ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 11 Ιούλη 1999
Σελ. /48
ΚΕΝΗ
Η θεώρηση του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Η προσφυγή στη βία εθνικών ομάδων ή οργανώσεων σε απελευθερωτικούς πολέμους, ή σε πολέμους εθνικής ανεξαρτησίας είναι νόμιμος ή σύμφωνος με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη του ΟΗΕ.

Ομως, παρακολουθώντας τις ιστορικές περιστάσεις, διαπιστώνουμε ότι ο όρος τρομοκράτης ή τρομοκρατία χρησιμοποιείται από διαφορετικά κάθε φορά συμφέροντα.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει καταδικάσει 2 φορές την τρομοκρατία, το 1957 και το 1970, με τα ψηφίσματα 1186 και 2625, αντίστοιχα.

Ομως, η γενικότερη φαινομενική συμφωνία που υπήρξε μεταξύ των κρατών - μελών του ΟΗΕ στο θέμα της τρομοκρατίας πήρε άλλη τροπή, όταν οι ΗΠΑ εισήγαγαν προσχέδιο για τιμωρία ορισμένων πράξεων τρομοκρατίας, πάνω στο οποίο υπήρξε βαθιά διαφωνία από τα υπόλοιπα μέλη.

Η αντίθεσή τους στο θέμα ορισμού της τρομοκρατίας εκφράστηκε ακόμη περισσότερο με διαμαρτυρίες γύρω από τον ορισμό και τα αίτια που δημιουργούν την τρομοκρατία. Οι διαφωνίες επικεντρώθηκαν στις διαφορές μεταξύ των όρων "εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος" και "τρομοκρατία" (1).

Αυτές οι διαφορές διαχώρισαν τα κράτη σε δυο ομάδες. Η μία με επικεφαλής τις ΗΠΑ ενδιαφερόταν για την πρόληψη και τιμωρία της τρομοκρατίας, ενώ η άλλη ομάδα, που αποτελούνταν κυρίως από αραβικά και κράτη της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, με την ομάδα των σοσιαλιστικών χωρών, ενδιαφερόταν κυρίως για τα αίτια που την προκαλούν. Τελικά, ψηφίστηκαν τρεις αποφάσεις στη ΓΣ του ΟΗΕ (1973 και 1974), που δείχνουν και το μέγεθος της διαφωνίας.

Στην ΕΕ, το θέμα της τρομοκρατίας αντιμετωπίζεται σε έξι επίπεδα.

1. Εσωτερικές νομοθεσίες.

2. Στα πλαίσια της Νέας Δομής του ΝΑΤΟ.

3. Συμβάσεις και μέτρα που λαμβάνονται από κοινού.

4. Ψηφίσματα.

5. Δημιουργία του TREVI (2).

6. Η Συνθήκη του Σένγκεν.

Η συνθήκη αυτή, η οποία ψηφίστηκε και από τη χώρα μας και που αποτελεί την ουσία της Συνθήκης του Αμστερνταμ, είναι μια μορφή τρομοκρατίας εναντίον των λαών της ΕΕ. Αστυνόμευση, κατάργηση της ελευθερίας, περιορισμοί στην είσοδο των μεταναστών και στην απόδοση πολιτικού ασύλου, διαδικτύωση όλων των πολιτών, με σκοπό την κωδικοποίηση και έλεγχο κωδικών στοιχείων (3).

Τέλος, στη χώρα μας, με την "17 Νοέμβρη" και άλλες τρομοκρατικές ομάδες, την επίμαχη δεκαετία του '80 σημειώθηκαν πράξεις διεθνών τρομοκρατών.

Στη Βουλή, το 1978, ψηφίστηκε μόνο από την κυβέρνηση της ΝΔ νόμος περί της καταστολής της τρομοκρατίας, ο οποίος καταργήθηκε το 1983.

Το 1988, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την καταστολή της τρομοκρατίας κυρώθηκε με τη διαφοροποίηση του ΚΚΕ.

..."Βέβαια εμείς αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει κοινωνική ρίζα στο πρόβλημα και δεν μπορούμε να δεχτούμε να χρησιμοποιηθούν οποιεσδήποτε τρομοκρατικές ενέργειες ή πράξεις σαν πρόσχημα για την επιβολή και ενίσχυση μηχανισμών καταστολής... γιατί δεν ορίζει τι εννοούμε με τον όρο τρομοκρατία... γιατί περιορίζει το πολιτικό άσυλο...", ήταν η προφητική παρέμβαση του ΚΚΕ στη Βουλή.

Η πασιφανής προσαρμογή της χώρας μας στη γενικότερη συντηρητική στροφή της Ευρώπης, η υποχωρητικότητα στις τουρκικές απειλές, οι αμερικανικές πιέσεις, από τη μια πλευρά, και τα αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα, από την άλλη, την έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζει τρομοκράτες της κοινωνικής μας ζωής όσες ομάδες εργαζομένων παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Δυστυχώς, οι ευρωπαϊστές και οι οικουμενιστές κυβερνήτες μας έχουν το δικό τους τρόπο για να παρακάμπτουν τις οδυνηρές πραγματικότητες... Οι ίδιοι φαντάζονται ότι είναι πιο ρεαλιστές... όμως οι θέσεις αυτές δεν είναι διόλου ρεαλιστικές... αφού δεν περιέχουν παρά κοινοτοπίες του καπιταλιστικού φιλελευθερισμού, διατυπωμένες πριν 300 χρόνια.

ΗΠΑ και τρομοκρατία

Η πολιτική των ΗΠΑ έναντι της τρομοκρατίας εμφανίζεται παράλληλα με την ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των ομάδων ανταρτών στη Λατινική Αμερική, με την εμφάνιση στην Ευρώπη της "αριστερής" τρομοκρατίας, που είχε αντιαμερικανικό και αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και με τις πρώτες τρομοκρατικές πράξεις αεροπειρατείας των Παλαιστινίων. Η εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων Ρίγκαν και Μπους χρησιμοποίησε το άλλοθι της τρομοκρατίας, για να διαμορφώσει την τελική πολιτική στρατιωτικής επίθεσης σε "κράτη - τρομοκράτες" ή "ηγέτες - τρομοκράτες". Οι επιλογές των "κρατών - τρομοκρατών" έγιναν κατ' αποκλειστικότητα από τις ΗΠΑ, με μοναδικό κριτήριο τη διαφοροποίηση των κρατών αυτών από την επίσημη πολιτική τους. Ως αποτέλεσμα, τα κράτη αυτά απομονώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως "κράτη - στόχοι" της γενικότερης επίδειξης δύναμης από τον παγκόσμιο κυρίαρχο, τις ΗΠΑ, ώστε κράτη, όπως η Λιβύη με τον Καντάφι, το Ιράκ με τον Σαντάμ Χουσεϊν, η Συρία, το Ιράν, η Κούβα, η Νικαράγουα ονομάστηκαν τρομοκράτες.

Η αμερικανική κυβέρνηση χρησιμοποίησε τον τρομοκρατικό κίνδυνο για τη δημιουργία "εχθρών", για να δικαιολογήσει τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της δεκαετίας του '80, αλλά ταυτόχρονα και να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από την πτωτική τάση της οικονομίας της (4).

Ενα από τα παραδείγματα της γενικότερης υστερίας των ΗΠΑ που βλέπουν παντού τρομοκράτες ήταν η εφεύρεση της "θεωρίας της συνωμοσίας". Μ' αυτή τη θεωρία, ο Ρίγκαν εγκαινίασε νέα εποχή στη φιλολογία της τρομοκρατίας. Τώρα η τρομοκρατία έχει σχέση με τον κομμουνισμό και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η βασική υπόθεση ήταν ότι όλα ξεκινούν από το Κρεμλίνο. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, εξαπολύθηκε μια μεγάλη προπαγάνδα, βασισμένη στα ΜΜΕ και στη σιωπή των διανοουμένων, βάσει της οποίας μη φιλικά προς τις ΗΠΑ κράτη είναι εν δυνάμει τρομοκράτες.

Αποτέλεσμα, να κυκλοφορήσουν φήμες για δολοφονική απόπειρα εναντίον του προέδρου από τον Καντάφι. Μέχρι να αποκαλυφθεί ότι ήταν κατασκευασμένες από τη CIA, ο Ρίγκαν κλείστηκε για αρκετές μέρες στο Λευκό Οίκο.

Ενα άλλο παράδειγμα, που αποδεικνύει πόσο εύκολα κατέρρευσε η θεωρία της συνωμοσίας, είναι εκείνο της Λιβύης. Ενώ είχε γραφτεί και έγινε πιστευτό ότι η πρώην ΕΣΣΔ βοηθούσε τη Λιβύη, τελικά αποκαλύφθηκε ότι πρώην πράκτορες της CIA και του στρατού των ΗΠΑ, πουλούσαν όπλα και εκπαίδευαν Λίβυους, ανατρέποντας τη θεωρία της υποκίνησης από την ΕΣΣΔ ενός δικτύου τρομοκρατών.

Παρ' όλα αυτά, οι ΗΠΑ τον Απρίλιο του '86 βομβάρδισαν τη Λιβύη, σκοτώνοντας μεταξύ άλλων και ένα απ' τα παιδιά του Καντάφι.

Επιβαλλόμενες απαιτήσεις

Στα πλαίσια αυτής της λογικής οι ΗΠΑ:

Α. Ζητούσαν από τους συμμάχους τους να αποκλείσουν συναλλαγές μ' αυτούς που οι ίδιοι ονόμαζαν τρομοκράτες. Ομως αυτό δεν εμπόδιζε τους Αμερικάνους να ασκούν άλλη μυστική πολιτική. Παράδειγμα, ενώ είχαν χαρακτηρίσει το Ιράν "κράτος - τρομοκράτη", αντάλλασσαν όπλα για ομήρους, όπως αποκάλυψε το σκάνδαλο "Ιράν - Κόντρας". Επίσης, βάσει μυστικής συμφωνίας με την ΟΑΠ, το 1973 πουλούσαν όπλα στους Παλαιστίνιους, ενώ το ίδιο διάστημα είχαν αποκαλέσει την ΟΑΠ τρομοκρατική οργάνωση.

Β. Ενώ το ποσοστό θυμάτων Αμερικανών πολιτών εξαιτίας τρομοκρατικών ενεργειών είναι μικρότερο άλλων χωρών, οι ΗΠΑ δημιούργησαν το 1985, την Delta Force, μια στρατιωτική δύναμη άμεσης επέμβασης, που χρησιμοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις Ρίγκαν και Μπους στο Σαν Σαλβαντόρ, στη Μανίλα και τον Παναμά με προϋπολογισμό εξόδων 2 δισ. δολάρια το χρόνο. Ο Ρίγκαν μόνο με το υλικό από την Κεντρική Αμερική (Γουατεμάλα, Ονδούρα κλπ.) έχει στα χέρια του το αίμα πάνω από 150.000 ανθρώπων (5).

Γ. Επίσης με πιέσεις, με οδηγίες και κυρώσεις, υποχρεώνουν τους συμμάχους τους να ακολουθούν τη δική τους πολιτική και σε θέματα τρομοκρατίας. Οπως, για παράδειγμα, η συμμετοχή 50 κρατών σε πολυεθνικό πρόγραμμα εκπαίδευσης καταστολής της τρομοκρατίας αξιωματούχων της αστυνομίας, το ΑΤΑ. Από το 1991 συμμετέχει και η Ελλάδα.

Μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ, ο μύθος που τη συνέδεε με "κράτος - τρομοκράτη" κατέρρευσε, λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Δεν είχαν όμως την ίδια τύχη και οι ηγέτες της Ανατολικής Γερμανίας και Ρουμανίας, Χόνεκερ και Τσαουσέσκου, αντίστοιχα. Η εξαγόμενη προπαγάνδα των Αμερικανών αποδείχτηκε πολύ ισχυρή.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού, που λειτουργούσε ως αντίβαρο, είχε σαν αποτέλεσμα να αναγορευτούν οι ΗΠΑ ως επικυρίαρχοι και "προστάτες" των λαών. Τίποτα πια δεν τους εμποδίζει να εφαρμόσουν την τρομοκρατία της Νέας Τάξης. Η πολιτική τους την τελευταία δεκαετία οργανώθηκε σύμφωνα με το δόγμα της εθνικής ασφάλειας - εθνικών συμφερόντων (6). Ενας όρος που σημαίνει ότι η Αμερική πρέπει, στις κρίσιμες οικονομικές περιφέρειες, να διατηρεί ένα στρατιωτικό προτεκτοράτο, μια ελεγχόμενη κυβέρνηση, ώστε να μη διακόπτονται οι οικονομικές σχέσεις λόγω αναταραχών. Η εφαρμογή αυτού του δόγματος δημιουργεί ένα παγκόσμιο σύστημα κυριαρχίας από τις πολυεθνικές και το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, που αναδεικνύεται στον υπ' αριθμόν ένα παγκόσμιο τρομοκράτη (7), καταδικάζοντας τους λαούς στην πιο μεγάλη μορφή τρομοκρατίας: Τη φτώχεια.

Ευρύ περιεχόμενο και πλαίσιο

Στο εσωτερικό της μαστίζεται από την ανεργία και τεράστια τμήματα του πληθυσμού βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.

- Για να σταματήσει τις συγκρούσεις και τη βία στα γκέτο της μητρόπολης της δημοκρατίας, η Ουάσιγκτον παίρνει μέτρα καταστολής, με πρόσληψη αστυνομικών, οικοδόμηση φυλακών, διαδικτύωση και κωδικοποίηση προσωπικών δεδομένων, με υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέσω δορυφόρων για έλεγχο ατόμων, ομάδων, κρατών, διεθνών συνασπισμών, π.χ. ΟΗΕ.

- Για να συγκαλύψει οικονομικά ή πολιτικά σκάνδαλα, έχει επιδοθεί σε μια ηθικοπλαστική τρομοκρατία, ενισχύοντας και δημιουργώντας επιτροπές και υποεπιτροπές για έρευνα και προτάσεις, σε περίπτωση διεθνών κρίσεων και θερμών επεισοδίων.

Ο M. G. Cetron, πρόεδρος του Forecasting International Limited της Arilgton (ένα είδος think tank για τις σύγχρονες μορφές τρομοκρατίας), σε έκθεσή του, προειδοποιούσε το υπουργείο Αμυνας, το 1995, ότι οι παραδοσιακές μορφές πολέμου θα αντικατασταθούν στο μέλλον από την τρομοκρατία (8).

- Για να επιδείξει τη δύναμή της, χαρακτηρίζει τρομοκράτη τον Σαντάμ Χουσεϊν - πρώην σύμμαχό της στη διένεξή της με το κράτος του Ιράν - επιβάλλει στο φτωχό λαό του εμπάργκο και με το πρόσχημα κατασκευής χημικών όπλων συνεχίζει ως σήμερα να βομβαρδίζει το Ιράκ, κατά παράβαση κάθε έννοιας Δικαίου. Είναι πρόσφατες αφ' ενός οι καταγγελίες για συνεργασία ορισμένων μελών της UNSCOM, διεθνών παρατηρητών, με τη CIA, αφ' ετέρου η ομολογία κάποιων εξ αυτών ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για χημικό οπλοστάσιο στο Ιράκ. - Από τη νέα υπηρεσία της CIA (Global Response Center), 15 ειδικοί της αντιτρομοκρατίας καθοδηγούν λεπτό προς λεπτό τις επιχειρήσεις εναντίων ανθρώπινων στόχων. Ο συντάκτης του Ασοσιέιτεντ Πρες Τζον Ντάιμοντ, που μπήκε στα άδυτα του επιχειρησιακού κέντρου, σημειώνει ότι η πρόσφατη σύλληψη του Α. Οτσαλάν είναι αποτέλεσμα μιας νέας τακτικής, που εφαρμόζει η CIA με τον κωδικό Disrurtion (αποδιοργάνωση, διάσπαση), "Ελευθεροτυπία" 7/3/99.

- Οι "διεθνείς τρομοκράτες" και τα ένοπλα κινήματα των λαών, οι πολιτικές οργανώσεις κλπ. παρακολουθούνται μέσω του περιβόητου συστήματος "Exelon". Με 52 δορυφόρους έχουν αναλάβει επισήμως το ρόλο του χωροφύλακα του πλανήτη.

- Υπεράνω του Διεθνούς Δικαίου, ουδέποτε έχει λογοδοτήσει για τα αέρια που χρησιμοποίησε στον πόλεμο του Κόλπου, αφήνοντας 30.000 στρατιώτες με σοβαρές βλάβες υγείας.

- Χρησιμοποιεί την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απλώς σαν ένα χρήσιμο εργαλείο προπαγάνδας σε περίπτωση ανάγκης.

Παράδειγμα το Κόσσοβο.Μέσα στα πλαίσια του περαιτέρω διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για μεγαλύτερο οικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής, και με σχέδια έτοιμα μιας "επέμβασης αστραπή" για την επιβολή της θέλησής τους στην περιοχή, είχε κινητοποιηθεί όλος ο μηχανισμός προπαγάνδας και υποστήριξης του "Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου". Οπως υποστήριξε η Ιταλική "Κοριέρε ντε λα Σέρα", τους Κοσσοβάρους αντάρτες, τους οποίους είναι γνωστό ότι εξόπλισε και εκπαίδευσε η Γερμανία,υποστήριξε οικονομικά το γνωστό Ιδρυμα του Τζορτζ Σόρος, το οποίο ελέγχει την ιδιωτική οργάνωση "Industrial Group Crisis". Υπέρ των Αλβανών είχαν ενεργοποιηθεί επίσης και δυο ανθρωπιστικές οργανώσεις, που χρηματοδοτούνται ευρέως από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών. Πρόκειται για την "Human Rightw Watch", γνωστή για τις απανωτές εκθέσεις εναντίον του ΡΚΚ και την "Coalition for Inter justice". Πρώην αξιωματούχοι των ΗΠΑ οργάνωσαν και εκπαίδευσαν Αλβανούς αντάρτες για λογαριασμό ιδιωτικών ιδρυμάτων. Κάτι παρόμοιο με την Κροατία το 1995, όταν οι Αμερικάνοι, καλυμμένοι δήθεν σε ιδιωτικά ιδρύματα, ανέλαβαν να εξοπλίσουν και να εκπαιδεύσουν το νεοσύστατο στρατό της χώρας. Ογκωδέστατη ήταν επίσης η παρουσία Αμερικανών συμβούλων και δικηγόρων στο πλευρό των Κοσσοβάρων ανταρτών στις διαπραγματεύσεις του Ραμπουγιέ.

Και ενώ για την Ουάσιγκτον μέχρι τον Φεβρουάριο του '98 ο Μιλόσεβιτς ήταν αξιόπιστος συνομιλητής και ο UCK ομάδα τρομοκρατών, στις 24 Μάρτη ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ εναντίον του γιουγκοσλαβικού λαού, γιατί όρθωσε το ανάστημά του. Κατά παράβαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου, παραμερίζοντας τον ΟΗΕ, οι κυβερνήσεις της ΕΕ υπέγραψαν και συναίνεσαν στον πόλεμο, παραδίδοντας τα κλειδιά της κυριαρχίας στο ΝΑΤΟ, δηλαδή στην Ουάσιγκτον.

Βομβάρδισαν τη χώρα με νέα όπλα, με τοξικά αέρια παράλυσης των νεύρων, με νάρκες που έπεφταν με αλεξίπτωτα, με βόμβες που περιείχαν ουράνιο, με ναπάλμ, με χημικά που προκαλούν στείρωση, με δηλητήρια που καταστρέφουν τα σπαρτά, έριξαν βόμβες "προσωπικού" στην Πρίστινα και στη Νις, ισοπέδωσαν τη χώρα με όπλα, που μας είναι εντελώς άγνωστα, όπως ανέφερε σε συνέντευξή του ένας Ισπανός σμηναγός που συμμετείχε στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ ("Ελευθεροτυπία"). Μετά το τέλος των βομβαρδισμών με τις βόμβες στο κατώφλι του Κοινοβουλίου, η Βουλή της Γιουγκοσλαβίας δέχτηκε την "ειρήνη" της "Ομάδας των 8" και το Κόσσοβο πλημμύρισε με στρατό κατοχής, ενώ ο UCK, οπλισμένος, μετατρέπεται σε εν δυνάμει τρομοκράτη όλης της περιοχής. Και ενώ οι Αμερικάνοι, ως γνήσιοι μαφιόζοι, επικήρυξαν με 5 εκατομμύρια δολάρια τον Μιλόσεβιτς, πρόσφατα η Γερουσία τους ενέκρινε "εν κρυπτώ" ομόφωνα κονδύλι ύψους 20 εκατ. δολαρίων για να διοργανώσει ένοπλη δύναμη αυτοάμυνας του Κοσσυφοπεδίου! ("Ριζοσπάστης" 27.6).

Σενάρια και πραγματικότητα

Εν κατακλείδι, οι ΗΠΑ, με την εργαλειακή χρησιμότητα του ΝΑΤΟ, παραμερίζουν τους πολυμελείς οργανισμούς και επιβάλλουν παγκόσμια τη θέλησή τους για μια νέα τάξη που συνοψίζεται στο εξής: Προστασία εμπορικών συμφερόντων και συναλλαγών, δηλαδή δημιουργία "ασφαλούς περιβάλλοντος" για την απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς.

Αντίθετα, ο κουρδικός λαός στερείται των δικαιωμάτων του, η πάλη του χαρακτηρίζεται τρομοκρατία, ακριβώς γιατί εμποδίζει την πραγματοποίηση των ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν στο δράμα του κουρδικού λαού, αλλά από την πλευρά των δυνατών, εκπαιδεύοντας τουρκικό στρατό, και μάλιστα επιτόπου, βάζοντας επαγγελματίες "ράμπο" "συμβούλους" στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Τούρκων εναντίον των Κούρδων ανταρτών. Επαίσχυντη στάση κράτησαν και στο αίτημα του Α. Οτσαλάν, για πολιτικό άσυλο και διεθνοποίηση του Κουρδικού για την εξεύρεση πολιτικής λύσης. Ο Κούρδος ηγέτης χαρακτηρίστηκε τρομοκράτης και οι αντάρτες του απελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων, για αυτονομία μέσα στο τουρκικό κράτος, τρομοκράτες.

Στον Α. Οτσαλάν καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν έδωσε άσυλο, ενώ η CIA συνεργάστηκε με τη χώρα μας στην παράδοσή του στους Τούρκους στρατοκράτες. - Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι οι Αμερικάνοι ή πλούσιοι Αραβες τρομοκράτες (δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα ποιος από τους δυο είναι ο εντολέας) χρηματοδότησαν Αφγανούς μισθοφόρους για να δημιουργήσουν κλίμα αναταραχής στη Βοσνία και πρόσφατες αναφορές επισημαίνουν την εμφάνισή τους στο Κόσσοβο, στο πλευρό, βεβαίως, των Αλβανοφώνων.

- Με πρωτοβουλία της Ουάσιγκτον, έγινε η συνάντηση της "Ομάδας των 8" στο Ντένβερ (22.6.97) και ξανά στο Μπίρμινχαμ της Αγγλίας (22.5.98). Οι 8 χώρες εξέδωσαν μια κοινή συμφωνία, όπου δηλώνουν τις προθέσεις τους να πολεμήσουν την τρομοκρατία με όλα τα μέσα, άσχετα από τις αιτίες και τα κίνητρα (9).

Το δε "G-8" εξελίσσεται σ' ένα παγκόσμιο Διευθυντήριο, μια "υπερκυβέρνηση" του πλανήτη και θα έχει λόγο σ' όλα τα διεθνή ζητήματα. Μετά τη δράση του στο Κόσσοβο, θα "μεσολαβήσει" στο Κυπριακό και στο Αιγαίο.

- Η πιο πρόσφατη ανακίνηση του θέματος της τρομοκρατίας έγινε με τη δίκη του Οτσαλάν, πάντα σε σενάρια made in USA. Μεθοδικά και σταθερά, όσο πλησιάζει το τέλος της υπόθεσης, η Αγκυρα, με συνεχείς δηλώσεις αξιωματούχων της, αλλά και η Ουάσιγκτον, με συνεχή ροή πληροφοριών, για το τι θα ήθελε να αποδεχτεί η ελληνική πλευρά σε θέματα τρομοκρατίας, επιχειρούν να "στριμώξουν" την Αθήνα με διάλογο κατ' αρχήν σε θέματα "τρομοκρατίας" και αργότερα στα πλαίσια του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, για πλήρη αναδιάταξη ισορροπιών στα Βαλκάνια, διάλογο εφ' όλης της ύλης των Ελληνοτουρκικών.

Συνοψίζοντας, ο ρόλος των ΗΠΑ στην υπόθεση της Διεθνούς Τρομοκρατίας είναι τόσο σκοτεινός και βρώμικος, που χρειάζεται ειδική ανάλυση και αναφορά σ' όλες τις γνωστές περιπτώσεις ανάμειξής τους σε πράξεις τρομοκρατίας.

Γιατί σαφώς υπάρχουν πληροφορίες για υποκίνηση, υπόθαλψη και ανάδειξη τρομοκρατών ή θεσμών, που ασκούν τρομοκρατία στους λαούς.

Ο υπ' αριθμόν ένας παγκόσμιος τρομοκράτης, όπως αναφέραμε, χρησιμοποιεί σαν εργαλείο το νέο ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ με νέα δομή και νέους ρόλους - όπως σαφώς καθορίστηκαν και υπογράφτηκαν από όλα τα μέλη του στην πανηγυρική συνεδρίαση της 4ης Απριλίου στην Ουάσιγκτον - επεκτείνει κατά πολύ τη σφαίρα επιρροής του για να επιβάλει ασφαλές περιβάλλον για τα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών μελών του.

Αν - όπως το νέο ΝΑΤΟ περιμένει - η Ρωσία πέσει στην αγκαλιά του, θα δρομολογηθεί, όχι μόνο ένα σύστημα ασφαλείας, που θα απλώνεται από το Λος Αντζελες έως το Βλαδιβοστόκ, αλλά κάτι περισσότερο φιλόδοξο και τρομακτικό για την ανθρωπότητα: Η ένοπλη συστράτευση της λευκής φυλής (10).

Ορισμένα συμπεράσματα

Παρ' όλα αυτά, η τρομοκρατία υπάρχει, είναι πολύ επικίνδυνη και η έξαρσή της προβληματίζει, πέρα από τους ερευνητές, όλη την ανθρωπότητα. Ομως, είναι αποτέλεσμα και όχι αιτία. Η καρδιά της τρομοκρατίας είναι η απελπισία, που δημιουργεί η ανεργία και η φτώχεια. Είναι η ανισομερής οικονομική ανάπτυξη, η νέα φτώχεια, η υποαπασχόληση, ο θρησκευτικός φανατισμός των φτωχών στρωμάτων στη Μέση Ανατολή, είναι τα προβλήματα που δημιουργεί η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Είναι η περιθωριοποίηση του διαφορετικού πολιτισμού, θρησκείας, σκέψης, δράσης.

Είναι το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, που αδιαφορεί για τα απελευθερωτικά κινήματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με την κενή νεοφιλελεύθερη συνταγή:

Ενας αμερικάνικης έμπνευσης πολιτισμός, ομοιόμορφος, χωρίς ιδιαιτερότητες, ήσυχος, απασχολήσιμος, καθαρός, προβλέψιμος και, προπαντός, προστατευμένος από το νέο ΝΑΤΟ.

Εδώ είναι τα σημεία, που η οικονομία και η τρομοκρατία συναντώνται. Εδώ βρίσκεται η σχέση αιτίου και αιτιατού. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί σήμερα να αντιλαμβάνονται τον κόσμο και όλους τους λαούς "ως φόρου υποτελείς στις ΗΠΑ" (11), όμως ούτε το Παγκόσμιο Κράτος μπορούν να εδραιώσουν, ούτε το νόμο και την τάξη μπορούν παντού να επιβάλουν, πολύ δε περισσότερο την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο αιώνας που φεύγει αφήνει πίσω του μια οργουελική κοινωνία, με τρομοκρατία, φτώχεια, εξαθλίωση, πολέμους, αλλά και πρόοδο μυθικών διαστάσεων.

Δεν μπόρεσε η Νέα Τάξη Πραγμάτων να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο.

Δεν μπόρεσε να εξαφανίσει την αντίσταση των λαών.

Στη χώρα μας και στην Ευρώπη, οι κινητοποιήσεις των μαθητών, των αγροτών και των υπόλοιπων εργαζομένων δείχνουν πως η αντεπίθεση των λαών έχει αρχίσει.

Οι αναστάσιμες για την πατρίδα μας αντιπολεμικές συγκεντρώσεις, το αντιπολεμικό μέτωπο που δημιουργήθηκε, συγκροτεί το αντίπαλο δέος.

Ο μόνος δρόμος για την υπονόμευση της βάρβαρης εξουσίας του παγκόσμιου τρομοκράτη είναι η συμμετοχή όλων σ' αυτό το μέτωπο αγώνα, που θα αποδιαρθρώσει τις δομές της βίας του ιμπεριαλισμού, προς όφελος της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1, 2, 3, 4, ΜΑΙΡΗ ΜΠΟΣΗ, Μελέτη με τίτλο: Ελλάδα και τρομοκρατία. Εθνικές και διεθνείς διαστάσεις. Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, Αθήνα - Κομοτηνή '96.

9, ΜΑΙΡΗ ΜΠΟΣΗ, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου ΙΣΤΑΜΕ, Ομιλία στο ΓΕΕΘΑ, σε σεμινάριο του ΝΑΤΟ, Απρίλιος '97.

8, M. G. CETRON, "TERRORISM 2000".

2, Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΣΕΝΓΚΕΝ, Εκδ. ΠΟΝΤΙΚΙ Αθήνα, Ιούνιος '95.

3, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ, Από τον 20ό στον 21ο αιώνα, Εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα '98.

6, 8, ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ, Παλιές και νέες τάξεις πραγμάτων, Εκδ. Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη, Αθήνα '96.

7, 10, ΖΜΠΙΓΝΙΟΥ ΜΠΡΕΖΙΝΣΚΙ, Η Μεγάλη Σκακιέρα, Εκδ. Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη, Αθήνα '98.

11, The Gaurdian - Αναδημοσίευση "Καθημερινή", Νοέμβρης '98.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Μια υπόθεση με προϊστορία και μέλλον

Το ζήτημα της τρομοκρατίας δεν είναι καθόλου καινούριο. Ο όρος "τρομοκρατία" είναι αρνητικά φορτισμένος και σ' αυτό φρόντισαν και φροντίζουν οι κυρίαρχες τάξεις, όχι γιατί νοιάζονται για τη δημοκρατία και την ευημερία των λαών, μα ακριβώς για το αντίθετο. Ετσι ακριβώς οι ιθύνοντες της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων προωθούν χρόνια τώρα την υπόθεση "καταπολέμηση της τρομοκρατίας", προκειμένου να επιβάλουν στις λαϊκές συνειδήσεις την αποδοχή της με κάθε μορφή καταστολής των λαϊκών κινημάτων, της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, σ' όλο τον πλανήτη. Αν σήμερα χαρακτηρίζεται τρομοκρατία ο αγώνας του κουρδικού λαού, αυτό σημαίνει ότι κάθε αγώνας για κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης των λαών είναι τρομοκρατία, αφού αμφισβητεί την εκμεταλλευτική κυριαρχία και την εξουσία του κεφαλαίου. Ετσι, στη δεκαετία του '90, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, του αντίπαλου στον ιμπεριαλισμό δέους, ανάγεται η τρομοκρατία ως ένα από τα ζητήματα που αιτιολογούν έως και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, προκειμένου αυτές να νομιμοποιηθούν. Αυτό απαιτεί η "νέα τάξη πραγμάτων". Οι θύτες, δηλαδή οι ιμπεριαλιστές τρομοκράτες, αυτοχαρακτηρίζονται θύματα της τρομοκρατίας, προκειμένου να επιβάλουν με κάθε μέσο τη θέλησή τους, εκεί όπου τα συμφέροντα των μονοπωλίων το επιτάσσουν. Σ' αυτά τα πλαίσια, επιδιώκουν την κοινή δράση όλων των καπιταλιστικών κρατών, μέσω διαφόρων οργανισμών και διακρατικών συμφωνιών, σ' αυτά τα πλαίσια μπορούμε να ερμηνεύσουμε την αντικειμενική βάση της έτοιμης συμφωνίας ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ελληνική κυβέρνηση σ' αυτό το ζήτημα, όπως και την εμπλοκή του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο "Ρ" κάνει μια αναδρομή στην πορεία διαμόρφωσης από τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους αυτής της εξελισσόμενης εκστρατείας καταστολής, στο όνομα της "πάταξης της τρομοκρατίας".



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ