλλόκοτο γεγονός. Ωστόσο αποτελεί γεγονός, αφού τη Δευτέρα (5/7) άρχισε στο Παλάτι της Επανάστασης η ανοιχτή ακροαματική διαδικασία της προσφυγής... Ολα ξεκίνησαν την 31η Μάη, στο Περιφερειακό Λαϊκό Δικαστήριο της πρωτεύουσας, Αβάνας, όταν μια ομάδα, αποτελούμενη από κοινωνικές, φοιτητικές και μαζικές οργανώσεις, περικλείοντας σχεδόν όλο τον κουβανικό πληθυσμό, κατέθεσε μήνυση κατά της κυβέρνησης των ΗΠΑ για ηθικές και υλικές ζημίες και ζητώντας αποζημιώσεις ύψους 181,1 δισ. δολαρίων για το θάνατο 3.478 Κουβανών πολιτών και την αναπηρία άλλων 2.099, ως αποτέλεσμα της επιθετικής πολιτικής, που ασκεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας τα τελευταία 40 χρόνια(σελίδες 44 - 45)



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ