Κάτω από αυτά τα τρία σημεία μάζευε υπογραφές και ο ΕΠΟΝίτης και αγωνιστής της Ειρήνης Νίκος Νικηφορίδης, ο οποίος την υπέγραψε με το αίμα του, καθώς, ένα χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου, αφού καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο, εκτελέστηκε το 1951 στο Γεντί Κουλέ στη Θεσσαλονίκη, επειδή «διέδιδε ανατρεπτικές ιδέες». Σήμερα σχεδόν 60 χρόνια μετά, με την αρνητική εξέλιξη της προσωρινής νίκης της αντεπανάστασης και της ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της Ευρώπης και με δεδομένη την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, ο πυρηνικός κίνδυνος είναι πάντα παρών. Ωστόσο, το πυρηνικό οπλοστάσιο και τα παζάρια γύρω από αυτό, χρησιμοποιείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ως στοιχείο αποπροσανατολισμού των λαών.

Σε αυτό το πλαίσιο υπογράφτηκε την Πέμπτη, στην τσεχική πρωτεύουσα Πράγα, η νέα Συνθήκη για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων, διάρκειας δέκα ετών, από τους Προέδρους των ΗΠΑ και Ρωσίας, Μπαράκ Ομπάμα και Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αντίστοιχα. Πρόκειται για μια συνθήκη που έρχεται να αντικαταστήσει αυτή της START 1 που εξέπνευσε στις αρχές του Δεκέμβρη του 2009 και που στην ουσία απλά μειώνει και δεν εξαλείφει κατά καμία έννοια το πυρηνικό οπλοστάσιο των δύο αυτών χωρών. Αποτελεί μια συμφωνία που θα διατηρήσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στις δύο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις.

Με τη συγκεκριμένη Συνθήκη, οι δύο χώρες συμφώνησαν να μειώσουν τον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών στις 1.550, αριθμός πολύ μικρότερος από ό,τι προέβλεπε η προηγούμενη συνθήκη του 1991 (1.700 κεφαλές μέχρι το 2012), όμως αρκετός ώστε να καταστραφούν πλήρως και οι δύο χώρες πολλές φορές. Παράλληλα, η κάθε χώρα δε θα πρέπει να διαθέτει περισσότερες από 700 μονάδες διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων, υποβρυχίων και βαριών βομβαρδιστικών. «Ανοικτό» παραμένει επίσης - καθώς δεν αναφέρεται στη συμφωνία - η ανάπτυξη του αμερικανικού σχεδίου «αντιπυραυλικής ασπίδας», ένα σχέδιο για το οποίο εκφράζει σημαντικές αντιδράσεις η Ρωσία, καθώς θα ...προτιμούσε να την αναπτύξουν από κοινού, όπως εξάλλου έχει προτείνει για κοινή χρήση της βάσης Γκαμπάλα, στο Αζερμπαϊτζάν.

Η ουσία, πάντως, είναι πως με τη συγκεκριμένη Συνθήκη δε μειώνεται καθόλου ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου, πρώτης χρήσης πυρηνικών όπλων ή και απειλής τέτοιων, ούτε φυσικά προχωράει παραπέρα στην κατάργηση του πυρηνικού οπλοστασίου όσων χωρών έχουν τέτοιο. Μάλιστα, το ζήτημα της «ασπίδας» αποτελεί θέμα ιδιαίτερης προσοχής και «δικαιολογημένα» ανησυχεί τη Ρωσία καθώς με αυτό το σύστημα οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα να χτυπήσουν και στη συνέχεια να εξολοθρεύσουν μια πιθανά ελεγχόμενη επίθεση από τη Ρωσία.

Εξάλλου, η υπογραφή της συγκεκριμένης Συμφωνίας λειτουργεί αποπροσανατολιστικά παρά τις ζητωκραυγές των αστικών μέσων ενημέρωσης και των κυρίαρχων δυνάμεων, καθώς οι διεξαγόμενοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα συνεχίσουν να πλήττουν τους λαούς, με ανυπολόγιστες συνέπειες, όπως και πριν την υπογραφή της Συνθήκης.

Φαίνεται πως οι δύο χώρες έχουν όφελος από τη Συνθήκη, κάτι που δήλωσε μάλιστα και ο Ρώσος Πρόεδρος μετά την επίσημη υπογραφή της στην Πράγα, όταν είπε πως «οι δύο χώρες φαίνεται να μη χάνουν». Οι δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να συναγωνίζονται και να ανταγωνίζονται για μεγαλύτερη κυριαρχία, για την εξασφάλιση πρωταρχικών ρόλων στη διεθνή σκακιέρα, φυσικά προς το συμφέρον των κεφαλαιοκρατών και σε βάρος των λαών.

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ. Ο Ελληνας πρωθυπουργός γνωστοποίησε ότι πριν το καλοκαίρι θα συγκληθεί με πρωτοβουλία του Ελληνοτουρκική Διάσκεψη Κορυφής. Είθισται τέτοιες διασκέψεις να γίνονται για το σύνολο των προβλημάτων που οξύνουν τις σχέσεις μεταξύ των χωρών. Μέχρι τώρα η θέση της Αγκυρας είναι για συζήτηση επί του «συνόλου των ελληνοτουρκικών προβλημάτων». Αυτά περιλαμβάνουν όλο το φάσμα των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο. Αντίθετα, η μέχρι τώρα πολιτική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων είναι η ύπαρξη ενός μόνο ζητήματος.

Πρόκειται για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Επισημαίνοντας: α) την ύπαρξη «γκρίζας ζώνης» στην περιοχή των Ιμίων μετά το τουρκικό στρατιωτικό εγχείρημα και β) την αποδοχή της κυβέρνησης Σημίτη για την ύπαρξη «τουρκικών συμφερόντων κι ενδιαφερόντων» στο Αιγαίο, ερωτάται, προς τι η προκειμένη Διάσκεψη Κορυφής Ελλάδας - Τουρκίας; Φαίνεται προφανές ότι η συζήτηση θα περιλάβει όλο το φάσμα των τουρκικών αιτιάσεων ανατρέποντας τη μέχρι τώρα ελληνική εξωτερική πολιτική.

Ερώτηση: Πόσο αυτό εκφράζει την αξίωση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για διακρατική συμφωνία ελληνοτουρκικού Αιγαίου;

FYROM. Ο Ελληνας πρωθυπουργός χαρακτήρισε τη συνομιλία του με το Σκοπιανό ομόλογό του Γκρουέφσκι στο περιθώριο της Συνόδου των Βρυξελλών ως «μια ευγενική συνομιλία», στην οποία ανέφερε τη «θέση» έναντι των Σκοπίων. Παρατηρείται ότι η ελληνοσκοπιανή διαφορά μετονομάζεται αφηρημένα σε «θέση» στο πλαίσιο μιας «πολιτισμένης συνομιλίας».

Ερώτηση: Πόσο αυτό προσαρμόζεται με την αξίωση των ΗΠΑ για τη θεσμοθετημένη υπαγωγή του σκοπιανού προτεκτοράτου σε Ευρωπαϊκή Ενωση και ΝΑΤΟ; Τι επιπτώσεις θα έχει στον έλεγχο και το χαρακτήρα της ελληνικής Μακεδονίας;