Eurokinissi

**

Συμπεριλαμβάνει έξι δισ. μέτρα, που θα τα πληρώσει ο λαός, από προηγούμενες αποφάσεις, και ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα: Εμείς είμαστε αντίθετοι και με τα κάθετα και με τα οριζόντια μέτρα, δεν είναι αντεργατικά μόνο τα οριζόντια, είναι και τα κάθετα.

Και με την ευκαιρία, ο ΣΥΡΙΖΑ , όταν λέει θα βάλω κάθετη φορολογία και όχι οριζόντια, ή θα πάρω κάθετα μέτρα, δεν εξηγεί ποια είναι τα ποσοστά; Ποιο είναι το κριτήριο της φορολόγησης; Γιατί και τα κάθετα μπορεί να είναι εξίσου αντιλαϊκά ή το να πούμε ότι θα φορολογήσουμε τις περιουσίες... Ο πλούτος είναι οι περιουσίες οι ατομικές και οικογενειακές; Είναι ένα μέρος του πλούτου αυτά. Οι επιχειρηματίες συνήθως δεν επενδύουν τώρα σε περιουσίες, επενδύουν σε εμπορεύματα, σε πρώτες ύλες, σε έρευνα, νέες τεχνολογίες για να ανέβει η κερδοφορία κ.λπ. κ.λπ. Το κεφάλαιο είναι σχέση, δεν αποτυπώνεται πάντα ούτε με τα ακίνητα ούτε με το ρευστό των καταθέσεων. Εν πάση περιπτώσει, τώρα πού τα λέω; Τα ξέρουν οι άνθρωποι, δεν λέω δεν τα ξέρουν, απλώς με τα συνθήματα προσπαθούν να συγκαλυφθούν πολλά πράγματα.

Για μας, τα χειρότερα απ' τα μέτρα είναι αυτά που λέγονται αναδιαρθρώσεις. Λιτότητα δεν είναι μόνο ο χαμηλός μισθός. Για να σας πω και κάτι; Σε μία απότομη, μεγάλη κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών μπορεί να γίνει και αύξηση μισθών. Οι αναδιαρθρώσεις όμως εξασφαλίζουν ότι η λιτότητα, η ταξική πολιτική θα είναι μόνιμη. Απ' τη στιγμή π.χ. που δεν υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ή ισχύει η ατομική Σύμβαση ακόμα κι έναντι της επιχειρησιακής και της κλαδικής, απ' τη στιγμή που απασχόληση θεωρείται και το να δουλεύεις 2 ώρες το μήνα, τότε δεν έχουν πρόβλημα να σου δώσουν και καμία αύξηση. Σιγά... Γιατί αυτό που καθορίζει και το ύψος του μισθού δεν είναι απλώς το μεροκάματο, είναι και πόσες ώρες τη μέρα δουλεύεις, πόσες μέρες το χρόνο κι αν έχεις σταθερή δουλειά.

Εμείς, λοιπόν, είμαστε ριζικά αντίθετοι, είναι οι χειρότερες - όχι ότι είμαστε υπέρ των μέτρων μείωσης των μισθών και μεροκάματων ή τα υποτιμάμε - αλλά ακόμα χειρότερες είναι οι αναδιαρθρώσεις. Αυτό π.χ. που οι αναδιαρθρώσεις συνδέονται με την ίδια την αγορά, δεν υπάρχει χειρότερο. Το να πει κανείς ότι εγώ θα αυξήσω τον κατώτατο μισθό και από 500 θα το κάνω 700; Και στο κάτω κάτω αυτό ισχύει για τους ιδιώτες, για τον ιδιωτικό τομέα, και τι τη νοιάζει την κυβέρνηση, τι θα πάθει μια κυβέρνηση και η πιο ταξικά αντιλαϊκή εάν στους 100 ιδιώτες οι 20 δώσουν αυξήσεις; Και οι ιδιώτες, όταν έχουν περιθώρια δίνουν, γιατί και η κερδοφορία τους είναι μεγαλύτερη και η αύξηση που θα δώσουν δε θίγει τους ρυθμούς αύξησης της κερδοφορίας. Ακόμα και τώρα στις συνθήκες της κρίσης υπάρχουν κάποιοι επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν έχουν κόψει τους μισθούς, δεν τους έχουν μειώσει. Δε σημαίνει ότι είναι καλοί επιχειρηματίες. Είναι αυτοί που δεν έχουν θιγεί απ' την κρίση κι ενδεχομένως να κερδίζουν κι απ' αυτήν.

Αυτή είναι και η θέση μας για το μεσοπρόθεσμο κι επιπλέον διαφωνούμε και με την κυβέρνηση που λέει δεν είναι μνημονιακό και με τα κόμματα της αντιπολίτευσης που λένε είναι μνημονιακό. Εμείς, θέλετε να σας κάνουμε τη χάρη; Είναι μέτρα που πατάνε στην προοπτική μιας ορισμένης ανάκαμψης. Θέλετε να το πούμε ότι δεν έχει καμία σχέση με το μνημόνιο; Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Διότι η πολιτική που ακολουθούνταν προ μνημονίου, στη διάρκεια των μνημονίων και μετά τη λήξη της ημερομηνίας των μνημονίων, στις βασικές επιλογές είναι ακριβώς η ίδια. Απλώς στις συνθήκες της κρίσης μέσω του μνημονίου πέρασαν μέτρα μέσα σε ένα βράδυ - συνειδητά απροετοίμαστο το κίνημα απ' τις ηγεσίες του - πέρασαν μέτρα τα οποία τα προηγούμενα χρόνια μια κινητοποίηση, μια απεργία, κοντά στις εκλογές, υπήρχε δισταγμός να περάσουν. 'Η εν πάση περιπτώσει δεν υπήρχε η πολιτική ικανότητα της κυβέρνησης ή των υπουργών να πάρουν αυτά τα αντεργατικά μέτρα παρότι θα ήθελαν. Γιατί θέλει και προετοιμασία εδάφους.

Για μας, λοιπόν, το θέμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο, χωρίς να υποτιμούμε τα συγκεκριμένα μνημόνια που πέρασαν ως μνημόνια, δεν είναι ουσιαστική διαφορά, δεν πρόκειται να αλλάξει η πολιτική των μνημονίων, μπορεί π.χ. κάποιοι δείκτες να χαλαρώσουν κι αφού έχουν εξασφαλιστεί ότι υλοποιούνται τα μνημονιακά μέτρα και κυρίως οι αναδιαρθρώσεις, οι οποίες δεν είναι μνημονιακές, ισχύουν για όλη την Ευρώπη.

Δυστυχώς, η αντιπαράθεση - και δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά - ανάμεσα στον πόλο της ΝΔ και στον πόλο του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις εκλογές έχει πάρει αποκρουστική μορφή. Και θα μου πείτε τόσο νοιάζεσαι για τη μορφή της αντιπαράθεσης; Κοιτάξτε να δείτε, εάν δεν είχαμε εκλογές πολλά πράγματα που λέγονται αυτές τις μέρες δε θα λέγονταν, θα λέγονταν με άλλο τρόπο, κι απ' την πλευρά της ΝΔ κι απ' την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως, είστε θανάσιμοι αντίπαλοι όσον αφορά τη διεκδίκηση της κυβέρνησης. Πόσο θανάσιμοι αντίπαλοι όμως είστε όσον αφορά στο αν πρέπει η Ελλάδα να είναι μέσα στην ΕΕ; Το αν η Ελλάδα πρέπει να είναι στο στρατιωτικό βραχίονα της ΕΕ που είναι συμπληρωματικός βραχίονας του ΝΑΤΟ; Εχετε διαφορές; Εχετε. Τέτοιες διαφορές που υπάρχουν σήμερα και ανάμεσα σε κράτη - μέλη και ανάμεσα στα κόμματα των κρατών - μελών, ανάμεσα για παράδειγμα στον κ. Σουλτς και στον κ. Γιούνκερ. Υπάρχουν τέτοιες διαφορές, ανάμεσα στον κ. Ομπάμα και στην κ. Μέρκελ. Βεβαίως, τέτοιες διαφορές υπάρχουν. Και μ' αυτή την έννοια, όταν λέμε αποκρουστική αντιπαράθεση, αν δεν ήταν εκλογές θα μπορούσε κανείς να γελάει κιόλας μ' αυτά, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να γελάσεις.

Η ΝΔ, παραδείγματος χάριν, περίπου κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για τρομοκράτη, για επαναστάτη, ότι θα φέρει χάος στην Ελλάδα, ότι θα μας βγάλει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ότι θα σοβιετοποιήσει την ελληνική οικονομία. Ε, έλεος! Δεν είμαι υπερασπίστρια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από πού κι ως πού;

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ - κι αυτό είναι το χειρότερο - κάνει κριτική στη ΝΔ, και καλά κάνει από την πλευρά του, στο κάτω κάτω, ανταγωνιστές είστε και μάλιστα στις κάλπες που έρχονται. Αλλά εδώ υπάρχει ένα θέμα: Δεν μπορεί να λες ότι είμαι ένα κόμμα της αριστεράς, εμείς δεν μοιράζουμε εύσημα σε κανένα, όπως θέλει λέγεται ο καθένας, εδώ και κομμουνιστές αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές και μόνο κομμουνιστική πολιτική δεν έχουν. Δεν έχουν σημασία.

Η μερκελική Ευρώπη. `Η με τη Μέρκελ ή με την Ελλάδα. Δηλαδή, παρουσιάζει το ζήτημα, ότι η ΕΕ, ένα οικοδόμημα από το '52 μέχρι σήμερα - και θυμίζω, η ΕΔΑ ήταν και το μόνο κόμμα που αρνήθηκε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ - όλοι οι ηγέτες της ΕΕ είναι, λέει, κάτω από τα φουστάνια της Μέρκελ. Και θα έρθει, με συγχωρείτε, ο κ. Τσίπρας να της τα σηκώσει και να τους βγάλει όλους απ' έξω και να σώσει την Ελλάδα. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά διότι έτσι, δυστυχώς, ο λαός μπερδεύεται. Και μου κάνει εντύπωση, για τον Ολάντ ένα μήνα μετά τις εκλογές ο κ. Τσίπρας τον έλεγε Ολανδρέου. Που, ας πούμε, δεν είχε αποκαλυφθεί όλο το τι ήταν αυτό. Τώρα κουβέντα. Μήπως γιατί οι σύμμαχοί του ψηφίσανε στο β' γύρο στις τοπικές εκλογές της Γαλλίας, ψηφίζανε σοσιαλιστές για να μην έρθει η Λεπέν; Δεν υπάρχει ο Ούγγρος πρωθυπουργός, δεν υπάρχει ο Ραχόι, δεν υπάρχει ο Κάμερον; Αυτά τι είναι αγγελούδια, δηλαδή; Της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης - της κεντρικής ιδιαίτερα - και της Ανατολικής Ευρώπης οι πρωθυπουργοί των κρατών - μελών τι είναι; Φιλαράκια του Ομπάμα, βέβαια, είναι. Και υπάρχουν μάλιστα και πρωθυπουργοί, οι οποίοι είναι και ακροδεξιοί στην Ευρώπη. Κουβέντα. Εχει μείνει μια Μέρκελ και τώρα επειδή είναι και οι εκλογές για τον πρόεδρο της Κομισιόν είναι η Μέρκελ, είναι ο Σόιμπλε από δίπλα της, είναι ο Μπαρόζο κι ο Γιούνγκερ. Ολοι οι άλλοι, τι; Μακάρι να ήταν αυτό το πρόβλημα.

Η ΝΔ λέει το εξής πράγμα - και ο πόλος της ΝΔ. Εδώ το λένε και καθαρά. Κι αν θέλετε, αυτό είναι που λέμε το δεξιό κόμμα τα λέει πιο καθαρά, είναι φυσικό. Τα πάντα θα είναι στους ιδιώτες, το κράτος θα έχει επιτελικό και εποπτικό ρόλο. Καλά, δεν είναι επιτελικός και εποπτικός, αλλά εν πάση περιπτώσει. Είναι και διευρυμένος και μεγάλος, αλλά σας χαρίζω αυτόν τον όρο προς τιμήν. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει όχι. Εκτός από τους ιδιώτες - αυτοί θα κάνουν τις επενδύσεις στην Ελλάδα, ποιος θα τις κάνει; - θέλουμε λίγο περισσότερο κράτος, να κάνει και το κράτος επενδύσεις μάλιστα, λέει ο κ. Τσακαλώτος. Μα πάντα το κράτος έκανε τις υποδομές που δεν ήθελε το κεφάλαιο να κάνει. Και θα τις κάνει τις υποδομές σε ανταγωνισμό προς τους ιδιώτες; Μα μη λέτε, τώρα... Μπορεί ένα κράτος να μην πάρει αποφάσεις; Και το πιο αντιδραστικό, και η δικτατορία, όταν χρειάζονται κάποιες υποδομές για να βγει κέρδος, γιατί δεν θα τις φτιάξει το κράτος; Είναι το κράτος, και κάτι άλλοι πειραματισμοί, οικονομικές, κοινωνικές συλλογικότητες, κάτι σαν ΜΚΟ σε αυτούς τους τομείς. Αυτή είναι η διαφορά, όντως. Είναι διαφορά, αλλά δεν είναι διαφορά η οποία δημιουργεί άλλη κατεύθυνση. Και με την ευκαιρία ακόμα, αν θέλετε, και μέσα στη ΝΔ έχω παρακολουθήσει τοποθετήσεις ανθρώπων που λένε ότι το κράτος δεν μπορεί, δηλαδή αυτή η διαφορά διασχίζει σήμερα όλα τα κόμματα, και μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Το κράτος πρέπει να έχει περισσότερο παρεμβατικό ρόλο και στον τομέα των επενδύσεων και στον τομέα των επιχειρήσεων ή σε ορισμένους τομείς όπως το νερό κλπ. Τέτοιες διαφορές, όμως, δεν είναι διαφορές που μιλάμε το φως στο σκότος, ο ένας σοβιετοποιεί, ο άλλος φασιστικοποιεί.

Και με την ευκαιρία, έχουμε δυο χοντρά παραδείγματα σε μεγάλες χώρες, σε μεγάλες οικονομίες καπιταλιστικές. Είπατε Ιαπωνία. Εγώ δεν θα πιάσω την Αργεντινή, ούτε τη Βραζιλία, ούτε τη Βενεζουέλα. Το αμερικανικό κράτος και το γιαπωνέζικο ακολουθούν αυτή την πολιτική, την κρατική παρέμβαση.

Το κράτος, δηλαδή, το αμερικανικό κράτος στήριξε άμεσα τις τράπεζες και μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις με δάνεια, με επιχορηγήσεις μαμούθ δεκάδων και εκατοντάδων δισ. και προχώρησαν σε ένα πρόγραμμα παροχής ρευστότητας. Ορισμένα τα έδωσε μέσω τραπεζών, γιατί τα παίρνουν οι τράπεζες; Για να δανείσουν τους επιχειρηματίες. Και γι' αυτό το τραπεζικό σύστημα ενισχύεται, δεν ενισχύεται γιατί ο υπουργός της τάδε κυβέρνησης είναι παρακαθήμενος του προέδρου μιας τράπεζας. Μέσω των τραπεζών δίνονται, δεν πάνε στο υπουργείο Οικονομικών οι βιομήχανοι να κάθονται στη σειρά, κι άλλοι επιχειρηματίες, να τους δώσει τα λεφτά. Μέσω των τραπεζών. Ποιο είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής Ομπάμα, που θεωρείται ένα κλικ αριστερό: Ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ ήταν το 2010 2,5%, 1,9% το 2011, 2,8% το 2012 και πάνω από 1,5% το 2013. Αυτοί οι αριθμοί για μια τέτοια μεγάλη οικονομία έχουν μια άλλη βαρύτητα από τους αντίστοιχους αριθμούς στην Ελλάδα. Το 2013 το ΑΕΠ τελικά διαμορφώθηκε 5% αυξημένο, σε σχέση με το προ κρίσης επίπεδο, όχι σε σχέση με το προηγούμενο.

Ωστόσο, για να δούμε: Η ανεργία στις ΗΠΑ, παίρνοντας υπόψη και την υποαπασχόληση και ανέργους που δεν καταγράφονται, είναι στο 15%. Τα επίπεδα φτώχειας θερίζουν, 50 εκατ. άνθρωποι βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας κι έχουν τα κουπόνια φαγητού. Το 22% των παιδιών καταγράφονται ως φτωχά. Οι κατασχέσεις κατοικιών - αυτά είναι επίσημα στοιχεία - ξεπερνούν τα 5 εκατ. σε σχέση με το 2007. Ο ίδιος ο Ομπάμα είπε ότι η ταξική ανισότητα στη χώρα του είναι στο ίδιο επίπεδο με της Τζαμάικα.

Πάμε στην Ιαπωνία. Τα ίδια έκανε και η κρατική διαχείριση στην Ιαπωνία. Χρηματοδότησε μεγάλα κατασκευαστικά έργα. Αυτά τα κατασκευαστικά έργα κάπου έχουν και ημερομηνία λήξης, δεν μπορεί μια οικονομία να στηρίζεται στα κατασκευαστικά έργα. Να γίνουν και είμαστε υπέρ να γίνουν από το κράτος, όχι να πάρουν οι επιχειρήσεις, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτά ο μοχλός διαρκούς ανάπτυξης, που τάχα θα γίνει και μια καλύτερη κατανομή για τους εργαζόμενους. Ομως ανέβηκε το ΑΕΠ. Το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ μειώθηκε από το 60,3% το 2011 σε 58,7% το 2013, ενώ το 2000 έφτανε το 65%. Εχουν δοκιμαστεί αυτές οι πολιτικές.

Και το χειρότερο, τα δυο κόμματα έχουν βρει το μαγικό αριθμό 500.000. Η ΝΔ λέει 500.000 οικογένειες θα πάρουν το μέρισμα, τα ψίχουλα και εφάπαξ. 500.000 θα μειωθεί η ανεργία κατά τη ΝΔ. Επενδύσεις μπορεί να γίνουν, 500.000 δεν πρόκειται να βρουν δουλειά. Ε, βέβαια, μπορεί να βρουν δουλειά με δυο μήνες ο καθένας το χρόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε 500.000 θα δώσει δωρεάν ρεύμα. Είμαστε αντίθετοι; Αλίμονο. Μόνο που βάζει και δίπλα ότι αυτό προϋποθέτει ΔΕΗ δημόσια. Γιατί άλλο να δώσει δωρεάν ρεύμα η μικρή ΔΕΗ κι άλλο η μεγάλη. Ποιος θα το πληρώσει; Επομένως, δεν ξέρω αν οι 500.000, ο μαγικός αριθμός, είναι οι ψήφοι; Πέφτετε όλο εκεί, σε 500.000 οικογένειες, στην Ελλάδα κατοικούν 11 εκατομμύρια. Εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να μπορούν να πληρώνουν το ρεύμα κόβοντας όμως από το φαγητό, από τα φάρμακα, από την ψυχαγωγία, τον πολιτισμό, την αγορά βιβλίου. Βέβαια, αν βάλουμε σαν δείκτη ότι η φτωχοποίηση ισοδυναμεί με το δεν έχω ρεύμα, δεν έχω νερό, δεν έχω φως, δεν έχω σπίτι, είμαι άστεγος, τότε η φιλολαϊκή πολιτική μπορεί να ασκηθεί πάρα πολύ εύκολα και να υπάρχει διαγωνισμός βραβείου ανάμεσα στη μία ή στην άλλη κυβερνητική εκδοχή.

Καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά ότι για μας, αυτό που λέμε στο λαό μπροστά στις εκλογές είναι ότι πρέπει να δει το βασικό του αντίπαλο, τον κύριο αντίπαλο κι αντίπαλός του δεν είναι ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο βασικός αντίπαλος είναι η αστική τάξη, είναι τα μονοπώλια, είναι η ΕΕ, είναι το ΝΑΤΟ κι από εκεί βγαίνει η στάση απέναντι στα κόμματα. Διότι το να είσαι αντίθετος με τον Τσίπρα ή τον Σαμαρά και να θεωρείς υπεύθυνους για την πολιτική κατάσταση ή τον Παπανδρέου ή τον Σημίτη ή τον Καραμανλή, αυτή η προσωποποίηση βολεύει, αλλάζεις τα πρόσωπα, καλλιεργείς την εντύπωση ότι η αλλαγή μιας κυβέρνησης είναι η σωτηρία και έτσι ο λαός είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.