Με μεγάλη συμμετοχή υγειονομικών, ασθενών, ατόμων με αναπηρία, φοιτητών και σπουδαστών από σχολές Υγείας, έγινε χτες το απόγευμα σε αίθουσα του ξενοδοχείου NOVOTEL η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για την Υγεία, την Πρόνοια, το Φάρμακο και την πρόταση του Κόμματος, με ομιλητή τον Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Με κεντρικό σύνθημα «Για τη δημόσια δωρεάν Υγεία του λαού, Λαϊκή Συμμαχία και ισχυρό ΚΚΕ παντού», η χτεσινή εκδήλωση αποτελεί κομβική παρέμβαση στη σειρά των πρωτοβουλιών, που έχει πάρει το Κόμμα για το κρίσιμο ζήτημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του λαού. Τόσο από την κεντρική ομιλία, όσο και από τις τοποθετήσεις που ακολούθησαν, αναδείχτηκε η ανάγκη να έρθει στο προσκήνιο η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, μπροστά και στις επικείμενες εκλογές.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο βήμα

Για να ενισχυθεί η κοινωνική λαϊκή συμμαχία, να διαμορφωθεί μια πανίσχυρη λαϊκή αντιπολίτευση ικανή να αντιμετωπίσει σήμερα, να οδηγήσει τελικά σε ανατροπή την πολιτική και τα μέτρα σε βάρος του λαού που δεν έχουν τελειωμό, αλλά κυρίως σε ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που είναι υπεύθυνο για όλα τα δεινά που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι μικροεπαγγελματίες, η νεολαία και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, οι εργαζόμενοι στους χώρους της Υγείας και της Πρόνοιας στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.

Αυτός μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά είναι και ο μοναδικά ρεαλιστικός δρόμος που μπορεί να βαδίσει ο λαός και ο οποίος οδηγεί στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την οριστική λύση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην περίθαλψη, στην εξασφάλιση δουλειάς, στη μόρφωση και σε όλες τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες που καθορίζουν τους όρους ζωής του λαού.

Αποψη της αίθουσας, όπου έγινε χτες η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ

Με βαθιά εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού, ότι αυτός μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να γίνει κυρίαρχος και να αξιοποιήσει ο ίδιος τον πλούτο που παράγει. Αυτό εξοπλίζει με δύναμη και αντοχή το λαό στην καθημερινή μάχη για όλα τα λαϊκά προβλήματα.

Αποκαλύπτει, ταυτόχρονα, την αιτία που συνεχώς επιδεινώνεται η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, που δεν είναι άλλη από τον καπιταλιστικό δρόμο, είτε αυτός βρίσκεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης όπως τα τελευταία 6 χρόνια είτε στη φάση της ανάπτυξης, όπως προ κρίσης ή όπως μπορεί να προκύψει τα επόμενα χρόνια με μια αναιμική καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και στηρίζεται στην ένταση της εκμετάλλευσης του λαού, με την αφαίρεση - πέραν των άλλων - ακόμα και των προηγούμενων ανεπαρκών παροχών σε υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και πρόνοιας.

Το ΚΚΕ αποκαλύπτει και δεν παραπλανά, όπως κάνουν οι παλιοί και οι πολυπληθείς εκκολαπτόμενοι νέοι «σωτήρες», ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, με τις διάφορες συνταγές που στηρίζουν την επιχειρηματική δράση, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορεί να ελπίζει ο λαός ότι θα βγει ωφελημένος μαζί με τους εκμεταλλευτές του.

Εκεί που υπάρχει χάσμα είναι στον εντοπισμό της αιτίας των προβλημάτων. Διότι ανάλογα με την αιτία προσδιορίζεται και η λύση, δηλαδή ο σχεδιασμός και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, η αξιοποίηση όλων των τεχνικών δυνατοτήτων, η αξιοποίηση του κατάλληλου αριθμού υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων και των κλάδων, η ανάπτυξη σε πανελλαδικό επίπεδο όλων των μονάδων Υγείας - Πρόνοιας που να μπορούν να ανταποκριθούν τόσο στις σημερινές ανάγκες, αλλά και με μια πιο μακροπρόθεσμη πρόβλεψη.

Γιατί, όμως, ενώ παίρνονται μέτρα αντί να λύνονται τα προβλήματα η κατάσταση για το λαό χειροτερεύει και στην κυριολεξία παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις;

Κατά τη γνώμη μας, για να βγουν σωστά συμπεράσματα απ' το λαό και ανάλογα να καθορίσει τη στάση του και τις επιλογές του, το ζήτημα της λαϊκής Υγείας και της Πρόνοιας πρέπει να συνδεθεί με τον πολιτικό σχεδιασμό που υπάρχει στην οικονομία, στην ανάπτυξη και ποιον υπηρετεί.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι πάνω από 20 χρόνια τώρα, η συζήτηση και οι αποφάσεις της ΕΕ, όπως και όλων των αποχρώσεων οι κυβερνήσεις, μονοκομματικές είτε συνεργασίας, έχουν σαν κεντρικό στόχο να υπηρετήσουν αποτελεσματικά μόνο την ανταγωνιστικότητα και τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης και της κερδοφορίας μεγάλων συμφερόντων.

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

Οταν, λοιπόν, ο στρατηγικός στόχος είναι η επιχειρηματική δράση και η ανταγωνιστικότητα, αυτό προϋποθέτει να γίνει όσο πιο φτηνή γίνεται η εργατική δύναμη, με τη σύγχρονη έννοια του όρου. Αυτό το πετυχαίνουν με τη μείωση των μισθών, την ανατροπή του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, αλλά και με τη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», που σ' αυτόν υπάγονται οι δαπάνες Ασφάλισης και η κρατική εισφορά για υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας και για τη σύνταξη.

Το κράτος συνεχώς μειώνει τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού. Κόβονται, πριν απ' όλα, οι κοινωνικές δαπάνες, προκειμένου να εξασφαλιστεί η στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων με κίνητρα, όπως φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις.

Γι' αυτό το ΚΚΕ επισημαίνει με κάθε ευκαιρία ότι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός στην Υγεία και την Πρόνοια δεν είναι ζήτημα κυρίως οικονομικό, αλλά βαθιά ταξικό και πολιτικό.

Αυτή η ταξική, αντιλαϊκή πολιτική αποτυπώνεται και στον κρατικό προϋπολογισμό του 2014, όπου σε σχέση με το 2013 προβλέπεται μείωση των δαπανών στο υπουργείο Υγείας κατά 19,7%, στον ΕΟΠΥΥ μείωση κατά 30%, στα κρατικά νοσοκομεία μείωση κατά 32% και στη φαρμακευτική δαπάνη μείωση κατά 15%.

Για το κεφάλαιο και το κράτος που το υπηρετεί, η εργατική δύναμη και οι δαπάνες για την αναπαραγωγή της, τη θεραπεία και την αποκατάστασή της αποτελούν κόστος που περιορίζει τα κέρδη τους, είναι εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα.

Γι' αυτό μειώνονται οι κρατικές παροχές για την περίθαλψη, οι ιατρικές εξετάσεις, τα φάρμακα, οι υπηρεσίες Πρόνοιας και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να βάζουν το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη για να πληρώνουν από το λεηλατημένο εισόδημά τους.

Γι' αυτό, όλο και περισσότεροι άνεργοι, ανασφάλιστοι, χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι περικόπτουν ή αποκλείονται από τις αναγκαίες υπηρεσίες Υγείας.

Γι' αυτό, αυξάνεται το μέρος του πληθυσμού που εξοβελίζεται στα ονομαζόμενα «δίκτυα ασφαλείας», στη «φιλανθρωπία» και στον «εθελοντισμό» με παροχές για εξαθλιωμένους.

Πρόκειται για εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ για την ενίσχυση της «αλληλεγγύης» και της εξασφάλισης της «κοινωνικής συνοχής» με τη στήριξη του κράτους και των επιχειρηματιών, προκειμένου να διαχειριστούν τη φτώχεια που οι ίδιοι προκαλούν.

Η Τοπική Διοίκηση πρωτοστατεί και αναγορεύεται σε βασικό εργαλείο στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής.

Επομένως, αυτό που καθορίζει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των μέτρων στην Υγεία και την Πρόνοια είναι ότι ακριβώς εντάσσονται και υπηρετούν το σχέδιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και μάλιστα σε συνθήκες έντονου ανταγωνισμού και οικονομικής κρίσης. Μία ανάπτυξη, η οποία στηρίζεται στην εκμετάλλευση του λαού, που είναι από τα γεννοφάσκια της αντίθετη με τα λαϊκά συμφέροντα και τις λαϊκές ανάγκες.

Αυτήν την ανάπτυξη στηρίζει η ΕΕ σαν διακρατική ένωση του κεφαλαίου, σαν λυκοσυμμαχία, που αντιμετωπίζει την Υγεία και την Πρόνοια όχι σαν κοινωνικό δικαίωμα, αλλά σαν εμπόρευμα.

Διατυπώνεται αντικειμενικά το ερώτημα:

Μπορούν να αντιμετωπιστούν τα λαϊκά προβλήματα στην Υγεία και την Πρόνοια, εάν η οργάνωση και η πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων δε στοχεύει στην ανατροπή αυτής της ανάπτυξης; Αν δεν εντάσσει τον αγώνα για να βάλει φρένο στα αντιλαϊκά μέτρα, ενδεχομένως να αποσπάσει και κάποιες λύσεις, στην προοπτική να χαράξει το λαϊκό δρόμο ανάπτυξης, καταργώντας τις αιτίες που αναπαράγουν τα λαϊκά προβλήματα, δηλαδή τα μονοπώλια και την καπιταλιστική εκμετάλλευση;

Το ΚΚΕ δε μασάει τα λόγια του. Δεν κοροϊδεύει τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού, τους εργαζόμενους στην Υγεία και την Πρόνοια, ότι μπορούν να ελπίζουν σε καλυτέρευση της κατάστασης, από τη στιγμή που η πολιτική που υλοποιείται - και στην Υγεία - καθορίζεται από τις ανάγκες του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Χειρότερα μπορεί να γίνεται, καλύτερα όχι.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα και συσσωρευμένη πείρα από τις εξελίξεις στους όρους παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στους όρους ζωής του λαού, στους όρους ανάπτυξης και λειτουργίας των μονάδων Υγείας - Πρόνοιας, στις συνθήκες δουλειάς των μισθωτών υγειονομικών και στους αυτοαπασχολούμενους, που δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες, ούτε περιθώρια αναμονής.

Στην ίδια πολιτική οφείλεται η ανεργία και η ημιαπασχόληση, η ανατροπή του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, η επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς, κατοικίας, της ποιότητας και της ποσότητας της διατροφής, η έλλειψη θέρμανσης και η αιθαλομίχλη, οι άστεγοι.

Γεννώνται, δηλαδή, όλες αυτές οι συνθήκες και οι παράγοντες που οδηγούν άμεσα και μακροπρόθεσμα στην πρόωρη φθορά της υγείας του λαού, επιδεινώνεται συνολικά το βιοτικό του επίπεδο. Ταυτόχρονα, γίνονται ανύπαρκτες ουσιαστικά οι δημόσιες υποδομές και τα μέτρα για τη Δημόσια Υγεία.

Σε αυτήν ακριβώς την καπιταλιστική ανάπτυξη οφείλεται και το ότι τα μέτρα για την υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς μπαίνουν στη ζυγαριά του κόστους των επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα τα εργατικά «ατυχήματα», οι επαγγελματικές ασθένειες, να οδηγούν στην αναπηρία χιλιάδες εργαζόμενους, ακόμα και στο θάνατο.

Οι περικοπές της κρατικής χρηματοδότησης στα κρατικά νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας, στον ΕΟΠΥΥ και στα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούν κατεύθυνση της ΕΕ, για μείωση των δημόσιων δαπανών στα συστήματα της Υγείας και Πρόνοιας και στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.

Αποτελούν βασικό εργαλείο συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης για την πολύπλευρη στήριξη του κεφαλαίου.

Πάνω σ' αυτήν τη βάση και το στόχο, οι άγριες περικοπές στις κοινωνικές παροχές στις λαϊκές οικογένειες, στις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών, των παιδιών, των ΑμεΑ, των ανασφάλιστων, των μεταναστών, επενδύθηκαν με τα επιχειρήματα περί «σπατάλης», «διαφθοράς», «ανορθολογικής» ανάπτυξης των δημόσιων μονάδων Υγείας - Πρόνοιας, που με τα μέτρα «εξορθολογισμού» και «νοικοκυρέματος» της κυβέρνησης θα λυθούν.

Αλλωστε, υπάρχει εμπειρία μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχει δημόσια παροχή σε υπηρεσίες Υγείας, φάρμακα, εξετάσεις κ.λπ. που να μην ενοχοποιήθηκε, να μη συκοφαντήθηκε, προετοιμάζοντας το έδαφος για τις περικοπές που ήδη έχουν γίνει και αυτές που ετοιμάζονται το επόμενο διάστημα.

Ορισμένα παραδείγματα:

-- Το διάστημα μεταξύ 2009 και 2013, ενώ η κρατική - ασφαλιστική δαπάνη στα φάρμακα μειώθηκε κατά 50%, η μεσοσταθμική συμμετοχή των ασφαλισμένων αυξήθηκε κατά 300% περίπου (από 9% σε 27%).

-- Η πρόσφατη επιβολή του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή φαρμάκων, μειώνει επιπλέον την κρατική αποζημίωση και αυξάνει, αντίστοιχα, τη συμμετοχή των ασφαλισμένων. Σε αυτήν την αύξηση δεν υπολογίζονται οι πληρωμές από τους ανασφάλιστους που πληρώνουν 100% όλα τα φάρμακα και οι πληρωμές των ασφαλισμένων που και αυτοί πληρώνουν 100% για το συνεχώς αυξανόμενο αριθμό φαρμάκων που δεν αποζημιώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία (εξαιτίας της ονομαζόμενης αρνητικής λίστας και των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων «ΜΗΣΥΦΑ»).

-- Με τον κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ καταργήθηκε το επίδομα τοκετού στις γυναίκες που γεννούν σε δημόσιο ή ιδιωτικό μαιευτήριο, ενώ μειώθηκε η αποζημίωση ή επιβλήθηκε αυξημένη συμμετοχή σε μια σειρά παροχές, όπως υγειονομικά υλικά, θεραπείες κ.λπ.

-- Μέσω της αυστηροποίησης του Κανονισμού Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας (ΚΕΒΑ), περικόπτονται τα ποσοστά αναπηρίας και κατ' επέκταση περικόπτονται αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα καθώς και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε αριθμό αναπήρων που δε συγκεντρώνουν τα ποσοστά αναπηρίας που απαιτούνται. Πρόκειται για κατεύθυνση της ΕΕ, προκειμένου αυτοί που παίρνουν αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα να μην υπερβαίνουν το 5%.

-- Η κρατική υποχρηματοδότηση λειτουργεί ως «ντόμινο» για τις δημόσιες μονάδες Υγείας, οι οποίες προκειμένου να γίνουν «βιώσιμες» και οικονομικά «αυτοτελείς», πρέπει να αυξήσουν τα έσοδα και να μειώσουν τα έξοδα, όπως λειτουργούν οι επιχειρήσεις.

Γι' αυτό πουλάνε σε τιμές «αγοράς» τις υπηρεσίες τους στα λεηλατημένα από το κράτος και το κεφάλαιο ασφαλιστικά ταμεία και αυτά με τη σειρά τους αυξάνουν τις εισφορές των ασφαλισμένων και τη συμμετοχή τους σε όλες τις παροχές.

Σημαίνει, επίσης, λιγότερο προσωπικό και πιο χαμηλά αμειβόμενο, με ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς. Σημαίνει συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημόσιων μονάδων, κρεβατιών, εργαστηρίων.

-- Ολα αυτά εκφράζονται με τις συνθήκες «πολέμου» στις εφημερίες των κρατικών νοσοκομείων, τα ράντζα, οι ασθενείς να μην έχουν στοιχειώδεις υπηρεσίες, εάν δεν έχουν συγγενή, λόγω της τραγικής έλλειψης νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού, να εξαναγκάζονται να φέρνουν οι ίδιοι υγειονομικό και άλλο υλικό, γιατί το νοσοκομείο δεν έχει σε επάρκεια.

Εκφράζονται, επίσης, με τα 5 ευρώ για τις ιατρικές επισκέψεις, τις πληρωμές στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία, τις πληρωμές για εξετάσεις και θεραπείες που δεν καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ.

Οι συνθήκες που επικρατούν στο συρρικνωμένο και εμπορευματοποιημένο κρατικό τομέα, στα νοσοκομεία και στην ΠΦΥ, λειτουργούν ως τροφοδότης του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα. Εξαναγκάζουν τους ασθενείς να καταφεύγουν σ' αυτόν, πληρώνοντας 15% συμμετοχή στις εξετάσεις και από 30% έως 50% συμμετοχή στη δαπάνη της νοσηλείας τους.

Αυτήν την ανάπτυξη πληρώνουν και οι αυτοαπασχολούμενοι υγειονομικοί με την πολιτική και τα μέτρα όπου καταργούνται συστηματικά όλα τα εμπόδια, προκειμένου οι ιατρικές και άλλες εργασίες στην Υγεία, η λιανική διακίνηση των φαρμάκων να συγκεντρωθούν σε λιγότερες και ισχυρότερες επιχειρήσεις.

Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα στο χώρο της Υγείας να ενισχύονται οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, αλλά και οι κρατικές μονάδες Υγείας να προσαρμόζουν τη λειτουργία τους στα χαρακτηριστικά των επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα, σ' αυτές τις υπηρεσίες, που το κεφάλαιο προς το παρόν δεν ενδιαφέρεται να επενδύσει, αλλά και το κράτος δε θέλει να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη και τη στελέχωση κρατικών υποδομών όπως π.χ. την υπηρεσία «Βοήθεια στο σπίτι», την ξεφορτώνεται με την ανάθεσή της στους λεγόμενους «κοινωνικούς συνεταιρισμούς».

Ετσι πετυχαίνει «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Βαφτίζει τους απολυμένους εργαζόμενους «επιχειρηματίες» των «κοινωνικών συνεταιρισμών» και η παροχή των υπηρεσιών θα γίνεται ανταποδοτικά με βάση τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η ίδια αντιλαϊκή πολιτική προωθείται με τον πρόσφατο νόμο της κυβέρνησης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Από το γεγονός και μόνο ότι από την οργάνωσή του, τη στελέχωσή του και την ανάπτυξή του δεν έχει ως προσανατολισμό την ανάπτυξη υπηρεσιών που να καλύπτουν τις σύγχρονες και αυξημένες ανάγκες της πρόληψης είναι στην κυριολεξία για «πέταμα».

Δεν είναι τυχαίο ότι σαν «πρόληψη» προβλέπει ορισμένες περιορισμένες εξετάσεις και κυρίως προγράμματα «συμβουλών», εντοπισμού προβλημάτων και μετατόπιση της αντιμετώπισής τους στην ατομική ευθύνη.

Ενα πρωτοβάθμιο σύστημα Υγείας όμως, πριν απ' όλα, θα πρέπει να απευθύνεται στους υγιείς, να δίνει βάρος στην πρόληψη, να έχει πλήρως ανεπτυγμένες υπηρεσίες που να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά όλους τους κινδύνους που μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στην υγεία του πληθυσμού. Αυτό όμως στον καπιταλισμό αποτελεί τεράστιο «κόστος» και σπατάλη.

Στην κυριολεξία, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αποτελεί την πιο αντιπροσωπευτική ακτινογραφία του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στην οποία απεικονίζονται όλα τα καρκινικά του κύτταρα.

Αποκαλύπτεται ότι το κέρδος, που είναι το κίνητρο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, είναι αντίθετο με την ανάπτυξη υπηρεσιών για την πρωτογενή πρόληψη.

Οχι μόνο επειδή κοστίζουν, αλλά γιατί αυτές αφορούν και καλούνται να αντιμετωπίσουν, τις κοινωνικές, εργασιακές, περιβαλλοντικές συνθήκες, που ο καπιταλισμός τις μετατρέπει σε κόλαση.

Εάν ανέπτυσσε τέτοιες υπηρεσίες, με πλήρη και ουσιαστικά μέτρα, θα ερχόταν σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα.

Γι' αυτό το σύστημα και οι διαχειριστές του περιορίζονται σε παροχές υπηρεσιών για να κρατιούνται, σ' ένα βαθμό, οι εργαζόμενοι στα πόδια τους, προκειμένου να διαιωνίζεται το καθημερινό ξεζούμισμα.

Αρκούνται σε μια στοιχειώδη συντήρηση, σε παροχές και υπηρεσίες που στοιχίζουν όσο γίνεται λιγότερο στο κεφάλαιο και το αστικό κράτος.

Μεταφέροντας τα βάρη στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, αντιμετωπίζοντας την προστασία της υγείας ως εμπόρευμα, κόστος και ατομική ευθύνη.

Αυτή είναι η αιτία που στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ ένα ανεπτυγμένο δημόσιο σύστημα πρόληψης. Είναι χαρακτηριστικό ότι και το σύστημα της εκπαίδευσης των υγειονομικών, είναι στην κατεύθυνση κυρίως της αντιμετώπισης του άρρωστου και όχι στην προστασία του υγιούς ανθρώπου.

Εχει σημασία στο πώς αντιμετωπίζει η ΕΕ τα ζητήματα της πρόληψης και των ασθενειών, γεγονός που αναδεικνύει τη βαθιά ταξική - αντιλαϊκή φύση της. Στο πώς σκέφτεται και πράττει από τη σκοπιά της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου. Εχει μελέτες, αναλύσεις, στοιχεία για κάθε κράτος ξεχωριστά για τις ασθένειες που κυριαρχούν στους πληθυσμούς (όπως καρκίνος - καρδιαγγειακά).

Εκφράζει, όμως, την ανησυχία όχι από τη σκοπιά του ενδιαφέροντος και της ανάληψης μέτρων και πρωτοβουλιών για τον άνθρωπο, αλλά από τη σκοπιά του κεφαλαίου, της πλουτοκρατίας, αφού αυτές οι ασθένειες μεταφράζονται σε εκατομμύρια χαμένες εργατοώρες, απώλεια εργατικής δύναμης από τους θανάτους και απ' αυτούς που καθίστανται ανίκανοι προς εργασία, άρα αύξησης των επιδομάτων, επιβάρυνσης όπως το ονομάζουν, των δημόσιων συστημάτων Υγείας και του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το πώς υλοποιείται η πολιτική της ΕΕ για τον περιορισμό των δαπανών στην Υγεία και η αντίληψη της ατομικής ευθύνης, φαίνεται στη νέα συγκρότηση της ΠΦΥ αλλά και στον τομέα της πρόληψης. Οι παροχές (δέσμη παροχών τις ονομάζουν) ενοποιούνται προς τα κάτω, στο ελάχιστο, για όλους τους ασφαλισμένους και ακόμα πιο κάτω για τους ανασφάλιστους.

Από εκεί και πέρα, όποιος έχει να πληρώσει θα αγοράζει τις αναγκαίες υπηρεσίες από τους επιχειρηματίες της Υγείας και από το συρρικνωμένο και εμπορευματοποιημένο κρατικό τομέα.

Στην πρόληψη υπάρχει η εμπειρία του προηγούμενου διαστήματος. Π.χ. υπουργείο - δήμοι - σύλλογοι επιστημόνων - ΜΚΟ οργανώνουν περιοδείες στα σχολεία για να εξετάσουν τη στοματική υγεία των παιδιών. Θα πει κάποιος, έστω και έτσι κάτι γίνεται...

Πώς όμως θα πληρώσει ο χαμηλόμισθος, ο άνεργος, ο ανασφάλιστος γονιός τις οδοντιατρικές εργασίες που θα χρειαστεί το παιδί του; Πώς θα αγοράσει τα τυχόν φάρμακα που θα χρειαστεί;

Ολα αυτά που βιώνει ο λαός για την υπεράσπιση της υγείας του, για τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στο σύστημα, πρέπει να βγουν σωστά συμπεράσματα. Να μπορέσει να κρίνει ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι αντίπαλοί του. Να δει την αιτία που η ζωή του γίνεται κόλαση και ανάλογα να πάρει θέση και να καθορίσει τις πολιτικές και τις γενικότερες επιλογές του.

Να μετρήσει πολύ σοβαρά την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η σημερινή κατάσταση δεν οφείλεται σε κάποιες «ανίκανες» κυβερνήσεις, στις κυβερνήσεις που εφάρμοσαν «λάθος συνταγή» στην πολιτική διαχείριση.

Εάν οφειλόταν σ' αυτήν την ανικανότητα και στο είδος της διαχείρισης κάποια από όλες τις συνταγές θα είχε πιάσει τόπο. Τόσο εδώ στην Ελλάδα, όσο και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες.

Ολα δοκιμάστηκαν, αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις, πολυκομματικές, κεντροαριστερές και κεντροδεξιές, με ευρώ ή χωρίς ευρώ, με στάση πληρωμής του κρατικού χρέους, με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε κράτη εντός ή εκτός ΕΕ.

Ολες οι παραπάνω επιλογές και παραλλαγές δεν είχαν ούτε μπορεί να έχουν φιλολαϊκό αποτέλεσμα, αφού στοχεύουν να ξελασπώσουν τον καπιταλισμό από την κρίση του, να στηρίξουν την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλίων, που σημαίνει παντού ίδιας αντιλαϊκής κατεύθυνσης μέτρα και στην Υγεία. Παντού περικοπές στις παροχές, αυξήσεις στις πληρωμές, χαράτσια, ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις υγειονομικών κ.λπ.

Το γεγονός ότι στη σημερινή εποχή, με την τεράστια δυνατότητα που προσφέρει η παραγωγικότητα της εργασίας, οι κατακτήσεις της επιστήμης, τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, η ύπαρξη ενός πολυάριθμου εξειδικευμένου υγειονομικού δυναμικού, να μην μπορούν να αξιοποιηθούν από όλο και μεγαλύτερο τμήμα των λαϊκών στρωμάτων, αποδεικνύει ακριβώς τη μεγάλη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος.

Ενός συστήματος που έχει φάει τα ψωμιά του, γίνεται όλο και πιο επιθετικό, υποτάσσει τα πάντα, ακόμα και την Υγεία στις ανάγκες του κέρδους.

Το γεγονός ότι στη Σοβιετική Ενωση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα, οι υπηρεσίες πρόληψης και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ήταν μέσα στα εργοστάσια, στις σχολές, στις γειτονιές, στα χωριά, καθολικές και δωρεάν, εξειδικευμένες στις ανάγκες της γυναίκας, της μάνας, του παιδιού, των ΑμεΑ, ενώ στην Ελλάδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το 2014, ψάχνεις «με το τουφέκι» ακόμα και για μια ιατρική εξέταση και συνταγογράφηση, ή στις ΗΠΑ των 45 εκατομμυρίων ανασφάλιστων, δείχνει τη διαφορά.

Δείχνει τι σημαίνει ανάπτυξη με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία και τι σημαίνει ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία της πλουτοκρατίας.

Αυτή η πραγματικότητα, όσο καλύτερα και γρηγορότερα κατανοηθεί, μπορεί να αποτελέσει ισχυρό παράγοντα αποφασιστικής ενίσχυσης της λαϊκής πάλης, ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, χειραφετημένου από το «σαράκι», ότι «δε γίνεται αλλιώς», ότι χωρίς ρήξη με τα μονοπώλια και την ΕΕ, όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μπουν σε πορεία λύσης οι λαϊκές ανάγκες στην Υγεία και την Πρόνοια.

Η συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα στην Υγεία, η στήριξη των «υγιών» επιχειρηματιών, οι κανόνες λειτουργίας και ελέγχου των επιχειρηματιών που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι θέσεις που δίνουν εξετάσεις καταλληλότητας στο κεφάλαιο. Είναι θέσεις που σπέρνουν αυταπάτες και αποσκοπούν στην ενσωμάτωση της αγανάκτησης των λαϊκών στρωμάτων, των ασθενών, των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών, ότι δήθεν έχει τον τρόπο να συγκεράσει αντίθετα συμφέροντα και τελικά να ωφεληθούν όλοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ «τάζει» στο λαό ότι με τη δική του κυβέρνηση θα ενισχυθεί ο δημόσιος τομέας της Υγείας και ότι με αυτόν τον τρόπο ο ιδιωτικός θα γίνει περιττός, δε θα χρειάζεται πλέον!!! Είναι ένα επιχείρημα χρεοκοπημένο από την ίδια τη ζωή.

Ακριβώς το ίδιο έλεγε και το ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του '80 και όχι μόνο δεν έγινε αυτό - ούτε μπορούσε ποτέ να γίνει - αλλά μας προέκυψε η ραγδαία ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων στην Υγεία και ταυτόχρονα η προσαρμογή της λειτουργίας του κρατικού τομέα με τα γνωστά επιχειρηματικά κριτήρια.

Τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι με την κυβέρνησή του θα αναπτυχθεί ένα πανελλαδικό δημόσιο σύστημα ΠΦΥ που θα καλύπτει όλες τις ανάγκες. Δεν απαντάει όμως, αφού θα συμβαίνει αυτό, σε τι ακριβώς θα χρειάζεται ο ιδιωτικός τομέας που θα συνεχίσει να υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά δε μιλάει σε καμία περίπτωση για κατάργησή του, ούτε στην ΠΦΥ, ούτε στη δευτεροβάθμια (ιδιωτικά νοσοκομεία - όμιλοι);

Είναι, επίσης, γνωστή η θέση του και η πρακτική του στον τομέα του φαρμάκου, που η αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση, στο ζήτημα της τιμολόγησης των φαρμάκων, ήταν στη βάση της υποστήριξης ενός τμήματος του κεφαλαίου, των φαρμακοβιομηχάνων, λες και αυτοί παράγουν με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι της κερδοφορίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που τάζει στους καπιταλιστές δεν μπορεί να τάζει και στα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό τα «μαζεύει» και εξαρτά τις παροχές από την πορεία ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και εφ' όσον οι «δημοσιονομικές» συνθήκες το επιτρέψουν. Δηλαδή, ούτε στη Δευτέρα Παρουσία.

Προωθεί και υποστηρίζει μία πολιτική και μέτρα αντίστοιχα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που στην καλύτερη περίπτωση οδηγούν στη διαχείριση των πιο ακραίων κοινωνικών φαινομένων εξαθλίωσης και φτώχειας.

Καλεί το λαό σε στήριξη της «αλληλεγγύης», με τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, τις ΜΚΟ, τα διάφορα «δίκτυα». Είναι πολιτική που προβάλλει το «ρεαλισμό» των ελάχιστων απαιτήσεων από το λαό. Γι' αυτό π.χ. η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για μηδενική συμμετοχή των ασθενών στην αγορά των φαρμάκων είναι γι' αυτούς που έχουν εισόδημα κάτω από το «όριο της φτώχειας» και όλοι οι άλλοι να πληρώνουν συμμετοχή. Αυτή η θέση δεν είναι μόνο για τη φάση της κρίσης, αλλά ισχύει και γενικότερα.

Εμείς δεν υποτιμάμε την αλληλεγγύη και την εθελοντική προσφορά καθόλου. Ο ίδιος ο χαρακτήρας του Κόμματος, η ιστορική του διαδρομή, η καθημερινή του δράση, είναι διαποτισμένη από αυτά τα χαρακτηριστικά.

Γνωρίζετε τη δράση των κομμουνιστών, των φίλων του Κόμματος, των Λαϊκών Επιτροπών, του ΠΑΜΕ, της ΟΓΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, από τη συνειδητή εθελοντική ένταξη στον αγώνα για την περιφρούρηση των απεργιών, την αγωνιστική αλληλεγγύη για να νοσηλευτούν ανασφάλιστοι στα δημόσια νοσοκομεία ή να μη διωχτούν απ' αυτά. Δεν αντιμετωπίζουμε αφ' υψηλού τα τεράστια προβλήματα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των εκατοντάδων χιλιάδων χρεοκοπημένων λαϊκών νοικοκυριών. Είναι όμως άλλο πράγμα η κοινωνική αλληλεγγύη που πρέπει να δυναμώσει, να στηρίζει οικογένειες ανέργων, ανασφάλιστων και με πρακτική βοήθεια και με διεκδίκηση από το κράτος και την Τοπική Διοίκηση και άλλο πράγμα αυτό που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τη συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια και τη μιζέρια, να απεμπολήσει ο λαός την πάλη, ώστε να απολαμβάνει τον πλούτο που ο ίδιος παράγει.

Ολα τα πολιτικά κόμματα στα προγράμματά τους έχουν θέσεις και σχέδιο ανάπτυξης για το σύστημα Υγείας - Πρόνοιας. Η διαχωριστική γραμμή που αντικειμενικά υπάρχει ανάμεσα στις θέσεις των κομμάτων είναι σε ποιο σχέδιο ανάπτυξης της οικονομίας εντάσσεται η ανάπτυξη του συστήματος Υγείας - Πρόνοιας. Αυτό είναι το καθοριστικό σημείο που μπορεί κάποιος να αξιολογήσει και να κρίνει τις ουσιαστικές διαφορές. Αυτό είναι το ασφαλές κριτήριο για να διαπιστώσει ο εργαζόμενος ότι οι διαφορές ανάμεσα στις προτάσεις και στις θέσεις των πολιτικών κομμάτων είναι διαφορές στα «σημεία», στην πραγματικότητα υπάρχει ταύτιση στο στρατηγικό στόχο.

Από την άποψη αυτή υπάρχει άβυσσος, αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην πρόταση, στην αντίληψη του ΚΚΕ για την Υγεία και το χαρακτήρα του συστήματος Υγείας που πρέπει να αναπτυχθεί και στις θέσεις των άλλων κομμάτων, ανεξάρτητα - επαναλαμβάνουμε - από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις που έχουν στο ένα ή το άλλο ζήτημα.

Αυτή η άβυσσος και το αγεφύρωτο χάσμα δεν υπάρχει επειδή το εφεύρε το ΚΚΕ για να διαφοροποιηθεί από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Υπάρχει αντικειμενικά μέσα στην ταξικά διαιρεμένη κοινωνία, στην κοινωνική - οικονομική οργάνωσή της, στο σκοπό της παραγωγής.

Θέτουμε το ερώτημα:

Μπορεί η Υγεία και οι υπηρεσίες που σχετίζονται με την πρόληψη, τη θεραπεία και την αποκατάσταση να είναι «κοινωνικά αγαθά», δηλαδή να παρέχονται σε όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις ανάλογα με τις ανάγκες τους, από τη στιγμή που υπάρχει ανάπτυξη της επιχειρηματικής δράσης ή και σε συνθήκες συνύπαρξης κρατικού και ιδιωτικού τομέα;

Το ΚΚΕ απαντά όχι. Στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της επιχειρηματικής δράσης οι κανόνες της αγοράς και του κέρδους μετατρέπουν την Υγεία σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, το κάνουν απρόσιτο για το μεγαλύτερο μέρος των λαϊκών στρωμάτων.

Εκτός απ' αυτό, όμως, έχει αρνητικές επιπτώσεις και στην ίδια την ανάπτυξη του συστήματος Υγείας, στη στελέχωση και στον εξοπλισμό, στον ιατρικό - μηχανολογικό εξοπλισμό. Διότι το κριτήριο της ανάπτυξης δεν καθορίζεται από την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, αλλά με κριτήριο πού είναι πιο αποδοτικές οι επενδύσεις του κεφαλαίου, σε ποιες περιοχές και σε ποιους τομείς των ιατρικών εργασιών.

Επισημαίνουμε, επίσης, ότι στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης η ύπαρξη ενός «αποκλειστικά δημόσιου τομέα», π.χ. στα νοσοκομεία, δε θα αναιρούσε την επιχειρηματική τους λειτουργία και την πλήρη εξάρτησή τους από το κεφάλαιο.

Διότι θα είχες δημόσια νοσοκομεία και όλα όσα χρειάζονται για να λειτουργήσουν και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους θα εξαρτώνται από τους επιχειρηματικούς ομίλους παραγωγής φαρμάκων, υγειονομικού υλικού, μηχανημάτων, ηλεκτρικής ενέργειας, τροφίμων κ.λπ., εκτεθειμένα σε εκβιασμούς από τον ανταγωνισμό στο κυνήγι του κέρδους, που, εκτός των άλλων, αποτελεί και το «θερμοκήπιο» ανάπτυξης των φαινομένων της διαφθοράς, της εξαγοράς συνειδήσεων κ.λπ.

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι ενδεικτικά γι' αυτό που υποστηρίζει το ΚΚΕ. Οτι, δηλαδή, μέσα από το πρόβλημα της Υγείας, με όλες τις μορφές και τους τρόπους που εκδηλώνεται και βασανίζει το λαό, αναδεικνύεται η αντιπαράθεση ουσιαστικά των δύο δρόμων ανάπτυξης.

Η λαϊκή πάλη στους τόπους δουλειάς, στους χώρους της Υγείας, στις συνοικίες, στα χωριά, στις σχολές, αποτελεί, θα λέγαμε, καθήκον να μαζικοποιηθεί και να ενταθεί. Να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται, να αναπτύξει την αλληλεγγύη, να διεκδικήσει και να αποσπάσει όσο γίνεται στις σημερινές συνθήκες λύσεις. Δεν αρκεί όμως αυτό.

Η λαϊκή πάλη για να αντιστοιχηθεί με την οξύτητα της επίθεσης του κεφαλαίου, της ΕΕ και των πολιτικών τους στηριγμάτων, πρέπει να διαμορφώνει όρους για τη συγκρότηση ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας, μιας μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης σήμερα, με προοπτική την ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και όλης της κοινωνίας.

Είναι η μόνη ρεαλιστική προοπτική για το λαό γιατί ενισχύει τον αγώνα σήμερα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις οριστικής λύσης των προβλημάτων υπέρ του λαού αύριο, με τη Λαϊκή Εξουσία και τη Λαϊκή Οικονομία, που θα μπορέσει με επιστημονικό τρόπο να σχεδιάσει την ανάπτυξη που θα έχει κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων και συνεχώς διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών και στους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας.

Η θέση του ΚΚΕ για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση γιατί είναι αυτή που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Η προσφορά του ΚΚΕ δεν αφορά μόνο ότι διατυπώνει τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος Υγείας που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του λαού, υγιών και ασθενών, των εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών.

Η προσφορά του ΚΚΕ κυρίως έχει να κάνει με το γεγονός ότι αποδεικνύει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί, δείχνει τους κοινωνικούς και πολιτικούς όρους που μπορούν να διαμορφώσουν τα λαϊκά στρώματα, που εξαρτώνται απ' αυτά, για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις. Είναι η πολιτική διεξόδου που έχει επεξεργαστεί το ΚΚΕ, που θωρακίζει τα λαϊκά στρώματα απέναντι σ' όλους αυτούς που σπέρνουν το δηλητήριο του καπιταλιστικού μονόδρομου, ότι «καλά είναι αυτά που λέει το ΚΚΕ, αλλά δε γίνονται».

Εμείς λέμε ότι γίνονται και παραγίνονται, αρκεί ο λαός να το αποφασίσει. Με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με λαϊκή περιουσία του τεράστιου πλούτου που παράγει ο ίδιος ο λαός μπορεί να σχεδιάσει και να αναπτύξει ένα πανελλαδικό κρατικό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας στο πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο, στην επείγουσα ιατρική, το οποίο θα παρέχει απολύτως δωρεάν όλες τις υπηρεσίες χωρίς διάκριση.

Μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του υπάρχοντος εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού, να σχεδιάσει την εκπαίδευση όχι μόνο του υπάρχοντος αλλά και άλλου τόσο σε αριθμό, όσο και σε ειδικότητες και κλάδους, με εξασφαλισμένη την εργασία και τις κοινωνικές παροχές από το λαϊκό κράτος, να προσφέρουν την εργασία τους σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Μπορεί να αξιοποιήσει και να αναπτύξει την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία έρευνας, παραγωγής και διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού υλικού, τεχνικών βοηθημάτων κ.λπ., να αναπτύξει τουλάχιστον σε ένα βαθμό τη βιομηχανία παραγωγής βιοϊατρικής τεχνολογίας.

Μπορεί να αναπτύξει τη «ραχοκοκαλιά» του συστήματος Υγείας, το Σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), με κύριο προσανατολισμό την πρόληψη αλλά και θεραπεία και αποκατάσταση.

Με πανελλαδική ανάπτυξη κρατικών Κέντρων Υγείας και των αποκεντρωμένων ιατρείων τους σε όλους τους δήμους, στις πόλεις και τα χωριά, ανάλογα με τον αριθμό και τη σύνθεση του πληθυσμού (παιδιά, ηλικιωμένοι, μετανάστες), τις εδαφολογικές και άλλες ιδιομορφίες (ορεινές, αγροτικές, τουριστικές περιοχές, νησιά), σε βιομηχανικές περιοχές, συγκροτήματα σχολείων, σχολών, αθλητικών χώρων, διασυνδεδεμένων με τα κρατικά νοσοκομεία και το ανεπτυγμένο κρατικό σύστημα επείγουσας ιατρικής (ΕΚΑΒ).

Βασικό κριτήριο αυτού του συστήματος ΠΦΥ είναι να εξασφαλίζεται η εξειδικευμένη παροχή όλων των υπηρεσιών, όλο το 24ωρο, γρήγορα, έγκαιρα και με ασφάλεια κοντά στον τόπο κατοικίας, εργασίας, εκπαίδευσης, άθλησης κ.λπ.

Στα Κέντρα Υγείας αναπτύσσονται και συνεργάζονται: Ολες οι αναγκαίες υπηρεσίες Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας, Ψυχικής Υγείας, προγεννητικού ελέγχου, δημόσιας Υγείας, κατ' οίκον νοσηλείας, κοινωνικές υπηρεσίες, εργαστήρια, οδοντιατρεία, φαρμακεία.

Στελεχώνονται με γιατρούς όλων των βασικών ειδικοτήτων, οικογενειακών και γενικών γιατρών, παθολόγων, παιδιάτρων, γυναικολόγων, ψυχιάτρων, εργαστηριακών, γιατρών άλλων ειδικοτήτων (ορθοπεδικών, οφθαλμίατρων κ.λπ.) με νοσηλευτές, μαίες, φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

Διαθέτουν πλήρη και σύγχρονο ιατρο-μηχανολογικό εξοπλισμό για εργαστηριακές, διαγνωστικές εξετάσεις. Από τα φαρμακεία των Κέντρων Υγείας παρέχονται όλα τα φάρμακα δωρεάν σε όλους τους ασθενείς, καθώς και τα υγειονομικά υλικά. Τα Κέντρα Υγείας διαθέτουν κινητές μονάδες για την παροχή υπηρεσιών σε σχολεία, εργασιακούς χώρους, ομάδες πληθυσμού όπως μετανάστες, Τσιγγάνοι κ.λπ.

Τα Κέντρα Υγείας φροντίζουν: Για την πλήρη καταγραφή, εκτίμηση και ικανοποίηση των αναγκών υγείας και πρόνοιας των οικογενειών και των κατοίκων κάθε περιοχής. Η συστηματική και εξειδικευμένη παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, των εγκύων, των παιδιών, των μαθητών, των φοιτητών, των ΑμεΑ και των ηλικιωμένων στο σπίτι, στα ΚΑΠΗ κ.λπ. Στόχος των δραστηριοτήτων είναι η πρόληψη των κινδύνων, η έγκαιρη διάγνωση των προβλημάτων υγείας και η παρακολούθηση της πορείας των χρόνιων νοσημάτων και αναπηριών. Με ευθύνη του Κέντρου Υγείας και όχι ατομική, θα οργανώνονται και εφαρμόζονται συστηματικά προγράμματα πρόληψης, όπως εμβολιασμοί, τεστ Παπ, μαστογραφία κ.λπ., η ενημέρωση και εκπαίδευση σε θέματα υγείας.

Σήμερα, με βάση την τεράστια πείρα που έχουμε όλοι συσσωρεύσει, πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

Σήμερα, που ο λαός βομβαρδίζεται με διάφορες συνταγές για να δοκιμάσει ένα φαγητό που αποδείχτηκε πραγματικό δηλητήριο για τον ίδιο, πρέπει να δοκιμάσει τη δική του συνταγή γραμμένη με τα δικά του χέρια και με τα δικά του υλικά.

Να πετάξει στα σκουπίδια τους τσελεμεντέδες της ΕΕ, του κεφαλαίου και των διαφόρων πολιτικών εκπροσώπων τους που έχουν αναλάβει το καθήκον να περιτυλίξουν με χρυσόχαρτο το νέο δηλητήριο που έχουν ετοιμάσει για να του δώσουν.

Να αξιοποιήσουμε όλοι και όλες την πείρα μας και να ισχυροποιήσουμε τη λαϊκή δύναμη, να δυναμώσει η προοπτική και η ελπίδα της διεξόδου από τη σημερινή κατάσταση υπέρ του λαού.

Με αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε άλλη λυκοσυμμαχία, μονομερή διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων διαρκείας και των δανειακών συμβάσεων, με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την ανατροπή της εξουσίας τους, με την εργατική - λαϊκή εξουσία, το Σοσιαλισμό.

Γι' αυτήν την προοπτική είναι αναγκαία η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, στην Ευρωβουλή, στη Βουλή, στους Δήμους και τις Περιφέρειες, στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για την ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, στην πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων.