ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 11 Ιούνη 2013
Σελ. /32
Μακριά από τις κάμερες

Με κάθε αφορμή ο ΣΕΒ διαβεβαιώνει ότι δε θέλει μειώσεις μισθών. Την ίδια ώρα στους χώρους δουλειάς οι βιομήχανοι κάνουν καθαρό ότι επιδιώκουν να μη μείνει σύμβαση για σύμβαση όρθια έτσι που να μείνει ξεκρέμαστος ο εργάτης απέναντί τους. Για τους εργάτες η διεκδίκηση της σύμβασης είναι μονόδρομος, έχοντας παράλληλα καθαρό πως αυτό δε φτάνει, πως αυτή η μάχη πια ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Το γεγονός ότι μια σειρά συνδικάτα βάζουν την πάλη για τις συμβάσεις κόντρα στις επιδιώξεις των καπιταλιστών για το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελός τους και δηλώνουν ότι δε θα είναι οι εργάτες αυτοί που θα ματώσουν για την κερδοφορία, είναι ελπιδοφόρο στοιχείο. Εξηγεί και γιατί λέξη δε γράφεται πουθενά γι' αυτήν την πλευρά της ταξικής αναμέτρησης, σ' όλα εκείνα τα έντυπα που έχουν σημαία τους τον πλουραλισμό. Και πώς να μιλήσουν; Πλήθος οι κάμερες το σαββατόβραδο στο Σύνταγμα να δείξουν τα «πολύχρωμα». Το ίδιο βράδυ, σκυμμένοι πάνω από τα δεδομένα που έπρεπε να αναλύσουν, σε διάφορα σημεία της πόλης, μακριά από τις κάμερες, μέλη ταξικών συνδικάτων συζητούσαν μέτρα για την ανάκαμψη του εργατικού κινήματος. Δυο κόσμοι που τους χωρίζει άβυσσος.

***

Μαζί με τα «πολύχρωμα», της μοδός στον αστικό Τύπο και οι λεκτικές ακροβασίες. Βάζουν ένα τούβλο στη βάση με ό,τι μπαρούφα θέλουν και πάνω σ' αυτό χτίζουν λέξεις, δεν έχει σημασία αν λένε κάτι, σημασία έχει να φαίνεται ότι λένε κάτι. Ετσι και με το περίφημο «λάθος» του Μνημονίου. Πιασάρικο θέμα. Ουδείς, όμως, απ' όσους γράφουν γι' αυτό τολμά να γράψει ότι δεν υπάρχει λάθος. Οτι μύριες όσες μπορούν να 'ναι οι διαχειριστικές προτάσεις αλλά δυο δεδομένα δεν αλλάζουν. Η ίδια η καπιταλιστική κρίση. Και το αποτέλεσμά της με αυτήν ή την άλλη μέθοδο. Βολεύει το σχήμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», γιατί αφήνει στο απυρόβλητο την καπιταλιστική κρίση, η αναγνώριση της οποίας οδηγεί σε άλλους δρόμους το εργατικό κίνημα. Ετσι, οι γραφιάδες που δε θα μάθουν ποτέ - κι ευτυχώς - πώς σχεδιάζει ο εργάτης να αντιμετωπίσει τον καπιταλιστή, χτίζουν ανώγια και κατώγια και κάπου ανάμεσα κλαίνε.

***

Οι ίδιοι που κλαίγανε γιατί το Σύνταγμα δεν έγινε πλατεία Ταχρίρ τώρα κλαίνε γιατί η Ελλάδα δεν έχει πλατεία Ταξίμ.

Αν τους πεις ότι η Ελλάδα διαθέτει δεκάδες πλατείες που σχεδόν καθημερινά διαδηλώνουν εργάτες θα σε κοιτάξουν με λύπηση το φουκαρά, που δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά της «εξέγερσης» από τα τετριμμένα της ταξικής πάλης.

Δεν ξέρουν; Δεν καταλαβαίνουν; Και ξέρουν και καταλαβαίνουν. Εχουν ονειρώξεις εξέγερσης στις οποίες δε χωράνε εργάτες. Αυτούς τους θέλουν μόνο ντεκόρ να δηλώνουν ότι θα το κάνουν όπως στην Αργεντινή. Χωρίς εξηγήσεις για τα περαιτέρω. Οτι παραμένει αδιατάραχτος ο καπιταλισμός. Οπως με τις περίφημες κρατικοποποιήσεις του '81 που οι εργάτες ξεχρέωσαν τους καπιταλιστές οι οποίοι στη συνέχεια πήραν καθαρά από χρέη τα εργοστάσια.

***

Ομως, παρά την αλλού γι' αλλού κουβέντα όταν πρόκειται για το κίνημα, οι ίδιοι που ασχολούνται με το κούνημα στο Σύνταγμα ομολογούν στις αναλύσεις τους ότι η καπιταλιστική κρίση έφερε καταστροφή και κεφαλαίων και εργατικής δύναμης. Πλασάρουν, όμως, το ένα μετά το άλλο μοντέλα διαχείρισης, καθώς δε θέλουν να δεχτούν ότι αυτό το σύστημα μετράει τα ψωμιά του και ότι η όποια ανάκαμψη θα φέρει την επόμενη κρίση. Στοιχείο που παίρνει υπόψη του το εργατικό κίνημα.

***

Ασχετο: Για όγδοη φορά αναβλήθηκε χτες η δίκη χρυσαυγιτών που μαχαίρωσαν μετανάστες το 2011. Κι ύστερα θα ψάχνουν οι δικαστές νόμους για το ρατσισμό...

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ να αντιμετωπίσει ρατσισμό - νεοναζισμό

REAL NEWS: Βάζουν φωτιά στην κοινωνία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Η χώρα κερδίζει τη μάχη

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Τα επτά κρίσιμα θέματα στην ατζέντα της τρόικας

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οι τράπεζες αναζητούν λύση για τα «κόκκινα δάνεια»

ΤΟ ΒΗΜΑ: Παιχνίδια ισχυρών στις πλάτες της Ελλάδας

ΕΘΝΟΣ: Κλειδώνουν οι πρώτες 2.000 απολύσεις

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ποιοι φεύγουν έως το τέλος Ιουνίου

ΤΑ ΝΕΑ: Με κίνητρα η έξοδος από το Δημόσιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Και αυτοί καλλωπίζονται

Η ΕΛΛΑΔΑ: Αντώνης - Αλέξης και τώρα οι δυο μας

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Μετωπική με δύο γλάστρες

Η ΑΥΓΗ: Να σπάσουμε την ομηρεία

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: 100 δόσεις για τα χρέη στο ΙΚΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σύνταξη στο ΙΚΑ ΑΠΟ 50 έως 58 ετών


ΑΝΑΚΑΤΕΜΑΤΑ

ΕΥΗΜΕΡΟΥΝ ΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ: «Σταθερά θετική πορεία καταγράφει η Ελλάδα, σύμφωνα με τους σύνθετους δείκτες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που δόθηκαν στη δημοσιότητα σήμερα» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΜΑΤΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ: «Με την έως σήμερα γνωστή πολιτική, φως στην άκρη του τούνελ δεν φαίνεται (...) Η απασχόληση δεν θα επανέλθει στα επίπεδα του 2008 πριν περάσουν 20-21 έτη (...) Οι θέσεις που καταστράφηκαν σε μια 4ετία, θα ανακτηθούν σε μια 20ετία. Κι αυτό, ωστόσο, είναι δύσκολο σήμερα» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ 'ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ' ΑΛΛΟ: «Την τακτική της ακραίας πόλωσης επιλέγει ο Αντ. Σαμαράς (...) κατηγορώντας την αξιωματική αντιπολίτευση ότι φταίει για όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα (...) Απάντησε ο Αλ. Τσίπρας (...) Χαρακτήρισε τον πρωθυπουργό "κοινοβουλευτικό λιποτάκτη"» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΛΕΚΤΙΚΕΣ ΑΚΡΟΒΑΣΙΕΣ: «Δυστυχώς η Ελλάδα δεν διαθέτει "πλατεία Ταξίμ" (...) Ούτε ένας στους δρόμους. Καμία νύξη (...) για μια σαρκαστική διαδήλωση (...) με αφορμή την επίσημη ομολογία για το εγκληματικό "λάθος" και την τοξικότητα του "σωτήριου" Προγράμματος. Ούτε μια λεκτική μολότοφ εναντίον αυτουργών και διεκπεραιωτών ούτε μια σπασμένη πρόσοψη - από λεκτικό πετροβόλημα - στο εξοργιστικό μηντιακό ενδιαίτημα» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ: «Υπάρχει ένας κίνδυνος. Η φιλευσπλαχνία να υποκαταστήσει τα πολιτικά αιτήματα (...) Να δίνουμε ένα πιάτο φαγητό στον άνεργο γείτονα, να μοιράζουμε αποφόρια, να βρισκόμαστε γενικώς σε εγρήγορση καλοσύνης και στο τέλος να ξεχάσουμε ότι η κατάντια είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών» (στο ΒΗΜΑ).

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: «Στις πιέσεις και τα "μηνύματα" που έλαβε η Gazprom από την Κομισιόν ότι θα βάλει βέτο στην εξαγορά της ΔΕΠΑ ή ότι θα της επιβάλει ασύμφορους όρους προκειμένου να την ανακηρύξει πλειοδότη, αποδίδουν κυβερνητικά στελέχη και κύκλοι του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων το γεγονός ότι δεν κατέθεσε προσφορά» (στα ΝΕΑ).

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Ξεκάθαρες οι επιδιώξεις των βιομηχάνων

«Οι βιομήχανοι, μέσω του αντιπροσωπευτικού τους φορέα, του ΣΕΒ, ξεκαθάρισαν τις επιδιώξεις τους και με τον πιο προκλητικό και χυδαίο τρόπο, λέγοντας ότι η ΕΓΣΣΕ "δεν απαντάει στις αγωνίες των εργαζομένων", άρα δε χρειάζεται. Στόχος τους είναι οι επιχειρησιακές συμβάσεις, με μοχλό τις ενώσεις προσώπων, και οι ατομικές. Τα στοιχεία του ΟΜΕΔ μιλάνε από μόνα τους, αποκαλύπτουν τις επιδιώξεις των εργοδοτών: 976 επιχειρησιακές συμβάσεις κατατέθηκαν το 2012 από 179 το 2011 και σχεδόν το 73% από αυτές υπογράφεται από ενώσεις προσώπων, που η εργοδοσία δημιουργεί με τα στελέχη της, με μειώσεις μισθών. Να, λοιπόν, γιατί εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια, παρά τις προσπάθειες των ομοσπονδιών μας και τις δεκάδες διαπραγματεύσεις, οι εργοδότες επίμονα αρνούνται να υπογράψουν τις κλαδικές μας συμβάσεις και τώρα αρνούνται και την ΕΓΣΣΕ. Θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις κατακτήσεις που αποκτήσαμε με σκληρούς και μακρόχρονους ταξικούς αγώνες και να μας αφαιρέσουν τη δύναμη της συλλογικής διαπραγμάτευσης τόσο στο κλαδικό, όσο και στο γενικό επίπεδο. Διαλύοντας τις Συλλογικές Συμβάσεις, ξεθεμελιώνουν και την Κοινωνική Ασφάλιση, για να μην έχουν πια καμιά υποχρέωση απέναντί μας. Αμφισβητούν ευθέως την ύπαρξη των συνδικάτων. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, μας τσακίζουν με τη φοροληστεία, τα χαράτσια, με την πληρωμή των κοινωνικών δαπανών λόγω του περιορισμού τους και τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών υπηρεσιών».

Μονόδρομος η απάντηση των εργατών

«(...) Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση των κλαδικών Συμβάσεων, αλλά και της ΕΓΣΣΕ, στα χέρια τους. Να παλέψουν για να επιβάλουν το δίκιο τους, με καλή οργάνωση σε κάθε τόπο δουλειάς και συσπείρωση στις κλαδικές μας ομοσπονδίες. Να μη δεχτούν καμιά ατομική ή επιχειρησιακή σύμβαση με μειώσεις. Να αντιπαλέψουμε και να ανατρέψουμε τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Δίνουμε τη μάχη των Συμβάσεων ενωμένοι, όχι για να αποδεχτούμε το "μικρότερο κακό", αλλά για να αλλάξουμε την πορεία των εξελίξεων, με προοπτική την προστασία του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και για συλλογικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Ματώσαμε για να σωθούν τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών από την κρίση, δε θα συνεχίσουμε να ματώνουμε για την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους» (από το κοινό κάλεσμα Σωματείων, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ