Είναι κοινό μυστικό ότι, παρά την τεχνητή πόλωση που φουντώνει τούτες τις μέρες, υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ώστε να διαμορφωθεί κυβέρνηση την επομένη των εκλογών. Αντικειμενική βάση γι' αυτό δεν είναι άλλη από το 3ο μνημόνιο, που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι και το οποίο θα αποτελέσει το αναλυτικό κυβερνητικό πρόγραμμα της επόμενης περιόδου.

Γι' αυτό η αντιπαράθεση μπροστά στο λαό από τα κόμματα αυτά είναι κάλπικη. Στην ουσία της αφορά το ποιος μπορεί να υλοποιήσει αποφασιστικά και αποτελεσματικά τις εν λόγω δεσμεύσεις και τα μέτρα που απορρέουν από το μνημόνιο, με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις από τα λαϊκά στρώματα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση αναπαράγεται και το γνωστό τρομοκρατικό δίλημμα «μνημόνιο ή ανείπωτη καταστροφή», με επικεφαλής τον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα, δικαιώνοντας για μια ακόμα φορά τους προκατόχους του ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που για χρόνια χρησιμοποιούν την ίδια επιχειρηματολογία, μαζί σήμερα με το πάντα πρόθυμο Ποτάμι. Οσο όμως εντείνεται ο εκβιασμός από τη «χορωδία των εκβιαστών», άλλο τόσο εντείνονται τα ψέματα και οι υποσχέσεις.

Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ που βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένοι μεταξύ χρεών και «λουκέτων» και έχουν ήδη «κάψει τη γούνα» τους από τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, έχουν κάθε λόγο να κρατάνε μικρό καλάθι σε ό,τι αφορά τις υποσχέσεις που ακούν από αυτούς που κάποτε τους χάιδευαν τα αυτιά, ονομάζοντάς τους «ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας», και που τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στα κανάλια για την «καημένη» τη μικρομεσαία επιχείρηση που δεν μπορεί να επιβιώσει.

Σήμερα, υπάρχει πλέον πείρα. Δε βρισκόμαστε στο Γενάρη ή ακόμα πιο πίσω. Εχουν ήδη δοκιμαστεί και πρόσωπα και πολιτικές, μπορούν να βγουν συμπεράσματα.

Παρά το δεδομένο αντιλαϊκό πρόσημο του 3ου μνημονίου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθούσε να «χρυσώσει το χάπι» στους αυτοαπασχολούμενους, λέγοντάς τους ότι η ανάπτυξη στην οποία στοχεύει, θα δώσει ανάσα και στις ατομικές μικρές επιχειρήσεις. Αντίστοιχη επιχειρηματολογία είχαν φυσικά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά η πραγματικότητα τις διέψευσε.

Η εξασφάλιση του «αναπτυξιακού πακέτου», το «ζεστό» χρήμα που θα εξασφαλιστεί «για την επανεκκίνηση της οικονομίας», θα πάει ολόκληρο στις μεγάλες επιχειρήσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους, στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Και είναι κατανοητό ότι ο μικρέμπορος της γειτονιάς, ο κάθε μικρός επαγγελματίας που παλεύει για το μεροκάματο, αποκλείονται εξ ορισμού από τη μοιρασιά της λείας.

Ούτε ένα ευρώ λοιπόν για τους μικρούς, την ίδια ώρα που έχουν χρυσοπληρώσει το δικό τους μερτικό για τα ματωμένα πλεονάσματα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς με αβάσταχτη φορολογία και περικοπή κάθε κοινωνικής δαπάνης που είχε απομείνει.

Ετσι ερμηνεύεται και η επιμονή στα αντίστοιχα αναπτυξιακά μέτρα - αναδιαρθρώσεις. Τέτοια μέτρα αφορούν την απελευθέρωση και το «άνοιγμα» κλειστών επαγγελμάτων, εμπορευμάτων, ωραρίου και είναι μέτρα που κανένα κόμμα δεν τα αμφισβητεί. Αλλωστε, πρόκειται για μέτρα που συμπεριλαμβάνονται στις κατευθύνσεις της ΕΕ, αλλά και στην περιβόητη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ.

Πρόκειται για μέτρα κομμένα και ραμμένα στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυκαταστημάτων, που συμβάλλουν στη διαμόρφωση νέων πεδίων υψηλής κερδοφορίας σε τομείς και κλάδους της οικονομίας που έως τώρα έβρισκαν έδαφος και δραστηριοποιούνταν χιλιάδες μικρές ατομικές επιχειρήσεις και οι οποίες θα δουν το δρόμο της εξόδου και τη διόγκωση των καθημερινών αδιεξόδων τους.

Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω μέτρα, που αντικειμενικά διευρύνουν την υπεροπλία των μεγάλων επιχειρήσεων, του μεγάλου κεφαλαίου έναντι του μικρού, η εκτόξευση της ήδη υπάρχουσας εξοντωτικής φορολογίας θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Η αύξηση του φόρου προκαταβολής από το 55% στο 75% και σταδιακά στο 100% προσθέτει ένα ακόμη χαράτσι στην πλάτη των αυτοαπασχολούμενων δίπλα στα υπόλοιπα, όπως το τέλος επιτηδεύματος, ο ΕΝΦΙΑ, η φορολογία στο 23% κ.τ.λ., ενώ για τα μονοπώλια όλες οι «νόμιμες» φοροαπαλλαγές βρίσκονται σε ισχύ.

Και έχουν το θράσος να μιλούν για ανακούφιση των αυτοαπασχολούμενων προβάλλοντας το νόμο για τη ρύθμιση των 100 δόσεων. Ποιοι; Αυτοί που υπόσχονταν ότι θα καταργήσουν τα μνημόνια με ένα νόμο, τώρα ζητούν τα εύσημα που θέλουν να εισπράξουν και το τελευταίο ευρώ από τα μνημονιακά χαράτσια, κορυφώνοντας ταυτόχρονα τον ωμό εκβιασμό με την παραπέρα μείωση του ακατάσχετου των λογαριασμών, αλλά και τη διευκόλυνση της επίσπευσης των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων.

Γι' αυτό οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, αξιοποιώντας την πείρα τους, μετρώντας τις υποσχέσεις των κομμάτων και νιώθοντας τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην πλάτη τους, έχουν κάθε λόγο να πουν «ως εδώ!». Να τιμωρήσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, της ΕΕ και των μνημονίων διαρκείας, δίνοντας δύναμη στο ΚΚΕ.

Γιατί το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που τους υπερασπίστηκε σε αυτήν την επίθεση, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις για τη στήριξη και τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους στο δρόμο, αλλά και στη Βουλή, φέρνοντας προτάσεις νόμου που πραγματικά τους ανακούφιζαν απέναντι στην αντιλαϊκή λαίλαπα που τους τσάκισε (π.χ. βιβλιάρια ασθενείας για όλους, διαγραφή χρεών προς τράπεζες, επίδομα ανεργίας, συντάξεις κ.τ.λ.).

Πάνω απ' όλα, όμως, και οι ίδιοι οι αυτοαπασχολούμενοι χρειάζεται να εκτιμήσουν ότι το ΚΚΕ τούς είπε πάντα την αλήθεια, τους αποκάλυψε έγκαιρα το ρόλο της ΕΕ, της Ευρωζώνης, το ότι θα λειτουργούσε ως «καταλύτης» στον εκτοπισμό τους, όταν όλοι οι άλλοι τους καλούσαν σε πανηγυρισμούς.

Τους ενημέρωσε για τις αιτίες της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αποκαλύπτοντας έγκαιρα την ανάγκη σύγκρουσης με αυτό το δρόμο ανάπτυξης που μαστίζεται από κρίσεις, αδιέξοδα, και που δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω στις παλιές καλές μέρες. Σε αυτό το έδαφος καμία κυβέρνηση διαχείρισης αυτής της οικονομίας, που αποδέχεται αυτό το δρόμο ανάπτυξης, που έχει αρχή, μέση και τέλος το κέρδος του μονοπωλίου, δεν μπορεί να δώσει λύση υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.

Γι' αυτό και οι αυτοαπασχολούμενοι, που πληρώνουν και αυτοί το δικό τους βαρύ τίμημα, μπορούν να εμπιστευτούν το ΚΚΕ και να μην ξαναγυρίσουν στα ίδια.

Τέτοια περίπτωση κακοπαιγμένου «ριμέικ» είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ 2, το κόμμα του Π. Λαφαζάνη, που συνεχίζει την εξαπάτηση από εκεί που σταμάτησε ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ». Με τη γνωστή αντιμνημονιακή επιχειρηματολογία, που κρύβει την πραγματική αιτία, το καπιταλιστικό κέρδος, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, που σε συνθήκες κρίσης στρέφεται με μεγαλύτερη ορμή απέναντι στον μικρό επιχειρηματία, όπως και απέναντι στην εργατική τάξη.

Γι' αυτό και δεν λένε κουβέντα ότι τα μέτρα αυτά που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες σήμερα, αποτελούν πάγιο συστατικό των κατευθύνσεων της ΕΕ, την οποία οι ίδιοι καθαγίαζαν επί 25 χρόνια συμβάλλοντας στην εξαπάτηση και των αυτοαπασχολούμενων.

Την ίδια στιγμή, η έξοδος από το ευρώ, ως εργαλείο για το ξεπέρασμα της κρίσης που προτείνουν, δεν πρόκειται να αλλάξει τα αδιέξοδα για τους μικρούς ΕΒΕ. Η αναμενόμενη υποτίμηση που θα το συνοδεύσει, θα πλήξει τη λαϊκή οικογένεια και θα έχει άμεση αντανάκλαση και στο δικό τους εισόδημα.

Στους κλάδους που θα χτυπηθούν από την έξοδο από το ευρώ, πρώτες χαμένες θα είναι οι μικρές επιχειρήσεις, που είναι πιο ευάλωτες, όπως επιβεβαιώνει η έως τώρα πείρα. Ενώ στους κλάδους που θα ωφεληθούν, τα αναπτυξιακά πακέτα και οι αναδιαρθρώσεις που έτσι κι αλλιώς είναι στοχευμένα προς όφελος των μονοπωλίων, θα καθαρίσουν το έδαφος από τις μικρές επιχειρήσεις «εν κινήσει».

Εν ολίγοις, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, «οδικός χάρτης» εξόδου από την κρίση για τους ΕΒΕ δεν υπάρχει.

Ακόμα περισσότερο, οι αυτοαπασχολούμενοι να μη δηλητηριαστούν από τη φασιστική δημαγωγία της Χρυσής Αυγής, η οποία όχι μόνο δεν αμφισβητεί τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων (άλλωστε, γι' αυτούς στήνει τα διάφορα δουλεμπορικά και κάνει Ερωτήσεις στη Βουλή), αλλά επιπρόσθετα κάνει κριτική στην ΕΕ από τη σκοπιά της βελτίωσης της δικής τους θέσης. Δεν είναι τυχαίο ότι αντιτάχθηκε και στις όποιες κινητοποιήσεις αυτοαπασχολούμενων έγιναν το προηγούμενο διάστημα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους (βλέπε ταξί).

Το πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι μικροί ΕΒΕ και τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα της χώρας μας είναι βαθύτερο. Αφορά την ίδια την οικονομία, την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τον προσανατολισμό της, που δεν είναι άλλος από τη διεύρυνση του καπιταλιστικού κέρδους.

Ολα τα παραπάνω κόμματα αναγνωρίζουν το κέρδος του μονοπωλίου ως «ιερή αγελάδα», αυτό προσδοκούν να αυξήσουν όταν μιλάνε για ανάπτυξη. Κοροϊδεύουν κατάφωρα τον αυτοαπασχολούμενο ότι μπορεί να συμβιώσει δίπλα στα μονοπώλια, την ώρα που η καταστροφή του είναι προαπαιτούμενο προκειμένου να θωρακιστεί η κερδοφορία τους.

Στον αντίποδα βρίσκεται η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, η μοναδική εναλλακτική πρόταση για τα λαϊκά στρώματα.

Γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αντιμάχεται, παλεύει για την κατάργηση του καπιταλιστικού κέρδους, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Γιατί η πρότασή του για εργατική - λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να αφαιρέσει τα κλειδιά της οικονομίας από τους καπιταλιστές, να οργανώσει κεντρικά επιστημονικά την οικονομία, απελευθερώνοντας τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και να δώσει ώθηση στη λαϊκή ευημερία.

Να προσφέρει σταθερή δουλειά, ποιότητα ζωής στους αυτοαπασχολούμενους και τις οικογένειές τους, προστατεύοντάς τους από τις κρίσεις, το βραχνά των χρεών, των «λουκέτων» που τους έχουν γίνει δεύτερη φύση.

Αυτή η πρόταση, η μόνη που οδηγεί σε ξέφωτο, το ΚΚΕ παλεύει να γίνει κτήμα των λαϊκών στρωμάτων, να γίνει η δική τους σημαία στην καθημερινή πάλη. Αναδεικνύοντας τα κοινά συμφέροντα και τον κοινό αντίπαλο, ανοίγοντας μέτωπο στις λογικές του ατομικού δρόμου και του «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Να κατευθύνεται η πάλη προς τον πραγματικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από τα μονοπώλια και την εξουσία τους, από το δρόμο ανάπτυξης που κατοχυρώνει και διευρύνει την κυριαρχία τους.

Ετσι θα αποκτήσει αντοχή η πάλη, θα γίνεται δύναμη απόκρουσης της ατελείωτης επίθεσης που δέχονται και θα δεχτούν το αμέσως επόμενο διάστημα οι αυτοαπασχολούμενοι μαζί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα και θα ανοίγει ταυτόχρονα το δρόμο για ριζικές αλλαγές υπέρ των σύγχρονων αναγκών τους.

Οι ώρες μέχρι τις εκλογές είναι μετρημένες. Είναι όμως αρκετές ώστε να συζητήσουμε με τους χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που ήμασταν σε επαφή όλο το προηγούμενο διάστημα. Να βρεθούμε με συναδέλφους από το σωματείο, στον κλάδο και τη γειτονιά, που παλέψαμε μαζί το προηγούμενο διάστημα, που ξεγελάστηκαν από το εμπόριο ελπίδας των προηγούμενων για άμεσες λύσεις.

Να τους βοηθήσουμε να κάνουν το βήμα, να εμπιστευτούν το ΚΚΕ στις εκλογές, με το μάτι στην επόμενη μέρα που έρχεται, που με το λαό πρωταγωνιστή και από καλύτερες θέσεις μπορεί να πυροδοτήσει θετικές εξελίξεις υπέρ τους.