ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 11 Μάρτη 2011
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
Καταργεί το μοναδικό Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο

Απ' το μοναδικό δημόσιο Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο της Ελλάδας, που αντιμετωπίζει παιδιά με σοβαρές καρδιοπάθειες από όλη τη χώρα, αρχίζει η πολιτική των συγχωνεύσεων στα δημόσια νοσοκομεία που ετοιμάζει η κυβέρνηση στα πλαίσια και του μνημόνιου.

Το Εθνικό Κέντρο Αντιμετώπισης Συγγενών Καρδιοπαθειών Παίδων (ΕΚΑΣΚΑΠ) λειτουργεί στο παιδιατρικό νοσοκομείο «Αγία Σοφία» και αντιμετωπίζει, πρωτίστως, παιδιά που γεννιούνται με σοβαρές καρδιοπάθειες και πρέπει να κάνουν σοβαρές επεμβάσεις. Οπως ανακοινώθηκε στους εργαζόμενους στο ΕΚΑΣΚΑΠ, λόγω της «έσχατης κατάστασης» που έχει περιέλθει το Κέντρο, θα συγχωνευτεί με τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του «Αγία Σοφία», η οποία έχει γενική αποστολή και όχι εξειδίκευση στα χειρουργημένα με συγγενείς καρδιοπάθειες περιστατικά.

Πριν τη λειτουργία του ΕΚΑΣΚΑΠ - τη δεκαετία του 1980 - τα παιδιά με τις συγγενείς καρδιοπάθειες στέλνονταν στο εξωτερικό. Ωστόσο και η λειτουργία του ΕΚΑΣΚΑΠ - καθώς ήταν πάντα υποστελεχωμένο σε προσωπικό - δεν μπόρεσε να καλύψει τις μεγάλες ανάγκες για σοβαρές επεμβάσεις στα παιδιά. Ετσι, αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόλις 2 καρδιοχειρουργοί που δεν μπορούν να κάνουν σοβαρές καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, καθώς για τέτοιου τύπου επεμβάσεις χρειάζονται τουλάχιστον τρεις καρδιοχειρουργοί. Ομως, στο ΕΚΑΣΚΑΠ μέχρι πρόσφατα ήταν ακόμα δύο επικουρικοί γιατροί που αποχώρησαν μετά τη λήξη της σύμβασής τους. Επιπλέον, μεγάλες ελλείψεις υπάρχουν και στο νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ οι τρεις αναισθησιολόγοι γιατροί - έναντι δύο μέχρι πρόσφατα - δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες.

Επικίνδυνη πολιτική

Γι' αυτό το λόγο, τα χειρουργεία που γίνονταν 5 μέρες τη βδομάδα, μειώθηκαν τώρα σε μία ή δύο μέρες τη βδομάδα, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια λίστα 30 παιδιών με σοβαρές καρδιοπάθειες που πρέπει να εγχειριστούν στους επόμενους δύο μήνες. Ωστόσο, όμως η κυβέρνηση, μέσω των διορισμένων διοικήσεων, όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένη να αντιμετωπίσει την εκρηκτική κατάσταση, κάνει ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση της αντιλαϊκής πολιτικής της: Αποφασίζει να συγχωνεύσει ή να συλλειτουργήσει το ΕΚΑΣΚΑΠ, που σημαίνει, ουσιαστικά τη διάλυσή του. Μάλιστα, προαλείφεται, το νοσηλευτικό προσωπικό - έστω και μειωμένο - να διασκορπιστεί σε άλλες μονάδες, παρότι είναι έμπειρο και εξειδικευμένο.

Το ΕΚΑΣΚΑΠ είχε έρθει στα όρια λειτουργίας του - λόγω των ελλείψεων προσωπικού - το καλοκαίρι του 2010. Τότε σταμάτησαν οι επεμβάσεις στα νεογνά, με αποτέλεσμα να κινδυνέψουν παιδιά που είχαν ανάγκη για άμεσες επεμβάσεις. Το θέμα έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ με δύο Ερωτήσεις, χωρίς όμως να δοθεί ουσιαστική απάντηση.

Από τότε μέχρι σήμερα εξακολουθεί η συνειδητή - απ' την κυβέρνηση - υποβάθμιση του ΕΚΑΣΚΑΠ, που οδηγεί στη συγχώνευσή του με άλλες μονάδες του «Αγία Σοφία». Πρόκειται για μια οδυνηρή εξέλιξη για την υγεία των παιδιών, που τα οδηγεί - με μαθηματική ακρίβεια - στην αγκαλιά της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

ΧΩΡΙΣ ΕΦΑΠΑΞ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Αδυνατεί να κάνει μεταμόσχευση νεφρού

Δημόσια υπάλληλος 52 ετών που πήρε σύνταξη και έκανε αίτηση για κατ' εξαίρεσιν άμεση χορήγηση του εφάπαξ που δικαιούται απ' το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ), προκειμένου να κάνει στο εξωτερικό επείγουσα μεταμόσχευση νεφρού, ενημερώθηκε αυτές τις μέρες ότι το αίτημά της απορρίπτεται γιατί το Ταμείο έχει «παγώσει» τη χορήγηση του εφάπαξ...

Το ΤΠΔΥ αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, λόγω της πολιτικής καταλήστευσης των αποθεματικών των Ταμείων και των αντιασφαλιστικών πολιτικών. Σήμερα, στο Ταμείο υπάρχουν 37.500 εκκρεμείς αιτήσεις παροχής εφάπαξ, ενώ ο μέσος χρόνος για την καταβολή είναι οι 46 μήνες! Η κυβέρνηση αρνείται να επιχορηγήσει τις ανάγκες του Ταμείου στο σύνολό τους και προτείνει στο ΤΠΔΥ δανεισμό, αλλά και να επιβληθούν εισφορές στους συμβασιούχους που απασχολούνται στο Δημόσιο. Στο διάστημα αυτό, και με δεδομένο ότι η καταβολή του εφάπαξ γινόταν με καθυστέρηση 3,5 ετών, είχε δημιουργηθεί λίστα αιτήσεων από ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα υγείας που ζητούσαν να τους δοθεί νωρίτερα το εφάπαξ, προκειμένου να πληρώσουν το κόστος για επείγουσες θεραπείες, εγχειρήσεις στην Ελλάδα ή και το εξωτερικό, για κατεπείγουσες μεταμοσχεύσεις κ.ά. Στη λίστα αυτή υπάρχουν καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς που χρειάζονται άμεσα μεταμόσχευση για να κρατηθούν στη ζωή, καρδιοπαθείς, ασθενείς που χρειάζονται επείγουσες εγχειρήσεις στο εξωτερικό κλπ.

Αυτοί οι άνθρωποι ενημερώθηκαν πρόσφατα ότι «παγώνει» - άγνωστο για πόσο - η καταβολή του εφάπαξ γιατί το Ταμείο δεν έχει χρήματα για να το χορηγήσει!

Με την ανάλγητη αυτή απόφαση 37.500 συνταξιούχοι του Δημοσίου στερούνται το εφάπαξ για το οποίο πλήρωναν σε όλο τους τον εργασιακό βίο, ενώ άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας (καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, χρόνιοι πάσχοντες κλπ.), που είχαν κάνει αιτήσεις για άμεση χορήγηση του εφάπαξ προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα έξοδα για τη θεραπεία ή για επείγοντα χειρουργεία, οδηγούνται στην απόγνωση και αντιμετωπίζουν κίνδυνο ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή!

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Πολιτική ενσωμάτωσης του λαού

Είναι γεγονός ότι ο ΣΥΝ προβάλλει ως αίτημα, καλώντας μάλιστα το λαό να αγωνιστεί με αυτόν το στόχο, την «επαναδιαπραγμάτευση του κρατικού χρέους». Δε θα σταθούμε εδώ μόνο στο γεγονός ότι ανάλογο ζήτημα έχει θέσει ήδη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Γιατί υπάρχει και η σχετική φιλολογική διαφοροποίηση και θα μας πουν ότι τους ταυτίζουμε με το ΠΑΣΟΚ, ενώ αυτοί το αντιπολιτεύονται. Βεβαίως, επί της ουσίας τίποτα δεν αλλάζει στο συγκεκριμένο ζήτημα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, αλλά επειδή πράγματι με τις προπαγανδιστικές τρίπλες (προσφιλής τακτική τους) πασχίζουν να το παίξουν αντιπολίτευση, αναφέρουμε ακριβώς το ερώτημα που θέτουν («Αυγή», 27/2/2011).«Η διαπραγμάτευση (θα) αφορά τη "χώρα" και τους "πιστωτές" της (ή "εμάς" και τους "πιστωτές μας"), με αντικείμενο το ύψος του δημόσιου χρέους (διαγραφή ενός τμήματός του; με ποια διαδικασία;) ή/και τους τρόπους και χρόνους αποπληρωμής του (μείωση επιτοκίων; παράταση του χρόνου αποπληρωμής;)».

Από την αρχή θέτει λοιπόν το ζήτημα του ύψους των χρεών και του τρόπου αποπληρωμής. Και προκειμένου να το βρει ακριβώς, αλλά και να καθορίσει τους τρόπους αποπληρωμής, προτείνει «τη σύσταση μιας Διεθνούς Ανεξάρτητης Επιτροπής Ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους» («Αυγή», στο ίδιο). Εχουν δε αρχίσει εκστρατεία προκειμένου να συγκροτηθεί. Αλήθεια, από ποιον τη διεκδικούν και ποιος θα την επιβάλει; Μα, ο λαός - λένε - πρέπει να την επιβάλει στην κυβέρνηση. Επομένως, προβάλλουν ως διέξοδο, για να ανακουφιστεί ο λαός από τα βάσανα, την πάλη για αναδιαπραγμάτευση του χρέους, τη διαγραφή ενός τμήματός του, την παράταση του χρόνου αποπληρωμής του και τη μείωση των επιτοκίων. Και προκειμένου να το επιτύχει να παλέψει και για μία επιτροπή ελέγχου του χρέους! Τόσο επαναστατική λύση!

***

Τι λέει η κυβέρνηση; Ζητά από την ΕΕ, την οποία ο ΣΥΝ δεν αντιστρατεύεται αλλά τη θεωρεί μονόδρομο, επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους ή των δανείων, μείωση των επιτοκίων. Δε ζητά μόνο τη διαγραφή μέρους του χρέους. Σπουδαία διαφορά έχουν από την κυβέρνηση! Να, γιατί λέμε ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει διαφορά. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο ουσιαστικό ζήτημα ταύτισης. Η κυβέρνηση στο όνομα των χρεών προωθεί τις αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, αν και αυτές ελάχιστα ή και καθόλου συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του χρέους. Γ' αυτό ο ΣΥΝ δε λέει κουβέντα. Βεβαίως, ο τρόπος που τοποθετεί το ζήτημα του χρέους ως αιτία των δεινών του λαού δείχνει ότι συμφωνεί με την κυβέρνηση, ότι στο χρέος οφείλεται η άγρια πολιτική της. Και τι αντιπροτείνει; Αντί για πολιτική κάλυψης όλων των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας και πάλη του λαού για τη διεκδίκησή της κόντρα στα μονοπώλια, καλεί το λαό να επιβάλει στην κυβέρνηση ένα θεσμό (επιτροπή ελέγχου του χρέους), μη πληρωμή ενός μέρους του πάλι από την κυβέρνηση και αναδιαπραγμάτευση, που το θέλει και η κυβέρνηση. Μα, αν όλα αυτά δεν είναι στήριξη της αστικής διαχείρισης, τότε τι είναι; Επομένως, προτείνει λύση ενσωμάτωσης του λαού στην αστική πολιτική, χειραγώγησή του, άρα και απεμπόληση του αγώνα για διέξοδο σε όφελός του κόντρα στο κεφάλαιο. Τι προσθέτει ως μέτρο φιλολαϊκό; Την αναδιανομή εισοδήματος. Δηλαδή να δώσουν λίγα από τα κέρδη τους οι καπιταλιστές στους εργαζόμενους! Ποιος θα τους αναγκάσει; Πάλι μια αστική κυβέρνηση. Εδώ πια κοροϊδεύουν ασύστολα. Εδώ καλούν το λαό που παράγει τον πλούτο και τον καρπώνονται οι επιχειρηματίες να κάνει πίσω από το να τον διεκδικεί όλο αφού είναι δικός του και να υποταχτεί στις ορέξεις των καπιταλιστών.

***

Αυτός είναι ο ΣΥΝ. Με τον καπιταλισμό, με τη διαχείρισή του και φιλολαϊκή διαχείριση δεν μπορεί να υπάρξει. Ιδιαίτερα δε σε εποχές αυξανόμενης έντασης των ανταγωνισμών και των δυσκολιών της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, πολύ περισσότερο σε συνθήκες κρίσης, που έχουμε διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής, η αντιλαϊκή επίθεση οξύνεται. Ούτε φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει. Αλλωστε, η κρίση δείχνει ότι είναι ξεπερασμένος, πρέπει να ανατραπεί. Αλλά όταν τις αιτίες της κρίσης τις εντοπίζει ο ΣΥΝ όχι στον ίδιο τον καπιταλισμό, αλλά στη νεοφιλελεύθερη διαχείρισή του ξανακοροϊδεύει προτείνοντας ως φιλολαϊκή διέξοδο την αντινεοφιλελεύθερη διαχείρισή του. Είναι αφερέγγυος και επικίνδυνος για το λαό. Εχει πολιτική διαιώνισης της εκμετάλλευσης.


Ι.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ