ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 11 Νοέμβρη 2009
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Ποιητής που εξύμνησε τον αγώνα του λαού

19 χρόνια από το θάνατό του

Η αγωνιστική, ανθρώπινη και δημιουργική μεγαλοσύνη του Γιάννη Ρίτσου, που αποτελεί δεδομένο αδιαμφισβήτητο, ενεργοποιεί καθημερινά τη μνήμη μας, πολύ περισσότερο σήμερα, αφού σαν σήμερα, πριν δεκαεννιά χρόνια, έσβησε η πνοή του και η φωνή του. Φωνή που υπερασπίστηκε και ύμνησε τον αγωνιστή λαό μας, το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας, τον πρωτοπόρο ρόλο, τη μακρόχρονη και πολύμορφη προσφορά και τους αμέτρητους ανώνυμους και επώνυμους ήρωες - μάρτυρες του κόμματός του, του ΚΚΕ. Στις 11 του Νοέμβρη του 1990 το ΚΚΕ και η εφημερίδα του, ο «Ριζοσπάστης», έχασαν την πολύτιμη παρουσία, τη σχεδόν καθημερινή επικοινωνία τους, τον μυριάκριβο σύντροφό τους. Τον μέγιστο Ποιητή της Ρωμιοσύνης, τον αταλάντευτο κομμουνιστή και διεθνιστή ποιητή. Εχασαν τη φωνή που πολέμησε τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών, καταπιεστών και εκμεταλλευτών, όπου Γης. Τον παντοτινό ποιητή της λευτεριάς, της ειρήνης, της εθνικής ανεξαρτησίας, της επαναστατικής εξύψωσης του ανθρώπου.

Μπορεί αρκετοί να μην «παραμέρισαν», όπως προέτρεψε ο Παλαμάς, για να «περάσει ο ποιητής», μα όσο κι αν εμποδιζόταν και διωκόταν από την εξουσία της ξενόδουλης ελληνικής αστικής τάξης και το πνευματικό κατεστημένο της, η ποίησή του ήταν εκείνη που «νίκησε», κατακτώντας την ψυχή του λαού μας, και γι' αυτό θα χτυπάει πάντα στην καρδιά της Ρωμιοσύνης, κατακτώντας και την ψυχή ουκ ολίγων άλλων λαών. Κατέκτησε την ψυχή των ανθρώπων κάθε λαού με το «μήνυμά» του: «Ο κόσμος, σου λέω, είναι όμορφος / Ο,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν κάνεις / όμορφος / Το μέλλον είναι σίγουρο / αδελφέ μου».

Στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου το πάθος για ζωή και η βίωση της καθημερινότητας, με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση, υποδεικνύουν στον άνθρωπο μια αιώνια «νεότητα». Μια «νεότητα» που συνδέεται με την αναγέννηση του κοινωνικοπολιτικού οράματός του, για τη σοσιαλιστική κοινωνία του ανθρώπου. Παράλληλα με τον έρωτα, ο ποιητής υμνεί την επανάσταση, την επαναστατική συμπεριφορά, το μεγαλείο των κοινωνικών αγώνων και έτσι ξαναγυρίζει σε παλαιότερα σύμβολα του έργου του: «Οχι γονατιστός / ολόρθος ανυψώνω την ακμαία / προσευχή μου/... αγιασθήτω τ' όνομα του Ανθρώπου /... αγιασθήτω η Ενάρετη Ειρήνη επί Γης και εν Υψί / στοις...».

Το πλήθος των μεγάλων διεθνών βραβείων και τιμητικών τίτλων από ξένες ακαδημίες, πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς, των κρατικών παρασήμων και των ξένων εκδόσεων με έργα του, «προσυπογράφουν» την καταξίωσή του μαζί με την αγάπη του ελληνικού λαού. Μια αγάπη που τίμησε τον ποιητή όσο και ο ίδιος ο ποιητής τίμησε τον πόνο και τον πόθο, τον αγώνα και το όνειρο του λαού, με το έργο του.

Διήμερο επιστημονικό συνέδριο διοργανώνει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Φέτος με αφορμή την 100ή επέτειο από τη γέννησή του η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, τιμώντας τον αλησμόνητο κομμουνιστή ποιητή, διοργανώνει διήμερο επιστημονικό συνέδριο, με τίτλο «Γιάννης Ρίτσος, πάντα "παρών στο κάλεσμα της εποχής"», στην Αίθουσα Συνεδρίων του ΚΚΕ, το Σάββατο 21/11/2009 (10.00 - 20.00) και την Κυριακή 22/11/2009 (10.00 - 15.00). Το συνέδριο είναι ανοιχτό για το κοινό και αποσκοπεί στο να προβάλει ό,τι εφ' όρου ζωής, συνειδητά και αμετάκλητα, επέλεξε να είναι ο Γιάννης Ρίτσος: Ανθρωπος, αγωνιστής και δημιουργός στρατευμένος σε ένα μεγάλο σκοπό: Στην εξύψωση, την κοινωνική συνειδητοποίηση και απελευθέρωση του ανθρώπου και την υπεράσπιση, με τη ζωή, τη δράση του και το έργο του, των αγώνων του λαού μας.

Το τελευταίο «αντίο»

«Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα/ τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια/ με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια/ λεβέντης εροβόλαγε. Στα μάτια του ένα σύννεφο/ μες στην καρδιά του σίδερο»... Αμέτρητοι όσοι τραγούδησαν αυτό το υπέροχο τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου, λίγοι όμως ξέρουν ότι οι στίχοι είναι του αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης Νότη Περγιάλη, τον οποίο αποχαιρέτησαν χθες συγγενείς και φίλοι στο κοιμητήριο των Αγίων Θεοδώρων.

Ολοι είχαν τις καλύτερες αναμνήσεις από τον ευγενικό και ζεστό άνθρωπο, τον εξαιρετικό συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιό, που «έφυγε» στα 89 του χρόνια, χωρίς ποτέ να πάψει να αγαπά τις Τέχνες και τα Γράμματα, να πιστεύει στα ιδανικά της ΕΑΜικής Αντίστασης για έναν καλύτερο κόσμο. Μαθητής του Βασίλη Ρώτα, συναγωνιστής του Μάνου Κατράκη, αγαπήθηκε για τα θεατρικά του έργα, πολλά από τα οποία μεταφράστηκαν (γαλλικά, δανέζικα, αγγλικά, γερμανικά), αλλά και για τις ερμηνείες του στο θέατρο και σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, με σπουδαιότερες ίσως «Το χρώμα βάφτηκε κόκκινο» (1964), στο ρόλο του Μαρίνου Αντύπα (σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1965), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη), αλλά και στην «Ηλέκτρα» (1962), χωρικός - σύζυγος της Ηλέκτρας (σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, υποψήφια για Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1962).

Εγραψε πολλά θεατρικά έργα, όπως «Το κορίτσι με το κορδελλάκι», «Χρυσό χάπι» και «Αντιγόνη της Κατοχής» (Λαϊκό θέατρο Μάνου Κατράκη 1954, 1958 και 1960 αντίστοιχα) κ.ά. «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», σε σενάριο των Νότη Περγιάλη και Γεράσιμου Σταύρου, αποτελεί την τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη. Η σειρά προβλήθηκε το 1975 σε 50 σαρανταπεντάλεπτα επεισόδια.

Συγγραφέας των βιβλίων «Οταν σηκώθηκαν τα δένδρα» (νουβέλα 1971), «Ο Ατάρ δεν πεθαίνει ποτέ» (1971), «Το κόκκινο πουλί», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» κ.ά.

Εχει τιμηθεί με το Χρυσό Μετάλλιο της Ιερής Πόλεως του Μεσολογγίου και με το Βραβείο των Κριτικών των Εφημερίδων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Διαδήλωση συμβασιούχων

Για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, διαδηλώνουν για πολλοστή φορά σήμερα οι συμβασιούχοι, όλων των κλάδων, του υπουργείου Πολιτισμού στο Πεδίον του Αρεως.

Ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων σε ανακοίνωσή του καλεί τα μέλη του στη συγκέντρωση και την πορεία και απαιτεί: «Καμία απόλυση, καμία επιδείνωση των εργασιακών μας σχέσεων. Μετατροπή των συμβάσεων έργου ή ορισμένου χρόνου σε σταθερές και μόνιμες θέσεις εργασίας με πλήρη δικαιώματα, δεδομένου ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αμεση ανανέωση όλων των συμβάσεων έργου και ορισμένου χρόνου, οι οποίες έληξαν ή πρόκειται να λήξουν στο προσεχές διάστημα, μέχρι την οριστική λύση του θέματος».

Καλό ταξίδι...

Ο ανήσυχος, πολυδιάστατος δημιουργός - σκηνοθέτης Στράτος Στασινός νικήθηκε από τον καρκίνο, σε ηλικία 64 χρόνων. Η κηδεία του γίνεται σήμερα (2 μ.μ.), στη γενέτειρά του, Γραμμενίτσα Αρτας. Σπούδασε κινούμενο σχέδιο και κινηματογράφο στο Παρίσι, ασχολήθηκε με το σχέδιο, το κινούμενο σχέδιο, τη σκηνοθεσία και τη διδασκαλία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Κινουμένου Σχεδίου (CARTOON). Το 1979 απέσπασε το Α' Βραβείο, στη Διεθνή Εκθεση Γελοιογραφίας στην Αθήνα, ενώ την ίδια χρονιά πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνοθέτης με τη μικρού μήκους ταινία «Περίπατος», που βραβεύτηκε στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και Δράμας. Αφησε πίσω του πλούσιο έργο - πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ. Ανάμεσά τους, η πολυβραβευμένη ταινία με κινούμενες κούκλες «Του κολυμπητή» και το ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας «Ηπειρος» (1ο Κρατικό Βραβείο Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους και Βραβείο Κοινού Καλύτερης ελληνικής ταινίας Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), ενώ τελευταία υπήρξε η ταινία του μεγάλου μήκους «Πέρα από τη λίμνη». Πριν δύο χρόνια πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση σχεδίου - ζωγραφικής («Πορτρέτα», «Ανθρωπος και περιβάλλον») και φέτος στην Αρτα έκθεση με τοπιογραφίες («Τα μέσα μου τοπία»). Ετοίμαζε νέα έκθεσή του στην Πάτρα, αλλά δεν πρόλαβε.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ