Σήμερα ψηφίζεται και επί των άρθρων από το δεύτερο θερινό τμήμα της Βουλής το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο για το «νέο λύκειο» το οποίο με τις διατάξεις του τσακίζει κυριολεκτικά τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Στη συζήτηση που άρχισε χτες επί της αρχής, το νομοσχέδιο στηρίχθηκε από τους βουλευτές της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο ο εισηγητής του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλης κατήγγειλε ότι οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται με αυτό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε ξεκομμένες από τις αναδιαρθρώσεις που σταδιακά προωθούνται εδώ και χρόνια συνολικά στο χώρο της εκπαίδευσης. Αποτελούν, είπε, συνέχεια του «νέου σχολείου» που εγκαινιάστηκε τα τελευταία χρόνια και που ήδη έχει φέρει δραματικές αλλαγές στο περιεχόμενο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και είναι τμήμα της ίδιας στρατηγικής των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με την στρατηγική της «διά βίου μάθησης», δηλαδή ενός συστήματος που υποκαθιστά την ανάγκη για ευρύτερη γενική μόρφωση με διαδοχικές καταρτήσεις «ευέλικτα» προσαρμοσμένες στις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς.

Ο Γ. Λαμπρούλης τόνισε ότι το συζητούμενο νομοσχέδιο σηματοδοτεί την προσπάθεια του κεφαλαίου να σπρωχθούν τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας από πιο νωρίς στην υποβαθμισμένη ψευδοκατάρτιση για να γίνουν ακόμα πιο φθηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Ουσιαστικά, είπε, με το νομοσχέδιο ορίζεται το ποιος θα μαθαίνει, τι θα μαθαίνει και πού θα το μαθαίνει με τα παιδιά της εργατικής τάξης να είναι εκείνα που θα αποτελέσουν τη μεγάλη μάζα όσων θα σπρωχθούν από τα 15 τους στην επαγγελματική κατάρτιση η οποία «εμπλουτίζεται» και με τη μαθητεία. Η κυβέρνηση, συνέχισε, στερεί ακόμα πιο νωρίς από τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας την αναγκαία για τη σημερινή εποχή γενική μόρφωση ως υπόβαθρο για κάθε μελλοντική επαγγελματική επιλογή.

Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, τόνισε, μέσα από ένα πλήθος εξεταστικών φραγμών από πολύ νωρίς το Λύκειο μετατρέπεται ακόμα πιο έντονα σε εξεταστικό κέντρο που θα είναι στενά προσαρμοσμένο στη διαδικασία πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση. Με όσα προωθούνται, πρόσθεσε, και παρά τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση ούτε η παπαγαλία πρόκειται να χτυπηθεί, ούτε τα φροντιστήρια, ούτε πρόκειται να αλλάξει ο χαρακτήρας του λυκείου ως προγυμναστήριο για τις εξετάσεις. Παρά το γεγονός, είπε ο εισηγητής του ΚΚΕ, ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις τοποθετούνται μετά το απολυτήριο, το Λύκειο δεν αποσυνδέεται, αντίθετα προσδένεται περισσότερο στην πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αφού μετρούν οι επιδόσεις του Λυκείου ως πέμπτος βαθμός διογκώνοντας έτσι τα φροντιστήρια. Συνεπώς, συνέχισε, ο αυτοτελής μορφωτικός ρόλος του Λυκείου που δήθεν ενισχύεται είναι ένας προπαγανδιστικός μύθος της κυβέρνησης αφού στην ουσία οι απανωτές πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις για όλες τις τάξεις του Λυκείου το αναγορεύει σε απαγορευμένη ζώνη για τα παιδιά των ανέργων και των φτωχών εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν απόσταγμα διαλόγου με στόχο, όπως είπε, την «αναβάθμιση και του Γενικού και του Τεχνικού Λυκείου» και την αντιμετώπιση της «αναχρονιστικής μεθόδου διαδικασίας και της «παπαγαλίας».

Ανέφερε ότι οι αλλαγές που προωθούνται έχουν στόχο να «σταματήσει η υποβάθμιση του Λυκείου» και η μετατροπή του σε προπαρασκευαστικό στάδιο για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και είπε προκλητικά ότι με τις διατάξεις του νομοσχεδίου σταματάει «η απαξία του δημόσιου σχολείου» και η κυριαρχία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων μαθημάτων. Κατά τον υπουργό με το νομοσχέδιο προωθείται ένα «ανθρωποκεντρικό σχολείο» και κατοχυρώνεται ο αυτοτελής χαρακτήρας του Λυκείου με την αποσύνδεσή του από την εισαγωγή στα ΑΕΙ αφού, όπως ισχυρίστηκε, πλέον συνυπολογίζεται και η βαθμολογική επίδοση όλων των τάξεων του Λυκείου.

Αναφερόμενος στην τεχνική εκπαίδευση είπε ότι αυτήν με το νομοσχέδιο «αναμορφώνεται» αφού εξορθολογίζονται οι ειδικότητές της προκειμένου να ανταποκρίνονται σε τομείς της αγοράς και προωθείται ο θεσμός της «μαθητείας» και πρόσθεσε ότι κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς αξιολόγηση.

Και μέσα στη γενική συνέλευση των αντιπροσώπων των ΕΛΜΕ της χώρας, όπως και το προηγούμενο διάστημα στις γενικές συνελεύσεις των τοπικών Ενώσεων, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σημείωσαν ότι οι αγώνες των εκπαιδευτικών θα πρέπει να έχουν οργάνωση, συμμετοχή των εκπαιδευτικών, περιεχόμενο που θα στρέφεται στις πραγματικές αιτίες και στόχους των αναδιαρθρώσεων, με ενότητα και συμμαχία με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τους μαθητές. Τόνισαν ότι η Παιδεία είναι υπόθεση του λαού και μόνο βάζοντας στο επίκεντρο τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση μπορεί να δυναμώσει το κίνημα των εκπαιδευτικών. Σχολιάζοντας τη στάση των δυνάμεων εκείνων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ που κλείνουν τώρα τη «συμμαχία» σε όλες τις πτώσεις, θύμισαν ότι διαχρονικά οι ίδιες δυνάμεις δεν έκαναν τίποτα για να την οικοδομήσουν. Και αν δε βάζεις στο επίκεντρο το τι μαθαίνει το παιδί, πώς θα οικοδομήσεις συμμαχία με το γονιό;

Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών κάλεσαν ως πρώτο βήμα σε συμμετοχή στα συλλαλητήρια που διοργανώνονται σήμερα με πρωτοβουλία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη τη χώρα. Να γίνουν παρεμβάσεις τη μέρα του αγιασμού στα σχολεία από τους εκπαιδευτικούς και από σωματεία, σημειώνοντας σε όλους τους τόνους ότι ο αγώνας για την Παιδεία θα δυναμώσει όταν γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης.

Οι εκπρόσωποι του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών, απαντώντας και στις θέσεις που εκφράζουν οι άλλες δυνάμεις στο ΔΣ της Ομοσπονδίας (ΣΥΝΕΚ, «Παρεμβάσεις», ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ) τόνισαν ότι οι αναδιαρθρώσεις που προχωρούν σήμερα στο Λύκειο, συνδέονται με το νέο σχολείο που οικοδομείται και που δεν προέκυψε τώρα, μετά το μνημόνιο. Είναι αλλαγές που προχωρούν εδώ και χρόνια στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, με τα ευρωπαϊκά προγράμματα, με την ευέλικτη ζώνη, το νέο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης, τα νέα αναλυτικά προγράμματα. Ολα αυτά η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ τα έχει αποδεχτεί! Γιατί αποδέχεται τον πυρήνα της στρατηγικής της ΕΕ που υπαγορεύει τις αναδιαρθρώσεις, αλλά τις παρουσιάζει ως μνημονιακές επιλογές. Μα όλα αυτά είναι ήδη πραγματικότητα από τη δεκαετία του '90 σε άλλες χώρες που δεν έχουν μνημόνια. Και οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, η κατάργηση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά απορρέουν από την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής, καθώς η κινητικότητα των μαθητών απαιτεί και κινητικότητα των εκπαιδευτικών.

Τονίστηκε από την πλευρά του ΠΑΜΕ ότι το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να υποτάσσεται στην κυβερνητική εναλλαγή, αλλά πρέπει να έχει κριτήριο τις ανάγκες του λαού. Σημείωσαν ότι κάθε κυβέρνηση που υπηρετεί την ΕΕ είναι υποταγμένη στην πολιτική των μονοπωλίων, η ανατροπή της οποίας είναι υπόθεση αγώνα μακροχρόνιου, με ενότητα στη βάση των λαϊκών αναγκών και σε σύγκρουση με τη λογική της ανταγωνιστικότητας.