Η κεντρική πλατεία της θεσσαλικής πρωτεύουσας ντύθηκε στα κόκκινα, για να υποδεχτεί τους ανθρώπους του λαού που έφτασαν από τις πόλεις και τα χωριά του νομού, για να δηλώσουν «παρών» στο προσκλητήριο του ΚΚΕ για τη μάχη των εκλογών. Ηταν εκεί εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες, ενώ ιδιαίτερα μαζική και δυναμική ήταν η συμμετοχή των νέων και των γυναικών.

Παλιοί κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης με την καρδιά να πάλλεται από συγκίνηση και περηφάνια. Νέοι της ΚΝΕ, με τις κόκκινες σημαίες στα χέρια και αποφασιστικότητα στα μάτια.

Αλλά κι άλλοι πολλοί, που μπορεί να μη συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ, αλλά συναντήθηκαν με τους κομμουνιστές στα λαϊκά μετερίζια και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Κόμματος να συμπορευτούν μαζί του προς τις κάλπες.

Η υποδοχή του Δ. Κουτσούμπα στο βήμα της συγκέντρωσης έγινε με χειροκροτήματα και συνθήματα, τα οποία συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας, ενώ, πολλές φορές, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε από το βήμα, αναπτύσσοντας άμεσο διάλογο με τους συγκεντρωμένους.

Στην τελική ευθεία των εκλογών τα εκβιαστικά διλήμματα δίνουν και παίρνουν! Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δε θα μπορούσαν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και της αστικής διαχείρισης να κάνουν αλλιώς.

«Κυβερνητική σταθερότητα λέει η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ», γιατί δε θέλει να απειληθεί το ματωμένο της πλεόνασμα, η πορεία της χώρας που έχει χαραχτεί πάνω στα ερείπια των λαϊκών δικαιωμάτων, η έξοδος στις αγορές του βάρβαρου καπιταλισμού.

Τι σημαίνει κυβερνητική σταθερότητα για το λαό;

Σημαίνει σταθερότητα, συνέχιση και διεύρυνση μιας βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής που έχει ισοπεδώσει τη ζωή των εργαζομένων, των ανέργων, των αυτοαπασχολουμένων.

Σημαίνει να μείνουν σταθερά, αλλά να μπουν κι άλλα χαράτσια, να μείνουν όπως είναι και να επεκταθούν οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας, σημαίνει με σταθερούς ρυθμούς να συνεχιστεί η διάλυση της Παιδείας, της Υγείας, της Ασφάλισης.

Σημαίνει σταθερότητα και διεύρυνση των αντιλαϊκών μέτρων, γιατί αυτό θα απαιτούν οι κάθε φορά στόχοι, η εποπτεία, η δημοσιονομική πειθαρχία και τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ.

Κυβερνητική σταθερότητα επιδιώκουν, γιατί σταθερή και μόνιμη είναι η δίψα των μονοπωλίων για μεγαλύτερη κερδοφορία. Δε θέλουν να βάλουν τη χώρα σε περιπέτειες, δηλαδή δε θέλουν να βάλουν σε περιπέτειες την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.

Αυτή η σταθερότητα που επικαλείται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαία για τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, στην προσπάθειά τους να βγουν από την κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και να περάσουν στη φάση ανάκαμψης της κερδοφορίας τους. Γι' αυτό ξανασερβίρουν παλιά, αλλά δοκιμασμένα, εκβιαστικά διλήμματα.

Στην άλλη εκδοχή της σταθερότητας του συστήματος της καπιταλιστικής συμμαχίας της ΕΕ και των μονοπωλίων, πλασάρεται τώρα και ο άλλος πόλος της αστικής διαχείρισης, του διπολισμού - δικομματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ, με την «κυβερνητική εναλλαγή».

Ο ΣΥΡΙΖΑ με το «ψηφίζουμε και φεύγουν», ξανασερβίρει ξινισμένο αυτό που πολλές φορές έχει ειπωθεί από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια «να φύγουν αυτοί... για να 'ρθουν οι επόμενοι», επιλογή που την πλήρωσε και την πληρώνει ακόμα ακριβά ο ελληνικός λαός.

Από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ και από το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ και πάλι πίσω ο λαός, κάθε φορά με την επιλογή του «μικρότερου κακού» κάτι να εμποδίσει, κάποιον να τιμωρήσει, τιμωρούσε τελικά τον ίδιο του τον εαυτό, «έβαζε τα χεράκια του και έβγαζε τα ματάκια του».

«Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν», λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ και εμείς είμαστε από τους πρώτους που λέμε να φύγουν και να μην ξανάρθουν. Ομως, λέμε στο λαό «μη σκέφτεσαι μόνο ποιοι θα φύγουν σκέψου και τι θα μείνει και ποιος μπορεί να έρθει». Ραντεβού στα τυφλά, δεν πρέπει να κλείσεις ξανά, ούτε για δοκιμή πια, αφού κι αυτή η εκδοχή της δήθεν «αριστεράς» έχει δοκιμαστεί πολλαπλώς.

Γιατί αυτό που θα μείνει τελικά το περιέγραψε πολύ καλά ο ίδιος ο Τσίπρας, παρουσιάζοντας τις προτάσεις του. Θα μείνει εδώ ο κομμένος 13ος και 14ος μισθός, γιατί δεν μπορεί να τον επαναφέρει, λέει.

Θα μείνουν εδώ οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που μπορεί να κάνει - λέει τώρα - είναι να αποκαταστήσει τις αδικίες.

Κυρίως, όμως, θα μείνουν εδώ η ασυδοσία των καπιταλιστών, που ο Τσίπρας παραδέχτηκε ότι δεν μπορεί να τους αναγκάσει να κάνουν προσλήψεις, φανταζόμαστε ούτε μπορεί να τους αναγκάσει να μην κάνουν και απολύσεις!

Γιατί οι σημερινοί μπορεί να φύγουν, όμως στις 26 θα είναι εδώ η ανεργία και η φτώχεια. Θα είναι εδώ παρούσες και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα είναι εδώ οι μηχανισμοί της μόνιμης εποπτείας της ΕΕ, θα είναι εδώ τα μνημόνια διαρκείας, θα είναι εδώ τα κέρδη των «υγιών» επιχειρηματιών του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι εδώ τα συμφέροντα των βιομηχάνων, που ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί το ίδιο καλά με τη ΝΔ, να υπερασπίσει σε βάρος του λαού.

Η σημερινή συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, όπως αντιλαϊκές ήταν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αντιλαϊκή θα είναι κι οποιαδήποτε κυβέρνηση - συγκυβέρνηση διαδεχτεί τη σημερινή.

Ακούμε πολύ προσεχτικά όσους καλοπροαίρετα μας ρωτούν: Μα καλά, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει θα είναι από χέρι, αντιλαϊκή; Και γιατί μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι διαφορετική, έστω λίγο καλύτερη από τη σημερινή;

Τους απαντάμε ότι: Οποια κυβέρνηση, όπως και αν ονομαστεί «αριστερή», «αντιμνημονιακή», «πατριωτική», αντικειμενικά θα είναι αντιλαϊκή, ακριβώς γιατί μια τέτοια κυβέρνηση, εντός των «τειχών» της ΕΕ θα έχει να αντιμετωπίσει τις δεσμεύσεις της ΕΕ, δηλαδή τα δεσμά για τους λαούς, που είναι υποχρεωτικές για όλες τις χώρες - μέλη της.

Γιατί δέσμευση είναι η δημοσιονομική πειθαρχία, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, δηλαδή τα νέα μέτρα και οι νέες περικοπές.

Γιατί δέσμευση είναι η αποπληρωμή από το λαό ενός χρέους που δε δημιούργησε ο ίδιος.

Χώρια που η μεγαλύτερη δέσμευση είναι η ίδια η στρατηγική της ΕΕ, η στρατηγική των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία τους, που τσακίζει όλους τους λαούς της ΕΕ.

Θα δώσουμε τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις να βγάλουμε από τη μέση τα εμπόδια που δημιουργούν τα διάφορα διλήμματα, να προσπεράσουμε τις τρικλοποδιές που βάζουν οι ψεύτικες ελπίδες και οι αυταπάτες, ώστε περισσότεροι να συναντηθούν με τη ρεαλιστική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, τη μόνη φιλολαϊκή, να επιλέξουν το αγωνιστικό, ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και για την Ευρωβουλή και για το Δήμο και για την Περιφέρεια.

Είναι ψέμα ότι η ΕΕ είναι ένωση των λαών. Είναι επικίνδυνο ολίσθημα η επιδίωξη τόσο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθούν να πείσουν το λαό με επιχειρήματα ότι η ΕΕ είναι κάτι σα θέσφατο, θεόσταλτο, κάτι που υπάρχει ή που πρέπει να υπάρχει έξω από την εξέλιξη, την ίδια την ταξική πάλη, τους συσχετισμούς δυνάμεων. Τίποτε από αυτά δεν ισχύουν.

Η πάλη μας για την ανατροπή της, ισοδυναμεί με την πάλη που κάνει ή πρέπει να κάνει κάθε λαός στη χώρα του, για να αλλάξει την κατάσταση που επικρατεί, για να ανατρέψει το καπιταλιστικό σύστημα και να οικοδομήσει μια καλύτερη ανώτερη κοινωνία, τη σοσιαλιστική. Οπως, λοιπόν, δεν συμβιβαζόμαστε με τον καπιταλισμό στη χώρα μας, έτσι δεν μπορούμε να συμβιβαζόμαστε και με την καπιταλιστική ενοποίηση, τον ιμπεριαλιστικό σχηματισμό, που ακούει στο όνομα ΕΕ.

Η άποψη του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη. Οπως στην Ελλάδα εργαζόμαστε δραστήρια για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, έτσι και στην ΕΕ. Οπως είμαστε υπέρ μιας Ελλάδας της ειρήνης, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, έτσι και στην Ευρώπη είμαστε υπέρ μιας Ευρώπης της ειρήνης των λαϊκών δικαιωμάτων, του σοσιαλισμού.

Είναι ψεύτικο και υποκριτικό το δίλημμα των κατηγόρων μας ότι είμαστε αντιευρωπαϊστές, ότι είμαστε οι μόνοι απ' όλους εναντίον της Ευρώπης. Γιατί απλούστατα δεν ταυτίζουμε - όπως λαθεμένα κάνουν άλλοι - την Ευρώπη με την ΕΕ. Κι αυτό αρχίζει να το καταλαβαίνει ο κόσμος.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια διακρατική συνεργασία καπιταλιστικών κρατών, με στόχο την ισχυροποίηση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό του με άλλα ιμπεριαλιστικά και νέα καπιταλιστικά κέντρα διεθνώς, για την ανάπτυξη της κερδοφορίας των μονοπωλίων, για να παίζει καλύτερα στην κούρσα των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Σε αυτήν την ένωση είμαστε ενάντιοι, ακριβώς γιατί δεν έχουν συμφέρον οι λαοί από αυτήν, παρά μόνο το μεγάλο κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του.

Η εμπειρία του λαού μας είναι πλούσια, ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά και όλες τις άλλες αντιλαϊκές, αντιδραστικές συνθήκες και συμφωνίες που έχουν μεσολαβήσει. Φυσικά, ο απεγκλωβισμός από την ιμπεριαλιστική αυτή ένωση δε θα έρθει ξαφνικά, μέσα σε μια νύχτα. Χρειάζεται αγώνας, δημιουργία αντίστοιχων συσχετισμών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Χρειάζεται να δέχεται πλήγματα η ΕΕ σε κάθε αντιλαϊκό βήμα της. Με την αντίσταση, την ανυπακοή, την απειθαρχία, το άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη προοπτική, για τη λαϊκή εξουσία σε κάθε χώρα, σε όλη την Ευρώπη.