Κάλεσμα σε ολόκληρο το λαό, από αύριο, από τώρα, να εναντιωθεί, να στήσει μπλόκο στους μορφωτικούς φραγμούς, μαζί με τους εκπαιδευτικούς, που σήμερα αγωνίζονται, για να ανοίξει το δρόμο σε ένα καλύτερο αύριο, με μόρφωση και δουλιά για τα παιδιά του, απηύθυναν χτες το ΚΚΕ και η ΚΝΕ από το γήπεδο του Σπόρτιγκ, στην εκδήλωση ενημέρωσης για τις θέσεις του ΚΚΕ απέναντι στις νέες αντιεκπαιδευτικές εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας. Μια εκδήλωση που χαρακτηρίστηκε από την ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή μαζικών φορέων εκπαιδευτικών, γονιών, εργαζομένων.

Λίγες βδομάδες μετά από τις εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας για το "άνοιγμα" των πανεπιστημίων, την πολυδιάσπαση και την "αναβάθμιση του λυκείου", το ΚΚΕ ανέλαβε να καταρρίψει τους μύθους και την παγίδα που κρύβουν οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και το βασικό στόχο τους, που δεν είναι παρά η ακόμα μεγαλύτερη ένταση των ταξικών φραγμών στη μόρφωση, η παιδεία για λίγους και η δουλιά για ακόμα λιγότερους. Η πρωτοβουλία του ΚΚΕ να παρουσιάσει τις θέσεις του για τις πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας, αλλά πρώτα να τις εξηγήσει στον κόσμο, έγινε "εν θερμώ", λίγο μετά την ανακοίνωσή τους και ενώ οι εκπαιδευτικοί συγκρούονται με την αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική.

Πλήθος συνδικαλιστικών φορέων εκπαιδευτικών, πανεπιστημιακών, εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, γονιών, φοιτητών και σπουδαστών αλλά και εκπρόσωποι εργαζομένων παρακολούθησαν την εκδήλωση, ενώ οι απόψεις που διατυπώθηκαν είχαν ως κοινή βάση την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας για όλους.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Π. Γεωργιάδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και καθηγητής στο ΕΜΠ, ενώ ειδικές εισηγήσεις παρουσίασαν μετά την ομιλία του Θ. Τζιαντζή, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η Ε. Μηλιαρονικολάκη, και ο Γ. Μωραϊτης, υπεύθυνη και μέλος, αντίστοιχα, του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών Στ. Αλαχιώτης τόνισε ότι η ανώτατη εκπαίδευση είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που προσεγγίστηκε με αυτή την "ιδεατή άποψη", όπως χαρακτήρισε τις εξαγγελίες του υπουργού. "Δε θα πρέπει να είναι τα πανεπιστήμια εκείνα τα κέντρα στα οποία να υπαγορεύεται η διδασκαλία ορισμένων κατευθύνσεων ή μαθημάτων, αλλά να είναι οι κατεξοχήν χώροι προόδου και αμφισβήτησης", τόνισε.

Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Διδακτικού Προσωπικού ΑΕΙ, Μ. Σπαθής,τόνισε χαρακτηριστικά: "Στα πανεπιστήμια τον τελευταίο καιρό έχουμε βιώσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, που πιστεύουμε ότι κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις ρυθμίσεις. Εχουμε βιώσει την τάση που υπάρχει να θιγεί η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στον τόπο μας. Παντού διακρίνεται κρυφά ή φανερά αυτή η τάση ιδιωτικοποίησης", τόνισε, συμπληρώνοντας ότι χρησιμοποιούν τα προβλήματα για να τονίσουν την ανάγκη ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ.

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τ. Παπαχαραλάμπους,αναφερόμενος στις εξαγγελίες του υπουργού, τόνισε ότι όποιο αποτέλεσμα προκύψει πρέπει να προκύψει από ουσιαστικό διάλογο και μίλησε για την υποβάθμιση της δημόσιας πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. "Σε 5 χρόνια δε θα υπάρχει δημόσιο νηπιαγωγείο", τόνισε χαρακτηριστικά.

Η Κ. Κυριακοπούλου,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Πειραιά, αναφέρθηκε στο "ρεφενέ" που δίνουν οι γονείς για να καλύψουν ανάγκες των σχολείων και κάλεσε σε δημιουργία μετώπου εργαζομένων, γονιών, εκπαιδευτικών, που θα διεκδικεί και θα επιτυγχάνει λύσεις.

Ο Ν. Ρογκάκος,δήμαρχος Βύρωνα, έκανε λόγο για την "αποκέντρωση" της εκπαίδευσης, τονίζοντας ότι το κράτος θέλει να κάνει την Τοπική Αυτοδιοίκηση συνένοχη στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της.

Ο Κύριλλος Παπασταύρου,εκπρόσωπος των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας στο ΚΣ της ΕΦΕΕ, τόνισε ότι ο οικονομικός στραγγαλισμός των ΑΕΙ είναι γεγονός και ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται στο Β ΚΠΣ και τις επιχειρήσεις για τη χρηματοδότηση. Και τίθεται, τόνισε, το εκβιαστικό δίλημμα στα πανεπιστήμια, που υποχρεώνονται να αποδεχτούν τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης για να τύχουν της αναγκαίας χρηματοδότησης.

Ο Θ. Βουρεκάς,πρόεδρος της Α ΕΛΜΕ Αθήνας, αναφέρθηκε στον αγώνα των απεργών καθηγητών, στην ανάγκη αλληλεγγύης και υπογράμμισε ότι ο αγώνας αυτός αμφισβητεί τον πυρήνα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Αρνητική εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι η διοίκηση της ΟΛΜΕ έλαμψε διά της απουσίας της σε μια συζήτηση για ένα θέμα που έπρεπε να το έχει αναδείξει από τα πρώτα στον αγώνα των καθηγητών.

Στο κυρίως μέρος της ομιλίας του ο Θ. Τζιαντζής αναφέρθηκε στο γενικό πλαίσιο των κοινωνικών και εκπαιδευτικών εξελίξεων, σε μια προσπάθεια να δούμε, όπως είπε, "το νέο δέντρο που φύτεψε με τις εξαγγελίες του ο κ. Αρσένης, σε συνδυασμό με το δάσος της εκπαιδευτικής και κοινωνικής μας πραγματικότητας".

"Αν ψάξουμε, είπε, κάτω από την επιφάνεια, οι εργάτες των ναυπηγείων, της Ζώνης, οι ναυτεργάτες, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι σε διάφορους κλάδους, στη "Σόφτεξ", στη "Χαλυβουργική", οι εμποροϋπάλληλοι, οι οικοδόμοι, οι συνταξιούχοι, οι εκπαιδευτικοί, όλοι αυτοί που στις μέρες μας βρίσκονται στους δρόμους, έχουν τον ίδιο λόγο.

Πίσω από τον πρωτοφανή καταιγισμό αντιλαϊκών ρυθμίσεων, ανεργίας, φτώχειας, ιδιωτικοποιήσεων και αυταρχισμού βρίσκεται ο αυτόματος πιλότος της ιμπεριαλιστικής "νέας τάξης πραγμάτων". Βρίσκεται το κεφάλαιο που με τα διεθνή επιτελεία, τα διευθυντήριά του, επιχειρεί ένα συνολικό επαναπροσδιορισμό του παραγωγικού - εργασιακού και κοινωνικού μοντέλου στα πλαίσια του αρνητικού συσχετισμού δύναμης. Εφοδος γίνεται από τις ενωμένες δυνάμεις του κεφαλαίου σε κάθε δικαίωμα και κατάχτηση των εργαζομένων με στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών, αυτών που εξουσιάζουν την οικονομία και την κοινωνία. Μέσα στα πλαίσια αυτής της γενικότερης αρνητικής αναμόρφωσης των παραγωγικών σχέσεων, στόχος τους είναι και η αναμόρφωση του "ανθρώπινου δυναμικού" όπως το λένε.

Η όποια νόθευση έγινε στη φιλοσοφία του συστήματος, στο σύστημα της παιδείας, κάτω από την πίεση του επαναστατικού και εργατικού κινήματος, οι όποιες κατακτήσεις, είναι καιρός να αποσυρθούν. Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά περνάμε στο δόγμα "οι επιχειρήσεις διατάζουν, η εκπαίδευση εκτελεί" και στην κυριολεξία εκτελεί το ανθρώπινο δυναμικό".

Ο Θ. Τζιαντζής αναφέρθηκε στη συνέχεια σε συγκεκριμένα παραδείγματα - αποδείξεις αυτής της επιδίωξης του κεφαλαίου, με αποσπάσματα ομιλίας του Αμερικανού υπουργού κ. Μπένετ και την έκθεση της IRDAK (το Ινστιτούτο μελετών των Ευρωπαίων Βιομηχάνων) όπου ευθέως δηλώνονται οι "απαιτήσεις που έχει η βιομηχανία από το εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να εξασφαλίσει το εργατικό δυναμικό με την ευρεία έννοια του όρου που θα της επιτρέψει να καταστεί και να παραμείνει ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο". Υπενθύμισε την εξοργιστική εκτίμηση των βιομηχάνων που περικλείεται στη φράση: "Η IRDAK δεν αξιολογεί θετικά το γεγονός ότι οι άνθρωποι παραμένουν επί μακρό χρόνο στα σχολεία και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση" και τόνισε πως "βασική επιδίωξή τους είναι οι γρήγορες, σύντομες σπουδές σε κάποιο αντικείμενο -δεξιότητα και μετά στην παραγωγική εκμετάλλευση".

"Θα έλεγε κανείς, συνέχισε, πως βιάζονται και βιάζουν το νεαρό άτομο να εκδηλώσει γρήγορα τις κλίσεις, τις δεξιότητες και ταλέντα του κάνοντας όσο πιο νωρίς γίνεται επιλογές ζωής. Αμφισβητούν την αναγκαιότητα της γενικής παιδείας, την κατάκτηση στάσης ζωής και αντίληψης με τη γενική μόρφωση η οποία δεν αφορά, δεν υπηρετεί στενά κάποιο επάγγελμα αλλά μπορεί να τα υπηρετεί και όλα. Είναι σαν να μας λένε: "Εμείς σας μιλάμε για μπίζνες και σεις αρμενίζετε για γενική μόρφωση - παιδεία" κλπ.".

Οι βιομήχανοι δεν κρύβουν λέξεις, όπως επίσης δεν κρύβουν λέξεις και τα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που γράφτηκαν καθ' υπόδειξή τους. Ο Θ. Τζιαντζής έκανε εκτενή αναφορά στα σημεία της "Λευκής Βίβλου" που αναφέρονται στα ζητήματα της κατάρτισης και στάθηκε στην αξίωση των βιομηχάνων και της ΕΕ να μην είναι δωρεάν η εκπαίδευση.

"Σ' αυτά τα πλαίσια, κατέληξε, μπορεί κανείς όχι μόνο να δει καλύτερα την πολιτική της κυβέρνησης για την παιδεία αλλά και την ευθύνη των άλλων πολιτικών δυνάμεων που μας έδεσαν χειροπόδαρα στον "αυτόματο πιλότο" του διευθυντηρίου των μονοπωλίων".

Κλείνοντας την ομιλία του ο Θ. Τζιαντζής αναφέρθηκε ειδικότερα στην κυβερνητική πολιτική, σημειώνοντας ότι "με τις εξαγγελίες του κ. Αρσένη δε βρισκόμαστε στο σημείο εκκίνησης". Υπενθύμισε ότι υπάρχει ήδη η θεσμική προετοιμασία για την αποκέντρωση της εκπαίδευσης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στη βάση της ανταποδοτικότητας, με το νόμο για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Υπάρχει η λειτουργία των ΚΕΚ, τα δίδακτρα στα δημόσια ΙΕΚ, δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, η ίδρυση πανεπιστημιακών τμημάτων ως νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Υπάρχει η θεσμοθέτηση της συνύπαρξης ιδιωτικής και ιδιωτικοποιημένης "δημόσιας" τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το διεθνές απολυτήριο κ.ά. Υπάρχει ο νόμος για το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, που προβλέπει νέες μορφές εκπαίδευσης με τους κύκλους σπουδών και τις πιστωτικές μονάδες, το νέο σύστημα χρηματοδότησης των ΑΕΙ όχι από το κράτος, αλλά από την αγορά, τη διαμόρφωση ενός συστήματος αξιολόγησης των ιδρυμάτων, αλλά και των τίτλων σπουδών και των επαγγελματικών προσόντων από τους χορηγούς των ιδρυμάτων. Υπάρχει ακόμα "ένα πυκνό δάσος μέτρων που έχουν συνοχή μεταξύ τους, σταθερότητα και συνέπεια σε μια κεντρική στρατηγική κατεύθυνση. Αυτή είναι να ξεθεμελιωθεί ό,τι έχει απομείνει από το ενιαίο δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό μας σύστημα και να δημιουργηθεί ένα νέο εκπαιδευτικό οικοδόμημα".

Αυτό το νέο οικοδόμημα, τόνισε χαρακτηρίζεται από τον κυρίαρχο ρόλο σε αυτό της μεγάλης ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Την απροκάλυπτη εμπορευματοποίηση της γνώσης, που θα δίνεται επί πληρωμή, με βάση τη χρήση υπηρεσιών παιδείας. Την παραπέρα διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα του σχολείου και της γνώσης, την προβολή της κατάρτισης ως βασικού στοιχείου των σύγχρονων αναγκών. Την προώθησή της σε κυρίαρχο στοιχείο της εκπαίδευσης, σε βάρος της παιδείας της σφαιρικής μόρφωσης σε όλους που αποτελεί προϋπόθεση για την οικοδόμηση της όποιας κατάρτισης. Την υιοθέτηση και προβολή, μέσα από όλη την εκπαιδευτική διαδικασία, των αξιών της καπιταλιστικής αγοράς της "επιχειρηματικότητας", του ατομισμού, της ανταγωνιστικότητας και της ευρωπαϊκής ιδέας.

Καταλήγοντας ο Θ. Τζιαντζής εξέφρασε την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ στο δόγμα "οι επιχειρήσεις διατάζουν, η εκπαίδευση εκτελεί"". "Δε συμβιβαζόμαστε, είπε, να αναπτύσσεται η γνώση με τους όρους και τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς". Γι' αυτό, συνέχισε, άμεσα θα παλέψουμε να μπλοκάρουμε τα νέα μέτρα, όχι σαν μάχη οπισθοφυλακής, όχι απλά να εμποδίσουμε το χειρότερο κακό, όχι για να αποδεχτούμε το σημερινό κακό, αλλά μέσα από το μέτωπο παιδείας, το ευρύτερο λαϊκό μέτωπο να ανοίξουμε το δρόμο σε ριζικές αλλαγές στην παιδεία και στην κοινωνία. Γιατί αυτά τα δυο το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στη δουλιά και στη ζωή πάνε μαζί δε χαρίζονται αλλά καταχτιούνται.

Ανοίγοντας τη συζήτηση με τους εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας και του μαζικού λαϊκού κινήματος, ο Θοδωρής Τζιατζής επισήμανε:

"Η σημασία του θέματος είναι φανερή. Η παιδεία, η εκπαίδευση των παιδιών μας, τα εφόδια για τη ζωή είναι μια από τις βασανιστικότερες έγνοιες σε μια λαϊκή οικογένεια.

Στόχος μας, σήμερα, είναι να ενημερώσουμε, να προβληματίσουμε και, στη συνέχεια, με τη δράση μας κυρίως, θέλουμε να βγουν στο προσκήνιο του αγώνα οι ανάγκες των εργαζομένων. Οι ίδιοι θέλουμε να παρέμβουν να δώσουν το στίγμα και την κατεύθυνση των αλλαγών που χρειάζεται να γίνουν. Και να τις επιβάλουν. Εμείς, το ΚΚΕ, σαν πυξίδα έχουμε τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, σε αντίθεση με το εφικτό, το ρεαλιστικό του εκσυγχρονισμού της καπιταλιστικής αγοράς. Και το σύνθημά μας:

- Οχι στη μόρφωση - εμπόρευμα!

- Οχι στο σχολειό - επιχειρηματία!

- Οχι στην παιδεία των λίγων και εκλεκτών!

- Σύγχρονη δημόσια ποιοτικά αναβαθμισμένη δωρεάν παιδεία, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις!

Αυτές τις ανάγκες πιστεύουμε ότι εκφράζει και ο μεγάλος αγώνας που οι εκπαιδευτικοί έχουν δρομολογήσει.

Αγαπητοί φίλοι, αυτή η δύναμη των λαϊκών αναγκών φιλοδοξούμε να έρθει πιο δυναμικά στο προσκήνιο. Γι' αυτό σύνθημά μας είναι η λαϊκή αντεπίθεση, η λαϊκή ενότητα, το ενιαίο μέτωπο πάλης του λαού και της νεολαίας για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, κόντρα στην ηττοπάθεια, στο συμβιβασμό, στα συναινετικά, στα εφικτά, στα ρεαλιστικά του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Και είμαστε υπερήφανοι γιατί αυτήν την αξία, την πίστη στις δυνατότητες του λαού μας, την εμπιστοσύνη στη δύναμή του, όπως πάντα, έτσι και σήμερα προσπαθούμε να τις αναδείξουμε σαν το βασικό παράγοντα των κοινωνικών εξελίξεων. Και είμαστε αισιόδοξοι γιατί αυτή η λαϊκή δυναμική στη χώρα μας και διεθνώς σηκώνει κεφάλι. Περπατάει με το κεφάλι ψηλά, ήδη, στο θεσσαλικό κάμπο, στα λιμάνια. Βγαίνει μέσα από τα σχολεία, στους δρόμους της Αθήνας με το σύνθημα: "Καθηγητές, εργάτες, αγρότες, σπουδαστές ενάντια στη λιτότητα και τις περικοπές". Η λαϊκή ψυχή, η λαϊκή περηφάνια εκφράζεται με το σύνθημα: "Το μάθημα που γίνεται ετούτη τη στιγμή είναι αξιοπρέπεια και όχι υποταγή". Γι' αυτό είμαστε αισιόδοξοι".