Οι εργαζόμενοι στα πεντάμηνα προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας» δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σε στάση εργασίας και σε καμία απεργιακή κινητοποίηση. Αυτό τους ανακοίνωσαν, χτες, προϊστάμενοι και διευθύνσεις προσωπικού σε μια σειρά από δήμους.

Αφορμή στάθηκε η προκηρυγμένη για χτες πανελλαδική στάση εργασίας της ΠΟΕ ΟΤΑ, από τις 11 π.μ. έως τη λήξη του ωραρίου, προκειμένου να συμμετάσχουν οι εργαζόμενοι του κλάδου στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στη δίκη συνδικαλιστικών στελεχών της Ομοσπονδίας.

Σε δήμους όπως το Περιστέρι, η Νίκαια και αλλού, στους εργαζόμενους στα πεντάμηνα που δήλωσαν τη συμμετοχή τους στη στάση εργασίας, ανακοινώθηκε πως κάτι τέτοιο «απαγορεύεται» και ότι δεν καλύπτονται από καμία συνδικαλιστική οργάνωση. Ορισμένοι προϊστάμενοι πήγαν και ένα βήμα πιο πέρα, ισχυριζόμενοι ότι όσοι δουλεύουν στα πεντάμηνα, «δεν είναι εργαζόμενοι, αλλά ωφελούμενοι του ΟΑΕΔ»!

Να σημειωθεί πως οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι έχουν ενταχθεί στο νέο κύκλο του προγράμματος της «κοινωφελούς εργασίας» που ξεκίνησε τις τελευταίες βδομάδες και δεν έχουν πάρει ακόμα στα χέρια τους τη σύμβαση εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, η απαγόρευση της απεργίας αναδεικνύει τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και των δημοτικών αρχών, που υπονομεύουν ανοιχτά και με κάθε τρόπο το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση και την απεργία, για χιλιάδες εργαζόμενους στους δήμους.

Ταυτόχρονα, όμως, το ζήτημα της απαγόρευσης φέρνει στην επιφάνεια τον υπονομευτικό ρόλο και της πλειοψηφίας στην ΠΟΕ ΟΤΑ, η οποία δεν αναγνωρίζει σωματεία που εγγράφουν στη δύναμή τους συμβασιούχους και απασχολούμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, όπως το κλαδικό Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής και δεκάδες άλλα σωματεία σε δήμους όλης της χώρας. Τα συνδικάτα αυτά όχι μόνο εγγράφουν τους εργαζόμενους στα πεντάμηνα ως μέλη τους, αλλά αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, όπως για την πληρωμή των δεδουλευμένων τους, για την τήρηση των μέτρων ασφάλειας κ.ά.

Ανάλογα κρούσματα απαγόρευσης συμμετοχής στην απεργία είχαν καταγραφεί και στο παρελθόν. Για παράδειγμα, ίδια ήταν η στάση των εργοδοτών απέναντι στους νέους εργαζόμενους στο πρόγραμμα «Επιταγή Εισόδου στην αγορά εργασίας», μπροστά στην πανεργατική απεργία στις 6 Νοέμβρη.

Στην Ερώτηση που είχε καταθέσει τότε στη Βουλή, το ΚΚΕ κατήγγειλε ότι οι εργοδότες επιχείρησαν να εκβιάσουν νέους με τον ισχυρισμό πως όποιος πάρει μέρος στην απεργία «όχι μόνο θα διωχθεί από το πρόγραμμα "κατάρτισης", αλλά δε θα δικαιούται και αμοιβή, ή κάθε άλλη αποζημίωση για το διάστημα που εργαζόταν», επικαλούμενοι τη σύμβαση που έχει υπογραφεί και τις παραγράφους για τις «απουσίες».

Παρόμοια κρούσματα έχουν καταγραφεί και σε βάρος σπουδαστών των Επαγγελματικών Σχολών (ΕΠΑΣ) του ΟΑΕΔ, στους οποίους στελέχη του Οργανισμού πριν από απεργιακές κινητοποιήσεις ανακοινώνουν πως «δεν έχουν δικαίωμα στην απεργία» αφού είναι «μαθητές και όχι εργαζόμενοι».

Οι άνεργοι που εντάσσονται στο πρόγραμμα της «κοινωφελούς εργασίας» στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα που έχουν απομείνει όρθια. Οι μισθοί τους είναι μικρότεροι από αυτούς που προβλέπουν όχι μόνο οι κλαδικές συμβάσεις, αλλά και η ΕΓΣΣΕ.

Συγκεκριμένα, οι μηνιαίες αποδοχές τους είναι 490 και 425 ευρώ, για εργαζόμενους άνω και κάτω των 25 ετών, αντίστοιχα. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι αξιοποιούνται για να μπαλώνουν οι δήμοι όπως όπως τα τεράστια κενά και τις ελλείψεις σε προσωπικό, τις περισσότερες φορές σε θέσεις άσχετες με την ειδικότητά τους. Εκτός από πάμφθηνους εργάτες χωρίς δικαιώματα, κυβέρνηση και εργοδότες προσπαθούν να τους μετατρέψουν και σε απεργοσπαστικό μηχανισμό.

Μπροστά στο νέο κύμα εφαρμογής της «κοινωφελούς εργασίας», το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής έχει έγκαιρα καλέσει τα σωματεία στους δήμους και κάθε συνεπή συνδικαλιστή να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση των εργαζομένων στα πεντάμηνα στα σωματεία και στη δημιουργία ανάλογης Επιτροπής στο πλαίσιό τους. Στις περιπτώσεις που οι πλειοψηφίες των σωματείων των δήμων θέτουν εμπόδια, το Συνδικάτο καλεί στη σύσταση Επιτροπής με τη συνδικαλιστική κάλυψη του ίδιου.

Το Συνδικάτο ΟΤΑ καλεί τους εργαζόμενους οργανωμένα να διεκδικήσουν ίδια δικαιώματα, ωράριο και ασφαλείς συνθήκες δουλειάς για όλους. Μεροκάματο με βάση τη Συλλογική Σύμβαση. Διεύρυνση και χρηματοδότηση των δημόσιων κοινωνικών δομών, στελέχωση με μόνιμο προσωπικό.