Με τη συμμετοχή 17.000 νέων από 144 χώρες του κόσμου άρχισε το Φεστιβάλ στο Καράκας της Βενεζουέλας
Από νεανικό ενθουσιασμό και μαχητικότητα χαρακτηρίστηκε η χτεσινή πανηγυρική τελετή έναρξης του 16ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών (ΠΦΝΦ) στο Καράκας της Βενεζουέλας. Νέοι και νέες, που σύμφωνα με τη βενεζουελανή Εθνική Προπαρασκευαστική Επιτροπή (ΕΠΕ) έφτασαν τους 17.000, από 144 χώρες, παρέλασαν στο Fuerte Tiuna, τη Στρατιωτική Ακαδημία της Βενεζουέλας, διαδηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στους λαούς όλου του κόσμου, πανέτοιμοι να «ριχτούν» στις διαδικασίες του 16ου ΠΦΝΦ, με στόχο την αναγκαία ενίσχυση της συντονισμένης αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Με συνθήματα αλληλεγγύης στο λαό της Βενεζουέλας και της Κούβας να κυριαρχούν, οι αντιπρόσωποι από όλο τον κόσμο αποτύπωσαν τον πολιτικό προσανατολισμό του συνθήματος του 16ου ΠΦΝΦ «Για την ειρήνη και την αλληλεγγύη παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και στον ιμπεριαλισμό». Δυναμική και ενθουσιώδης η παρουσία της ελληνικής αποστολής, η οποία με τα ευρηματικά συνθήματα και τη μαχητικότητά της παρέσυρε χιλιάδες κόσμου.
Από νωρίς το μεσημέρι άρχισαν να συγκεντρώνονται στην Paseo de los Proceres, τον κεντρικό δρόμο της Στρατιωτικής Ακαδημίας, όπου πραγματοποιούνται και οι παρελάσεις στις επετείους της μπολιβαριανής επανάστασης, όλες οι αποστολές, μετατρέποντας το χώρο σε ένα νεανικό «πολύβουο μελίσσι». Απ' όλες τις μεριές της Γης οι νέοι είχαν φροντίσει και μόνο η παρουσία τους να προβάλλει τον αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Φεστιβάλ και την ξεχωριστή πολιτική του σημασία. Εντονη ήταν η παρουσία αποστολών με παραδοσιακές φορεσιές, ενώ εντυπωσιακή ήταν η συμμετοχή πολλών ιθαγενών από όλη τη Λατινική Αμερική. Τον παλμό της παρέλασης σφράγισε η ιδιαίτερη ζωντάνια των αποστολών της Λατινικής Αμερικής που ήταν άλλωστε και οι πολυπληθέστερες.
Εξίσου θερμή ήταν και η υποδοχή των αντιπροσώπων της φιλοξενούσας χώρας, που η εμφάνισή τους αποτελούσε την τελευταία πινελιά στην παρέλαση και έδινε το σήμα έναρξης των εργασιών του 16ου ΠΦΝΦ. Τη μαχητικότητα και τον παλμό των Βενεζουελανών αντιπροσώπων, που καταχειροκροτήθηκαν και από τους συμπατριώτες τους εθελοντές, συμπλήρωναν αμέτρητα βεγγαλικά που χρωμάτισαν τη νύχτα.
Αλλά και η θερμή υποδοχή των αντιπροσωπειών από τους ντόπιους ήταν περισσότερο από μεγαλειώδης. Ο λαός του Καράκας καλωσόριζε τους αγωνιστές φωνάζοντας επαναστατικούς χαιρετισμούς αλληλεγγύης και «ζήτω σύντροφοι». Ξεχωριστή ήταν η υποδοχή στις αποστολές από χώρες των οποίων οι λαοί βρίσκονται στο στόχαστρο της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού. Τη Βολιβία υποδέχτηκαν με ασταμάτητα «viva», την Κολομβία φωνάζοντας «Hasta la victoria, Siempre», την Καμπότζη με σφιγμένες τις γροθιές. Ανάλογα θερμή ήταν και η υποδοχή της Κύπρου, της ΛΔ Κορέας, του Βιετνάμ, της Παλαιστίνης, του Ιράκ. Οι Βενεζουελανοί ανταπέδιδαν την αλληλεγγύη στο δικό τους αγώνα, δείχνοντας ότι η πάλη των λαών για ανεξαρτησία, εθνική κυριαρχία, ειρήνη και ελευθερία είναι ένας κοινός αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και μπορεί η φωνή τους να είναι ενωμένη. Το έλεγε άλλωστε και το σύνθημα που επικράτησε στη χτεσινή τελετή έναρξης τόσο από τους ντόπιους όσο και από τις αποστολές: «El pueblo unido jamas sera vencido», δηλαδή «λαός ενωμένος ποτέ νικημένος».
Στην κεφαλή της ελληνικής αποστολής βρίσκονταν το πανό της ελληνικής ΕΠΕ και τα μέλη της ΕΕΔΔΑ, που θα συμμετάσχουν - μετά την ολοκλήρωση του Φεστιβάλ - και σε μπριγάδα κατασκευής ενός «μπολιβαριανού» σχολείου στο Δήμο Ουπάτα.
Ακολουθούσε το πολυπληθές μπλοκ της ΚΝΕ με το πανό της να γράφει ότι οι Ελληνες κομμουνιστές τάσσονται «με τους λαούς που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για ένα νέο κόσμο, το σοσιαλισμό».
Ο παλμός της παρέλασης ανέβαινε όσο πλησίαζαν οι αποστολές την κεντρική εξέδρα. Σε όλη τη διάρκεια της παρέλασης από τα μεγάφωνα γινόταν μια ιστορική αναδρομή των παγκόσμιων Φεστιβάλ, ενώ μέρος του πολιτιστικού προγράμματος ήταν ενταγμένο στην παρέλαση. Ομάδες Βενεζουελανών εθελοντών, ιθαγενών της χώρας αλλά και άνθρωποι που απλά ήθελαν να συμμετάσχουν στην έναρξη του Φεστιβάλ και να υποδεχτούν τις αντιπροσωπείες παρουσίαζαν διάφορα χορευτικά, έπαιζαν μουσική και χτυπούσαν κρουστά περικλείοντας με ρυθμό και νότες τη μαχητικότητα της πανηγυρικής αυτής πολιτικής εκδήλωσης. Ντυμένοι με ενδυμασίες από διάφορες εποχές, με παραδοσιακές φορεσιές αλλά και στημένοι σαν να βγήκαν μέσα από κάποια ιστορία, μπλέκονταν με τις αποστολές και χόρευαν ανάμεσά τους, συνοδεύοντάς τις στην παρέλαση. Την παρέλαση των αποστολών ακολούθησε ο ύμνος της ΠΟΔΝ και το τραγούδι του 16ου ΠΦΝΦ, «El Festival del Amor».
Θερμούς χαιρετισμούς απηύθυναν ο Νταβίδ Βελάσκες, πρόεδρος της βενεζουελανής ΕΠΕ, και ο πρόεδρος της ΠΟΔΝ, Μιγκέλ Μαδέιρα, ο οποίος επισήμανε ότι το νεολαιίστικο κίνημα δίνει το «παρών» στους σύγχρονους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες. Οκτώ μέρες θα συζητήσουμε τα προβλήματα που μας απασχολούν, θα αναπτύξουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς, πρόσθεσε.
Με τεράστιο ενθουσιασμό υποδέχτηκαν οι συγκεντρωμένοι στο βήμα τον Πρόεδρο της χώρας, Ούγο Τσάβες Φρίας, ο οποίος ευχαρίστησε τις διεθνείς αντιπροσωπείες για την παρουσία τους στη Βενεζουέλα «που ξαναγεννιέται», που δεν είναι μόνη της, όπως δείχνει και το ίδιο το Φεστιβάλ, που αγωνίζεται, μαζί με άλλους λαούς, για την ειρήνη. Οταν οι λαοί είναι αποφασισμένοι, κανείς δεν μπορεί να τους νικήσει, υπογράμμισε θίγοντας την αγριότητα και τον κυνισμό του ιμπεριαλισμού, και ειδικά του βορειοαμερικάνικου. Ο Ούγο Τσάβες αναφέρθηκε, τέλος, στη μεγάλη πρόκληση, να αγωνιστούμε σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, για το σοσιαλισμό, γιατί πιστεύουμε σε έναν καινούριο κόσμο, όπως είπε.
Ευχάριστες εκπλήξεις περίμεναν τα μέλη της ΚΝΕ σε αυτήν την πρώτη επίσημη μέρα συνάντησης των αποστολών όλων των χωρών. «Viva Grecia!» άκουγαν συχνά πυκνά καθώς προχώραγαν, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που τρύπωναν ανάμεσα στους Ελληνες αντιπροσώπους για να φωτογραφηθούν μαζί τους!
Με περηφάνια δεχτήκαμε τη μεγάλη απήχηση που έχει η ΚΝΕ και το ΚΚΕ, ως δυνάμεις με γνωστή και συνεπή δράση στο παγκόσμιο κίνημα, αποκρινόμενοι με σηκωμένη τη γροθιά μας όταν μέλη της γερμανικής νεολαιίστικής οργάνωσης SDAJ φώναζαν «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη», ενώ μέλη της ισπανικής αντιπροσωπείας σε σπαστά ελληνικά μας χαιρετούσαν λέγοντας «Κάπα Κάπα Ε» και «Κάπα Νι Εψιλον». Μεγάλη και ευχάριστη η έκπληξη όταν Βενεζουελανοί μέσα στο χώρο της τελετής έναρξης φώναζαν μαζί μας «ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ»!
Η συνάντηση ήταν τυχαία, πριν ακόμα ξεκινήσει η διαδήλωση, αλλά είναι σίγουρο πως όλοι οι Ελληνες την περιμέναμε. Είκοσι ολόκληρα λεπτά, κι ενώ οι 1.500 Κουβανοί αντιπρόσωποι - διαφόρων ηλικιών - περνούσαν από δίπλα μας, οι δυο αποστολές «πλημμύρισαν» το γύρω χώρο: Ξεσήκωνε τους Κουβανούς το άκουσμα του «Nuestro futuro no es capitalista, es el mundo nuevo, el mundo socialista» (το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός) που εξέφραζε την πίστη των Ελλήνων συντρόφων τους στη σοσιαλιστική προοπτική. Κι αποκρίνονταν με διάπλατα χαμόγελα, με τα εκατοντάδες σημαιάκια που μας μοίραζαν, που δεν έπαψαν να κυματίζουν, ακολουθώντας κι αυτοί το ίδιο σύνθημα και δυνάμωναν οι φωνές όλων. «Viva Cuba!», φώναζαν οι Ελληνες. «Cuba, Venezuela, una sola bandera» (Κούβα, Βενεζουέλα μια μόνο σημαία), επέμεναν οι Κουβανοί. «Patria o Muerte» (πατρίδα ή θάνατος), συνέχιζαν οι Ελληνες. «Venceremos!» (Θα νικήσουμε) συμπλήρωναν οι Κουβανοί. Δεν ήταν «τυχαία». Ούτε το αδελφικό κλίμα, ούτε ο ενθουσιασμός, ούτε η αδιάκοπη «συζήτηση». Ηταν το γνήσιο, συνειδητό «παρών» αλληλεγγύης του δικού μας λαού, σε ένα λαό που πεισματικά διεκδικεί όσα του ανήκουν...
Στους ίδιους τόνους ήταν και η «συνομιλία» μεταξύ των Κουβανών και των Βενεζουελανών, όταν οι τελευταίοι τους υποδέχτηκαν την ώρα που η κουβανική αποστολή πλησίαζε την κεντρική εξέδρα. Ολοι μαζί φώναζαν ότι «Κούβα - Βενεζουέλα μια μόνο σημαία», περήφανοι για τη συνεργασία ανάμεσα στις χώρες τους και τη φιλία των λαών τους. Οι Κουβανοί ξεκαθάρισαν «Socialismo o muerte» (Σοσιαλισμός ή θάνατος) και οι Βενεζουελανοί ανταπέδωσαν δηλώνοντας «Venceremos»!
...Μοιράζομαι την αγωνία για το μέλλον, για την Υγεία, την Παιδεία που θέλει η κυρίαρχη τάξη να μετατρέψει σε προνόμια, κι αυτά ακόμα για τους λιγοστούς. Μοιράζομαι την οργή μου για την ακόμα πιο βάρβαρη σκλαβιά που ετοιμάζουν στη γενιά μου, για τις 12 και 14 ώρες δουλιάς, την εργοδοτική τρομοκρατία που εντείνεται.
Και κάθεται μαζί μου να συζητήσει ο νέος Βιετναμέζος που στην τελετή έναρξης άπλωνε το χέρι του εγκάρδια. Ο συνομήλικος απ' την Κολομβία που στην μπλούζα του ήταν γραμμένο «Κολομβία χωρίς φτώχεια», ο Τούρκος που μερικά μέτρα πιο πέρα, φώναζε με τους συντρόφους του πως «Τα εργοστάσια, η γη, η πολιτική εξουσία, τα πάντα στο μέλλον θα είναι στους εργάτες». Αλλά κι ο νέος απ' τις ΗΠΑ που επέμενε «Bush escucha, estamos en la lucha» (Μπους άκου, αγωνιζόμαστε).
Δεν είναι τυχαίο αυτό το αντάμωμα: Γίνεται σε μια κορυφαία διοργάνωση που στην εξηντάχρονη πορεία της, αντανακλά τη μάχη που δίνει και το νεολαιίστικο κίνημα, μέσα στους αρνητικούς διεθνείς συσχετισμούς. Μάχη ενάντια στην υποταγή, στην ενσωμάτωση και τη συναίνεση, μάχη για σύγκρουση, αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό. Μάχη που για ένα μέλος της ΚΝΕ, συνδέεται με τη διέξοδο, με τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για το σοσιαλισμό.
Γι' αυτό και το σύνθημα που προχτές ήχησε στην έναρξη, ο προβληματισμός που αύριο θα αναπτυχθεί στις εκδηλώσεις, δεν είναι «πυροτέχνημα». Αφορούν πολιτική δέσμευση. Δεν είναι ο «ενθουσιασμός της νεολαίας», που κάποιοι λένε, αυτό που μας φέρνει στο Φεστιβάλ. Είναι ότι αντιλαμβάνομαι «πού βρίσκεται το συμφέρον μου». Αφορά συνειδητή επιλογή, πολιτική δέσμευση.
Κι είναι όλα αυτά άρρηκτα δεμένα με τη δουλιά στα συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς, τη δουλιά άνθρωπο τον άνθρωπο, στα σχολειά, στα πανεπιστήμια, στους τόπους δουλιάς. Εκεί που πρέπει να φτάσει και η εμπειρία του Φεστιβάλ, οι δυσκολίες αλλά και η ελπίδα που έρχεται απ' την εμπειρία των νέων που αγωνίζονται στις άλλες μεριές του κόσμου. Να μάθει ο κάθε νέος ότι η δύναμή του μεγαλώνει όταν ενώνεται μ' αυτή των εκατομμυρίων ακόμα του πλανήτη που έχουν τον ίδιο εχθρό, τον ιμπεριαλισμό.