ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 11 Γενάρη 2018
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Εσταξε «χολή» για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚΕ

«Ετσουξε» την κυβέρνηση η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ
«Ετσουξε» την κυβέρνηση η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ
Κατά το «φωνάζει ο κλέφτης...» αντέδρασαν κυβερνητικοί παράγοντες στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ ενάντια στο ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ο γγ του υπουργείου Εργασίας, Αν. Νεφελούδης, μιλώντας στον «Αθήνα 9,84», ξετσίπωτα έκανε λόγο για «μπούλινγκ» και για «πολιτική αλητεία» του ΠΑΜΕ. Δεν παρέλειψε μάλιστα να επαναλάβει απειλές που είχε εκτοξεύσει και ο υπουργός της ΝΔ Γ. Βρούτσης, περί «λογαριασμού» για ζημιές, που σκοπεύει να στείλει στο ΠΑΜΕ.

Είχε προηγηθεί η προκλητική ανακοίνωση από την πλευρά του υπουργείου Εργασίας, που έκανε λόγο για «ακατανόητη εισβολή μελών του ΠΑΜΕ», χαρακτηρίζοντας την κινητοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων «επικοινωνιακό σόου»!

Το «σκονάκι» του υπουργείου αναπαρήγαγαν κι άλλα κυβερνητικά στελέχη, όπως ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Ν. Παππάς, και η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Ρ. Σβίγκου, που δήλωναν έκπληκτα και δυσκολεύονταν να κατανοήσουν το λόγο των εργατικών κινητοποιήσεων. Δήλωναν μάλιστα «υπέρμαχοι του διαλόγου αντί της καταστολής», την ίδια στιγμή που με επείγουσες διαδικασίες επιχειρούν την απαγόρευση της απεργίας λίγο καιρό μετά την προσπάθεια που έκαναν να την περάσουν στα μουλωχτά.

Την επίθεση ενάντια στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚΕ φρόντισε να «ενοποιήσει» αλλά και να ενισχύσει με συκοφαντίες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος, εγκαλώντας το Κόμμα γιατί δεν στήριξε την κυβέρνηση όταν παζάρευε με το κουαρτέτο για το τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, υπερασπιζόμενος την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, έφτασε να ισχυριστεί ότι το ΚΚΕ «δεν έχει στόχο την ενίσχυση της εργασίας, αλλά να δημιουργήσει πολιτικές εντυπώσεις»...

Πληρωμένες απαντήσεις από στελέχη του ΚΚΕ

Την απάντησή τους τα κυβερνητικά στελέχη πήραν από παρεμβάσεις στελεχών του ΚΚΕ σε ΜΜΕ.

Ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στον «Real FM» είπε ότι ο νόμος για την απαγόρευση της απεργίας θα έχει τα ονόματα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και όποιων άλλων πρόθυμων να τον στηρίξουν. Οπως είπε για τους υπουργούς της κυβέρνησης, «γνωρίζουμε κι εμείς πάρα πολύ καλά ότι απέναντι στις αντιδράσεις των συνδικάτων, των εργαζομένων, νιώθουν πάρα πολύ άβολα. Οταν απέναντί τους έχουν συνδικαλιστές που λένε αλήθειες, νιώθουν πάρα πολύ άβολα. Εχουν μάθει να έχουν τις κάμερες όταν πηγαίνουν στο "Χίλτον" και διαπραγματεύονται με τους εκπροσώπους του ΔΝΤ και της ΕΕ και είναι μες στα χαμόγελα, αλλά όταν μπροστά τους έχουν συνδικαλιστές, τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων, προέδρους συνδικάτων που είναι μέσα στη βαριά βιομηχανία και όλη μέρα ζούνε τα τεράστια προβλήματα και βγάζουν την οργή των εργαζομένων, και μεταφέρουν την οργή των εργαζομένων, τότε το ρίχνουν στην τρέλα και λένε ότι αυτά είναι επικοινωνιακά παιχνίδια».

Αναφερόμενος στη «διάθεση διαλόγου» της υπουργού Εργασίας, σημείωσε: «Να θυμήσουμε ορισμένα στοιχεία. Το νόμο για το λοκ άουτ, που η κυβέρνηση τον έχει φέρει και μάλιστα στην πιο σκληρή του μορφή, τη μισθολογική, (...) νύχτα πάλι, μέσα στο καλοκαίρι, σε ένα νομοσχέδιο για την αλιεία, και οι συνδικαλιστές δίκαια το βάφτισαν νομοσχέδιο για τα ψάρια. Αμέσως μετά, πάλι νύχτα, έφερε ένα νόμο για τις ομαδικές απολύσεις. Τον επόμενο μήνα, πάλι νύχτα, έφερε ένα νόμο για την "απελευθέρωση" του ωραρίου στους γιατρούς, για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, καταργώντας το ωράριο (...) Αυτό το νομοσχέδιο πάλι νύχτα το έφερε. Και όταν μάθανε ότι θα υπάρξει ονομαστική ψηφοφορία από το ΚΚΕ το πήραν πίσω για να το φέρουν άλλη φορά, και τώρα τούτο δω το νομοσχέδιο το φέρανε αμέσως μετά τις γιορτές για να το ψηφίσουν μέσα σε 1.500 σελίδες. (...) Αυτοί εδώ μιλάνε για διάλογο...».

«"Πολιτική αλητεία" είναι η πολιτική της κυβέρνησης που τα έχει δώσει όλα στο μεγάλο κεφάλαιο και τώρα παραδίδει και το μοναδικό όπλο της εργατικής τάξης, το δικαίωμα στην απεργία», επισήμανε ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, σε συνέντευξη στον «Αθήνα 9,84», σχολιάζοντας την προκλητική επίθεση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας, Αν. Νεφελούδη, στο ΠΑΜΕ. Το στέλεχος του ΚΚΕ θύμισε μάλιστα ότι τις ίδιες απειλές με τον Αν. Νεφελούδη, ότι «θα στείλει το λογαριασμό» στο ΠΑΜΕ ή στο ΚΚΕ, είχε χρησιμοποιήσει και ο υπουργός της ΝΔ, Γιάννης Βρούτσης, απέναντι σε κινητοποίηση του ΠΑΜΕ το 2013. Τόνισε επίσης ότι το ΚΚΕ στηρίζει το ταξικό κίνημα και όλες τις μορφές πάλης που επιλέγει για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και να διεκδικεί αυτά που έχασαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια.


Αμνησίες...

Φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 19 Μάρτη του 1983 με το σώμα του άτυχου ναυτεργάτη στο διάδρομο του υπουργείου Ναυτιλίας
Φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 19 Μάρτη του 1983 με το σώμα του άτυχου ναυτεργάτη στο διάδρομο του υπουργείου Ναυτιλίας
Ούτε η πρώτη είναι ούτε ασφαλώς θα είναι και η τελευταία φορά που εργάτες μπαίνουν σ' ένα υπουργείο και διαμαρτύρονται έντονα για την αντεργατική πολιτική μιας κυβέρνησης. Το παράξενο θα ήταν να μη συμβαίνει αυτό. Και ασφαλώς, είναι άλλο πράγμα να εκτιμάς ότι χρειάζεται μαζική οργανωμένη πολιτική πάλη για να ανατραπεί πράγματι η πολιτική του κεφαλαίου κι άλλο πράγμα να ζητάς να υπάρχει άκρα του τάφου σιωπή, επειδή μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων έδωσε ψήφο σ' αυτήν ή την άλλη αντεργατική κυβέρνηση. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα σάπια τα διάφορα στελέχη της κυβέρνησης που βγήκαν χτες να δηλώνουν πονηρά πονηρά ότι οι δυναμικές παρεμβάσεις των εργατών δεν ταιριάζουν δήθεν στην πολιτική του ΚΚΕ. `Η, ότι παρεμβάσεις σαν κι αυτή στο γραφείο της υπουργού Εργασίας δεν συνέβησαν στα γραφεία υπουργών προηγούμενων κυβερνήσεων.

Να τους θυμίσουμε μερικά; 4 Οκτώβρη του 2012, απεργοί από το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά μπούκαραν κυριολεκτικά όχι όπου κι όπου, αλλά στο γραφείο του υπουργού Αμυνας, μέσα στο ίδιο το Πεντάγωνο. Πιο πίσω; 6 Μάη του 2011, υγειονομικοί μπαίνουν στο γραφείο του υπουργού Υγείας. Πιο πίσω; 30 Απρίλη 2005, δυναμική παρέμβαση στο υπουργείο Οικονομικών για την Κοινωνική Ασφάλιση. `Η, όταν στις 23 Μάη του 1996 οι συνταξιούχοι κατέλαβαν το γραφείο του υπουργού Οικονομικών, Αλ. Παπαδόπουλου. Και να 'ταν μόνο οι υπουργοί; 30 Δεκέμβρη του 2005 συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κρέμασαν κοτόπουλα έξω από τα γραφεία του ΣΕΒ, ενώ στις 26 Απρίλη του ίδιου χρόνου είχαν αναγκάσει τις ηγεσίες του ΣΕΒ και της κυβέρνησης να τρέχουν να κρυφτούν στο κτίριο της Σταδίου, ενώ είχαν ορίσει συνάντηση στο κτίριο της οδού Πειραιώς.

Αφήνουμε στην άκρη τις μεγάλες κεντρικές παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ, με τα γιγαντοπανό στις προσόψεις των υπουργείων επί όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Κρατάμε ως ξεχωριστή την παρέμβαση στο γραφείο του Βρούτση στις 30 Γενάρη του 2013, γιατί μας την θύμισε χτες ο γενικός γραμματέας του ίδιου υπουργείου, Α. Νεφελούδης, που χρησιμοποίησε τις ίδιες ακριβώς λέξεις με τον Βρούτση. Από την εποχή του Λάσκαρη το 1976 που ήθελε να καταργήσει με τον ν. 330 την πάλη των τάξεων, έως την εποχή του Αρσένη, που ήθελε επίσης με το άρθρο 4 να απαγορέψει την απεργία, οι δυναμικές παρεμβάσεις δεν έπαψαν. Κι ανάλογα με τη στιγμή, εκφράζονταν με τρόπους που γέμιζαν τρόμο τα πρόσωπα των αντίστοιχων υπουργών.

Ομως, επειδή έτερος υπουργός της κυβέρνησης, ο Γιάννης Μπαλάφας, γελοιωδέστατα δήλωσε ότι σε άλλες εποχές η καθοδήγηση του ΚΚΕ χαρακτήριζε τέτοιες πράξεις «τυχοδιωκτισμούς», μάλλον έχει επιλεκτική μνήμη. Μάλλον δεν θέλει να θυμάται τις μεγάλες συγκρούσεις των οικοδόμων τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 με τις δυνάμεις καταστολής. Ούτε τις απεργιακές φρουρές των συνδικάτων έξω από εργοστάσια - κάτεργα και τις αντιπαραθέσεις με ΜΑΤ και μηχανισμούς της εργοδοσίας. Και δεν τον βολεύει να θυμάται ότι όταν η εργατική αγανάκτηση ξεχείλιζε, έπαιρνε δυναμικές και αποφασιστικές μορφές, όπως αυτή που οι ναυτεργάτες πήραν τον νεκρό κομμουνιστή ναύτη Γιώργο Ζαρέντη και τον πήγαν στο γραφείο του τότε υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Γ. Κατσιφάρα (18 Μάρτη 1983) διαμαρτυρόμενοι για τους θανάτους εργατών στο βωμό του εφοπλιστικού κέρδους. Ολα αυτά, ούτε «ακτιβισμοί» ήταν ούτε βεβαίως τυχοδιωκτισμοί. Ηταν παρεμβάσεις του οργανωμένου εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και ως τέτοιες ακριβώς ενοχλούσαν την εκάστοτε κυβέρνηση και τα αφεντικά της. Επειδή η ταξική πάλη έχει τους δικούς της νόμους. Κι αυτή η πάλη θα συνεχίζεται αταλάντευτα, με κάθε πρόσφορο μέσο που αποφασίζουν κάθε φορά οργανωμένα και συλλογικά οι εργαζόμενοι, μέχρι την τελική της έκβαση...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ