Η σχετική Εκθεση συζητήθηκε προχτές στο Ευρωκοινοβούλιο και αποτελεί «λαιμητόμο» για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε όλα τα κράτη-μέλη
Θυμίζουμε ότι βάσει της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ, το Συμβούλιο θεσπίζει κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση, οι οποίες «πρέπει να συνάδουν προς τους γενικούς προσανατολισμούς των οικονομικών πολιτικών». Οπως διευκρινίζεται εισαγωγικά στην Εκθεση που συζήτησε το Ευρωκοινοβούλιο, οι κατευθυντήριες γραμμές «αποτελούν τη βάση της στρατηγικής "Ευρώπη 2020" και καταρτίζονται κάθε χρόνο».
Οι οχτώ «ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές», όπως παρουσιάζονται στην Εκθεση, είναι οι εξής: Προώθηση των επενδύσεων, ενίσχυση της ανάπτυξης μέσω της εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, άρση των κυριότερων εμποδίων για την ανάπτυξη και την απασχόληση σε επίπεδο ΕΕ, βελτίωση της βιωσιμότητας και του φιλικού προς την ανάπτυξη χαρακτήρα των δημόσιων οικονομικών, τόνωση της ζήτησης εργασίας, ενίσχυση της προσφοράς εργασίας και των δεξιοτήτων, βελτίωση της λειτουργίας των αγορών εργασίας, διασφάλιση της αμεροληψίας, καταπολέμηση της φτώχειας και προώθηση των ίσων ευκαιριών.
Η Εκθεση που συζήτησε το Ευρωκοινοβούλιο περιλαμβάνει και ένα «παράρτημα», που επικεντρώνει στις «ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές 5, 6, 7 και 8». Το περιεχόμενο του παραρτήματος είναι αποκαλυπτικό. Γράφει συγκεκριμένα:
Εν ολίγοις, η συγκεκριμένη «κατευθυντήρια γραμμή» λέει ότι η νομοθεσία για τις προσλήψεις και τις απολύσεις, τη φορολογία και το σύστημα καθορισμού των μισθών, θα πρέπει σε κάθε κράτος-μέλος να προσαρμοστεί πλήρως στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και να υπηρετεί την καπιταλιστική ανάπτυξη. Ειδικά για τον καθορισμό των μισθών, προτείνεται η ευθεία σύνδεσή τους με την παραγωγικότητα και τη διαφοροποίηση του κατώτερου και των κλαδικών μισθών, ανάλογα με τις «ιδιαίτερες» συνθήκες της παραγωγής κατά τόπο, ακόμα και κατά χώρο δουλειάς.
Εδώ τα πράγματα ξεκαθαρίζουν κι άλλο. Η «λύση» για την αύξηση της απασχόλησης, σύμφωνα με την ΕΕ, είναι η παράταση του εργάσιμου βίου, ώστε να συμπεριλάβει τις κατηγορίες των μακροχρόνια ανέργων που είναι κοντά στη σύνταξη ή ακόμα και συνταξιούχους που χρειάζεται να συμπληρώνουν με δουλειά μέχρι θανάτου το πενιχρό τους εισόδημα. Οσο για τους νέους, το μέλλον τους δεν είναι βέβαια η σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, αλλά τα «διττά συστήματα εκπαίδευσης» και η «επαγγελματική εκπαίδευση», συστατικό στοιχείο των οποίων είναι η «πρακτική άσκηση» σε επιχειρηματικούς ομίλους, που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ταυτίζεται με απλήρωτη ή κακοπληρωμένη εργασία.
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη «κατευθυντήρια γραμμή» ενθαρρύνει την προσαρμογή της νομοθεσίας, με τρόπο τέτοιο που να ενθαρρύνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και η «κινητικότητα» των εργαζομένων από επάγγελμα σε επάγγελμα, από τόπο σε τόπο, ακόμα και από χώρα σε χώρα. Ενθαρρύνει ακόμα τον «κοινωνικό διάλογο», που αξιοποιήθηκε προηγούμενα για το συναινετικό «ξήλωμα» σημαντικών εργατικών κατακτήσεων, όπως και την κυριαρχία των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», που σημαίνει παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, στο όνομα της ανάσχεσης της ανεργίας, που είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Σε ό,τι αφορά τα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά συστήματα, η συγκεκριμένη «κατευθυντήρια γραμμή» ενθαρρύνει την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με το πρόσχημα της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της γήρανσης του πληθυσμού. Κάνει, επίσης, λόγο για «επικουρική συνταξιοδοτική αποταμίευση», που παραπέμπει ευθέως στην παραπέρα ανάπτυξη της επαγγελματικής ασφάλισης, αλλά και το πέρασμα σ' ένα σύστημα όπως αυτό των «τριών πυλώνων», όπου η σύνταξη θα είναι ατομική ευθύνη του καθενός, με απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας.
«Δουλειά μέχρι το θάνατο, μείωση συντάξεων και κατάργηση του επιδόματος ανεργίας μέσα από τη μετατροπή του σε "επιχορήγηση" για δημιουργία νέας επιχείρησης προετοιμάζουν μεταξύ άλλων για το λαό η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, κλιμακώνοντας την αντεργατική επίθεση. Στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων θυσιάζονται η σταθερή εργασία, οι μισθοί και τα εργασιακά δικαιώματα».
Τα παραπάνω τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση σχετικά με τις «κατευθυντήριες γραμμές για τις πολιτικές απασχόλησης των κρατών - μελών» στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο Στρασβούργο.
Συγκεκριμένα, στην ομιλία του ανέφερε τα εξής: «Μια ακόμα έκθεση για την απασχόληση, υποκρινόμενη κοινωνική ευαισθησία, κλιμακώνει την αντεργατική επίθεση. Η σταθερή εργασία με Συλλογικές Συμβάσεις, ικανοποιητικό μισθό και δικαιώματα θυσιάζεται για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Μετατόπιση των φόρων από τα μονοπώλια στις πλάτες του λαού για την επίτευξη "ματωμένων" δημοσιονομικών πλεονασμάτων.
Μείωση εργοδοτικών εισφορών, δουλειά έως θανάτου με ενεργό γήρανση, μείωση συντάξεων στα όρια της φτώχειας όπως και υιοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ως μέσο πίεσης των μισθών προς τα κάτω. Κατάργηση του επιδόματος ανεργίας μέσα από τη μετατροπή του σε "επιχορήγηση" για δημιουργία νέας επιχείρησης, καταδικασμένης να κλείσει. Και άλλα πολλά.
Αυτός είναι ο δρόμος της ΕΕ για όλες τις χώρες και στην Ελλάδα που με κυβέρνηση "πρώτη φορά αριστερά" οδεύει σε τρίτο, χειρότερο μνημόνιο. Αποδείχθηκε: Η Ευρωπαϊκή Ενωση και η δικτατορία του κεφαλαίου δεν αλλάζουν. Μόνο ανατρέπονται από τη λαϊκή πάλη».