ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 11 Φλεβάρη 2015
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ολα αλλάζουν και όλα μένουν ίδια

Λάβρος ο Π. Σκουρλέτης για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι οποίες όμως διατηρούνται

«Φιλεργατικό» προφίλ στα λόγια επιχείρησε να φτιάξει ο Π. Σκουρλέτης στη συγκυβέρνηση, όταν αυτή ετοιμάζεται να διαιωνίσει στην πράξη όλες τις μορφές «ευελιξίας» και «απασχολησιμότητας»

Eurokinissi

«Φιλεργατικό» προφίλ στα λόγια επιχείρησε να φτιάξει ο Π. Σκουρλέτης στη συγκυβέρνηση, όταν αυτή ετοιμάζεται να διαιωνίσει στην πράξη όλες τις μορφές «ευελιξίας» και «απασχολησιμότητας»
Να φιλοτεχνήσει στα λόγια ένα «φιλεργατικό» προφίλ της νέας κυβέρνησης που δήθεν παίρνει υπό την προστασία της τους εργαζόμενους, την ώρα που ετοιμάζεται να στηρίξει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους με νέα προνόμια και να διαιωνίσει στην πράξη όλες τις σκληρές μορφές ευελιξίας και «απασχολησιμότητας», επιδίωξε με την παρέμβασή του ο υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης.

Οπως προκύπτει από την ομιλία του υπουργού, η εξαγγελία για την άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ μεικτά παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, αφού στην ομιλία του δεν είπε τίποτα συγκεκριμένο, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήδη έχει παραπέμψει το ζήτημα για το 2016 και με τις προϋποθέσεις που έχει θέσει ο υπουργός Εργασίας: Δηλαδή, ότι ο κατώτερος μισθός θα προκύψει από διαπραγμάτευση των εργοδοτικών οργανώσεων και της ΓΣΕΕ και αφού πρώτα εξασφαλιστούν στις επιχειρήσεις νέα προνόμια και ελαφρύνσεις, καθώς και ρυθμίσεις που αφορούν δάνεια και εισφορές στα ασφαλιστικά Ταμεία.

Επιπλέον, παρά τα παχιά λόγια για «διάλυση των εργασιακών σχέσεων» και καταγγελίες περί «άδικων πολιτικών λιτότητας» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ο υπουργός έκανε καθαρό ότι και σε συνθήκες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα διατηρηθεί ο αισχρός θεσμός «του δανεισμού - ενοικίασης εργαζομένων και των ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας», θα συνεχίσουν να λειτουργούν «οι υπεργολαβίες και εργολαβίες στο δημόσιο τομέα και στον ευρύτερο δημόσιο», θα συνεχίσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να απασχολούνται σε καθεστώς «μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας και με προσωρινές συμβάσεις»...

Και αυτό δεν αλλάζει επειδή ο υπουργός συνόδευσε τη διαιώνιση και νομιμοποίηση αυτών των σκληρών και απαράδεκτων μορφών απασχόλησης με την υπόσχεση ότι θα περιοριστούν ή ότι θα μπούνε κάποιες προϋποθέσεις για τη χρησιμοποίησή τους από τις επιχειρήσεις.

Αλλωστε, και όταν νομοθετούνταν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, πάντα συνόδευαν αυτές τις ανατροπές με δήθεν μέτρα προστασίας των εργαζομένων, και με όρους περιορισμένης χρήσης, χωρίς όμως όλα αυτά να αποτρέπουν τη γενίκευσή τους. Και τελικά δεν προστατεύονται οι εργαζόμενοι από τη δίψα του κεφαλαίου να συντρίψει τις εργασιακές σχέσεις, τη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Με αυτά και με τ' άλλα, άλλωστε, οδηγηθήκαμε στη σημερινή «εργασιακή ζούγκλα».

Κάτω από το χαλί οι ανατροπές

Με τον ίδιο τρόπο, ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Στρατούλης επιχείρησε να βάλει κάτω από το χαλί τις μεγάλες ανατροπές που επιβλήθηκαν στην Κοινωνική Ασφάλιση την περασμένη πενταετία και παρουσιάζοντας ορισμένες επιμέρους ρυθμίσεις που αφήνουν όμως άθικτο τον πυρήνα αυτών των ανατροπών, να εμφανιστεί συνεπής ως προς τις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματός του, αφού το μόνο που είπε είναι η μη εφαρμογή κάποιων ρυθμίσεων που θα ξεκινούσαν στο 2015, όπως και ό,τι συμφωνήθηκε στο «μέιλ Χαρδούβελη».

Ομως ούτε η καταφυγή στο «μέιλ Χαρδούβελη», ούτε η αναστολή ορισμένων παραμέτρων των προηγούμενων μέτρων δεν αναιρούν το γεγονός ότι οι σημερινοί συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να επιβιώνουν με συντάξεις πείνας, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα χαράτσια που τους επιβλήθηκαν, θα συνεχίσουν στο τέλος του μήνα να ψάχνουν στις άδεις τσέπες τους να βρούνε λίγα ευρώ για να πληρώσουν το ψωμί και το φάρμακό τους.

Οπως δεν αναιρούν και το γεγονός ότι το νέο μοντέλο ασφαλιστικού που αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στο 67ο έτος, που «εξίσωσε γυναίκες και άνδρες», που καθόρισε τα 40 χρόνια ασφάλισης αντί της 35ετίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη, δηλαδή που νομοθέτησε τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και που εξαέρωσε τα αποθεματικά των Ταμείων, θα συνεχίσουν να ισχύουν και με τη νέα κυβέρνηση.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
«Ναι» στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις εντός ΕΕ

Ορκους πίστης στην ΕΕ, στα δεσμά που αυτή επιφέρει στους λαούς, καθώς και διαβεβαιώσεις στην εξουσία των μονοπωλίων εμπεριείχε η ομιλία του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών με αρμοδιότητα τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις Ν. Χουντή, τη Δευτέρα στη Βουλή, μαζί με ψέματα στο λαό ότι εντός της λυκοσυμμαχίας μπορεί να αναζητηθούν λύσεις σε όφελός του.

«Δεν αγνοούμε την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Γνωρίζουμε ότι μία χώρα, από τη συμμετοχή της στην ΕΕ και από τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, έχει υποχρεώσεις και δεσμεύσεις» είπε ο Ν. Χουντής. Αφού εξέφρασε τη διαφωνία του για «πολλές απ' αυτές», έσπευσε, ωστόσο, να διαβεβαιώσει πιστωτές και εταίρους, κάθε είδους αστικά επιτελεία, ότι θα σεβαστεί κάθε τέτοια δέσμευση που εξυπηρετεί την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας: «Επομένως, "ναι" στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις, μέσα σε αυτά τα πλαίσια να αναλάβουμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα -κι αυτό επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση-, "όχι" όμως σε εξωθεσμικές και επιλεκτικές ερμηνείες των κανόνων».

Αλλωστε, διαβεβαίωσε ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του «προσπαθούμε μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, της Ευρωζώνης, που είναι σφιχτά δεσμευτικά, να επιδιώξουμε μία λύση επ' ωφελεία και της Ελλάδας και της Ευρώπης συνολικά». Στην πραγματικότητα, επ' ωφελεία της ντόπιας αστικής τάξης και της ευρωενωσιακής διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου, για χάρη των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη επιχαίρει δημόσια για το 70% των αντιλαϊκών μέτρων και των δεσμεύσεων του τρέχοντος «προγράμματος στήριξης», που προωθήθηκαν ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση, τα οποία και θα μείνουν απείραχτα και με το δικό του μείγμα διαχείρισης.

Για να μην αφήσει, μάλιστα, καμία αμφιβολία επί της στοίχισης του ΣΥΡΙΖΑ με τη στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης για συμμετοχή στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, ο Χουντής τόνισε με έμφαση ότι «σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει να καταστρέψει την Ευρώπη, δε θέλει να διαλύσει την ΕΕ».

«Οι ρωγμές του αντιπάλου... »

Αφού πανηγύρισε και αυτός από το βήμα της Βουλής για τη στήριξη που παρέχει στη νέα συγκυβέρνηση ο «Πρόεδρος Ομπάμα», ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Φίλης, επιχείρησε χτες να θολώσει τα νερά για το κάλεσμα που απευθύνει το κόμμα του στο λαό να επιλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο στις ενδοϊμπεριαλιστικές διαμάχες, ισχυριζόμενος ότι «πάντοτε η Αριστερά έδινε μεγάλη σημασία στις ρωγμές του αντιπάλου (...) Και τώρα η Αριστερά που είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα αξιοποιεί αυτήν την τεχνογνωσία (...) αξιοποιεί αντιφάσεις που υπάρχουν στον αντίπαλο για να φτιάξει μέτωπα υπέρ των λαϊκών συμφερόντων».

  • Αλήθεια, αυτό κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η νέα κυβέρνηση και δεν το έχουμε καταλάβει τόσον καιρό; Δηλαδή, οι όρκοι πίστης σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που τσακίζουν τους λαούς, στην ΕΕ, το «κοινό μας σπίτι», όπως την αποκαλεί ο Αλ. Τσίπρας, στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, προς την οποία ο νέος υπουργός Αμυνας επανέλαβε προχτές στη Βουλή ότι «θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας και με το παραπάνω», στο ΔΝΤ για το οποίο ο νέος υπουργός Οικονομικών καυχιέται ότι «η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος του»... Ολα αυτά είναι «αξιοποίηση των ρωγμών του αντιπάλου»;
  • Οι αλλεπάλληλοι όρκοι πίστης στην καπιταλιστική ανάκαμψη (βλ. «επανεκκίνηση της οικονομίας») και στην ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, τους οποίους έχουν ήδη χειροκροτήσει ο ΣΕΒ, ο ΣΕΤΕ, η Ενωση Εφοπλιστών και... ό,τι κυκλοφορεί σε εργοδοτική ένωση στην ευρύτερη περιοχή, είναι και αυτά «αξιοποίηση των ρωγμών του αντιπάλου»;
  • Η αποδοχή του «70% των μεταρρυθμίσεων ή δεσμεύσεων που υπάρχουν στο τρέχον μνημόνιο» την οποία επανέλαβε ο Γ. Βαρουφάκης προχτές στη Βουλή, με «αφαίρεση» ή «αναστολή» (!) του υπόλοιπου 30% και «αντικατάστασή» τους με αναδιαρθρώσεις που υποδεικνύει ο γνωστός και μη εξαιρετέος ΟΟΣΑ, είναι και αυτό μήπως «αξιοποίηση των ρωγμών του αντιπάλου»;

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Σε καμιά «ρωγμή του αντιπάλου» του λαού δεν μπαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, γιατί ανεξαρτήτως των εντεινόμενων αντιθέσεων μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων, το μέτωπό τους σε ό,τι αφορά την επίθεσή τους απέναντι στους λαούς είναι αρραγές. Και δεύτερον, επειδή πολύ απλά ο ΣΥΡΙΖΑ και η νέα συγκυβέρνηση δεν είναι αντίπαλοί τους, ακριβώς γιατί κινούνται μέσα στο αντιλαϊκό πλαίσιο δεσμεύσεων της ΕΕ και του κεφαλαίου και κυρίως γιατί έχουν ως στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη, τη στήριξη δηλαδή του συστήματος. Η εμπλοκή και τα παζάρια μέσα στις εντεινόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, προκειμένου να εξασφαλιστούν καλύτερα αποτελέσματα για το εγχώριο κεφάλαιο καμιά σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα. Ανεξαρτήτως της έκβασης αυτών των παζαριών σε αυτό το πλαίσιο, ανεξάρτητα δηλαδή από το ποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο θα έχει το πάνω χέρι την «επόμενη μέρα», τίποτα το θετικό δεν πρόκειται να προκύψει για τους εργαζόμενους. Αλήθεια, έχουν σκεφθεί οι του ΣΥΡΙΖΑ το ενδεχόμενο αντί να «αξιοποιούν» αυτοί τις «ρωγμές» να αξιοποιούνται οι ίδιοι στις ενδοϊμπεριαλιστικές και ενδοαστικές αντιπαραθέσεις;

«Ασπρη μέρα» για το λαό μπορεί να χαράξει μονάχα στο βαθμό που ενισχυθεί η δική του πάλη ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, ενάντια στα μονοπώλια, την εξουσία τους και όλες τους τις λυκοσυμμαχίες, στο βαθμό που οργανώσει την αντεπίθεσή του.


Γ. Ε.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ