Copyright 2022 The Associated

Το αμερικανικό Κογκρέσο, που χειροκροτούσε τον Μητσοτάκη πριν από έναν μήνα, έχει δώσει αέρα στα πανιά των τουρκικών αμφισβητήσεων στο Αιγαίο ουκ ολίγες φορές

Δεν θα χρειαζόταν από μέρους μας η επίκληση αποδείξεων. Αρκεί από μόνη της η ανάρτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλη: «Στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία και εγώ, και ο Ανδρουλάκης, κι ο Κεφαλογιάννης ζητήσαμε από την Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αυστηρότερη στάση απέναντι στην ηγεσία Ερντογάν. Δεν χωράνε ίσες αποστάσεις». Τι λόγο είχαν άραγε όλα τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου να σπεύσουν να απευθύνουν «εν χορώ» στο Ευρωκοινοβούλιο εκκλήσεις απελπισίας, τουλάχιστον προς την Κομισιόν, για υποστήριξη, αν αυτή, όπως ισχυρίζεται ο κ. Μητσοτάκης, «ήρθε δημόσια χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις»;

Πέρα από την ίδια τη στάση τους που τους προδίδει, υπάρχει δυστυχώς γι' αυτούς μια αμείλικτη πραγματικότητα. Η αστική τάξη της Τουρκίας αυτήν την περίοδο κλιμακώνει την προκλητικότητά της πραγματοποιώντας υπερπτήσεις μαχητικών αεροσκαφών, αλλεπάλληλες παραβιάσεις ελληνικού εναέριου χώρου και προχωρά σε οργανωμένη αμφισβήτηση κυριαρχίας ελληνικών νησιών επικαλούμενη την αποστρατιωτικοποίησή τους. Επαναφέρει το σύνολο των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, θέτει ζήτημα κυριαρχίας στα ελληνικά νησιά ενώ διαμορφώνονται συνθήκες που δεν αποκλείουν θερμό επεισόδιο. Σε εξέλιξη βρίσκεται ένας σφοδρός ανταγωνισμός της τουρκικής με την ελληνική αστική τάξη για το ποια θα αποκτήσει πλεονέκτημα γεωστρατηγικής αναβάθμισης στη ΝΑ Μεσόγειο.

Το ευρωΝΑΤΟικό μπλοκ αποσκοπεί στην ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και παζαρεύει για να αποσπάσει με το μέρος του την Τουρκία στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Αυτή η επιδίωξη - κλειδί για το διάβασμα των εξελίξεων σκόπιμα υποβαθμίζεται από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα. Αναπόσπαστο στοιχείο κι απόδειξη αυτής της διαπάλης είναι κι ο ίδιος ο διαμεσολαβητικός ρόλος που έχει αναλάβει η αστική τάξη της Τουρκίας τόσο για κατάπαυση πυρός ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία όσο και για τη διάνοιξη ασφαλούς διαδρόμου μεταφοράς σιτηρών.

Στην ίδια κατεύθυνση είναι γνωστό ότι κινούνται τοποθετήσεις σειράς κυβερνήσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, εκπροσώπων της Κομισιόν και πολλών ευρωβουλευτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που ισχυρίζονται ότι «οι σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας δεν πρέπει να επισκιάζονται από διμερή ζητήματα Ελλάδας - Τουρκίας ή Ελλάδας - Κύπρου», και ότι «πρέπει η ΕΕ να επωφεληθεί από τη συγκυρία ότι η Τουρκία δεν πήρε ανοικτά το μέρος της Ρωσίας στον πόλεμο στην Ουκρανία»...

Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία και το ορατό ενδεχόμενο γενίκευσής της έχουν περιπλέξει την κατάσταση τόσο στα Βαλκάνια όσο και στη ΝΑ Μεσόγειο. Μεγάλη ανοιχτή εκκρεμότητα για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ αποτελεί το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ, που θα οδηγήσει σε συμφέρουσες για το κεφάλαιο αλλά επώδυνες για τους λαούς διευθετήσεις. Από αυτήν την πραγματικότητα είναι σημαδεμένες όλες οι δηλώσεις σχετικά με την τουρκική προκλητικότητα από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, όπως και η πολυδιαφημισμένη από την κυβέρνηση «μεταστροφή» της Γερμανίας.

Το Βερολίνο στην πρόσφατη δήλωσή του καταλήγει με τη μόνιμη επωδό «τα προβλήματα πρέπει να λύνονται με διάλογο και πάντα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου». Κοινώς, η ουσία της τοποθέτησης της Γερμανίας για το «βρείτε τα» παρέμεινε αμετάβλητη ακόμα κι αν «γλυκάθηκε» μετά από την επωφελή για τη γερμανική βιομηχανία όπλων, κι επικίνδυνη για τον λαό, ελληνογερμανική συμφωνία που «απογειώνει» τη συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία στέλνοντας εκεί δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα BNP και προβλέποντας την αντικατάστασή τους από γερμανικά.

Η γερμανική κυβέρνηση επίσης σημειώνει ότι οι υπερπτήσεις «τάσσονται απέναντι στο πνεύμα της Συμμαχίας», εξωραΐζοντας τη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ. Ομως, το ίδιο το ΝΑΤΟ, εκφράζοντας καλύτερα από τον καθένα «το πνεύμα της Συμμαχίας», τοποθετείται ως «Πόντιος Πιλάτος» απέναντι στις διεκδικήσεις του τουρκικού αστικού κράτους, επικαλούμενο το κοινό ΝΑΤΟικό έδαφος και το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα σε συμμάχους «γκριζάροντας» το Αιγαίο.

Οι παραπάνω τοποθετήσεις, λοιπόν, επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο, όμως χωρίς αντίκρισμα, από τη στιγμή που δεν αναγνωρίζουν παραβιάσεις του αλλά διαφορές διαδίκων προς διευθέτηση - με ή χωρίς τη Χάγη. Ανοίγουν τον δρόμο για οδυνηρούς συμβιβασμούς. Αλλωστε, κι όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα συγκλίνουν στη Χάγη, αποδεχόμενα στην πράξη το «βρείτε τα» και τις επώδυνες διευθετήσεις για τις οποίες αφήνει - όπως ομολογούν και δημοσιεύματα του αστικού Τύπου - «παραθυράκια» η πρόσφατη επιστολή στον ΟΗΕ, την οποία συνέταξε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών από κοινού - όπως γράφτηκε - με νομικά γραφεία της Βρετανίας και της Γαλλίας.

Προς επιβεβαίωση όμως όλων των παραπάνω ας πάρουμε και μία προς μία τις δηλώσεις «στήριξης» για τις οποίες η κυβέρνηση καυχιέται ότι εξασφάλισε «πλάτες»...

Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε δήλωσή του ανέφερε: «Η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών πρέπει να γίνονται σεβαστές και να προστατεύονται. Η κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά τα νησιά δεν αμφισβητείται».

Οι ΗΠΑ επικαλούνται με νόημα ότι τα νησιά για τα οποία το τουρκικό κράτος εγείρει ζήτημα κυριαρχίας, τουλάχιστον αυτήν την περίοδο, δεν αμφισβητούνται. Το ερώτημα βεβαίως που τίθεται είναι: Για τα άλλα νησιά και βραχονησίδες που επίσης έχει αμφισβητήσει η Τουρκία, τι ισχύει; Γιατί σε αυτά τα «άλλα» οι ΗΠΑ έχουν αποδείξει σε ανύποπτο χρόνο στο παρελθόν ότι όχι μόνο διατηρούν αμφισβητήσεις, αλλά και ενισχύουν τις τουρκικές διεκδικήσεις...

Να θυμίσουμε π.χ. ότι μετά το ταπεινωτικό «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, διά στόματος Σημίτη, στη Βουλή, την επομένη της «κρίσης των Ιμίων», ακολούθησε η δήλωση του τότε εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νίκολας Μπερνς (Φλεβάρης 1996), ο οποίος σημείωνε: «Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνική ή τουρκική κυριαρχία στα Ιμια. Μπορεί να είναι και μερικά άλλα νησιά ή νησίδες επί των οποίων έχουμε παρόμοια θέση».

Είναι επίσης ενδεικτικό ότι παλιότερο δημοσίευμα, το 2020, της τουρκικής εφημερίδας «Sabah» επικαλούνταν έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου (ναι, ακριβώς το ίδιο Κογκρέσο που... καταχειροκρότησε τον Μητσοτάκη), η οποία ανέφερε ότι «σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, ο εναέριος χώρος μιας χώρας συμπίπτει με τη χωρική της θάλασσα. Ετσι, οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν έναν εναέριο χώρο έως και 6 ναυτικά μίλια συμβατό με τα χωρικά ύδατα. Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν έχουν κοινή άποψη για την έκταση του εναέριου χώρου της Ελλάδας. Η Ελλάδα και οι γείτονές της δεν έχουν συμφωνήσει για την οριοθέτηση των συνόρων σε εκείνες τις περιοχές όπου τα νόμιμα θαλάσσια δικαιώματά τους αλληλεπικαλύπτονται».

Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μάλιστα, στις 8 Μάη, επανερχόμενος σε εκείνο το δημοσίευμα, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν μπορεί να επιβεβαιώσει ότι οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η Ελλάδα «παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο» όσον αφορά τον εναέριο χώρο είπε:

«Αυτός ο ισχυρισμός προέρχεται από μια έκθεση του Κογκρέσου που φέρεται να διέρρευσε από τον Νοέμβριο του 2020. Οπως είπαμε τότε, δεν σχολιάζουμε την ακρίβεια των εγγράφων που διέρρευσαν (...) Η πολιτική των ΗΠΑ για τα θαλάσσια σύνορα άλλων κρατών - συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων και των αντίστοιχων ορίων εδαφικού εναέριου χώρου - δεν είναι συγκεκριμένη για την Ελλάδα και αποτελεί μέρος μιας μακροχρόνιας παγκόσμιας πολιτικής των ΗΠΑ».

Αρα, το μόνο που διέψευσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι ότι δεν είναι καθόλου καινούργια αλλά πολύ παλιά η θέση των ΗΠΑ για 6 μίλια εναέριο χώρο (και) της Ελλάδας στο Αιγαίο. Πρόκειται ασφαλώς για θέση που αποτελεί «αέρα στα πανιά» της επιθετικότητας της αστικής τάξης της Τουρκίας. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και γι' αυτό που είπε πρόσφατα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε Αθήνα και Αγκυρα: «Οπου υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τα όρια του χωρικού εναέριου χώρου μιας χώρας, καλούμε σε συντονισμό και σε συζήτηση».

Επίσης, καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καν επικυρώσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που αποδίδει ως δικαίωμα κάθε κράτους την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης, όπως και του υπερκείμενου εναέριου χώρου της, στα 12 ναυτικά μίλια.

Σε τοποθέτησή της η Κομισιόν ανέφερε πως «οι πτήσεις στρατιωτικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικές κατοικημένες περιοχές αποτελούν παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου». Η εν λόγω δήλωση θεωρήθηκε «καθαρή στήριξη της Ελλάδας», «ράπισμα της Τουρκίας» κ.τ.λ. Οι κλισέ πανηγυρισμοί της ευρωατλαντικής προπαγάνδας, όμως, όσο θόρυβο και αν κάνουν, δεν μπορούν να κρύψουν ότι η Κομισιόν με αυτήν την τοποθέτηση δεν αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα σε ακατοίκητα νησιά, ενθαρρύνοντας τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Την ίδια θέση άλλωστε επανειλημμένα έχουν πάρει και οι ΗΠΑ.

Οσο για την υπέρπτηση τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, που έφτασαν 2,5 ναυτικά μίλια πάνω από την Αλεξανδρούπολη, η ΕΕ μετά από δύο διορθωτικές δηλώσεις βγήκε τελικά από την υποχρέωση με μια δήλωση «ανησυχιών ρουτίνας» του... γγ της Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης της. Πρόκειται για γνωστή τακτική της ΕΕ όταν θέλει να υποβαθμίσει ένα ζήτημα.

Στο δε πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που υποδέχτηκε η κυβερνητική προπαγάνδα για πολλοστή φορά ως «χαστούκι στην Τουρκία» περιλαμβάνονται κι ορισμένα στρατηγικής σημασίας ...χάδια προς τη γείτονα και τις διεκδικήσεις της, με θέσεις περί «Τουρκίας - στρατηγικού εταίρου» και «αναγνωρίζοντας τα συμφέροντα και τους στόχους της»...

Εκτός όμως των δημόσιων τοποθετήσεών τους οι σύμμαχοι της ελληνικής αστικής τάξης δεν μένουν στα λόγια. Κι εκεί που κονιορτοποιούνται οι φραστικές «καταδίκες» και οι ανέξοδες «ανησυχίες» τους είναι στις στρατιωτικές ασκήσεις τους που καθρεφτίζουν τα άμεσα επιχειρησιακά σχέδιά τους.

Αλήθεια, πώς εξηγούν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, που πίνουν όλοι τους νερό στο όνομα των συμμαχιών με ΗΠΑ, Γαλλία, ότι αυτές ακριβώς οι χώρες κι άλλες 35 ακόμα συμμετείχαν στη μεγαλύτερη στρατιωτική άσκηση της κατά τ' άλλα ...απομονωμένης Τουρκίας με την επωνυμία «ΕFES22» και η οποία ολοκληρώθηκε την περασμένη Τετάρτη; Επρόκειτο για μια τεράστια αποβατική άσκηση με σενάρια κατάληψης νησιών (που προφανώς δεν αφορούν τα νησιά ...Φίτζι αλλά τα ελληνικά).

Στην ίδια άσκηση επιχείρησαν Γάλλοι αλεξιπτωτιστές και το αμερικανικό αποβατικό «USS Arlington», ενώ ΑμερικανοΝΑΤΟικοί «παρατηρητές» είχαν συμμετάσχει πριν από μερικές βδομάδες και στην τουρκική άσκηση με την όλο νόημα επωνυμία «Γαλάζια Πατρίδα», η οποία επίσης έληξε με σενάριο κατάληψης νησιού.

Αυτοί είναι, λοιπόν, οι σύμμαχοι που τα αστικά κόμματα εμφανίζουν ως εγγυητές των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτές είναι και οι Συμφωνίες τους, όπως η Ελληνοαμερικανική και η Ελληνογαλλική, που καλλιεργούν τον εφησυχασμό ότι με αυτές η χώρα έχει προστασία.

Απευθυνόμενη στην Τουρκία, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι «η εποχή των κανονιοφόρων έχει παρέλθει...». Ομως, δεν μπαίνει στον κόπο η ίδια να εξηγήσει ότι αυτή συμμετέχει σε μια σειρά από ευρωατλαντικές επιθετικές αποστολές στο εξωτερικό. Οτι εκείνη και οι σύμμαχοί της, αυτήν ακριβώς την «εποχή», δεν προλαβαίνουν να στέλνουν όπλα κι άρματα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, κι έχουν μετατρέψει την Ελλάδα με την εγκατάσταση αλλεπάλληλων βάσεων σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η «εποχή», όμως, που ζούμε είναι αυτή του ιμπεριαλισμού, του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, με το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα να σαπίζει, τους ανταγωνισμούς να οξύνονται και να οδηγούν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να επεκτείνεται η φτώχεια και να εντείνονται οι ανησυχίες για επισιτιστική κρίση, να πολλαπλασιάζεται η προσφυγιά.

Σε αυτήν την εποχή, λοιπόν, που ξεγυμνώνονται οι μύθοι των «συμμάχων προστατών», βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αυτοί όχι μόνο δεν παρέχουν καμία ασφάλεια στον λαό και τα κυριαρχικά και άλλα δικαιώματά του, αλλά τον εμπλέκουν σε μια επικίνδυνη περιδίνηση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αποτελούν συμμάχους της αστικής τάξης, οι συμφωνίες τους αποδεδειγμένα υπαγορεύονται από τις δικές της επιδιώξεις και συμφέροντα, ολότελα ξένα κι αντίπαλα από αυτά του λαού.

Μόνο η αυτοτελής εργατική - λαϊκή πάλη για να ορθωθούν εμπόδια ενάντια σε αυτούς τους σχεδιασμούς θα στερεώσει την πεποίθηση στον λαό ότι μπορεί ο ίδιος με τη δική του εξουσία να αποδεσμευτεί από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες σφραγίζοντας τις εξελίξεις κι εξασφαλίζοντας αμοιβαία επωφελείς συμμαχίες προς το δικό του συμφέρον.

Με νέες προκλητικές δηλώσεις και όλες τις αξιώσεις στο τραπέζι του ιμπεριαλιστικού παζαριού που στρώνουν τα ευρωατλαντικά σχέδια, συνεχίστηκε τις προηγούμενες μέρες η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας.

Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν, παρακολουθώντας την Πέμπτη την ολοκλήρωση της άσκησης «Efes», η οποία είχε μεταξύ άλλων βασικά αντικείμενα αποβάσεις και ναυτικούς αποκλεισμούς νησιών, όπως και οι αναρτήσεις του... στα Ελληνικά στο Twitter.

Ισχυριζόμενος πως «η Τουρκία δεν παραβιάζει τα δικαιώματα και το δίκαιο κανενός, δεν επιτρέπει όμως ούτε την παραβίαση των δικαιωμάτων και του δικαίου της από κανέναν», ο Τούρκος Πρόεδρος έθεσε ξανά εκεί όλες τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης: Επανέλαβε τα περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, συνδέοντας το θέμα με την κυριαρχία τους, ενώ μίλησε και για «προσπάθεια εργαλειοποίησης του ΝΑΤΟ και τρίτων χωρών, εμπλέκοντάς τους στην παρανομία των διαφόρων στρατιωτικών ασκήσεων σε νησιά με μη στρατιωτικοποιημένο καθεστώς, (που) δεν είναι παρά μια προσπάθεια που θα έχει καταστροφικό τέλος».

Αναφέρθηκε ακόμη στο Καστελόριζο, επαναλαμβάνοντας τις τουρκικές αιτιάσεις για τη μη ύπαρξη δικαιώματος χάραξης ΑΟΖ, σημειώνοντας ότι αφήνει το ζήτημα «στη διακριτική ευχέρεια της διεθνούς κοινότητας», ενώ επανέφερε τα περί ύπαρξης «τουρκικής» μειονότητας όχι μόνο στη Θράκη αλλά και στη Ρόδο και την Κω, λέγοντας μάλιστα ότι αυτή καταπιέζεται από την Ελλάδα.

Ενώ με αναφορές στη Μικρασιατική Καταστροφή «προειδοποιούσε» πως «η Τουρκία, όπως δεν θα παραιτηθεί από τα δικαιώματά της στο Αιγαίο, δεν θα διστάσει και να κάνει χρήση των δικαιωμάτων που της αναγνωρίζονται από τις διεθνείς συμφωνίες στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών», καλώντας την Ελλάδα «να συνέλθει (...) να λειτουργεί σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες. Δεν κάνω πλάκα, μιλάω σοβαρά». Συμπλήρωσε δε πως θα συνεχιστούν οι έρευνες και γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες σε Μαύρη Θάλασσα και Ανατολική Μεσόγειο και ότι «στις ζώνες δικαιοδοσίας μας δεν θα επιτρέψουμε και δεν επιτρέψαμε να εκτελεστεί οποιοδήποτε σχέδιο ή ενέργειες».

Ο δε εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, Ομέρ Τσελίκ, συνεχίζοντας τις προκλήσεις σε ανάρτησή του ανέφερε ότι «μια νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά», με φωτογραφίες από την άσκηση.