Eurokinissi

Μέσα και έξω από τη Βουλή, οι δυνάμεις του Κόμματος ανέδειξαν τις στοχεύσεις της κυβέρνησης, από τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών, αποδομώντας μια σάπια επιχειρηματολογία που επιστρατεύτηκε για να δικαιολογήσει μια επιλογή η οποία συνδέεται με την αστική στρατηγική για την Εκπαίδευση και την προσπάθεια θωράκισης των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Από την κυβερνητική πτέρυγα εξαπολύθηκε στη διάρκεια της συζήτησης μια συκοφαντική επίθεση στο θεσμό του ασύλου, που κινήθηκε στη ρητορική του προηγούμενου διαστήματος.

«Επιστρέφουμε τα πανεπιστήμια σε αυτούς στους οποίους πραγματικά ανήκουν, δηλαδή στους φοιτητές, στους καθηγητές και στο διοικητικό προσωπικό, καταργώντας το κακώς εννοούμενο άσυλο», είχε πει η υπουργός Παιδείας στη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης.

Επιπλέον, το άρθρο 64 για την κατάργηση του ασύλου επιλέχτηκε να τιτλοφορηθεί με τον παραπλανητικό τίτλο «Ακαδημαϊκές ελευθερίες - Αναβάθμιση της ποιότητας του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος». Γιατί είναι βέβαιο ότι η κατάργηση του ασύλου δεν πρόκειται να μεταμορφώσει την εικόνα των πανεπιστημίων ούτε να αναβαθμίσει τους όρους σπουδών των φοιτητών. Το ακαδημαϊκό περιβάλλον το οποίο επικαλείται υποκριτικά η κυβέρνηση για να περάσει τις αντιδραστικές της ρυθμίσεις, η εικόνα και το περιεχόμενο της Ανώτατης Εκπαίδευσης διαμορφώνονται από τις πολιτικές της υποχρηματοδότησης, των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές, της ανύπαρκτης φοιτητικής μέριμνας που εκτοξεύει στα ύψη το κόστος σπουδών για τις λαϊκές οικογένειες.

Οσο κι αν ισχυρίζεται το υπουργείο Παιδείας ότι έχει κατά νου τους φοιτητές, στο βάθος της λογικής του είναι ότι το άσυλο αποτελεί εμπόδιο στην επιτάχυνση της οικοδόμησης του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται. Η ίδια η υπουργός Παιδείας δεν έκρυψε άλλωστε κατά την εισήγησή της στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ότι «η διάταξη για το άσυλο εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναμόρφωσης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης», περιγράφοντας ως άξονές της τη «μεγαλύτερη αυτονομία» και «εξωστρέφεια», δηλαδή αναζήτηση πόρων από την «αγορά», «καλύτερη διασύνδεση με την αγορά εργασίας».

Η σημερινή κατάσταση που βιώνουν οι νέοι που σπουδάζουν και οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια έχει τη ρίζα της στην ίδια τη στρατηγική που υπαγορεύει την κατάργηση του ασύλου: Αυτήν της υπαγωγής της Ανώτατης Εκπαίδευσης στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, που έχει ως αποτέλεσμα τα προγράμματα σπουδών, η Ερευνα να καθορίζονται με βάση τα κέρδη αντί για τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Η άρση «εμποδίων», όπως η οργανωμένη συλλογική δράση, είναι όρος για την οικοδόμηση του πανεπιστημίου - επιχείρηση, είναι κομμάτι της επίθεσης στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, της ασυδοσίας των μεγαλοεπιχειρηματιών που απαγορεύουν τη συνδικαλιστική δράση, της πολιτικής που χτυπά το δικαίωμα στην απεργία. Το άσυλο βρέθηκε - και πάλι - στο στόχαστρο επειδή προστατεύει το δικαίωμα των φοιτητών και του λαϊκού κινήματος να αποφασίζουν συλλογικά για τη δράση και τις διεκδικήσεις τους.

Παράλληλα, το άσυλο χαρακτηρίστηκε από τους βουλευτές της ΝΔ κυρίως ένας θεσμός αναχρονιστικός, ξεπερασμένος. Ετσι το βλέπουν οι δυνάμεις που θεωρούν πρόοδο την «ηλεκτρονική ψηφοφορία όλων των εργαζομένων» για την κήρυξη μιας απεργίας, που με το πρόσχημα των δημοκρατικών διαδικασιών κλιμακώνουν τον ασφυκτικό έλεγχο και την επίθεση στις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων, όλου του μαζικού λαϊκού κινήματος.

Πολλά, τέλος, ακούστηκαν τόσο το προηγούμενο διάστημα όσο και κατά τη συζήτηση στη Βουλή από την πλευρά της κυβερνητικής παράταξης για την παραβατικότητα και την ανομία στα πανεπιστήμια, που έρχεται τάχα να πατάξει η κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία.

Αποδομώντας αυτήν την επιχειρηματολογία που επιστρατεύεται εδώ και καιρό για να συσκοτίσει το πραγματικό περιεχόμενο της κατάργησης του ασύλου, από πλευράς του ΚΚΕ φωτίστηκε το πώς περιστατικά άσχετα με το φοιτητικό κίνημα αξιοποιούνται σε αντιδραστική κατεύθυνση. Τονίστηκε, χωρίς να υπάρξει καμία πειστική απάντηση από τους πολέμιους του ασύλου, πως εάν οι κυβερνήσεις είχαν την πολιτική βούληση, θα μπορούσαν και σήμερα να αντιμετωπίσουν τα συγκεκριμένα φαινόμενα αλλά και συνολικά το οργανωμένο έγκλημα σε περιοχές όπου δεν υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο.

Οσο για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αξιοποιώντας την επιχειρηματολογία της ΝΔ, ενδύεται και πάλι το μανδύα του προοδευτικού. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Πολάκη, που καταλόγισε «βαθιά νεοφιλελεύθερη εμμονή» στην κυβέρνηση.

Ομως, το πανεπιστήμιο - επιχείρηση, που είναι και η βάση για την κατάργηση του ασύλου, συνέχισε να οικοδομείται με αποφασιστικά βήματα από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία έχει επίσης να επιδείξει... σημαντικό έργο στο ξήλωμα κατακτήσεων αλλά και στον αυταρχισμό απέναντι στις λαϊκές διεκδικήσεις και ειδικότερα στο χώρο της Εκπαίδευσης.

Αποτελεί όντως πρόσχημα ότι τα πανεπιστήμια είναι κέντρα ανομίας, ότι εκεί διακινούνται ναρκωτικά, ως επιχείρημα για την κατάργηση του ασύλου. Τη ναρκω-κουλτούρα την καλλιεργούν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ με την «ελευθερία» επιλογής, με τους Χώρους Εποπτευόμενης Χρήσης. Επικαλούνται το παρεμπόριο στα πανεπιστήμια αλλά δεν λένε κουβέντα γι' αυτούς που βρίσκονται πίσω από αυτό και φέρνουν τα κοντέινερ από το εξωτερικό, εκτελωνίζουν τα προϊόντα, έχοντας τεράστιες αποθήκες στο κέντρο της Αθήνας και αλλού.

Για το χτύπημα του ασύλου αξιοποιείται επίσης η δράση διαφόρων κουκουλοφόρων, των λεγόμενων γνωστών-αγνώστων - που όμως είναι πολύ γνωστά ο ρόλος τους και η προβοκατόρικη διαδρομή τους. Διαχρονικά δε ισχύει ότι από όλες τις κυβερνήσεις υπάρχει μια ιδιότυπη ανοχή στη δράση αυτών των ομάδων, αφού με διάφορους τρόπους στο παρελθόν έχει γίνει φανερό ότι υπόγεια συνδέονται με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Η ΝΔ «πάτησε» και για την κατάργηση του ασύλου στην προεργασία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η έκθεση Παρασκευόπουλου, υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έστρωσε το δρόμο μιας και ταυτίζει τις κινητοποιήσεις με ποινικά αδικήματα και εγκληματικές ενέργειες. Το ίδιο και ο Ποινικός Κώδικας της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που ενώ γενικά μειώνει τις ποινές, σε δύο άρθρα τις αυξάνει. Στο άρθρο 168 για τη διατάραξη της λειτουργίας των υπηρεσιών, με συνέπεια να παρεμβαίνουν τα ΜΑΤ όταν εκδηλώνεται μια φοιτητική κινητοποίηση μέσα στο πανεπιστήμιο, με αυξημένες ποινές, και στο άρθρο 292 για παρακώλυση των συγκοινωνιών. Αλλωστε, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε υψηλές επιδόσεις στο χτύπημα των δικαιωμάτων, των κατακτήσεων, στην καταστολή των μαθητικών, των νεολαιίστικων και των εργατικών κινητοποιήσεων, με «μαθητοδικεία», «αγροτοδικεία» κ.ά.

Η συζήτηση στη Βουλή ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστική για τους σχεδιασμούς που έχει αναλάβει να υπηρετήσει η κυβέρνηση και για το λόγο για τον οποίο επέλεξε το άσυλο για να ξεκινήσει τις παρεμβάσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Πατώντας στο δρόμο που έχει στρωθεί για ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας των πανεπιστημίων προς το μοντέλο «Πανεπιστήμιο ΑΕ», συνεχίζει και εντείνει την επίθεση σε ό,τι στέκεται εμπόδιο.

Από τα άλλα κόμματα, ο Γ. Βαρουφάκης πρότεινε «Σώμα εσωτερικής ασφάλειας εκπαιδευμένο, ένστολο και με όλους τους κατάλληλους μηχανισμούς», για ...προστασία. Ενώ ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυρ. Βελόπουλος, έφτασε σε σημείο να προκαλεί, δηλώνοντας πως πρέπει να καταργηθούν οι κομματικές παρατάξεις και να φύγουν από τα πανεπιστήμια. Γιατί θέλουν σιγή νεκροταφείου για να κάνουν ανεμπόδιστα οι επιχειρηματικοί όμιλοι τις μπίζνες τους στις πλάτες των φοιτητών.

Το άσυλο είναι κατάκτηση του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος. Ως τέτοια έχει μπει στο μάτι των εκμεταλλευτών. Ομως αυτήν την κατάκτηση θα την υπερασπιστούν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι, με την οργανωμένη συλλογική δράση, στην πάλη για τη διεκδίκηση του πανεπιστημίου των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.