Στις παρεμβάσεις τους στη Bουλή για το νομοσχέδιο - έκτρωμα, η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα ένα πράγμα φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού: Τη στρατηγική που το νομοσχέδιο υπηρετεί, αυτή της έντασης της εκμετάλλευσης, της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, που αποτελούν όρους για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Αυτήν τη στρατηγική υπερασπίζεται η κυβέρνηση όταν λέει ότι με το νομοσχέδιο ενισχύεται η «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Ανταγωνιστικός εργαζόμενος για το κεφάλαιο, όμως, είναι αυτός που θα εργάζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς πρόσθετη αμοιβή, που θα απολύεται πιο εύκολα, που η εργοδοσία χωρίς κανένα εμπόδιο θα μπορεί να τον κάνει λάστιχο, που δεν θα έχει στοιχειώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα και που θα στέκεται ξεμοναχιασμένος απέναντι στις ορέξεις του εργοδότη.

Αυτές είναι οι «τομές» και οι «εκσυγχρονισμοί» που φέρνει το νομοσχέδιο, σύμφωνα και με τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», όπως επαναλαμβάνει μονότονα ο υπουργός Εργασίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του παρουσιάζει το νομοσχέδιο περίπου ως «παρέκκλιση» από τα ευρωπαϊκά κεκτημένα. Ξεπλένοντας την ΕΕ, στα κιτάπια της οποίας περιγράφονται ένα προς ένα τα άρθρα του νομοσχεδίου, η ειδική αγορήτρια του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε χτες στη Βουλή ότι «όλη η ΕΕ στρέφεται σε μια διαφορετική πορεία», ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται «αυτοβούλως» να εφαρμόσει τέτοια αντεργατικά μέτρα!

Στην «υπεράσπιση του 8ώρου» και των εργασιακών δικαιωμάτων, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την Κομισιόν αναγορεύει ως «σύμμαχο» και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, κατηγορώντας τη ΝΔ ότι ...τον αγνοεί!

Να λοιπόν πού πρέπει να αναζητήσουν την «ελπίδα» οι εργαζόμενοι απέναντι στον αντεργατικό οδοστρωτήρα: Στην ΕΕ, στον Μπάιντεν και βέβαια σε μια επόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως ενημέρωσε τις προάλλες ο βουλευτής Κυρίτσης, δηλώνοντας βέβαιος ότι το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί και επομένως ο αγώνας των εργαζομένων «δεν πιάνει μία» μπροστά στην ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να γίνει αυτός «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Αν δεν είναι αυτό ανοιχτό κάλεσμα σε απεργοσπασία, τότε τι είναι;

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί επίσης τη ΝΔ ότι με αυτό το νομοσχέδιο «καταδικάζει» την ανάκαμψη, επειδή αυτή χρειάζεται «δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική συνοχή». Προβάλλει δηλαδή τον εαυτό του ως τον πιο ικανό στην ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, δείχνοντας ότι στην πραγματικότητα δεν διαφωνεί στο «τι» πρέπει να γίνει από τη σκοπιά του κεφαλαίου, αλλά στο «πώς». Γι' αυτό άλλωστε ο πυρήνας του δικού του σχεδίου για την «πράσινη» και ψηφιακή ανάκαμψη δεν διαφέρει καθόλου απ' αυτόν της ΝΔ.

Από αυτήν την άποψη, δεν προκαλεί εντύπωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε την κυβέρνηση να αποσύρει τον «βασικό κορμό» του νομοσχεδίου, και όχι να πεταχτεί στα σκουπίδια, όπως ζητάνε οι εργαζόμενοι, αναπαράγοντας τη «λογική» κυβέρνησης - εργατοπατέρων ότι το έκτρωμα περιέχει και θετικά στοιχεία, που το καθιστούν διαπραγματεύσιμο και ανοιχτό σε βελτιώσεις.

«Ωραίο περιτύλιγμα» στο νομοσχέδιο βλέπει και το ΚΙΝΑΛ, που το παρουσιάζει ως άθροισμα «θετικών και αρνητικών ρυθμίσεων». Η «αγωνία» του, μετά από τρία μνημόνια και εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους που ψήφισε τα τελευταία μόνο χρόνια, είναι ότι το νομοσχέδιο δεν υπηρετεί ένα «σχέδιο διαμόρφωσης για αξιοπρεπή εργασία και υγιή επιχειρηματικότητα» και ότι η ΝΔ «νομοθετεί χωρίς κοινωνικό διάλογο»!

Στον ανταγωνισμό του μάλιστα με τον ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιος θα ξεπλύνει καλύτερα τις διεθνείς συμμαχίες και την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, το ΚΙΝΑΛ καταλογίζει στη ΝΔ ότι είναι ...εκτός γραμμής ακόμα και από τον ΟΟΣΑ, που έχει πρωτοστατήσει σε αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές και στη χώρα μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την «εργαλειοθήκη» που υλοποίησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η σημερινή.

Οσο για το ΜέΡΑ25, ανακάλυψε... τον «μετακαπιταλισμό» που έπαψε να ενδιαφέρεται για το κέρδος (!) - και άρα τα αντεργατικά μέτρα κάποιο καπρίτσιο θα είναι - και περιγράφει ως «λύση» ένα «άλλο», «δημοκρατικό» Ταμείο Ανάκαμψης, σερβίροντας τις ίδιες αυταπάτες που κατέρρευσαν με πάταγο την περίοδο μετά το 2015.

Κάτω από αυτές τις «σημαίες», που είναι ξένες για τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων, θέλουν να βάλουν τους χιλιάδες απεργούς οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Η απεργία όμως που αποφάσισαν, σχεδίασαν και οργάνωσαν εκατοντάδες εργατικά συνδικάτα σε όλη τη χώρα στέλνει το δικό της ηχηρό μήνυμα: Το νομοσχέδιο είναι αντεργατικό από την πρώτη μέχρι την τελευταία του γραμμή, απορρίπτεται, είναι για τα σκουπίδια! Ο αγώνας συνεχίζεται από αύριο, με προοπτική κλιμάκωσης. Για να μην περάσει το νομοσχέδιο, να καταργηθεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο όλων των κομμάτων, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και σύγχρονα δικαιώματα.