INTIME NEWS

Από τη συνάντηση στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» ΗΠΑ - Ελλάδας

Η παρουσία του Αμερικανού αξιωματούχου συνδυάστηκε με τη συμμετοχή του στην τετραμερή 1η Υπουργική Διάσκεψη για την Ενέργεια στην Αθήνα, ανάμεσα σε Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρο και ΗΠΑ (3+1), που κατέγραψε το σύνολο των αμερικανικών επιδιώξεων στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, με τις οποίες στοιχίζονται τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των άλλων τριών χωρών, με κύριο στοιχείο την περαιτέρω «προώθηση της διαφοροποίησης των πηγών και οδεύσεων εισαγωγής Ενέργειας».

Η επιδίωξη αυτή των ΗΠΑ, πέρα από την αναζήτηση νέων αγορών για το δικό της σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο, στρέφεται πρωτίστως ενάντια στη Ρωσία και την επιρροή που ασκεί στην ευρύτερη περιοχή, αξιοποιώντας και το φυσικό της αέριο. Ο σχεδιασμός αυτός ρίχνει λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών που εκτείνονται σε όλη την περιοχή και σε πολλά μέτωπα, οδηγώντας σταθερά σε περιπέτειες τους λαούς της Ελλάδας και των άλλων χωρών της περιοχής, που γίνονται μαγνήτης κινδύνων.

Ετσι, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την επίσκεψη Φάνον και την τετραμερή για την Ενέργεια ως «ασπίδα» απέναντι στην προκλητικότητα της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, από τις ίδιες τις εξελίξεις προκύπτει ότι η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με αιχμή την Ενέργεια μοναδικό στόχο έχει την υπηρέτηση των επιδιώξεων της αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή, που όχι μόνο δεν προστατεύει αλλά αντίθετα εκθέτει το λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους.

Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι σε κανένα σημείο του κοινού ανακοινωθέντος της Διάσκεψης δεν αναφέρεται η Τουρκία, παρά μόνο ορισμένες γενικόλογες διακηρύξεις για το δικαίωμα της Τουρκίας να αξιοποιεί τον ορυκτό της πλούτο και συστάσεις να αποφεύγονται προκλήσεις.

Η στάση αυτή των ΗΠΑ εξηγείται βέβαια απόλυτα από την κεντρική τους στόχευση να διατηρήσουν την Τουρκία στη «δυτική» επιρροή και να την απομακρύνουν από τη Ρωσία, παζαρεύοντας το ρόλο της ως περιφερειακής ΝΑΤΟικής δύναμης με ειδικό βάρος στην περιοχή. Μέρος αυτού του παζαριού, στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα, ως «γεωπολιτικός μεντεσές» των ΗΠΑ στην περιοχή, είναι και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας και της Κύπρου.

Αλλωστε, το πώς προσεγγίζουν συνολικά οι ΗΠΑ τις εξελίξεις, το παζάρι και τις κόντρες στην Ανατ. Μεσόγειο, το έδινε ο ίδιος ο Φάνον λίγες μέρες πριν, αναπαράγοντας στο προσωπικό του ιστολόγιο ανάλυση της αμερικανικής «δεξαμενής σκέψης» «Κέντρο για Στρατηγικές και Διεθνείς Αναλύσεις» (Center for Strategic and International Studies, CSIS), όπου τονίζονται τα εξής σε σχέση με την τουρκική προκλητικότητα σε Αιγαίο και Κύπρο, αλλά και σε σχέση με τις ΑΟΖ τους:

«Οι ΗΠΑ έχουν (...) μια διπλή θέση, αντανακλώντας τα δύο στοιχεία της σύγκρουσης. Οσον αφορά την διαμάχη για τις εκτάσεις (σ.σ. θαλάσσιες, ΑΟΖ) μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου, οι ΗΠΑ πάντοτε αναφέρονται σε περιοχές που "διεκδικούνται" ("claimed") από την Κύπρο - που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν λαμβάνουν θέση σχετικά με το αν αυτά τα ύδατα ανήκουν στην Τουρκία ή στην Κύπρο. Πιστεύουν μόνο ότι οι τουρκικές έρευνες ή γεωτρήσεις είναι "εξαιρετικά προκλητικές και διακινδυνεύουν να αυξήσουν τις εντάσεις στην περιοχή", προτρέποντας παράλληλα τις "τουρκικές αρχές να σταματήσουν αυτές τις επιχειρήσεις και ενθαρρύνουν όλα τα μέρη να ενεργήσουν με αυτοσυγκράτηση".

Οσον αφορά το ζήτημα της κυριαρχίας, η θέση των ΗΠΑ στηρίζει την ιδέα ότι "οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού, όπως και όλοι οι πόροι του, θα πρέπει να κατανέμονται ισότιμα και στις δύο κοινότητες, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης"», για την οποία «εργάζονται» άλλωστε οι ΗΠΑ με τις διχοτομικές προτάσεις τους.

«Καλή και αντικειμενική επισκόπηση ενός πολύπλοκου θέματος», γράφει ο Φάνον για την παραπάνω ανάλυση, υιοθετώντας την και καταλήγοντας ότι «οι ΗΠΑ υποστηρίζουν μια συνεκτική και συνεργατική προσέγγιση στην περιφερειακή ενεργειακή ανάπτυξη», με ό,τι αυτό φέρνει σε Κυπριακό και Αιγαίο...

Η ίδια ανάλυση δίνει μια απάντηση και στο ερώτημα «Πώς επηρεάζουν οι εντάσεις τον "East Med";»: «Η διαμάχη στο Κυπριακό και οι έντονοι ισχυρισμοί της Τουρκίας για τα δικαιώματά της και για τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων αναγνωρίζονται εδώ και πολύ καιρό ως πιθανά εμπόδια στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, και είναι σίγουρα ένα από τα (διάφορα) εμπόδια που θα μπορούσαν να εμποδίσουν την κατασκευή ενός υποστηριζόμενου από την ΕΕ αγωγού στην Ελλάδα (και φυσικά στην Τουρκία)», συμπληρώνει, δίνοντας το ενδεχόμενο και μιας διαφορετικής χάραξης της πορείας του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, που βάζει την Τουρκία «στα γεμάτα» στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην Ανατ. Μεσόγειο, όχι μόνο ως παραγωγό αλλά και ως χώρο διαμετακόμισης.

«Ωστόσο», συνεχίζει η ανάλυση που επικαλείται ο Φάνον, «οι προκλήσεις που συγκρατούν τις εξελίξεις στον τομέα του φυσικού αερίου φαίνονται ως επί το πλείστον εμπορικού χαρακτήρα - στην πραγματικότητα, παρά τον προφανή διαγωνισμό για το πώς να ξοδέψουν τα αναμενόμενα μεγάλα κέρδη, είναι πολύ πιθανό η Κύπρος να εισαγάγει φυσικό αέριο πριν το εξαγάγει. Η πρόσφατη εκ νέου πρόταση της ΤΔΒΚ (σ.σ. του ψευδοκράτους), η οποία χαιρετίστηκε από την Τουρκία, για μια φόρμουλα επιμερισμού των εσόδων, δείχνει ότι παρά τη διαμάχη, αναγνωρίζεται ότι το αέριο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί με τρόπους που ωφελούν και τους Τουρκοκυπρίους και ότι αυτό είναι κάτι που η Τουρκία και η ΤΔΒΚ καλωσορίζουν. Είναι σαφές ότι μια βέλτιστη πορεία ανάπτυξης θα ωφεληθεί από την επίλυση των διαφόρων θεμάτων. Αυτό που είναι λιγότερο σαφές είναι κατά πόσο η αποτυχία επίλυσης των πολιτικών διαφορών θα παρεμποδίσει την εκμετάλλευση των υφιστάμενων ανακαλύψεων».

Επιβεβαιώνοντας τη δέσμευση της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή, με τον οποίο η αστική τάξη συνδέει άμεσα τα συμφέροντά της, η ελληνική κυβέρνηση, σε συνέχεια της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετείχε σε συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας για τα ενεργειακά θέματα με την αμερικανική αντιπροσωπεία και τον Φρ. Φάνον, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» μεταξύ των δύο χωρών.

Οπως υπενθυμίζει και η Κοινή Δήλωση την οποία δημοσιοποίησαν μετά τη συνάντηση, «η Ομάδα Εργασίας για ενεργειακά θέματα στηρίζεται στην σταθερά αυξανόμενη διμερή συνεργασία σε συνέχεια της εναρκτήριας συνάντησης Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδος και ΗΠΑ που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο 2018», σε άλλη μια επιβεβαίωση ότι η ΝΔ έρχεται να χτίσει πάνω σε ό,τι της κληροδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ, σε στρατηγική μεταξύ τους σύμπλευση για τα συμφέροντα των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων.

Από τη συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας, «οι αντιπροσωπείες Ελλάδος και ΗΠΑ υπογράμμισαν τη σημασία των προσπαθειών στην Ευρώπη για διαφοροποίηση ως προς τις ενεργειακές πηγές, προκειμένου να προωθηθεί η περιφερειακή ενεργειακή ασφάλεια» και «χαιρέτισαν τον ρόλο της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας και ως περιφερειακού κόμβου διέλευσης και παροχής φυσικού αερίου».

Συζήτησαν, επίσης, «γύρω από τις δυνατότητες αμερικανικών ιδιωτικών επενδύσεων στον ελληνικό ενεργειακό τομέα, τις ευκαιρίες που αναδύονται στην αγορά υδρογονανθράκων, καθώς και την επέκταση της συνεργασίας στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας», που δείχνει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ να καταστήσουν την Ελλάδα «πύλη εισόδου» και για το δικό τους αέριο στην Ευρώπη.

Οπως ανακοινώθηκε, άλλωστε, αντικείμενο της διαπραγμάτευσης ήταν και «ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει το αμερικανικής προέλευσης υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) σχετικά με την επίτευξη των στόχων για διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή», με τον Φρ. Φάνον να σημειώνει τον «αυξανόμενο ρόλο» της χώρας ως ενεργειακού κόμβου της περιοχής, με την ολοκλήρωση του ελληνικού τμήματος του αγωγού TAP, τις εν εξελίξει εργασίες κατασκευής του Διασυνδετηρίου Αγωγού Ελλάδας - Βουλγαρίας (Interconnector Greece-Bulgaria) καθώς και τον σχεδιασμό βελτίωσης της διασύνδεσης με τη Βόρεια Μακεδονία, όλα έργα που κουμπώνουν πάνω στο γεωπολιτικό σχεδιασμό των ΗΠΑ, σε αντιπαράθεση με αυτόν της Ρωσίας.

Στο ίδιο φόντο, οι αντιπροσωπείες Ελλάδας και ΗΠΑ «επιβεβαίωσαν την υποστήριξή τους στη διαφοροποίηση των εξαγωγικών επιλογών για τις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής Μεσογείου, που θα είναι εμπορικά βιώσιμες, θα ενισχύουν την περιφερειακή ενεργειακή ασφάλεια και οι οποίες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν νέα έργα υποδομής, όπως ο Αγωγός της Ανατολικής Μεσογείου (East Med), και ενισχυμένη δυνατότητα αποθήκευσης και διανομής φυσικού αερίου, όπως ο σταθμός FSRU στην Αλεξανδρούπολη».