ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 11 Δεκέμβρη 2011
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Υποτάσσουν τα παιδιά στον καπιταλισμό

Μπορεί η παιδεία να αντιμετωπίζει περισσότερο από ποτέ σοβαρά προβλήματα εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης, με αποκορύφωμα να περιμένουν οι μαθητές να φέρει τα βιβλία ο... Αϊ - Βασίλης, ωστόσο οι αναδιαρθρώσεις και το αντιδραστικό τους περιεχόμενο καλά κρατούν. «Σημαντικές δράσεις για τη στήριξη της νεανικής επιχειρηματικότητας και καινοτομίας προωθεί το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Δράσεις που επεκτείνονται οριζόντια σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος και στοχεύουν στην καλλιέργεια δραστηριοτήτων, ικανοτήτων και γνώσεων στους νέους οι οποίοι αποτελούν το πραγματικό "αναπτυξιακό κεφάλαιο" της χώρας μας», ανακοίνωσε στις 29 Νοέμβρη το υπουργείο Παιδείας. Θυμίζοντας ότι όχι μόνο δεν μένει πίσω στην οικοδόμηση του σχολείου των δεξιοτήτων, αλλά ότι η εφαρμογή του «νέου σχολείου» συμβάλλει στην καπιταλιστική κερδοφορία και στη συνολικότερη αναπαραγωγή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η σταδιακή υποκατάσταση της επιστημονικά συγκροτημένης γνώσης από τις δεξιότητες που απαιτούν τα μονοπώλια, αποτελεί τη συμβολή του αστικού εκπαιδευτικού συστήματος στην αύξηση της ανταγωνιστικότητάς τους. Ετσι, η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, προσανατολίζεται πια αποφασιστικά στην παραγωγή ενός τύπου εργαζόμενου, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό θα είναι η προσαρμοστικότητα στην εναλλαγή εργασίας-ανεργίας, η υποταγή στην αστική ιδεολογία, ο οποίος θα είναι σε θέση να παράγει αποτελεσματικά όταν, όπου και αν τον χρειαστεί η «αγορά». Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η προσπάθεια να καλλιεργηθεί στο σχολείο η επιχειρηματικότητα. Σε αυτή την κατεύθυνση το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του, επιλέγουν να δώσουν χρήματα, αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά και την ταξικότητα των δαπανών.

Διαθέσιμοι - παραγωγικοί - «ακίνδυνοι» για το κεφάλαιο

Για την προώθηση της επιχειρηματικότητας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα έχουν δραστηριοποιηθεί μια σειρά φορείς με πρώτο βιολί τις επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονται πίσω από αυτούς. Σήμερα, σχολεία σε όλο τον κόσμο εφαρμόζουν τα προγράμματα του Junion Achievement International. Στην Ελλάδα, τον φορέα που εισήγαγε σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας ο ίδιος ο ΣΕΒ ο οποίος έχει ιδρύσει και το λεγόμενο «Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων». Ο Junion Achievement International αυτοπροσδιορίζεται ως «ο μεγαλύτερος παγκοσμίως οργανισμός που είναι αφοσιωμένος στο να εκπαιδεύει μαθητές στην εργασιακή ετοιμότητα, στον επιχειρηματικό και οικονομικό εγγραμματισμό μέσα από βιωματικά προγράμματα».

Η «εργασιακή ετοιμότητα» με τη σειρά της ορίζεται ως «η γνώση, οι δεξιότητες και οι ικανότητες που χρειάζονται όσοι ψάχνουν δουλειά προκειμένου να επιτύχουν στο χώρο της εργασίας τον 21ο αιώνα». Οπως διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του, περιλαμβάνει την ικανότητα να συνεργάζεσαι με τους άλλους, να είσαι ενεργός ακροατής, να παρατηρείς κριτικά, να διαβάζεις και να κατανοείς, να επιλύεις διαφορές και να διαπραγματεύεσαι, να λύνεις προβλήματα και να παίρνεις αποφάσεις, να μιλάς με τρόπο κατανοητό από τους άλλους, να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τη μάθηση, να χρησιμοποιείς μαθηματικά για να επιλύεις προβλήματα και να επικοινωνείς. Οι ίδιοι, διαπιστώνουν ότι «τα άτομα που κατέχουν καλές δεξιότητες εργασιακής ετοιμότητας είναι πιο πιθανό να είναι προετοιμασμένα για οικονομικά πισωγυρίσματα και καταστάσεις ανάγκης. Να είναι αυτοσυντηρούμενα. Να αυξήσουν το επίπεδο διαβίωσής τους μέσα από το να ξοδεύουν με σύνεση και να σχεδιάζουν προσεκτικά το μέλλον. Και να επηρεάζουν θετικά τις τοπικές και εθνικές οικονομίες». Με λίγα λόγια, να μάθουν να διαχειρίζονται όχι μόνο τις εναλλαγές εργασίας - ανεργίας οι οποίες θεωρούνται δεδομένες αλλά όλη τη βαρβαρότητα που ήδη σήμερα βιώνει στη χώρα μας ο εργαζόμενος. Να θεωρούν δεδομένο ότι θα μείνουν άνεργοι, θα είναι κακοπληρωμένοι, αλλά η έγνοια τους να είναι πώς θα «ξοδεύουν με σύνεση»...

Πρόκειται για παρέμβαση πρώτα και κύρια στις συνειδήσεις, που καλλιεργεί το συμβιβασμό. Σήμερα, σε περίοδο όξυνσης της επίθεσης στα δικαιώματα, με την ανεργία να καλπάζει, τους εργαζόμενους να καλούνται να κάνουν «συμβιβασμούς» και να υποκύψουν σε εκβιασμούς, να καλούνται να περιορίσουν τις δικές τους ανάγκες για το καλό της όποιας επιχείρησης τους απασχολεί, γίνεται ακόμα περισσότερο φανερή η στόχευση των προγραμμάτων αυτών, της πολύμορφης παρέμβασης στις συνειδήσεις. Αυτά όλα που σήμερα βιώνουν οι εργαζόμενοι ως συνέπεια της κρίσης, είναι η μοίρα την οποία θέλουν τα μονοπώλια ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι οικονομικής κρίσης.

Στο πρόγραμμα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών

Σε όλο τον κόσμο εφαρμόζονται προγράμματα επιχειρηματικότητας που περιλαμβάνουν επισκέψεις στελεχών επιχειρήσεων σε σχολεία προκειμένου να λειτουργήσουν σαν «μέντορες», λειτουργία εικονικών επιχειρήσεων σε σχολικές μονάδες, επισκέψεις σχολείων σε επιχειρήσεις, διδασκαλία εννοιών που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία της αγοράς. Πρόκειται ίσως, για την πιο ξεκάθαρη παρέμβαση των επιχειρήσεων στο περιεχόμενο του σχολείου, με τις ίδιες να φτιάχνουν το εκπαιδευτικό υλικό και να παρέχουν και «εκπαιδευτικό» προσωπικό.

Η προώθηση της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση είναι προτεραιότητα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ. Στο φόρουμ με θέμα «Δουλειές για τη νεολαία» που διοργανώθηκε πέρσι στο Οσλο ο ΟΟΣΑ δήλωνε: «Στη συνεδρίαση των υπουργών εργασίας των G20, ένα από τα κύρια μηνύματα που έστειλε ο επιχειρηματικός κόσμος των ΗΠΑ ήταν η ζωτική σημασία της βελτίωσης της εργασιακής ετοιμότητας των νέων ανθρώπων, μέσα από καλύτερη εκπαίδευση και κατάρτιση στα σχολεία και σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις. Αυτό το μήνυμα στηρίζεται παγκοσμίως από την επιχειρηματική κοινότητα του ΟΟΣΑ», σημειώνει καταγράφοντας τις ανάγκες των επιχειρήσεων.

Η σημασία που αποδίδει η ΕΕ στην επιχειρηματικότητα, διατυπώνεται σε διάφορα κείμενα και δραστηριότητες. «Στους στόχους της εκπαίδευσης θα συγκαταλέγεται η καλλιέργεια στους νέους, των προσωπικών εκείνων ικανοτήτων που αποτελούν τη βάση της επιχειρηματικότητας, όπως η δημιουργικότητα, το πνεύμα πρωτοβουλίας, η υπευθυνότητα, η ικανότητα αντιμετώπισης κινδύνων και η ανεξαρτησία. Αυτή η νοοτροπία μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της διδασκαλίας ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση», διαπιστώνει μια έκθεση εμπειρογνωμόνων για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Στόχος των σχετικών προγραμμάτων είναι να καλλιεργήσουν στους νέους το όνειρο του επιτυχημένου επιχειρηματία, αλλά κυρίως, για να τους κάνουν απλά καλούς υπαλλήλους, που θα φέρουν λεφτά στις επιχειρήσεις όπου θα δουλέψουν. Ο διεθνής φορέας για τη νεανική επιχειρηματικότητα, που έχει στηθεί με τη συνδρομή επιχειρήσεων, αναφέρει ότι οι απόφοιτοι του προγράμματος είναι περισσότερο πιθανό να γίνουν επιχειρηματίες, αλλά και ότι μεγαλύτερη επιτυχία σημειώνουν ως υπάλληλοι.

Σήμερα, σε συνθήκες που οι συνέπειες της κρίσης πλήττουν ολοένα και περισσότερο το δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας να μορφώσει τα παιδιά της, η εφαρμογή της επιχειρηματικότητας με λεφτά από τον κλεμμένο κοινωνικό πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι είναι πρόκληση. Αποδεικνύει ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα γερασμένο και σάπιο και ότι μοναδική λύση για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα, αποτελεί μια κοινωνία που θα κόψει το γόρδιο δεσμό της εκμετάλλευσης.


Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ


Πατριδογνωμόνιο
Το δηλητηριώδες παραμύθι για μεγάλους

Τους ακούει ο κόσμος και μοιάζει σαν παστωμένοι θεατές σε δημόσια εκτέλεση της Ιεράς Εξέτασης στην καρδιά του Μεσαίωνα, όλους αυτούς τους δήθεν περισπούδαστους ευρωηγέτες στις συσκέψεις. Κι αντιλαμβάνεται πως έχουν βάλει το μέλλον του σιδηροδέσμιο στο ικρίωμα των αγορών, στο βωμό του καπιταλισμού. Κι ύστερα μαζεύονται κι οι ντελάληδες της εποχής και μεταδίδουν τους καυγάδες για το ποιος θ' ανάψει πρώτος το σπίρτο να καούν οι λαοί. Στάχτη και μπούρμπερη να γίνουν, γόνιμο έδαφος για νέες επενδύσεις πάνω στα χαλάσματα και τις ξεχαρβαλωμένες ζωές.

Η Ευρώπη, τάχα μου δήθεν Ενωμένη, γίνεται, δήθεν ξαφνικά, κακιά μάγισσα που πνίγει τα παιδιά της που τα 'φερε ως τη θηλή της ψευδαίσθησης ότι λεύτερα βυζαίνουν τους ίδιους τους κόλπους και τον ιδρώτα τους.

Αυτό το παραμύθι θα έχει κακό τέλος γιατί στον καπιταλισμό ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν κι οι άλλοι παραμυθάδες διαπραγματεύονται τα δικαιώματα αποστολής των πολιτών στην πραγματική κόλαση. `Η, καλύτερα, στην κόλαση της καπιταλιστικής πραγματικότητας.

Απέναντι στους χαλυβουργούς με το φωτεινό πνεύμα, πυγολαμπίδα παρήγορη οι αποφασισμένοι απεργοί στα μαύρα σκοτάδια των ημερών των αγορών, παρατάσσονται χιλιάδες ηττημένων. Πενηντάρηδες που δεν μπορούν να κρατηθούν μήτε απ' τα κότσια τους μήτε απ' τους γύρω τους, πετυχημένοι ως χτες, μακροχρόνια άνεργοι σήμερα, με γυναίκες, παιδιά και γέροντες στην πλάτη, με αφεντικά σκληρά κι απρόσωπα, ανεκπαίδευτοι πολιτικά, ανίκανοι να κρατήσουν μια σκέψη ή ένα μαχαίρι, πάντα το ίδιο βαριά τους φαίνονται. Είναι η γενιά της αυταπάτης. Του Μάη που μίσεψε στην ιστορία, πνιγμένος στην αστική παραίσθηση της δοτής κι όχι κατακτημένης συλλογικά ευημερίας. Εκεί ανάμεσα στα πενήντα και τα εξήντα, οι συνομήλικοι των προβεβλημένων δημίων, ειδικά αυτοί που ευημέρησαν χωρίς να πολυσκεφτούν πάνω σε πόσους όμοιούς τους πάτησαν χωρίς ενοχές κι αιδώ, με τ' αυτιά ανοιχτά μόνο στις ατομικές τους μούσες και τα καλλιεργημένα απ' το σύστημα αστικών αξιών τα ταπεινότερα των ενστίκτων τους, αυτοί είναι που πέφτουν πρώτοι. Στη βαθιά κατάθλιψη. Στα χάπια. Στην αδράνεια. Στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί στην άλλη, γίνονται επικίνδυνοι. Για όλους.

Αντικαθιστούν το ένα παραμύθι με το νέο, της μόδας. Το αντιμνημονιακό μέτωπο. Λες και φταίει η συνταγή. Λες και δεν έχουν μολυνθεί από τη «μικροαστική ελεγχόμενη αίσθηση επιβιωτικού θριάμβου» (χρεώνομαι τον όρο ως διάγνωση). Το δηλητήριο του καπιταλισμού που εμπεριέχεται σε κάθε πραγματική ή πνευματική τροφή με χορηγό τις τράπεζες και τα αστικοκομματικά χαλκεία του εξατομικευμένου εκβαρβαρισμού. Ο νέος μύθος λέγεται αντιμνημόνιο. Τους βλέπεις καταπτοημένους να σου λένε «είμαι αντιμνημονιακός», πρώην ΝουΔίτης, πρώην ΠΑΣΟΚίτης, πρώην εργαζόμενος κι επιτυχημένος γενικώς. Είναι η γενιά που όταν δεν αυτοκτονεί είτε από ευαισθησία, είτε από μοναξιά, είτε από έλλειψη αντοχής κι εκπαίδευσης στα δύσκολα, καβαλάει ένα μύθο διαφημισμένο γερά απ' τους ενόχους της εξάπλωσης της φτώχειας και παραδίνεται στην εκμετάλλευση. Αθροίζεται σε μια μάζα, νομίζει ότι βρίσκει κοινό τόπο με ...συμπάσχοντες και συνωστίζεται στο ιατρείο πόνου που στήνουν πυξ λαξ οι φονιάδες των λαών. Είναι η καλύτερη μαγιά για να συγκροτηθεί η επόμενη επιστασία δούλων. Δεν είναι ούτε εξ ορισμού πονηροί, ούτε εξ ορισμού αθώοι. Προϊόν της αποϊδεολογικοποιημένης μεταπολίτευσης, έμπειροι και κοινωνικοί, γίνονται εύκολα κολαούζοι της μαύρης αντίδρασης ειδικώς όταν τους πείσουν ότι μπορεί και να έχουν κακό τέλος αλλιώς. Αυτή η γενιά - μάζα τείνει να γίνει κρίσιμη για την ψευδοαριστερή και κυρίως ψευδοαντιστασιακή στροφή ολόκληρης της κοινωνίας προς τα δεξιά. Από φόβο απώλειας του θριάμβου. Είναι τάξη και νόμος. Πατιναρισμένοι ανανεωτές της πριονισμένης τους καρέκλας. Θύτες και θύματα μαζί, γίνονται ευκολότερα εργαλείο διαιώνισης της πολιτικής. Αυτής που τους υποτάσσει τόσο περισσότερο όσο τη «μάχονται». Ζουν ανάμεσά μας...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ