ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συμμορία

Τα συμπεράσματα μιας ενδιαφέρουσας έρευνας του «Pew Research Center» για τη στάση της «κοινής γνώμης» απέναντι στο ΝΑΤΟ βλέπουν αυτές τις μέρες το φως της δημοσιότητας. Σύμφωνα μ' αυτά, μόλις το 37% των Ελλήνων εκφράζουν θετική γνώμη για το ΝΑΤΟ, ενώ σε ποσοστό 51% έχουν αρνητική. Ο μέσος όρος όσων εκφράζονται θετικά για το ΝΑΤΟ σε 16 χώρες - μέλη της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας είναι 53% και 27% αρνητική, ποσοστά σχεδόν αντίστροφα με αυτά που καταγράφονται στην Ελλάδα. Εξίσου αρνητική απέναντι στο ΝΑΤΟ είναι και η «κοινή γνώμη» στην Τουρκία, σε ποσοστό 55%, έναντι 21% όσων εκφράζουν θετική γνώμη. Το ποσοστό αυτό εξηγείται βέβαια και από το γεγονός ότι οι σχέσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία διανύουν μια αντιφατική περίοδο, με εναλλαγή εντάσεων και συγκλίσεων στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό δεν ισχύει όμως για την Ελλάδα, όπου όλα τα αστικά κόμματα, με πρώτα βιολιά την κυβέρνηση της ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, «πίνουν νερό» στο όνομα της «συνεργασίας» με τις ΗΠΑ και της αναβάθμισης της ελληνικής εμπλοκής στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, παρουσιάζοντας το ΝΑΤΟ ως «προστάτη» τάχα και «εγγυητή» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Τα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαιώνουν ότι ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο κι ότι στη συνείδηση της πλειοψηφίας - ανεξάρτητα από το βαθμό ριζοσπαστικοποίησης - το ΝΑΤΟ έχει καταγραφεί ως μια επικίνδυνη συμμορία, που καμία σχέση δεν έχει με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού.

Συνένοχοι

Ο κουρνιαχτός για τους ρυθμούς και τις συνέπειες της «απολιγνιτοποίησης» που σηκώνουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο που εξυπηρετεί τελικά είναι την ανεμπόδιστη υλοποίηση του σχεδιασμού που ωφελεί τα μεγαθήρια των ΑΠΕ και ανοίγει κερδοφόρα πεδία δράσης για τη ΔΕΗ ΑΕ, στην καινούργια εποχή που ετοιμάζεται να μπει, με «προίκα» τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια και τις τεράστιες εκτάσεις από τα λιγνιτωρυχεία που κλείνουν. Είναι αστείο και προκλητικό, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν πως τσακώνονται για τις εξελίξεις στον τομέα της Ενέργειας, όταν είναι και οι δυο υπέρμαχοι της «πράσινης ανάπτυξης», που διαμορφώνει το ενεργειακό μείγμα με κριτήριο τα κέρδη των μονοπωλίων και όχι βέβαια τις ανάγκες του λαού για φτηνή Ενέργεια, για καλή ποιότητα ζωής και καθαρό περιβάλλον. Οταν υπερασπίζονται και οι δυο τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», που σημαίνει διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των ενεργειακών ομίλων, σε βάρος των εργαζομένων στη ΔΕΗ ΑΕ και του λαού, που μαστίζεται ολοένα και περισσότερο από την ενεργειακή φτώχεια, όπως γίνεται τώρα με τον σχεδιασμό της ΝΔ, σε συνέχεια όσων προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια. Η κοροϊδία σε βάρος του λαού, ιδιαίτερα των εργαζομένων της ΔΕΗ ΑΕ και των κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας, πρέπει να τους γίνει μπούμερανγκ, με αγωνιστική διεκδίκηση που θα έχει για κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι την ανταγωνιστικότητα της ΔΕΗ και των άλλων ενεργειακών ομίλων.

Βελονάκι

Με το ...βελονάκι «πλέκει» το σενάριο της συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων της Ανατ. Μεσογείου ο αρμόδιος για θέματα Ενέργειας βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Φράνσις Φάνον, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα. Αφού πρώτα καλεί τα κράτη της περιοχής «να αντιληφθούν τη σημασία της Ενέργειας και να επικεντρωθούν σε αυτήν, ανεξαρτήτως των όποιων άλλων μακροχρόνιων πολιτικών ζητημάτων που μπορεί να προκαλούν δυσκολίες», στη συνέχεια «απειλεί» ότι «αν δεν υπάρξουν αυτές οι συνεργασίες στον τομέα της Ενέργειας, τότε οι πόροι θα μείνουν αναξιοποίητοι». Ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζεται ότι ένας πακτωλός κερδών περιμένει τα μονοπώλια της Ενέργειας από την συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων, ότι η Ενέργεια «αποτελεί την προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη» και ότι «είναι ένας πιθανός καταλύτης για συνεργασία». Λέει ακόμα πως «η Τουρκία λόγω και της γεωγραφικής θέσης της μπορεί να καταστεί ενεργειακός κόμβος» και πως «δεν πρέπει να έχουμε την προσέγγιση του "εμείς εναντίον των άλλων" ή ότι "εμείς θα πρέπει να πάρουμε το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας", αλλά να δημιουργήσουμε μία μεγάλη πίτα, όπου όλοι θα μπορούν να επωφεληθούν από αυτήν». Αν σε αυτά προστεθεί και ο αδιαπραγμάτευτος στόχος να διατηρηθεί η ΝΑΤΟική συνοχή, με παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, με τον οποίο στόχο συντάσσεται πλήρως και η Ελλάδα, τότε έχει μια πανοραμική εικόνα των εξελίξεων που μεθοδεύονται στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, με κυρίαρχο το σενάριο της συνδιαχείρισης, υπό τη σκέπη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Δεν ήξεραν;

Ούτε μια ούτε δυο αλλά σχεδόν 30 παρεμβάσεις έχει κάνει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ από το 2000 για τα ζητήματα που αφορούν τη δράση ΜΚΟ σε διάφορα θέματα, όπως η διαχείριση του Προσφυγικού - Μεταναστευτικού, το περιβάλλον, η αντιμετώπιση «ανθρωπιστικών κρίσεων» σε χώρες που ρήμαξαν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πάει λέγοντας. Την ίδια περίοδο, οι ευρωβουλευτές των άλλων κομμάτων και οι ευρωομάδες τους εκθείαζαν την «κοινωνία των πολιτών» και τις ΜΚΟ, ψήφιζαν νόμους και Οδηγίες για τη χρηματοδότηση και τη διευκόλυνση της δράσης τους, έστρωναν το έδαφος σε τέτοιου είδους οργανώσεις, που μόνο «μη κυβερνητικές» δεν είναι, να υποκαθιστούν το κράτος και να παίζουν ύποπτα γεωπολιτικά και άλλα «παιχνίδια», εκμεταλλευόμενες στρατιές εργαζομένων, και μάλιστα με το μανδύα των εθελοντών. Τώρα, ξαφνικά, ανακάλυψαν όλοι το πρόβλημα των ΜΚΟ και τσακώνονται τάχα για το ποιος θα βάλει τάξη, προωθώντας στην πραγματικότητα ένα ξανα-ανακάτεμα της τράπουλας των παχυλών επιδοτήσεων και των «βιλαετιών» που έχει κατοχυρώσει καθεμιά από αυτές με την εμπλοκή της στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σερβίρουν ξαναζεσταμένη σούπα με τον καβγά τους για τις ΜΚΟ. Λύση για το λαό και για τους κατατρεγμένους μετανάστες και πρόσφυγες είναι να καταργηθεί κάθε χρηματοδότηση προς αυτές τις Οργανώσεις, να πάψει κάθε εμπλοκή τους στη διαχείριση του Προσφυγικού - Μεταναστευτικού, να αναλάβει το κράτος την εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης, Υγείας και Εκπαίδευσης, γρήγορη διεκπεραίωση των αιτημάτων τους για μετάβαση στις χώρες προορισμού, καταργώντας τις απαγορεύσεις του διπλού εγκλωβισμού.

1650 Πεθαίνει ο Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος), που έμεινε στην Ιστορία, ανάμεσα σε άλλα, για τη ρήση του, «σκέφτομαι άρα υπάρχω».

1847 Γεννιέται ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Εντισον.

1868 Πεθαίνει στο Παρίσι ο Γάλλος φυσικός Ζαν Φουκό, ο οποίος εφηύρε το γυροσκόπιο και προσδιόρισε την ταχύτητα του φωτός.

1929 Ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι και ο αντιπρόσωπος του Πάπα Πίου του XI, καρδινάλιος Γκασπάρι, υπογράφουν τη Συνθήκη του Λατερανού, με την οποία το Βατικανό αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος.

1934 Διεξάγονται δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών - Αγροτών (ΚΚΕ) κατακτά την πλειοψηφία στην Καβάλα και στις Σέρρες, όπου εκλέγονται οι πρώτοι κομμουνιστές δήμαρχοι (Δημήτρης Παρτσαλίδης και Διονύσης Μενύχτας αντίστοιχα). Στις εκλογές αυτές ψήφισαν για πρώτη φορά και οι γυναίκες.

1948 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Αϊζενστάιν.

1949 Ξεκινά μεγάλη επιχείρηση του Δημοκρατικού Στρατού για την κατάληψη της Φλώρινας (11-13/2/1949), που έχει καταγραφεί ως η δυσκολότερη και μεγαλύτερη μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ σε κατοικημένες περιοχές.

1959 Ξεκινά στην Αθήνα η δίκη του Μαξ Μέρτεν, του ναζί εγκληματία πολέμου που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942 - 1944 ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης της πόλης. Καταδικάστηκε σε 25ετή κάθειρξη, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή, τροποποιώντας τη σχετική νομοθεσία, αποφυλάκισε τον Μέρτεν και τον απέλασε στη Γερμανία, όπου τελικά απαλλάχθηκε τελείως «ελλείψει στοιχείων».

1959 Υπογράφεται η Συμφωνία της Ζυρίχης, που μαζί με τη Συμφωνία του Λονδίνου, που υπεγράφη μια βδομάδα αργότερα (19/2), οδήγησαν στη δημιουργία τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου. Το περιεχόμενο των δύο Συμφωνιών, με τις οποίες τρία κράτη (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) γίνονταν «εγγυητές» της ανεξαρτησίας μιας άλλης χώρας, δεν μπόρεσε να αποτελέσει μόνιμο συμβιβασμό. Το ΚΚΕ με ανακοίνωση της ΚΕ (27/2/1959) κατήγγειλε τις Συμφωνίες.

1970 Η Ιαπωνία γίνεται η τέταρτη χώρα μετά τη Σοβιετική Ενωση (1957), τις ΗΠΑ (1958) και τη Γαλλία (1965) η οποία θέτει δορυφόρο σε τροχιά.

1975 Η Μάργκαρετ Θάτσερ γίνεται η πρώτη γυναίκα επικεφαλής πολιτικού κόμματος στη Βρετανία, καθώς εκλέγεται αρχηγός των Συντηρητικών της χώρας.

1979 Ο ιρανικός λαός ανατρέπει το φιλοαμερικανικό καθεστώς του Σάχη (μονάρχη του Ιράν). Στη χώρα εγκαθιδρύεται ισλαμική δημοκρατία με επικεφαλής τον Αγιατολάχ Χομεϊνί.

1990 Μετά από 27 χρόνια φυλάκισης, απελευθερώνεται ο ηγέτης των μαύρων της Νότιας Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα, επικεφαλής του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, σύμβολο της εναντίωσης στο ρατσιστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ και κατοπινός Πρόεδρος της χώρας.