Από την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα

Η προετοιμασία της απεργίας έδωσε τη δυνατότητα στα συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες και τις Επιτροπές Αγώνα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ να οργανώσουν και να φέρουν σε πέρας ένα πλατύ άνοιγμα στους χώρους δουλειάς, το οποίο συνδυάστηκε με την οργάνωση κινητοποιήσεων πάνω σε κλαδικά και γενικότερα ζητήματα.

Μόνο στις 6 Δεκέμβρη, μέρα πανελλαδικής δράσης που κάλεσε το ΠΑΜΕ για την απεργία, έγιναν σε όλη τη χώρα περισσότερες από 550 περιοδείες, εξορμήσεις και συγκεντρώσεις σε εργοστάσια, μεγάλα καταστήματα, εργοτάξια και εκατοντάδες άλλους μικρούς και μεγάλους χώρους δουλειάς, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Οπως αποδείχτηκε, η πρωτοβουλία αυτή είχε συμβολή στην απεργία.

Στις περιοδείες και στις συγκεντρώσεις, έγινε συζήτηση για τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που απεργάζεται η κυβέρνηση μαζί με το κουαρτέτο, για την ενίσχυση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Αναδείχτηκαν όμως και οι άθλιες συνθήκες δουλειάς, η εντατικοποίηση και η τρομοκρατία που επικρατούν στους χώρους εργασίας, αποτέλεσμα της «ευελιξίας», των αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και οι οποίοι διατηρούνται και επεκτείνονται από τη σημερινή κυβέρνηση.

Στο επίκεντρο βρέθηκε η ανάγκη της οργάνωσης, της ανάληψης δράσης και πρωτοβουλιών από τους ίδιους τους εργαζόμενους, της συμμετοχής τους στην προσπάθεια ανασύνταξης του κινήματος. Αλλά και της επιφυλακής, για να υπάρξει άμεση και αποφασιστική απάντηση όποτε επιχειρήσει η κυβέρνηση να φέρει νέα μέτρα. Αυτή η μαζική δουλειά, σχεδιασμένη κατά κλάδο και χώρο δουλειάς, είναι σοβαρή παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Η ουσιαστική προστασία των ανέργων, η Υγεία, η διεκδίκηση δεδουλευμένων, η υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ, η εναντίωση σε απολύσεις και συνδικαλιστικές διώξεις, είναι μερικά από τα μέτωπα όπου οργανώθηκαν αγώνες, παράλληλα με την προετοιμασία της απεργίας. Το περιεχόμενο αυτών των κινητοποιήσεων «δενόταν» με την απεργία και ενοποιούνταν με το διεκδικητικό της πλαίσιο, συμβάλλοντας στην επιτυχία της και το αντίστροφο.

Μόνο τον τελευταίο μήνα, το υπουργείο Εργασίας πολιορκήθηκε από ξενοδοχοϋπαλλήλους, εργαζόμενους στους ΟΤΑ, οικοδόμους, μεταλλεργάτες, συνταξιούχους, υγειονομικούς και εργαζόμενους σε διάφορες επιχειρήσεις, που πρόβαλλαν τις διεκδικήσεις τους και ταυτόχρονα διαδήλωναν ενάντια στα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζουν κυβέρνηση και κουαρτέτο.

Χώροι όπου το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκαν αγώνες, όπως τα σούπερ μάρκετ «Καρυπίδης», το ξενοδοχείο «Athens Ledra», η βιομηχανία «Αφοί Βλάχου», όπου οι εργαζόμενοι αντιδρούν στη δράση των «δουλεμπορικών» γραφείων, και άλλοι συμμετείχαν μαζικά στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Με τη συμμετοχή τους ενίσχυσαν τον πανεργατικό απεργιακό αγώνα και πήραν δύναμη για τη συνέχεια.

Το ίδιο ισχύει και για τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, εργολαβικούς και μόνιμο προσωπικό, που συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις με αίτημα την πρόσληψη των πρώτων από την εταιρεία. Αλλά και οι εργαζόμενοι στον «Τοξότη» και στην «ΤΡΙΚΑΤ ΑΕΚΤΕ», εργολαβικές στην υπηρεσία του ΔΕΔΔΗΕ, που η εργοδοσία τούς χρωστάει δεδουλευμένα μηνών.

Ξεχωριστή αξία έχει, τέλος, ο απεργιακός αγώνας των ναυτεργατών, που ξεκίνησε στις 2 Δεκέμβρη και συνεχιζόταν μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, παρά τις φοβέρες και τη συκοφαντία από την πλευρά της κυβέρνησης, σε συνεργασία με τις ναυτιλιακές εταιρείες, την προσπάθεια να ενεργοποιήσουν τον «κοινωνικό αυτοματισμό».

Σε άλλους κλάδους, καταγράφηκε η σημαντική συμβολή των σωματειακών επιτροπών στην επιτυχία της απεργίας. Τέτοιο παράδειγμα είναι οι Τηλεπικοινωνίες, όπου οι σωματειακές Επιτροπές του ΣΕΤΗΠ, όπως στην «360 Connect», πήραν πάνω τους την οργάνωση του απεργιακού αγώνα.

Στη μαζική συμμετοχή εκφράστηκε η δουλειά που έγινε όλο το προηγούμενο διάστημα μέσα σε δύσκολες συνθήκες, για την οργάνωση των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, που έφτασαν ακόμα και να τραυματίσουν απεργό που συμμετείχε το πρωί της Πέμπτης στην περιφρούρηση.

Οι ταξικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πανεργατικής απεργίας. Συνέβαλαν καθοριστικά στο να απαντηθούν οι αντιλαϊκές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ, αλλά και η κυβερνητική προσπάθεια να καλλιεργηθεί κλίμα ανοχής και αναμονής απέναντι στην πολιτική της.

Επεσε στο κενό η προσπάθεια να παρουσιάσει η κυβέρνηση την απεργία ως κινητοποίηση «ενάντια στη λιτότητα» και υποστηρικτική στην πολιτική της, αξιοποιώντας και τα συνθήματα και το πλαίσιο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που υπονόμευσε από την πρώτη ώρα την πανεργατική απεργία. Η γύμνια τους και η απαξίωση στη συνείδηση των εργαζομένων αποτυπώθηκε στις άμαζες κινητοποιήσεις που καλούσαν τη μέρα της απεργίας.

Το επόμενο διάστημα, όπως έδειξαν και οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού, η προσπάθεια χειραγώγησης, αποπροσανατολισμού και ενσωμάτωσης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων θα ενταθεί, παράλληλα με την ένταση της αντεργατικής επίθεσης στους χώρους δουλειάς, την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς.

Με παρακαταθήκη τη γενική απεργία στις 8 Δεκέμβρη, χρειάζεται τώρα να ανέβει η ευθύνη κάθε συνδικάτου στο χώρο του για την οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων.

Από απεργιακή συγκέντρωση των ναυτεργατών στο λιμάνι

Χτες, Σάββατο, αναμενόταν να συνεδριάσει η ΕΕ της ΠΝΟ για να αποφασίσει σχετικά με την εξέλιξη της απεργιακής κινητοποίησης, η οποία, σε κάθε περίπτωση, αποτελεί παρακαταθήκη συνολικότερα για την εργατική τάξη και το λαό, με βασικό στοιχείο τη μαζική συμμετοχή των πληρωμάτων, τα βήματα που έγιναν στο να αποτελέσει δική τους υπόθεση η οργάνωση και η περιφρούρηση του αγώνα.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπλοκ του κεφαλαίου ανέλαβε να παίξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, επιδιώκοντας να επιβεβαιώσει και σε αυτήν την περίπτωση ότι διατηρεί την ικανότητα να φέρνει σε πέρας τη «βρώμικη δουλειά» των μονοπωλίων...

Με συστηματικό τρόπο, ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής, επιχείρησε να απαξιώσει τα αιτήματα των ναυτεργατών, ισχυρίστηκε προκλητικά ότι «οι αιτίες της απεργίας είναι υπόθεση φαντασίας κάποιων»! Στο... στασίδι που έπιασε όλες αυτές τις μέρες στα κανάλια, καθώς και στις ανακοινώσεις του υπουργείου, επαναλάμβανε τις κυβερνητικές «διαβεβαιώσεις» πως δεν θα αλλάξει το φορολογικό καθεστώς των ναυτεργατών, τη στιγμή που η κυβέρνηση παραδέχεται ανοιχτά ότι το ζήτημα έχει τεθεί στο τραπέζι των αντιλαϊκών παζαριών της με το κουαρτέτο (και όλοι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πλέον καλά πόση αξία έχουν οι σχετικές «διαβεβαιώσεις» της...).

Πολύ περισσότερο, ο υπουργός Ναυτιλίας προσπάθησε να «προσπεράσει» το σύνολο των αιτημάτων των απεργών, να τα «θάψει» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τώρα θέτουν αιτήματα που υπάρχουν εδώ και μία δεκαετία», ακριβώς γιατί είναι αιτήματα που αφορούν συνολικά τον εργαζόμενο λαό.

Συμπληρώνοντας τα παραπάνω, η κυβέρνηση έδωσε «ρέστα» στην προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος «κοινωνικού αυτοματισμού»: «Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν», ανέφερε ο Π. Κουρουμπλής για τους απεργούς ναυτεργάτες, «είναι ότι ουσιαστικά συγκρούονται και χτυπούν την ελληνική κοινωνία», ενώ δεν παρέλειψε να... θυμηθεί τα «μικρά νησιά που δεν έχουν καμία επικοινωνία», τα ίδια νησιά δηλαδή που κυβέρνηση και εφοπλιστές αφήνουν όλο τον υπόλοιπο χρόνο χωρίς σταθερή ακτοπλοϊκή σύνδεση, με πανάκριβα εισιτήρια, με πλήρη απουσία ή τεράστια υποστελέχωση σε κρατικές υποδομές για την κάλυψη στοιχειωδών λαϊκών αναγκών. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι Νομαρχιακές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη με κοινή τους ανακοίνωση χαρακτήριζαν την απεργία των ναυτεργατών «τιμωρία για τους αγρότες της Κρήτης»...

Με όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση έδωσε «πάσες» στους εφοπλιστές και τις εργοδοτικές ενώσεις να κλιμακώσουν τις πιέσεις και τις μεθοδεύσεις για να «σπάσει» η απεργία, να μιλήσουν για τις «καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία», ακριβώς γιατί θίγονται τα κέρδη τους, έδωσε «πάσες» για έκτροπα, όπως αυτά που εκδηλώθηκαν την Παρασκευή στο Ηράκλειο από ομάδα παραγωγών, στο πλαίσιο της συνολικότερης προσπάθειας να φέρουν σε αντιπαράθεση με τους ναυτεργάτες τους μικρομεσαίους αγρότες, που τσακίζονται από την ίδια πολιτική και αντιμετωπίζονται με τις ίδιες μεθόδους όταν πραγματοποιούν τις δικές τους κινητοποιήσεις.

Στον αντίποδα αυτής της συντονισμένης επιχείρησης υπονόμευσης της απεργίας τους, οι ναυτεργάτες κατάφεραν να κρατήσουν ισχυρό τον πολυήμερο αγώνα τους.

Με την ταξική τους ενότητα, με σημαντικό στοιχείο την αυξημένη συμμετοχή των ίδιων των πληρωμάτων στην περιφρούρηση και την οργάνωση της απεργίας, με τακτικές συσκέψεις και συλλογικές διαδικασίες μέσα στα καράβια, με καθοριστική συμβολή των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων, στην προσπάθεια να δυναμώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά.

Τα δίκαια αιτήματα των ναυτεργατών αφορούν ολόκληρη την εργατική τάξη και αναδεικνύουν τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και τις δυνάμεις που το στηρίζουν. Το διεκδικητικό τους πλαίσιο στρέφεται ενάντια στην αντιλαϊκή φοροληστεία που κλιμακώνεται, την ίδια ώρα που οι εφοπλιστές απολαμβάνουν πλήθος φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων. Ενάντια στην ισοπέδωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στη «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία, στη δουλειά μέχρι εξάντλησης, στην υπονόμευση της προστασίας της ζωής επιβατών και πληρωμάτων στα καράβια.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος δυνάμωσε και η αλληλεγγύη στον αγώνα των ναυτεργατών, από Συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατών της στεριάς, που έδωσαν μαζί με τους ναυτεργάτες τη μάχη της πανεργατικής απεργίας στις 8 Δεκέμβρη, διεκδικώντας την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων, κάλυψη των τεράστιων απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις κ.ά. Εκφράστηκε η αλληλεγγύη από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, από φορείς της μικρομεσαίας αγροτιάς που ετοιμάζεται για την κλιμάκωση των δικών της κινητοποιήσεων με πανελλαδικό συντονισμό.

Κόντρα στην προσπάθεια κυβέρνησης και κεφαλαίου να καλλιεργήσουν κλίμα συναίνεσης και ανοχής στην αντιλαϊκή πολιτική για την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών, η απεργία των ναυτεργατών, η εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη δείχνουν το δρόμο για τη συνέχεια, με πολλαπλασιασμό των εστιών αντίστασης και διεκδίκησης απέναντι σε εργοδοσία και κυβέρνηση, με κοινή πάλη εργαζομένων, μικρομεσαίων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων ενάντια στον κοινό εχθρό, ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους που απομυζούν το μόχθο τους για να αυξάνουν τα κέρδη τους.