Καλλιτεχνική απεικόνιση του δυαδικού αστρικού συστήματος TOI 1338, με τον μοναδικό εντοπισμένο πλανήτη του, TOI 1338 b σε πρώτο πλάνο (μαύρη κουκκίδα)

Το TESS κατασκευάστηκε και εκτοξεύτηκε ακριβώς για να εντοπίσει πλανήτες μικρού μεγέθους. Για να το πετύχει, σαρώνει κάθε φορά σχετικά μεγάλα τμήματα του ουρανού, επί 27 μέρες. Ετσι, μπορεί να εντοπίσει ανεπαίσθητες μεταβολές στη φωτεινότητα των άστρων, που προκαλούνται από κάποιον πλανήτη που περιφέρεται γύρω του, καθώς αυτός περνάει μπροστά τους, με βάση το δικό μας σημείο παρατήρησης, φαινόμενο που ονομάζεται διάβαση.

Επειδή ο TOI 700 είναι λαμπρός και κοντινός αστέρας χωρίς ενδείξεις αστρικών εκλάμψεων, το σύστημά του είναι ιδανικό για να εκτιμηθεί η μάζα των πλανητών του από επίγεια γήινα τηλεσκόπια, επιβεβαιώνοντας ή διαψεύδοντας τις καταρχήν εκτιμήσεις ότι ο εσώτερος και ο εξώτερος πλανήτης είναι πετρώδεις, ενώ ο μεσαίος αεριώδης.

Ο δορυφόρος TESS έκανε και μια άλλη σημαντική ανακάλυψη: Τον πρώτο εξωπλανήτη που περιφέρεται γύρω από δύο άστρα! Σε ένα αστρικό σύστημα 1.300 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό του Οκρίβα, δύο άστρα, ένα 10% μεγαλύτερο από τον Ηλιο και ένα με μέγεθος το ένα τρίτο του Ηλιου, πιο ψυχρό και λιγότερο λαμπρό, κινούνται το ένα γύρω από το άλλο σε έναν ιδιότυπο χορό, κάνοντας μια περιφορά κάθε 15 μέρες, ενώ παράλληλα, όπως και κάθε άλλο άστρο κινούνται ταυτόχρονα και μέσα στον Γαλαξία. Το ζευγάρι αποτελεί αυτό που ονομάζεται δυαδικός εκλειπτικός αστέρας, καθώς από την οπτική γωνία της Γης, το μικρότερο άστρο κάνει διάβαση μπροστά από το μεγαλύτερο, ελαττώνοντας προσωρινά τη λαμπρότητα του ζευγαριού. Σ' αυτό το σύστημα, το TESS ανακάλυψε τον πρώτο εξωπλανήτη, τον TOI 1388 b, που κινούμενος αρκετά πιο μακριά απ' ό,τι το μικρό άστρο περιφέρεται γύρω από το μεγάλο, περιφέρεται γύρω και από τα δύο άστρα, ή πιο σωστά, γύρω από το κέντρο μάζας τους. Το TESS μπόρεσε να εντοπίσει μόνο τις διαβάσεις του εξωπλανήτη μπροστά από το μεγάλο άστρο, καθώς η μεταβολή φωτεινότητας όταν περνάει μπροστά από το μικρότερο άστρο είναι κάτω από το όριο ανίχνευσης του δορυφόρου.

Λόγω της κίνησης των δύο άστρων, ο εξωπλανήτης TOI 1388 b, κάνει μη τακτικές διαβάσεις, που συμβαίνουν μεταξύ 93 και 95 ημερών και έχουν διαφορετική διάρκεια και προκαλούν διαφορετική μεταβολή φωτεινότητας του άστρου. Η μικρή κλίση του επιπέδου της τροχιάς του ως προς το επίπεδο τροχιάς του μικρού άστρου γύρω από το μεγάλο (επίπεδο πάνω στο οποίο βρίσκεται και η ευθεία Γης - TOI 1388) θα έχει ως αποτέλεσμα οι διαβάσεις του εξωπλανήτη αυτού να σταματήσουν μετά το Νοέμβρη του 2023 και να επανεμφανιστούν 8 χρόνια αργότερα. Ο TOI 1388 b είναι ο μοναδικός πλανήτης που έχει εντοπιστεί στο σύστημα αυτό και υπολογίζεται ότι είναι 6,9 φορές μεγαλύτερος από τη Γη, έχει δηλαδή μέγεθος μεταξύ Ποσειδώνα και Κρόνου.

Πέρα από τους συνήθεις σπειροειδείς βραχίονες των γαλαξιών του τύπου του, ο NGC 4258 διαθέτει και δύο επιπλέον σπειροειδείς βραχίονες, που λάμπουν τόσο στο οπτικό τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, όσο και στο τμήμα ραδιοκυμάτων, αλλά και στο τμήμα των ακτίνων-Χ. Αυτοί οι ανώμαλοι βραχίονες δεν βρίσκονται πάνω στο γαλαξιακό επίπεδο, όπως οι υπόλοιποι, αλλά τέμνονται με αυτό. Φαίνονται χαρακτηριστικά στη σύνθετη φωτογραφία, όπου οι ακτίνες-Χ αποτυπώνονται με γαλάζιο χρώμα, τα ραδιοκύματα με ιώδες χρώμα, το ορατό φως με κίτρινο και το υπέρυθρο με κόκκινο. Η φωτογραφία σχηματίστηκε από σύνθεση φωτογραφιών του τροχιακού Παρατηρητηρίου Ακτίνων-Χ Τσάντρα, της Πολύ Μεγάλης Διάταξης Καρλ Τζάνσκι (επίγειο ραδιοτηλεσκόπιο), του τροχιακού τηλεσκοπίου «Χαμπλ» και του Διαστημικού Τηλεσκοπίου «Σπίτζερ».

Μελέτη που έγινε με βάση τα δεδομένα του «Σπίτζερ» έδειξε ότι ωστικά κύματα ανάλογα με αυτά, που δημιουργούνται όταν ένα αεροπλάνο σπάει το φράγμα του ήχου, θερμαίνουν τεράστιες ποσότητες αερίων ισοδύναμων με 10 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ηλιου. Οι ερευνητές θεωρούν ότι μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο κέντρο του NGC 4258 παράγει ροές σωματιδίων υψηλής Ενέργειας, που χτυπούν τα αέρια στο δίσκο του γαλαξία, προκαλώντας ωστικά κύματα. Αυτά τα ωστικά κύματα θερμαίνουν τα γύρω αέρια, που αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο, σε πολλές χιλιάδες βαθμούς Κελσίου.

Οι εικόνες από το «Chandra» δείχνουν τεράστιες φυσαλίδες θερμών αερίων πάνω και κάτω από το επίπεδο του γαλαξία. Αυτές οι φυσαλίδες σημαίνουν ότι ποσότητες αερίων που πριν βρίσκονταν στον γαλαξιακό δίσκο έχουν θερμανθεί και εκτοξευθεί σε εξωτερικές περιοχές από τα ρεύματα που προκαλεί η μαύρη τρύπα. Η εκροή αερίων έχει σοβαρές συνέπειες για το μέλλον του γαλαξία. Ερευνητές εκτιμούν ότι τα αέρια που απομένουν θα έχουν εκτιναχθεί μέσα στα επόμενα 300 εκατομμύρια χρόνια - πολύ σύντομα στην κοσμική κλίμακα - εκτός αν με κάποιον τρόπο ποσότητες αερίων αναπληρώνονται. Ηδη, λόγω της έλλειψης αερίων, ο ρυθμός σχηματισμού νέων άστρων στην κεντρική περιοχή του NGC 4258 είναι μόλις το ένα δέκατο του ρυθμού στο κέντρο του Γαλαξία μας.

Σε αυτήν τη φωτογραφία από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), ο αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) Λούκα Παρμιτάνο πραγματοποιεί διαστημικό περίπατο μαζί με συνάδελφό του, για την επισκευή του Μαγνητικού Φασματόμετρου Αλφα (AMS-02) στο εξωτερικό του σταθμού. Στο κάτοπτρο του κράνους του, που του προσφέρει προστασία από την κοσμική και ηλιακή ακτινοβολία, καθρεφτίζεται σχεδόν ολόκληρος ο ΔΔΣ, ενώ στο βάθος φαίνεται η Γη, δημιουργώντας μια ιδιαίτερα πλούσια σε περιεχόμενο φωτογραφία.