«Χαμηλές τροχιές» κατέγραψε και φέτος το «Φεστιβάλ Σπούτνικ», που πραγματοποιήθηκε στο Αλσος Γουδή από την περασμένη Παρασκευή έως και την Κυριακή. Το Φεστιβάλ ήταν της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν ήθελε να φαίνεται ως διοργανώτρια και το άφηνε να αιωρείται ως «κοινό μυστικό». Μάλλον για να «ψαρέψει σε θολά νερά» και για να αποφύγει ταυτίσεις με την αντιλαϊκή πολιτική του κυβερνώντος κόμματος. Ομως ακόμα κι έτσι, φαίνεται πως ελάχιστους κατάφερε να συγκινήσει, καθώς η συμμετοχή στις εκδηλώσεις αποδείχθηκε ισχνή, άτονη, ενώ δεν έλειψαν και οι γκρίνιες για τις αιτίες της αποτυχίας. Οι λίγες ψιχάλες του Σαββάτου αποδείχθηκαν σωτήριες και ανακουφιστικές για τους διοργανωτές... Ενώ η εικόνα της Κυριακής έδειχνε ότι μάλλον το Φεστιβάλ έπρεπε να το ονομάσουν «Τσάλεντζερ» και όχι «Σπούτνικ», ενόψει άλλωστε και της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ...

Η χτεσινή «Αυγή», υπό τον τίτλο «Σταλινικότερη...», ενημερώνει το αναγνωστικό της κοινό ότι η Αλέκα Παπαρήγα «ενοχλήθηκε από την κριτική στη σταλινική περίοδο για την απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας» και παραθέτει ένα διάλογο που είχε με τον υπουργό Δικαιοσύνης στο καφενείο της Βουλής και ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία της στην Ολομέλεια. Οπως γράφει, «η Αλέκα Παπαρήγα ζήτησε η σταλινική περίοδος να κριθεί με τα δεδομένα του 1930 και όχι τα σημερινά». Βέβαια, η βουλευτής του ΚΚΕ είπε ότι η περίοδος εκείνη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης θα πρέπει να συγκριθεί με την αντίστοιχη στις χώρες του καπιταλισμού, όπου, όπως σημείωσε, η ομοφυλοφιλία αντιμετωπιζόταν ακόμα και με λοβοτομή! Για όλα αυτά η «Αυγή» δεν κάνει το παραμικρό σχόλιο. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την «Εφημερίδα των Συντακτών», που γράφει χτες σε σχόλιό της ότι η Αλέκα Παπαρήγα «υπερασπίστηκε τη συντηρητική και αρνητική στάση του ΚΚΕ απέναντι στο νομοσχέδιο». Η εφημερίδα παραθέτει μικρά αποσπάσματα, χωρίς κανένα σχολιασμό που να αποδεικνύει ότι η θέση του ΚΚΕ είναι όντως «συντηρητική». Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο εφημερίδες, που σήκωσαν το κύριο βάρος της υπεράσπισης ενός ανορθολογικού - αντιεπιστημονικού νομοσχεδίου, αντιτάσσουν μόνο χαρακτηρισμούς και αφορισμούς στην εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση του ΚΚΕ. Επιβεβαιώνουν, και μ' αυτόν τον τρόπο, την αδυναμία της κυβέρνησης να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας, πουλώντας «ευαισθησία» για τα ατομικά δικαιώματα, την ώρα που τσακίζει, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα και το κεφάλαιο, τα κοινωνικά δικαιώματα και τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες...